- 16 Ağustos 2016
- 3.566
- 8.825
- 158
- Konu Sahibi coldekisimyaci
-
- #241
Bir süreliğine istememek var birde hiç istememek var. İkisi arasında da fark var.
Bir süreliğine istememek var birde hiç istememek var. İkisi arasında da fark var.söylüyormuş işte istemiyorum diye
Çok geçerli bir sebep yoksa seni annelikten mahrum ediyorHani burada çocuğum olmuyor, eşimle yıllardır deniyoruz nasip olmadı diye dert yanan kadınlar var ya... İşte ben onlara bile özeniyorum. Neden mi? Çünkü en azından eşleriyle birlikte uğraşıyorlar, beraber deniyorlar. Kocası onu çocuklarının annesi olarak görmek istiyor, ondan çocuğu olsun istiyor. Acıyı birlikte çekiyorlar, birlikte göğüs geriyorlar. Ben bunu bile kıskanıyorum. Çünkü yalnız çekiyorum ben o acıyı, her ay yaşadığım ince ama yıkıcı hayal kırıklığında yanımda destek verecek kimse olmadan ve eşim bebek istemediği, korunduğu halde bir umut her ay saf bir heyecanla beklediğim, şüphelendiğim için kendime kızarak. Üç buçuk yıllık evliyim, ilk senemizden beri deli gibi çocuk istiyorum. Eşimse bebeğin b'sini ağzıma aldırmıyor, her türlü yolu denedim. Güzellikle konuşmayı da, ağlayıp bağırmayı da. Sen lafını ettikçe daha da soğuyorum diyor. Lütfen bebekli ailelere gidin, kucağına verin falan demeyin. Etrafımız bebek dolu, kardeşleri, en yakın arkadaşları hep peş peşe baba veya anne oldular. Bebekleri sevmiyor değil, bayılıyor. Sadece sanırım benden olsun istemiyor. Belki de beni layık görmüyor. Bunu ona söylediğimde inkar ediyor ama hiçbir sağlık problemi olmayan, maddi imkanı olan ve birbirini sever görünen bir çift üç buçuk yıldan sonra neden hala bebek istemesin? Canım çok yanıyor artık. Bu öyle vitrinde beğenilen bir çanta değil ki hevesimi kırıp vazgeçeyim, başka şeylerle oyalanayım ve unutayım. Annelik bu, analık... İçim öyle acıyor ki. Nerede hamile veya anne görsem eziliyorum saçma bir şekilde, sanki o anneliğe layıkmış gibi, sanki eşi onu çok sevmiş güvenmiş ve evlatlarına anne olsun istemiş gibi. Asla istemiyorum demiyor ama bakın ben istediğimden beri iki buçuk sene geçti bile ve en az birkaç sene daha aklının ucundan geçmeyecekmiş gibi görünüyor. Benimse ciğerim sökülüyor artık. Bir akıl verin, yardımcı olun lütfen. Evlat hasreti gibisi yokmuş...
Çok acımasızca değil mi? Olmayan bir bebek için eşi boşamak.. buna sevgi denir mi?
İyide evleneli 3 yıl olmuş kadın daha 23 yaşında.. çok normal geldi istememesi. 23 yaşında kocam çocuk yapmıyor diye ayrılmayı düşünmek asıl bencillik bence. Sanki 35 yaşında gibi hallere girmiş.Olmayan bir Bebek için değil de sevgililik döneminde çocuk istiyorum dedikten sonra evlenince vazgeçtim diyerek sahtekarlık yapan bir eşi boşamak diyelim biz ona
Konu sahibinin 23 yaşında olması ve henüz 3 yıllık evli olmaları hep görmezden geliniyor..Yani başta çocuk istiyorum diyerek çocuk isteyen biri ile evlendiniz. Sonra duygu ve dusunceleriniz değişti. Ama karşınızdakinin değişmedi. Hala deli gibi anne olmak istiyor. Ama siz istemiyorsunuz diye ömür boyu mutsuz oluyor. Bu sevgi mi şimdi. Çiftler karşılıklı istemez gezelim tozalım dünyayı tanıyalım derler o başka bu başka.
Hiç istemiyorum dememiş ki. Eşi konu sahibine yüksek lisans yap falan diyormuş belli ki adamın birtakım hayalleri var geleceğiyle ilgili. Çocuk büyük bir pranga maalesef. Henüz 3 yıllık evlilik için fazla geldi bu “evlat hasreti”Bir süreliğine istememek var birde hiç istememek var. İkisi arasında da fark var.
