- 19 Ağustos 2018
- 2.778
- 6.914
- 158
- 28
- Konu Sahibi coldekisimyaci
-
- #361
Bizim gibi İnsanların özgürlüğünü ve tercihlerini savunan kişiler var ve olmaya devam edeceğiz.Siz yasal bir Hakkı savunduğum için bana bilenmişsiniz belli ki
Bizim gibi İnsanların özgürlüğünü ve tercihlerini savunan kişiler var ve olmaya devam edeceğiz.Siz yasal bir Hakkı savunduğum için bana bilenmişsiniz belli kiSizin gibileri kaale bile almiyorum. Konu sahibinin canı sıkılmasın diye uyardım sadece hassas insan belli. Yaşı da genç. Üzülür insan o yaşta olur olmadık insanlara sözlere. Siz bildiğiniz gibi takılın gidin üç beş -cenin- daha aldirin.
senin istegin icin en kolay yol bu, ben pragmatik bir cevap verdim. ama benim böyle bir durumda haklı olmak ya da esime fark atmak gibi bir amacım olmazdı. herkesin tercihi farklı, ya münazara ya münakaşaKısasa kısas mantığı bile olsa onun bana yaptığını ben ona yaparsam ne farkım kalır ki? Biri size zulmetti diye siz de ona zulmetseniz bu yaptığınız zulmü haklı çıkarır mı? Her koyun kendi bacağından asılır sonuçta, öyle bir yolu asla tercih etmem kendimce :) Ama yine de teşekkür ederim fikir beyan ettiğiniz için.
Hah tamamen bundan bahsediyorum, mesele haklı olmak veya fark atmak değil. O yüzden ateşe ateşle karşılık vermem :)senin istegin icin en kolay yol bu, ben pragmatik bir cevap verdim. ama benim böyle bir durumda haklı olmak ya da esime fark atmak gibi bir amacım olmazdı. herkesin tercihi farklı, ya münazara ya münakaşa
Çok teşekkür ederim ama üzülmüyorum merak etmeyin, polemik olsa da saldırsam mantığıyla hareket ettiği çok açık. Başkalarını azarlayarak aklınca kendini yüceltmeye çalışıyor sanki çalışıp kendi parasını kazanan kadınlar koca zulmü görmüyormuş gibi :) Kendisi çalışacakmış, çalışsın. Eş tarafından el üstünde tutulup sevgi selinde boğulmanın formülü çalışmak sonuçta :))Sizin gibileri kaale bile almiyorum. Konu sahibinin canı sıkılmasın diye uyardım sadece hassas insan belli. Yaşı da genç. Üzülür insan o yaşta olur olmadık insanlara sözlere. Siz bildiğiniz gibi takılın gidin üç beş -cenin- daha aldirin.
Bu tahminle gelen çok kişi oldu ama ben hiç ihtimal vermiyorum, öyle bir şey olsa bilirdim en azından tedavi sürecinden vesaire haberim olurdu. Kendisi aşırı duygusal bir insan, her şeyi çok büyütüyor gözünde. Çok plancı, ince eleyip sık dokuyan biri. Bu yüzden de baba olmak gibi önemli bir meselede 2.5 senedir karar veremedi daha da uzayacak gibi görünüyor. Onun ayakları yere basana kadar da ben yıpranıyorum.Bence eşinizin çocuk sahibi olmak istememesinin altında sizi anneliğe layık görmemesinden başka bir neden var. Çünkü öyle olsaydı sizi evlenmeye de değer görmezdi. Aklıma gelen sebep eşinizin acaba doğal yoldan çocuğu olmuyor ve bunu biliyor ama size söylemiyor onun yerine ben çocuk istemiyorum mu diyor? Ya da bir travması mı var çocuk sahibi olmakla ilgili psikiyatristle çözülecek ama kimseyle paylaşmıyor. Eşiniz sanki gerçek nedeni söylemiyor gibime geldi.
