- 3 Mayıs 2015
- 13.327
- 48.772
- 598
Evet var. Bende de erken doğum riski vardı. Yattım hep. Banyo haftada bir oturaraktı. Buna rağmen erken doğdu.
9 ay olmasada 2.5 ay yattım
Evet var. Bende de erken doğum riski vardı. Yattım hep. Banyo haftada bir oturaraktı. Buna rağmen erken doğdu.Başiniz sagolsun.
9 ay boyunca insan nasil tuvalete gitmek disinda devamli yatabilir ki?
Vucudundaki kaslar erimeye, zayiflamaya başlamaz mi acaba? Cidden o kadar yatan var mi merak ettim.
Nebileyim ben bir kaç ay ayagimi kullanamamistim o zaman bile kas zayifligi oluşmuştu bir sure.
Kendinizi suclamayin olacagi varmiş. Ama eşiniz gercekten çok bencil ve kotu bir insan.
Evet var. Bende de erken doğum riski vardı. Yattım hep. Banyo haftada bir oturaraktı. Buna rağmen erken doğdu.
9 ay olmasada 2.5 ay yattım
Öğretmen misiniz atandınız mı? Maddi gücünüz desteğiniz varsa tepki vermekten korkmayın. Yaptığı iğrençliğe verdiğiniz tepki çok az zira...Evet insan çok çabalayıp olmayınca boşluğa düşüyor, rabbim ol deseydi olurdu diyorum. Elimden geleni yaptım ama o gğn neden ev topladım diye pişmanlığım geçmiyor. Sonrada düşünüyorum pamuk ipliğine bağlıymış zaten su kesesi incelmiş ki kopmuş. Çünkü çok ağır iş yapmadım.
Kızım o kadarını nasıl uydursun, eşimin kendi ailesiyle ilgili en ufak bişey söylememe karşı alerjisi var. Yoksa o da bilir kızımın uydurmayacağını.
Bu halimde bile onları savunuyorsun diye küstüm
Evet maalesef böyle bir durum var . Ben çocuktum halamın ayağa kalkması bile yasaktı . Minimum hareket ediyordu hatırliyorum dokuz ay boyunca . Benim de düşük tehlikem vardı ki düştü de zaten bana da hep yatmam soylendi sadece on beş gün yattım ve psikolojik olarak çok zor bir durum . Bende sizin gbi düşünüyordum eskiden ama oluyor böyle şeyler .Allah herkese sağlıklı gebelik versin .2 bucuk ay idare edilir de 9 ay nasil olur ki, tuvalet disinda kalkmamayi gözüm kesmedi. Hem psikolojik olarak biter insan hem de ciddi kas kaybiyla ugrasir. Allah kolaylik versin.
Takip ediyordum instadan teşekkürlerÇağrı Gülümser, araştırın özellikle sizin durumunuzda nne hareketinin bebek kayıpları ve gebelik süreçleriyle bağlantılı olmadığına dair çalışmaları var. Kendinizi bi nebze rahatlatır suçlamazsınız en azından. Eşiniz gerçekten öküzlük yapmış, şu durumda anlayış göstermezse öküzlüğe devam ediyor demek ki.
12.haftada bol kanama başlamıştı zaten.Başınız sağ olsun. Çok üzüldüm. Ama kendinizi suclamayin baştan sorunlu bir gebelikmis zaten. Bazen istenmeyen bebekler düşsün diye uğraşıyor da insanlar yine tutunuyor bebek. Bu dünyada kısmeti olsaydı bir şey olmazdı. Zor bir süreç Allah yardımcınız olsun
Arap şeyhi lafına çok güldüm bu halde, aynen öyle. Hastanede crp 200 oldu, bile kanım 6 ya düştü. 2 ünite kan verdiler. Hergün 2 tane antibiyotik serum yedim. Doğum sancısı zaten fenaydı.cok uzuldum okurken, basınız sag olsun, allah kimseye evlat acısı yasatmasın. esiniz cok vicdansız birisiymis, sanki arap seyhi 100 tane cocugu var 101. de dogsun dogmasın ne fark eder kafasında. cok sinirlendim, hala camasır yemek derdinde. isin psikolojik tarafını gectim sizin fiziksel olarak da dinlenmeniz lazım su an sonucta, hala hizmet bekliyor. gorumcelerinize de inanamadım, artık yani sasırdıkca sasırdım gercekten, allah herkese vicdan merhamet versin, bu kisiler insan diil resmen.
Kaç haftalık doğduEvet var. Bende de erken doğum riski vardı. Yattım hep. Banyo haftada bir oturaraktı. Buna rağmen erken doğdu.