23 yaşında çocuk yapılmasını bende doğru bulmuyorum.Hatta 30 dan önce evlenmemek gibi bir kuralım var ama konu sahibi nişanlılık döneminde Adamın çok istekli olduğunu,hemen istediğini falan yazmış yani belki konu sahibi genç anne olmak isteyen biridir ve bundan dolayı erken evlenmiştir diye düşündüğüm için böyle bir yorum yaptım.İyide evleneli 3 yıl olmuş kadın daha 23 yaşında.. çok normal geldi istememesi. 23 yaşında kocam çocuk yapmıyor diye ayrılmayı düşünmek asıl bencillik bence. Sanki 35 yaşında gibi hallere girmiş.
Konu sahibinin 23 yaşında olması ve henüz 3 yıllık evli olmaları hep görmezden geliniyor..
Bende sevgilime 4 çocuk yapalım diyorum ama belki evlenince birini bile zor yapacağım. Bu çocuk meselesi evlenmeden önce karar vermenin zor olduğu bir durum. Hm kesin yapacağız bak ona göre denecek bir şey değil. Biri hazır hisseder biri etmez tamamen psikolojik yeterlilikle ve hazır hissetmeyle alakalı.23 yaşında çocuk yapılmasını bende doğru bulmuyorum.Hatta 30 dan önce evlenmemek gibi bir kuralım var ama konu sahibi nişanlılık döneminde Adamın çok istekli olduğunu,hemen istediğini falan yazmış yani belki konu sahibi genç anne olmak isteyen biridir ve bundan dolayı erken evlenmiştir diye düşündüğüm için böyle bir yorum yaptım.
Buna katılmıyorum siz 30 yaşından sonra enerjik hissetmemeye başlamış olabilirsiniz ama o yaşlarda olgun ve enerjik çok anne var.23 yaş gayet normal bir yaş anne olmak için. Üç yılda birbirini tanımak için normal bir süre. Bilemiyorum ben o yaşta anneydim ve iyi de o yaşta olmuş. Otuz yaşından sonra çocuk büyütmek Zor o enerji kalmıyor maalesef.
Anne olmak için normal ama olamadım diye de hamile görmekten kaçınacak kadar büyütülecek bir yaş mı sizce? Bana normal gelmedi valla bilemeyeceğim artık.23 yaş gayet normal bir yaş anne olmak için. Üç yılda birbirini tanımak için normal bir süre. Bilemiyorum ben o yaşta anneydim ve iyi de o yaşta olmuş. Otuz yaşından sonra çocuk büyütmek Zor o enerji kalmıyor maalesef.
Siz öyle düşünebilirsiniz saygı duyarım ama evlenmek gibi insanın hayatında bir kez yapacağını düşündüğü hayati bir konuda önceden bir söz verip sonra istemiyorum demek kişiler için büyük bir darbe olabilir.Bende sevgilime 4 çocuk yapalım diyorum ama belki evlenince birini bile zor yapacağım. Bu çocuk meselesi evlenmeden önce karar vermenin zor olduğu bir durum. Hm kesin yapacağız bak ona göre denecek bir şey değil. Biri hazır hisseder biri etmez tamamen psikolojik yeterlilikle ve hazır hissetmeyle alakalı.
Aradaki yorumların hepsini okumadım. Ama bir taraf çocuk sahibi olmak istiyorsa oturup açık açık konuşmak belki işe yarar. Karşıdaki insanın düşüncelerini de öğrenmek adına, hayalleri öğrenmek adına.Hiç istemiyorum dememiş ki. Eşi konu sahibine yüksek lisans yap falan diyormuş belli ki adamın birtakım hayalleri var geleceğiyle ilgili. Çocuk büyük bir pranga maalesef. Henüz 3 yıllık evlilik için fazla geldi bu “evlat hasreti”
Ben şeye takıldım biraz eşi kesinlikle olmaz dememiş anladığım kadarıyla şuan hazır hissetmiyor ve o yüzden süre de veremiyor. Yok ben hiç istemiyorum derse konu sahibi ayrılmayı düşünüyor. Ayrılıp başkasıyla evlenip çocuk yapacak yani. Ama bu bana çok garip geldi. İnsan eşini sevdiği onunla hayatı paylaşmak istediği için evlenir benim bildiğim. Önce çocuk istedi sonra istemedi tamam ayrılalım başkasından yaparım demek bir garip..Aradaki yorumların hepsini okumadım. Ama bir taraf çocuk sahibi olmak istiyorsa oturup açık açık konuşmak belki işe yarar. Karşıdaki insanın düşüncelerini de öğrenmek adına, hayalleri öğrenmek adına.
