Bebek olmama üzüntüsüyle ve zalim insanlarla nasıl başa çıktınız? Gelin dertleşelim...

Destek1 .!.:

Merhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...

Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları oldu yeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....

Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.


Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...

İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.

Genişletmek için tıkla...

dstn33 .!.:

Tup bebek annesiyim:) 5 aşılama üzerine 2. Tüp bebek tedavisinde tuttu kültür mantarim6 yaşı dolacak insallah.bu kadar bunaldiysaniz tedaviye direnç göstermeyin demeye geldim.Allah tez zamanda hayırlı ve sagliklisini versin.

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Zamanla insan çok duygusal ve hassas oluyor. Ben çok bekledim normal fıtri bir istekle istedim. Aşırı istek değil öyle olsa 2.5 yıl korunmazdık. Ama hayal çok kurdum. Hayal kurmak iyi değilmiş yıkılınca altında kalıyorsun. İşte bunu sindiremedim epeyce. Buraya konu açtım 3 yılıda geçmiş aslında 3 yıl yazmışım yuvarlak hesapta. 3. 5 yıl olacak uğraşıyoruz. Bilmem herkes dua etti onun yüzü suyu hürmetine bilmem ben daha çok yalvardım Allah bilir. Konu açtıktan sonraki ay yani bu ay mucize şekilde normal yolla gebe kaldım. Ve aniden kaybettim kimyasal gebelik tarihe geçti. Normal olabiliyormuş ona mı sevineyim yoksa gittiğine mi üzüleyim karmaşık duygular hormonlarım alt üst. Beta değerim hala devam ediyor düşüşe. Bir daha ki ay tüp bebek için adım atacaktık. Plan yapmak da iyi değilmiş onu da yaşayarak gördüm. Dünya imtihan yurdu... cennet ebedi ve saadet ve sonsuz mutluluk yeri İnşaAllah cenneti kazanırız ben en iyi bunu anladım... Yorumunuz için çok teşekkür ederim. Rabbim arkadaşınıza hayırlı ömür ve nasibinde yoksa sabrı cemil versin ahirette ebedi çocuklardan çok çok versin. Amin.

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Benimkine algıda seçicilik deniliyor :) Çok hassas ve duygusalsanız ve bu süreçte ekstra hassas yaptıysa sizi bazı şeyler elinizde değil. Bazı şeyler normal tabi, merak ediliyorsa açıkça uygun ortamda soru da sorulabilir. Ama bilerek ima etmeler ya da beni düşünmeyecek pat diye 2. 3. Bebek haberi verenler malesef çok üzebiliyor. Bunlar normal değil Müslüman ince düşünceli insan demek. Ben bazen düşünüyorum bu günleri unutursam aynı şeyleri yapma söyleme gafletine düşermiyim ki diye Allah korusun Allah kimsenin yarasına tuz basmama sebep olmasın. Yorumunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Merhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...

Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları oldu yeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....

Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.


Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...

İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.

Genişletmek için tıkla...

Misapasa .!.:

Bence çok hassassınız,bizde tedavi ihtiyacımız olduğunu 3. Yılımızda öğrendik ve 10 yıldır uğraşıyoruz..beni de arayıp 2-3.çocuğu mğjdeleyenlerele bende çokk seviniyorum çünkü benim çocuğumun olmaması arkadaşım yada kuzenime sevinemeyecegim anlamına gelmiyor,beni kuzenim görüntülü arayıp karnı burnunada lohusa pijamasını gmsterince de çok mutlu oluyorum çocuk görmeye gidince de,benim 2 kedim var bana da kedi bakacağına çocuk bak olmuyor mu diyen yüzlerce insan oldu şimdiye kadar dedim ki EVET OLMUYOR…bu sınav Allah tan geliyor istersek takla atalım ister verir ister vermez önümüze bakıp teslim olmak ennn güzeli

Genişletmek için tıkla...

estrf .!.:

Benimle aynı gidiyorsun. Benim de evliliğimde 6. yılım kredi bitsin öyle olsun, böyle olsun derken bende 3 yıldır çocuk sahibi olmaya çalışıyorum. Ben de hemen olur sanmıştım. Bir dış, bir kimyasal geçirdim. Bu ay tüp bebeğe başlayacağım. Tanıdık tanımadık herkes hep konuşacak onlar varlar. Ama seni bu kadar yıpratmasına izin verme. Gerekirse tersle ben öyle yapıyorum. Tekrar tekrar soranlara. Sormanıza gerek yok olsa söylerim. Bu kadar merak etmeyin diyorum. Dışarıdan soranlara istemiyorum. Veya neden bu kadar ilgilisiniz bu konularla diyorum. Olacak inşallah senin de söylediğin gibi zaten her ay hamile kalma ihtimalin oransal olarak belli. Herkesin hemen olmuyor. Yapacak bir şey yok ne yapalım.

Genişletmek için tıkla...

Baharays .!.:

Evimizi 2+1 aldık ödemesi daha kolay olsun borcumuzu bitirir sonra satar 3+1 alırız dedik.
Eşimin abisi herkesin içinde bana sanki siz de çocuk var ne yapacaksınız büyük evi yeter size o dedi :)
Karısı üzülmeyin benim çocuklarım erkek zaten soyu da devam ettirirler, sizin de olmayıversin dedi :)
Daha bir sürü şey.
8 sene oldu evleneli, 2 kızımı da kaybettim rahim ağzı yetmezliğinden. Bu kayıplara rağmen böyle hadsiz konuşuyorbiliyorlar.
Rabbime havale ettim artık.
Negatif aşılamalarım ve tüp bebeğim var çoğunu bilmezler anlatmıyorum artık.
Size de tavsiye kimseye birşeyinizi anlatmayın, olunca zaten haberleri olur.
Rabbim cümlemizin kucağını hayırlı ve sağlıklı evlatlar ile doldursun.

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Erkek kuşum çok konuşkan oldu ilgi ve onunla konuşmamdan. Bana canım annem diyor. Kıyamam sana dediği de oluyor :) Herşeyin saati vakti var o vakit bizim için hayırlısıyla tez gelir İnşaAllah. Büyük imtihan evet ama Allah imtihanı insanların derecesine göre veriyor. En ağır imtihanlar Peygamberimize gelmiş. Efendimizin Hz. Fatıma annemiz dışında bütün çocukları o hayattayken vefat ediyor kendi eliyle defnediyor. Olup kaybetmek de çok büyük imtihan. Bu hasreti peygamberlerden çeken olmuş. İmanımızı kuvvetlendirirsek teselli çok mümine. Allah affetsin aciz zayıf kullarız ille dayanamıyorum sabretmek zor diyoruz. Benimle evlenen herkesin çocukları çoktan oldu büyüdüler ben geç kaldım vs gibi düşünceler bana da acı veriyor. Ama sonra bakıyorum önemli olan hayırlı imanlı bir evlat olması. Çoğu dünya ehli gaflette çocuk yetiştiriyor herşey gösteriş olmuş. Ahirette hesabı çok büyük bir emanet. Ayrıca İnşaAllah cennete girebilir oraya layık olursak cennette ebedi sevilecek çocuklar olacak. Çocuk sevgisi cennette de var. Rabbim orda bizi geriye bırakmaz ebedi çocuklardan çok verir İnşaAllah.

Genişletmek için tıkla...

donersesenindir .!.:

Ne kadar kötü insanlar var esiniz kardesinin soylediklerine daha cok uzuluyordur nasil ici aciyordur kim bilir. Ben insanlarin gebelik haberi vermesine cocuk sevmesine asla uzulmem tam tersi ben varim diye kendilerine engel olurlarsa uzulurum ama bu zamana kadar iki kisi canimi acitti cunku kan bagim olan ve deger verdigim kisilerdi ve yaptıklarında art niyet sezmistim.