Tam olarak böyle konuştum yakın zamanda. Dişe dokunur bir cevap vereceğini umuyorum. Yani artık 10 sene sonra istiyorum dese rahatlayacak duruma geldim neredeyse, belirsizlik en kötüsü çünkü.Eşinizin sizi anneliğe layık görmemesi değil de, sanki kendini babalığa uygun görmüyor?? belki kendi baba oğul ilişkisi nedeniyle bilemiyorum. Kendinizi üzüp tek başınıza çözebileceğiniz bir sorun değil bu.
çocuk istemek gibi istememek de ortak verilmesi gereken bir karar. şu an siz istiyorsunuz, eşiniz istemiyor yani ortada bir karar yok. belki tatlı tatlı, sakin sakin konuşup bu konuyu çözmek istediğinizi (illa onu ikna etmek değil bir karara varmak istediğinizi), konuyu zihninizde yük olarak taşımaktan yorulduğunuzu vb. söyleyerek birlikte destek almaya, bu konuyu konuşmaya ikna edebilirsiniz.
Zorla hiçbir şey yaptırmam, yaptıramam da zaten. Eşinin başının etini yiyip lanet olsun tamam çocuğumuz olsun bari dedirttikten sonra napayım ben öyle hamileliği çocuğu? Önce eşimin istemesi lazım. Benim odak noktam onun istememe sebebini çözüp varsa insani bir şekilde ikna yollarına bakmak. Çok sevindim eşinizin yardımcı olmasına. Benim eşim de öyle. Dünyanın en hassas en ilgili babası olacağına yüzde yüz eminim kazara hamilelik olsa da doğsa bile. Çünkü onu Allahtan gelen bir emanet nimet bereket kabul ederim ne şikayet etmesi ne istememesi diyor kazara olsa diye sorduğum zaman.Senden cocuk istemeyen birinden zorla cocuk yaparsan yarin birgün birşey olduğunda asla sana yardımcı olmaz. sen istedin sen büyüt diyebilir. Çocukla ilgilenmeyebilir ki bu cok olası. Dahası sen istedin al bak diyebilir. Siz cocuk bakmayı yetiştirmeyi kolay mi zannediyorsunuz
Benim cocugum masallah cok şükür uslu bir bebek olmasına ragmen gun bitiminde pilim bitmiş oluyor. Bazen dusa girmeden uyuyorum. Ki evime gelen temizlik yemek islerine yardımcı kadın, cocuk bakımına yardımcı kayinvalidem ve esim olmasına ragmen.
1 ay önce kadar baya rahatsızlandım. Yuksek ateş ve ishal. Yataktan kalkamadım ve bu yaz günü yorganla yatıyordum
Sabah 8 den akşam 6 ya kadar esim baktı cocuga altını 10 kere değiştirmiştir. Bana sadece emzirmem icin getirdi. Gun sonunda biraz iyi hissettim aşkım bana fenalık geldi ya altını sen al şimdi dedi. Cocuk bakımı o kadar ki zorken bir de istemeyen bir adamla napacaksın
Cocuk huysuzlansa bisey olsa bakacak mi ilgilenecek mi. Cocuk istemeyen insani baba yapmaya çalışmakta ısrar neden?
Buradaki pek çok kişi yaşına laf söylemiş bana gore yasinda birşey yok 23 yaş anne olmak için guzel de bir yaş 3 senedir de evliymişsin birbirinizi tanımışsınızdır artık ama adam istemiyor onu zorlayamazsın ki.