9 ay olmasada 2.5 ay yattım
Benim 6 aydı bu süre, ve çok zor. İnsan kendini herkese yükmüş fazlalıkmış gibi hissediyor.2 bucuk ay idare edilir de 9 ay nasil olur ki, tuvalet disinda kalkmamayi gözüm kesmedi. Hem psikolojik olarak biter insan hem de ciddi kas kaybiyla ugrasir. Allah kolaylik versin.
Öğretmenim, rapor vermişti doktor hala bitmedi. Eşim raporu bozup okula dön dedi birde. Şuan 5 dk yürüyemiyorum, bitik gibiyim. Tepki veriyorum fazlasıyla. Kızım etkileniyor, 2 gün öncesine kadar canım babam derken, şuanda ben sürekli suçladığım için seni sevmiyorum git deyip duruyor.Öğretmen misiniz atandınız mı? Maddi gücünüz desteğiniz varsa tepki vermekten korkmayın. Yaptığı iğrençliğe verdiğiniz tepki çok az zira...
bu kadın ölse (Allah korusun)Öyle söylemeyin herkesin hamileliği bir değil, ben de günde 10 km yürüyüp, o zaman 6 yaşındaki oğlumu kucağıma aldığım, temizlik yaptığım zamanlar oluyordu. Ama konu sahibi alttan dikiş attırmış, kanaması varmış, düşük riski varmış. Böyle bir kadından iş beklemek vicdansızlık. Bebeğini kaybeden bir anneye çamaşır at makineye demek hangi vicdan seviyesi bilemiyorum.
Seni suan o kadar iyi anlıyorum ki benzer şey yaşadık ama tevekkül de bulun lütfen onu sana esin vermedi yada onu senden alan esin değil Rabbim o istese dağlar oynuyor yerinde ln imtihan oluyorsun suan ben 2 sene bozuk bir psikolojiyle yaşadım üstelik de hicncouguk yok ve olmadı tüm tedavilere rağmen suan tup bebek tedavisindeyim Rabbim esine de sana da güzellikler versin ama lütfen kendini yıpratma git güzelce al abdestini Rabbinle konus seni sadece o anlar suan esine sarıl sebepsizce agla çünkü bu ikinize de çok iyi gelecek birilerini yada kendini suçlayarak sonuca varamazsın ki sadece daha da kötü hissedersin Rabbim ben geldim meleğim seninle acımı sana döküyorum hafifler diye dualar et ve şükret lütfen bak 1 bebeğin var zaten anneliği yaşatmış sana Rabbim ne kadar da şanslısınHamileliğimin 12.haftasından sonra hep kanama oluyordu, gece yarısı acile gidiyordum serum iğne vs duruyordu.
16.hafta rahim ağzına dikiş atıldı, (kısaldığı için,) oh be dedim kanama da kesildi.
Bu süreçte doktor hep yat, wc ye kalk sadece diyordu.
Evde 3.5 yaşında kızım var ona annem baktı.
Eşim ise yattığım süre boyunca anlayış göstermedi, bi yemek yapsa uf puf dedi.
Ev hep dağınık pisti.
Baktım eşimle olmuyor anneme gidip yattım. Annemin de sağlık sorunları var çok yoruluyorfu, kızım çok inatçı. 1 ay annemde kaldık. Eve yardımcı bulup evime geçtim, yardımcı geldiği gün aptal kafam kalktım banyodan utandığım için çamaşırları makineye attım biraz ortalığı toparladım. Eşim kendi yaşıyordu en ufak yerden bir çöp bile almamış.
Baktım belim ağrıdı hemen yattım. 3 saat sonra yatakta suyum boşaldı, yani
19 haftalık hamileyken suyum geldi, çok fazla su gelmesine rağmen 5.gün bebeğin suyu bitti ve doğmak zorunda kaldı. Suyu bittiğinde bile kalbi atıyordu. Hastane de yaşadığım acıları anlatmayayım.
Neyse hastaden eve geldik, ertesi gün eşim şu banyodaki çamaşırları bi makineye at dedi. Orda koptum, bebeğimi toprağa verince rahatladın mı, şimdi rahat rahat hizmet edeyim artık işim ne karnım boş diye bağırdım.
Onu bu süreçte çok destek olamadığı için, kendimi de ayağa kalktığım için çok suçluyorum. Pişmanlık ve acı içerisindeyim.
2 gündür eşime saldırıyorum.
Oda altta kalmıyor. İçimdeki bu acı be pişmanlık nasıl geçer, herşey hamileliğimi bebeğimi hatırlatıyor
Valla kızan kızsın yazacağım. Bu heriften 2. çocuk yapmayın. Yok vicdan herifte. Hani daha neler yazarım ama ban yerim. Siz anlayın.Takip ediyordum instadan teşekkürler
12.haftada bol kanama başlamıştı zaten.