Çok doğru söylüyorsunuz Allah hayırlısını versin diye dua etmek lazım evlat acısı yasatmasin. Geç kaldım herkesin çocuğu büyüdü diye ben de düşünüyordum başlarda ama simdi diyorum ki geç olsun güç olmasin hem onların çocuğu yaşlandığında bizimki çıtır olur diyorum şimdi Sizi çok iyi anlıyorum tedavinin de bir vakti saati var insan kendini hazır hissedince zaten bir anda dr da buluyor kendini ama ugrasmadikca insanın içi içini yiyor aslında tedaviye başlayınca bir huzur geldi bana. Kimyasal gebelik yaşamanız da iyiye işaret sizin cocugunuz olacak inşallah öyle bir his doğdu içime

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Biraz yorumunuz baştan acımasız olmadı mı! Sırayla tıpta ilaç vs ilerledik. Aşılamayı Dr um önermedi. Tüp bebek için 6 ay önce karar verildi ama t rahim ameliyatı yapalım dedi ameliyat oldum ve iyileşme sürem uzun sürdü takviye ilaçlar almam gerekti Dr bekletti. Daha yeni bu sürece giriyorum. Tüp bebeği içime sindiremedim dedim çünkü maddi manevi zorlu bir yol. Ciddi bir sebep olmayınca insan normal olsun istiyor bekliyor gayet tabi birşey. Parası hazır olmayınca da bekler. Bu demek değil ki tüp bebek istemedim yapmıyorum uğraşmıyorum...
Bana göre mahrem bir konu hanımefendi ben kimseye

Genişletmek için tıkla...

Designer08 .!.:

Bu kadar bebek istiyorsunuz. Aşılama denememişsiniz. Tüp bebek iştememissiniz. Her yolu denedim diyorsunuz. Kusura bakmayın ama ben empati yapamadım sizinle. Bebek var mı sorusuna ayıp bir şeymiş gibi cevap vermeyip bahane ile savusturunca insanlar anlamıyor. Nasılsın sorusu kadar normal bana göre. Bebeğimiz olmuyor tedavi yöntemlerini araştırıyoruz. Demek ayıp değil. Belki bir tavsiye duyarsınız. Olmadı bir dua alırsınız. Benim de 1 bck yıl sonra oldu. İlk yıl sebepsiz olmadı. Kız kardeşim benim kadar da sabretmedi 1 yılı dolmadan tahlil yapıldı esinde sperm yetersizliği çıktı. Hemen Tüp bebek yaptılar. İlk denemede oldu. Kimsenjn hic bir sey sormasina vakit kalmadi:) Kadınlarda özellikle rahimde yumurtada bir sorun yani bir hastalik durumu yoksa Tüp bebek hemen oluyor. Neyi beklediğimizi anlamadım. 3 yıl olmuş. Bu arada ben İnsanların çocuklar hakkında konuşmasını düşüncesizlik olarak göremiyorum. İnsan yavrusu bu. İlle göreceksiniz illa konusu geçecek. Sizde kimseye bebeğimiz olmuyor bunu üzülüyorum dememissiniz. Bu kadar sıradan ve normal olan bir şeye sizin hassasiyetiniz olabileceğini tahmin edemezler. Torununu anlatan teyze vs gibi örnekleriniz için bu arada bu yorumum. Cenaze de olanlara katılıyorum. O bayağı hadsizlik gerçekten. Başınız sağ olsun bu arada. Allah kardeşinizin kalan ömrünü senin doğacak evlatlarına versin. Demem o ki bosverin sağı solu şükredin bir engeliniz yok. Tüp bebek ile ilk denemede bebeğinize kavuşacaksınız inanıyorum. Ben inanıyorum. Siz de inanın. Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

ayseyildiizzz .!.:

Hanımefendi öncelikle bebek var mı sorusunun hadsizlik olduğunu bilmenizi öneririm. İkincisi rahminde sorun olmayan herkes tüp bebekle hamile kalamıyor. Umarım her önünüze gelene de tüp bebek yaptır benim ablam ilkinde kaldı sen de kalırsın gibi tavsiye vermiyorsunuzdur. Zira Ben 3 kez denedim kalamadım sebepsiz infertelite. Öyle her tavsiye verene uyma gibi bir şansın olmadığı için talep edilmeden verilen tavsiye de zorbalıktır. Ayrıca hiçbir anne bebeğini sevmesin gibi bir şey de söylenmemiş. En azından bebek istediğini bildiğin halde olmayan birinin yanında annelik öyle güzel böyle güzel diye anlatmak bebeğini abartılı sevmek de düşüncesizliktir. İmtihan edilmediğiniz şeylerle ilgili bu kadar acımasız yorumlar yapmamanızı tavsiye ederim

Genişletmek için tıkla...