Bak ben 29 yaşındayım cocugum tup bebekle oldu benim yani maddi manevi cok uğraştık. Eşim bunun gibi bi tane daha yap aşkım diyor. Sanki cok kolay olmus gibi. Bende he he diyorum hic istemiyorum şimdi esim bana illa cocuk cocuk dese ben ondan soğurum yani git 2.cocugu yapacak birini bul derim. Bence esine zaman tanımalısın. Bazi insanlar cocuk sahibi olmak istemiyor gerçekten eskiden bende anlamlandiramazdim ama herkesin hayata bakışı farklı istekleri farklı sonuçta
Sağlık sebebiyle olma ihtimali yüzde 0.9 falan :)Kendi açınızdan düşünürken kaçırdığınız bir nokta olabilir.Bazı erkeklerin kromozal bozuklukları oluyor,örneğin XY olacakken XXY olduğunda çocuğu olmuyor, sperm ayrıştırılması olsa bile sağlıklı sperm bulunamayabiliyor. Bu durum ailenin erkeklerinden mesela amcası, dedesi ya da dedesinin erkek kardeşi vs. Gibi kişilerde olabilir. Klinefelter sendromu sadece bir örnek, eşinizin bu tür bir problemi olduğunu düşünüyorum.O kesin spermlerindeki sorun varsa bunu bilip ona göre davranıyor.Kendinizi suçlamayın.
Yani eğer bana 10 sene sonra düşünüyorum ya da hiç düşünmüyorum gibi kesin bir cevap verirse o zaman yoluma bakacağım, karşılıklı anlaşarak ayrılma yoluna gideriz. Bu benim tercihim, ben anne olmayı 10 seneye ertelemek istemiyorum ve bu yüzden ayrılmayı göze alıyorum. Düzgün bir şekilde yapıldığı zaman klasik yöntem işe yarayabiliyormuş, 8 sene bu yöntemle korunduk bıraktığımızın 3.ayı hamile kaldım gibi mesajlar çok bu forumda, sağlıkla ilgili olduğunu düşünmüyorum. Hayırlısı olsun...3.5 senedir geri çekilmeyle korunduğunuzu sanıp bebek olmuyorsa sağlık sorununuz olabilir. İkincisi bana eşiniz cahil(korunma yöntemi sandığı çekilmeden dolayı) ve fikirleri oturmamış bir birey olarak gözüktü. Nişanlılıkta deli gibi istediği, sizi kandırdığı bu kadar ciddi bir meseleden olumsuz ve daha da önemlisi belirsizlikle konuşması güven verici değil. Belki yarın isteyip bebek olunca pişman olacak. Sizin yerinizde olsam ben bu adamı baba yapmak istiyor muyum, acaba babalığa o layık mı diye düşünürdüm. Size verilen prezervatif kullandır da içine enjekte et yorumu da mide bulandırıcı. Sarhoşken birlikte olun yazsaydınız bari. Sizde güzel ışık var ama beğendim cevaplarınızı. Yüksek lisans yapın bu adamla da olmuyorsa da zorlamayın. Daha iyilerini emin olun bulursunuz. Evet birinin sizden bebek istemesi, anneliğinizi görmek istemesi, hamileliğinizi görmek istemesi, size destek olması güzel şeyler. Bu adamda kötü olan belirsiz tavırları. Uçurumdan itecek mi kendine çekecek mi belli değil. Sevmedim.
Çok olgunsunuz takdir ettim sizi. Ama bende birkaç sene daha bekleyecek enerji yok maalesef. Dediğim gibi en azından makul bir gerekçe sunsa o zaman düşünürdüm.İkinizin yaşını öne sürenlere kızıyorsun biraz belli ama eşinin derdi gayet de yaşınızı küçük bulmak ve daha özgürce yaşayacağı yıllar istemek olabilir. Net dile getirmemesi üzücü evet ama ne öne sürse aksine ikna etmeye çalışacağını düşünüyor ve bunalıyordur. Bu bi sevgi sorunu değildir bence. Boşanmakla tehdit etmek istememen, gönülsüz yapmasını istememen çok olgunca ve konuyu üst üste açmaman da çok doğru. Bu arada aynı şeyi yaşadım, eşim çocuk istemiyordu ve her seferinde ayrı birşey geveliyordu, evlenmeden önce de. Evlendikten birkaç ay sonra kabullenip kapadım konuyu, hiç açmadım gururumdan. 5 sene sonra yarım ağız konusu geçince hadi yapalım dedi ve yaptık oldu ama 30+ idim yani. Ne oldu da fikri değişti dersen özel hiçbir şey yapmadım. Ama işimi, mevcut hayatımı, onu seviyordum ve kinlenmedim, iki kişilik hayatımızı aynı keyifle devam ettirmek için içtenlikle çabaladım, kafasına kakmadım, bu adamı ben seçtim dedim, hayatıma baktım. Allah da içime öyle bir güç verdi herhalde, yakınımdaki hamilelere bebeklere sevgiyle notr baktım, çok hüzünlendiğim zamanlar da oldu tabi ama koyverdim ya. Olacağı varmış.
