- 27 Ağustos 2020
- 654
- 1.157
- 63
- Konu Sahibi coldekisimyaci
-
- #141
Süre çoktan bitti aslında ben acı çekme evresine geçtim :)
Süre çoktan bitti aslında ben acı çekme evresine geçtim :)O zaman şöyle yapın bence; aklınızda ona söylemeden bir süre belirleyin. Eğer o süre zarfında fikirleri değişmezse ayrılın derim ben
Geri çekilme kullanıyor ve biliyorum bu bir korunma yöntemi değilNormal kendi mi korunuyo hap mı prezervatif mi ne ile
23 yaşındayımKaç yaşındasınız?
Gerekçelerini konuşmuyor musunuz? Sormuyor musunuz sebebini?Hiç istemiyorum dese ayrılma yoluna gideceğim ama demiyor öyle bir şey. İsteyecek ama ne zaman? Belki 3 ay belki 10 yıl sonra ve ben bu belirsizlik girdabında boğuluyorum artık
ona prezervatif kullandıranilirmisin pekiGeri çekilme kullanıyor ve biliyorum bu bir korunma yöntemi değil
Benim komşum hiç kocasına sormadı. Erkek milleti bencildir, anne gibi düşünemez, erkek 50 yaşında da baba olur ama ben 30 dan sonra riske giremem diye eşine sormadan hamile kaldı, 2 evlat sahibi oldu. Kocası çocuklarına pervane şimdi :)Ah o kadar haklısınız ki. En azından bir tane evladınız varmış Allah bağışlasın inşallah kardeşi de olur. Ama evet neden? Çok anaerkil olacak ama taşıyan, doğuran, bakımının çoğunu üstlenen kadın. Yükün çoğunu kadın alıyor üstüne. Erkekler neden böyle düşünüyor, keşke daha açık olsalar. Ya da kendilerini çözseler de biz de anlayabilsek.
Önceki mesajlarda yazmıştım aklınıza bu konuyla ilgili gelebilecek her soruyu sordum. Cevapsız bırakıyor. Bilmiyorum bilmiyorum bilmiyorum... Tek cevap bu. Zaten diyorum ya doğru düzgün bir şeyler söylese saygı duyacağım veya anlayacağım onu .Gerekçelerini konuşmuyor musunuz? Sormuyor musunuz sebebini?
Eğer konuşamıyorsanız burada da ciddi bir iletişim problemi var. Sağlıklı evlilik için onu da çözmeniz lazım aslında bebekten önce.
Aslında daha sizin için çok erken. Anlıyorum tabi çok istiyorsunuz ama eşinizin hazır hissetmemesi de gayet normal bir durum. Benim de eşim çok istiyor ben kendimi hazır hissetmiyorum ve 27 yaşındayım. O bana baskı vs yapsaydı ben şahsen çok üzülürdüm. Bu birlikte alınabilecek bir karar çünkü.23 yaşındayım
Günde 23 saat Ferdi Tayfur dinliyorum zaten üff ne biçim arabeskim inanamazsınız. Tanıyacağınız en dalgacı ve neşeli insan olabilirim ama "analık" bu, evet analık diyorum. Başka bir şeye benzemiyor. Anlamak zorunda değilsiniz.Kusura bakmayin konu sahibi de bana siz cok itici geldiniz.Analik,ana hasreti vs Ne abartmissiniz ne abartmissiniz..Iyi bir anne once mantikli olacak bence bu kadar arabesk tavirlar kocanizi bezdirmis olabilir..
Çok haklısınız. Diğer arkadaşlara da dediğim gibi asla istemiyorum dese ilk elden ayrılmanın yollarını arardım. Ama öyle demiyor. Sadece bekletiyor, hiçbir bahane sunmadan ve zaman göstermeden. Beni kahreden bu
Baskı yapmıyorum hiç. Her insanın biyolojik saati ve hormonlarının işleyişi farklı. Siz de haklsınız kendi adınıza.Aslında daha sizin için çok erken. Anlıyorum tabi çok istiyorsunuz ama eşinizin hazır hissetmemesi de gayet normal bir durum. Benim de eşim çok istiyor ben kendimi hazır hissetmiyorum ve 27 yaşındayım. O bana baskı vs yapsaydı ben şahsen çok üzülürdüm. Bu birlikte alınabilecek bir karar çünkü.