ayseyildiizzz .!.:

Hanımefendi öncelikle bebek var mı sorusunun hadsizlik olduğunu bilmenizi öneririm. İkincisi rahminde sorun olmayan herkes tüp bebekle hamile kalamıyor. Umarım her önünüze gelene de tüp bebek yaptır benim ablam ilkinde kaldı sen de kalırsın gibi tavsiye vermiyorsunuzdur. Zira Ben 3 kez denedim kalamadım sebepsiz infertelite. Öyle her tavsiye verene uyma gibi bir şansın olmadığı için talep edilmeden verilen tavsiye de zorbalıktır. Ayrıca hiçbir anne bebeğini sevmesin gibi bir şey de söylenmemiş. En azından bebek istediğini bildiğin halde olmayan birinin yanında annelik öyle güzel böyle güzel diye anlatmak bebeğini abartılı sevmek de düşüncesizliktir. İmtihan edilmediğiniz şeylerle ilgili bu kadar acımasız yorumlar yapmamanızı tavsiye ederim

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Merhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...

Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları oldu yeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....

Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.


Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...

İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.

Genişletmek için tıkla...

Zeynepsrl .!.:

Canım öncelikle Rabbim en kısa zamanda karnına bir bebiş olmasıni nasip etsin bunu canı gönülden istiyorum. İnan ağlayarak boğazım düğüm düğüm şuan sana yazıyorum. İçimde ki duyguları öyle güzel yazmışsın ki bn de 2 yıllık evliyim 38 yaşındayım ve olmuyor ilk defa çatlatma iğnesi yapıldı. Ama sen çok şanslısin en azından eşinin omuzunda aglayabiliyorsun . Ben 36 yaşında evlendim eşimin 2 . Eşiyim onun çocuğu var evet oda istiyorum diyor ama hiç bir çaba görmediğim gibi ne zaman ağlasam madem bu kadar çocuk istiyordun erken evlenseydin diyor . Çocuk mevzusu yüzünden psikolojim bozuldu çok tartışır olduk ve hemen hemen her tartışmada Allah sana çocuk vermesin yada vermez tabi diye canımı daha çok yakmaya çalışıyor. Bir keresinde artık canıma tak etti canımı yaktigin yerden canin yansın sen bnm olmayan çocuğumla canımı yakiyorsun Rabbim de senin aynı yerden çocuğundan canın yandin dedim sonra çok tövbe çektim ama bilmiyorum canım diyeceğim şu ki eşinin kıymetini bil Rabbim tez zamanda karnına bebiş nasip etsin güzel yürekli anne

Genişletmek için tıkla...

Zeynepsrl .!.:

Canım öncelikle Rabbim en kısa zamanda karnına bir bebiş olmasıni nasip etsin bunu canı gönülden istiyorum. İnan ağlayarak boğazım düğüm düğüm şuan sana yazıyorum. İçimde ki duyguları öyle güzel yazmışsın ki bn de 2 yıllık evliyim 38 yaşındayım ve olmuyor ilk defa çatlatma iğnesi yapıldı. Ama sen çok şanslısin en azından eşinin omuzunda aglayabiliyorsun . Ben 36 yaşında evlendim eşimin 2 . Eşiyim onun çocuğu var evet oda istiyorum diyor ama hiç bir çaba görmediğim gibi ne zaman ağlasam madem bu kadar çocuk istiyordun erken evlenseydin diyor . Çocuk mevzusu yüzünden psikolojim bozuldu çok tartışır olduk ve hemen hemen her tartışmada Allah sana çocuk vermesin yada vermez tabi diye canımı daha çok yakmaya çalışıyor. Bir keresinde artık canıma tak etti canımı yaktigin yerden canin yansın sen bnm olmayan çocuğumla canımı yakiyorsun Rabbim de senin aynı yerden çocuğundan canın yandin dedim sonra çok tövbe çektim ama bilmiyorum canım diyeceğim şu ki eşinin kıymetini bil Rabbim tez zamanda karnına bebiş nasip etsin güzel yürekli anne

Genişletmek için tıkla...

Designer08 .!.:

Eşinizin yaptığı evet çok büyük yanlış. Ama sizin de sinirle bile olsa o sözlerin ağzınızdan dökülmüş olmasının kabul edilebilir bir tarafı yok...