bencede yani cok haklisiniz net bir konuşma yapsinEn son ciddi bir konuşma yaptım artık, yuvarlak cevaplarını kabul etmediğimi açıkça belirttim. O da bir süre düşünüp bana net bir cevap vereceğini söyledi. Bekliyorum... On sene sonra istiyorum dese belki daha rahat olacağım çünkü en zoru belirsizlik.
Seni çok iyi anlıyorum bende aynı durumdayım kafamı da kırsam ikna edemedim edemiyorum etrafında çocuklu olan veya senden sonra evlenip hamile olan bebeği olan insanları gördükçe içine hançer saplanıyor ne yapacağız bilmiyorum çaresizlik çok zor ama yalnız değilsinHani burada çocuğum olmuyor, eşimle yıllardır deniyoruz nasip olmadı diye dert yanan kadınlar var ya... İşte ben onlara bile özeniyorum. Neden mi? Çünkü en azından eşleriyle birlikte uğraşıyorlar, beraber deniyorlar. Kocası onu çocuklarının annesi olarak görmek istiyor, ondan çocuğu olsun istiyor. Acıyı birlikte çekiyorlar, birlikte göğüs geriyorlar. Ben bunu bile kıskanıyorum. Çünkü yalnız çekiyorum ben o acıyı, her ay yaşadığım ince ama yıkıcı hayal kırıklığında yanımda destek verecek kimse olmadan ve eşim bebek istemediği, korunduğu halde bir umut her ay saf bir heyecanla beklediğim, şüphelendiğim için kendime kızarak. Üç buçuk yıllık evliyim, ilk senemizden beri deli gibi çocuk istiyorum. Eşimse bebeğin b'sini ağzıma aldırmıyor, her türlü yolu denedim. Güzellikle konuşmayı da, ağlayıp bağırmayı da. Sen lafını ettikçe daha da soğuyorum diyor. Lütfen bebekli ailelere gidin, kucağına verin falan demeyin. Etrafımız bebek dolu, kardeşleri, en yakın arkadaşları hep peş peşe baba veya anne oldular. Bebekleri sevmiyor değil, bayılıyor. Sadece sanırım benden olsun istemiyor. Belki de beni layık görmüyor. Bunu ona söylediğimde inkar ediyor ama hiçbir sağlık problemi olmayan, maddi imkanı olan ve birbirini sever görünen bir çift üç buçuk yıldan sonra neden hala bebek istemesin? Canım çok yanıyor artık. Bu öyle vitrinde beğenilen bir çanta değil ki hevesimi kırıp vazgeçeyim, başka şeylerle oyalanayım ve unutayım. Annelik bu, analık... İçim öyle acıyor ki. Nerede hamile veya anne görsem eziliyorum saçma bir şekilde, sanki o anneliğe layıkmış gibi, sanki eşi onu çok sevmiş güvenmiş ve evlatlarına anne olsun istemiş gibi. Asla istemiyorum demiyor ama bakın ben istediğimden beri iki buçuk sene geçti bile ve en az birkaç sene daha aklının ucundan geçmeyecekmiş gibi görünüyor. Benimse ciğerim sökülüyor artık. Bir akıl verin, yardımcı olun lütfen. Evlat hasreti gibisi yokmuş...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?