İkna olmaları için illa hastanelik olup acı çekmemiz, asla evlat sahibi olamama ihtimaliyle yüzleşmemiz mi gerek? Bu çok bencilce bence. Sizin eşiniz de benim eşim gibiymiş.. İnşallah en hayırlı zamanda çocuk sahibi olursunuz, her şeye rağmen artık istemesine sevindim.O zaman kendimden örnek vereyim. Belki içiniz rahatlar. Eşim de ilk 1 yıl istiyordu. Sonra bir anda istememeye başladı. 1 bucuk yıl o istemediği için bekledik. Kazara hamile kaldım dış gebelik geçirerek tek tüpüm alındı tek tüpüm kaldı. Doktorlar 6 ay içinde hamile kalmalısın bekleme sakın dediler. Ameliyatlı narkozlu halimle... Eşim o günden sonra istiyor. Sağlık problemim olduğu için hemen yapmaya karar verdi. Böyle birşeyin başımıza geleceğini bilemezdik. Belki sizin de sağlık probleminiz olsa kendiliğinden ister o psikolojiden kurtulur bilemeyiz
Şu cevabınızı okuyana kadar diyecektim ki; hep mi baba olmak gibi bir düşünceye sahip değildi? diye. Ancak öyle değilmiş. Evlenmeden önce size kesinlikle baba olmak istemediğini söylemesi lazımdı çünkü.Önceki mesajlarda dediğim gibi, evlenmeden önce ve ilk bir yıl deli gibi istiyordu hatta ben o işsiz ben öğrenci olduğumdan dolayı istemediğim için diyordu ki vallahi yapabilsem kendim doğururum senin peşinde böyle dolaşmam o kadar istiyordu yani, 4-5 tane falan. Sonra bıçak gibi kesildi
Eşine sormadan hamile kalmak olayı imkansız bende :) Şöyle de bir şey var, "kazara" olsa asla vah neden oldu ben yandım bittim moduna girmez. Hatta deli gibi sevinir ve çok sever. Bundan da eminim. Çünkü çocuklara deli oluyor ve evlenmeden önce çılgınlar gibi istiyordu.Benim komşum hiç kocasına sormadı. Erkek milleti bencildir, anne gibi düşünemez, erkek 50 yaşında da baba olur ama ben 30 dan sonra riske giremem diye eşine sormadan hamile kaldı, 2 evlat sahibi oldu. Kocası çocuklarına pervane şimdi :)
Sizin adınıza üzüldüm ama toksik bir evlilikten kurtulduğunuz için bir yandan da mutlu oldum. Hakkınızda hayırlısı olsun. Benim isteme sebebim psikolojik buhran veya baskılar değil, gerçekten tüm kalbim ve benliğimle emin olarak istiyorum. O mantıklı açıklamayı duymak için ne kadar uğraştım bilseniz. Hiçbir şekilde mantıklı bir açıklama yapmıyor kendisi.Şu cevabınızı okuyana kadar diyecektim ki; hep mi baba olmak gibi bir düşünceye sahip değildi? diye. Ancak öyle değilmiş. Evlenmeden önce size kesinlikle baba olmak istemediğini söylemesi lazımdı çünkü.
Bir anda kesilmesi konusunda aklıma, "acaba sorumluluğu kafasına dank etti de ondan mı vazgeçti?" sorusu geldi.
Ben geçirdiğim travmatik evliliğin içinde, duygusal olarak manipülasyona uğrarken "anne olmak" istediğimi zannetmiştim mesela. Psikologla geçirdiğim süre sonunda; üzerime kurulan çocuk baskısı yüzünden kendimi kandırdığımı anladım. Hatta buraya başlık bile açmıştım yahu.