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Nefis ve şeytan devreye girince öfkeli anında herkes kendini kaybedebilir. Yarasını kanatan kişi hepten kendini kaybeder. Kendine geldiğinde tövbe etmiş yine etsin devam tabi. Ama bu şekil uslüpla sizde yargılamayın. Öfke öyle birşey ki haklı olduğu halde sussana cennet vadediyor Allah C. C. hadisi şerif var.

Genişletmek için tıkla...

Designer08 .!.:

Bende öncelikle amacı fikir alışverişinde bulunmak olan böyle bir platformda sizin fikriniz yanlış benimkisi bilinilmesi gerekli bir kural şeklindeki yorumunuzun asıl hadsizlik olduğunu bilmenizi öneririm. İkincisi hanımefendinin ilk yorumunda tüp bebek istemedim aşılama düşünmedim gibi şeyler yazdığı için ona cevaben neden düşünmediniz diye sordum. Sonuç alabileceği yönünde de örnekler verdim. Ortada bir neden sonuc iliskisi var. Durduk yere soylemedim. Bunun uzerine Talep edilmeden verilen tavsiye zorbalık demişsiniz. Biraz absurt olmus. O sözün doğrusu fikri sorulmadan verilen tavsiye eleştiridir olacak da konumuz da bu degil zaten. Malum kadın günlüğüne yazmamış:) basta da yazdığım gibi burasının amacı fikir alışverişi. Hiç bir anne bebeğine sevmesin dememiş ama parkta çocuğunu seven anne vs gibi örnekler vermiş. Verdiği diğer örneklerde haklı olduğunu da ayrıca belirttim. Ama ulu orta çocuk sevmeyi ben yanlış bulmuyorum fakat hanımefendinin hassasiyetini de anlıyorum. Eleştirmiyorum. Son cümlemize gelicem buraya kadar aklı selim bir tane mantıklı cümle kurmamistiniz. Bu kısım da ofsayt. Benim de çocuğum evlendikten 4 sene sonra oldu. Son 2 senesinde bende tedavi seçeneklerini araştırmıştim. Kardeşimde tüp bebek ile gebe kalabildi onu da yazdım. Yani bu benim imtihan edilmediğim bir konu değil. Ama ben kimsenin çocuğunu sevmesini elestirmiyorum. Aynı şekilde benim annem vefat etti bu konu da hassasım Ama anneler gününde bu insanlar niye ulu orta anneleri ile paylaşım yapıyor demiyorum. Ama başkası anneler gününde sosyal medyaya bakamayacak kadar hassas olabilir. Ona da abartacak ne var demiyorum... Dünyayı kendi eksenim etrafında dönüyor sanmiyorum muhtemelen ondan...

Genişletmek için tıkla...

Destek1 .!.:

Siz benim yazımı da tam okuyup anlamamışsınız. Ben aşılama düşünmedim demedim :) Dr önermedi ve tüp bebek aşamasındayız ama uzun müddet içime sindiremedim ciddi problem olmayınca (normal olmasını istedim herkes gibi) ve paramızda hazır olmayınca dedim.
İnfertil bölümünde tüp bebek psikolojisi içinde olan biri karşısında yenidoğan bebeğini koridorda bağıra bağıra sesli sevmesi, karşıdaki nst den çıkan gebelerin karnını ovuşturup bağırarak konuşması, cinsiyet öğrenmeye gelenlerin partisini vs bağrış çağrış orda dillendirmeleri hiç normal değil hanımefendi. Ben anneler gününde de sosyal medyada iyiki anne yaptın senin annen oldum yazıları fotoları abartılı gösteriş buluyorum. Annem olmasa da üzülürdüm. Siz kendi eksen etrafında dönmüyorsanız hassasiyetiniz algınız farklıdır :) ama bunu normal karşılamak da bence normal değil. Çünkü Müslüman her adımında düşünceli ve ince insandır edebi de gözetir.

Genişletmek için tıkla...

Designer08 .!.:

Ben ne kadar ofkelenirsem ofkeleneyim kocama geber derim ama masum küçük bir çocuğa beddua etmem edemem edilmesini hiç bir koşulda Makul bulamam.

Genişletmek için tıkla...