Bu konuda tek bir doğru yok ki ama. Mesela sizin için çocuk olmasa da olur ama bir başkası için evlendikten sonra çocuk olmalı düşüncesi vardır. Evlat hasreti konusunda da o yüzden bir şey diyemeyeceğim. Bana göre 23 yaşında evli olmak da çok erken geliyor mesela. O yaşta çocuk sahibi olmak yerine yüksek lisans yapmak isterim derim.
Ben de mesela çocuk düşünmüyorum. Evlilik fikri için bile erken olduğunu düşünüyorum 23-25 yaşların. Ama bunlar öznel düşüncelerdir. Mühim olan eşlerin bu öznel düşüncelerinin ortak bir paydada buluşmasıdır.
Ben kezbanlık diye bir kelime kullanmadım, zaten benim ne düşundüğümden çok kocanın ne düşündüğü önemli.Baskıladığımı söylemedim ki. 10 aydır ağzıma almıyorum bebek kelimesini, ondan önce öyle darlama şeklinde bir başa kakma olmadı hiçbir zaman. Eğitimimi, mesleğimi geliştiririm ama her şeyden önce anne olmak istiyorum. Herkesin öncelikleri farklıdır. Siz dünyayı gezmek istiyorsunuz, ben evde oturup bebeğimi uyurken izlemek istiyorum. Bu kezbanlık değil, tamamen öncelikler ve tercihler meselesi.
Belki zamanla size de garip gelmez. Önceden ben de bunu pek anlamlandıramıyordum. Mesela olaya şöyle bakabiliriz; size göre eşi çocuk istemedi diye boşanması eşini sevmediğini gösteriyor. Ama bu bakış açısıyla olaya bakacak olursak karşı taraf da diyor ki beni sevmiyor, boşanmayı bile göze alıyor ama çocuk istemiyor, demek ki sevgisi bu kadarmış diye bakıyor.Ben şeye takıldım biraz eşi kesinlikle olmaz dememiş anladığım kadarıyla şuan hazır hissetmiyor ve o yüzden süre de veremiyor. Yok ben hiç istemiyorum derse konu sahibi ayrılmayı düşünüyor. Ayrılıp başkasıyla evlenip çocuk yapacak yani. Ama bu bana çok garip geldi. İnsan eşini sevdiği onunla hayatı paylaşmak istediği için evlenir benim bildiğim. Önce çocuk istedi sonra istemedi tamam ayrılalım başkasından yaparım demek bir garip..
Dünyaya çocuk getirmek ciddi bir eylemdir. Şuan dünyada olmayan bir çocuk için boşanmak ayrı bir şey, çocuk sorumluluğu alamayacağını bildiği ama karşı tarafın da hakkına girmemek için ayrılığı kabul etmek ayrı bir şey. Eşim sevmediğimi düşünmesin diye çocuk yapamaz ki kimse.Belki zamanla size de garip gelmez. Önceden ben de bunu pek anlamlandıramıyordum. Mesela olaya şöyle bakabiliriz; size göre eşi çocuk istemedi diye boşanması eşini sevmediğini gösteriyor. Ama bu bakış açısıyla olaya bakacak olursak karşı taraf da diyor ki beni sevmiyor, boşanmayı bile göze alıyor ama çocuk istemiyor, demek ki sevgisi bu kadarmış diye bakıyor.
Bana göre günün birinde evlenecek isem bu sevdiğim ve sevildiğim için olmalı. Çocuk olsun diye bir düşüncem yok, karşımdaki sevdiğim kişi ise çocuk istemiyor diye o kişiden ayrılmam diye düşünüyorum. Ama bu benim düşüncem. Ve tek doğru bu değil. Fakat şöyle bir şey söyleyeyim eğer hastalık gibi bir nedenden ötürü çocuk olmuyorsa ve bunun için ayrılık oluyorsa ben o ayrılan kişinin sevgisine hiç inanmam böyle bir durumda. Çocuktan önce eş gelmeli diye düşünürüm ve sizin dediğiniz gibi garip bulurum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?