Aslında istemiyormuşum. Tabi bunu tetikleyen yaşadıklarım ama bundan sonraki hayatımda, anne olmayı istemiyorum. Buna karar verdim.
Bu bağlamda, eşinizin önceden isterken sonradan istememesinin mutlaka bir açıklaması olmalı.
Ama yok sadece sizi böyle sürüncemede bırakıyorsa; çok büyük haksızlık yapıyor.
Karşınıza alıp çok ciddi bir konuşma yapmalısınız. Kararsızlıkla sizin zamanınızı çalıyor.
Güzel güzel konuşmalısınız.
Başka biriyle hayatını sürdürmelisin ozaman olmuyorsa olmuyordur. Karşılıklı savaşmak gerek bişeyler için. Hayatta geriye dönüp baktığında yapamadım dememelisin.Hayat bir kere yaşanacak bunu unutma..Hani burada çocuğum olmuyor, eşimle yıllardır deniyoruz nasip olmadı diye dert yanan kadınlar var ya... İşte ben onlara bile özeniyorum. Neden mi? Çünkü en azından eşleriyle birlikte uğraşıyorlar, beraber deniyorlar. Kocası onu çocuklarının annesi olarak görmek istiyor, ondan çocuğu olsun istiyor. Acıyı birlikte çekiyorlar, birlikte göğüs geriyorlar. Ben bunu bile kıskanıyorum. Çünkü yalnız çekiyorum ben o acıyı, her ay yaşadığım ince ama yıkıcı hayal kırıklığında yanımda destek verecek kimse olmadan ve eşim bebek istemediği, korunduğu halde bir umut her ay saf bir heyecanla beklediğim, şüphelendiğim için kendime kızarak. Üç buçuk yıllık evliyim, ilk senemizden beri deli gibi çocuk istiyorum. Eşimse bebeğin b'sini ağzıma aldırmıyor, her türlü yolu denedim. Güzellikle konuşmayı da, ağlayıp bağırmayı da. Sen lafını ettikçe daha da soğuyorum diyor. Lütfen bebekli ailelere gidin, kucağına verin falan demeyin. Etrafımız bebek dolu, kardeşleri, en yakın arkadaşları hep peş peşe baba veya anne oldular. Bebekleri sevmiyor değil, bayılıyor. Sadece sanırım benden olsun istemiyor. Belki de beni layık görmüyor. Bunu ona söylediğimde inkar ediyor ama hiçbir sağlık problemi olmayan, maddi imkanı olan ve birbirini sever görünen bir çift üç buçuk yıldan sonra neden hala bebek istemesin? Canım çok yanıyor artık. Bu öyle vitrinde beğenilen bir çanta değil ki hevesimi kırıp vazgeçeyim, başka şeylerle oyalanayım ve unutayım. Annelik bu, analık... İçim öyle acıyor ki. Nerede hamile veya anne görsem eziliyorum saçma bir şekilde, sanki o anneliğe layıkmış gibi, sanki eşi onu çok sevmiş güvenmiş ve evlatlarına anne olsun istemiş gibi. Asla istemiyorum demiyor ama bakın ben istediğimden beri iki buçuk sene geçti bile ve en az birkaç sene daha aklının ucundan geçmeyecekmiş gibi görünüyor. Benimse ciğerim sökülüyor artık. Bir akıl verin, yardımcı olun lütfen. Evlat hasreti gibisi yokmuş...
Siz 23 yasindasiniz .esiniz kac yasinda?Önceki mesajlarda yazmıştım aklınıza bu konuyla ilgili gelebilecek her soruyu sordum. Cevapsız bırakıyor. Bilmiyorum bilmiyorum bilmiyorum... Tek cevap bu. Zaten diyorum ya doğru düzgün bir şeyler söylese saygı duyacağım veya anlayacağım onu .
Seneler sonra ikna ettim kullanmaya ama hala pek hevesli değil , benim zorumla kullanıyor o da bazenOna pr
ona prezervatif kullandıranilirmisin peki
27 o da, 28'ine girecekSiz 23 yasindasiniz .esiniz kac yasinda?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?