O haftadan beri evde hapis gibiydim. Biraz toplayıp yatmıştım zaten. Kısmeti yokmuş kabullenmek zor olsada.
Arap şeyhi lafına çok güldüm bu halde, aynen öyle. Hastanede crp 200 oldu, bile kanım 6 ya düştü. 2 ünite kan verdiler. Hergün 2 tane antibiyotik serum yedim. Doğum sancısı zaten fenaydı.
O refakatçim olarak hepsine şahit oldu.
Kaç haftalık doğdu
Beni yatırmadılar, bakacak kimsem yokmuş onu anladım. O yüzden bi daha hamile olursam risksiz olsun diye dua ediyorum.
Benim 6 aydı bu süre, ve çok zor. İnsan kendini herkese yükmüş fazlalıkmış gibi hissediyor.
Öğretmenim, rapor vermişti doktor hala bitmedi. Eşim raporu bozup okula dön dedi birde. Şuan 5 dk yürüyemiyorum, bitik gibiyim. Tepki veriyorum fazlasıyla. Kızım etkileniyor, 2 gün öncesine kadar canım babam derken, şuanda ben sürekli suçladığım için seni sevmiyorum git deyip duruyor.
Şöyle örnekler vermekten ne zaman vazgeçilecek? Sanki düşük riski olanlar yatmaktan, iş yapamamaktan keyif alıyormuş gibi düşünüyor bazı insanlar. Galiba bunu hazmedemiyorlar. Kendi adıma söyleyeyim düşük riskim varken iş yapamamak birine muhtaç olmak bana zulümdü.Canim kardesim okuyunca icim bir tuhaf olsu acini ben de paylasiyorum, oncelikle esini de kendini de suclama, herseyin bir zamani vakti ömrü var , nasip gercekten nasip.
Kaldi ki camasir ne kadar agirliktatir ki.
Babaannem un cuvallari bile tasimis gebeyken.
Insragramda suan hatirlamiyorum kadin hamileydi ve o sekilde kosu yapiyordu kasli biriydi.
Allah askina catacak polemik yapacak yer aramissiniz . Bayanin dikis doktor vs atildigini sonradan okudum.Şöyle örnekler vermekten ne zaman vazgeçilecek? Sanki düşük riski olanlar yatmaktan, iş yapamamaktan keyif alıyormuş gibi düşünüyor bazı insanlar. Galiba bunu hazmedemiyorlar. Kendi adıma söyleyeyim düşük riskim varken iş yapamamak birine muhtaç olmak bana zulümdü.
Arkadaşım defalarca düşük yaşamış, iki gebeliğinde de abartmıyorum dokuz ay yattı eşi baktı mecburen, banyosunu bile bebek gibi eşi yaptırdı. Evlat için zahmete katlanmak sadece kadına mahsus değil şu algıdan çıkılsın artık.
Canim başin sağolsun. Kendini suçlama. Kaybediceğin varmiş. Hayirlisi. Eşin çom anlayişsiz davranmiş. Ama onun bu huyunu yeni ogrenmiyorsunuz. Ve bu huyuyla hayatinizda tutan sizsiniz. Ve anlayişsiz insanlara anlayiş enjekte edemiyoruz malesef. Bir laf vardir can çikar huy çikmaz diye. Bağirarak da konuşsan, guzel de konuşsan birşey değişmiycek. En iyisi kendini toparlaman için biraz uzak dur evden işden. Ayni acilari ben de yaşadim. O zamanki acim tarif edilmez. Seni çok iyi anliyorum. Destek almadiğin yerde huzur bulman çok zor. Allah sabir versinHamileliğimin 12.haftasından sonra hep kanama oluyordu, gece yarısı acile gidiyordum serum iğne vs duruyordu.
16.hafta rahim ağzına dikiş atıldı, (kısaldığı için,) oh be dedim kanama da kesildi.
Bu süreçte doktor hep yat, wc ye kalk sadece diyordu.
Evde 3.5 yaşında kızım var ona annem baktı.
Eşim ise yattığım süre boyunca anlayış göstermedi, bi yemek yapsa uf puf dedi.
Ev hep dağınık pisti.
Baktım eşimle olmuyor anneme gidip yattım. Annemin de sağlık sorunları var çok yoruluyorfu, kızım çok inatçı. 1 ay annemde kaldık. Eve yardımcı bulup evime geçtim, yardımcı geldiği gün aptal kafam kalktım banyodan utandığım için çamaşırları makineye attım biraz ortalığı toparladım. Eşim kendi yaşıyordu en ufak yerden bir çöp bile almamış.
Baktım belim ağrıdı hemen yattım. 3 saat sonra yatakta suyum boşaldı, yani
19 haftalık hamileyken suyum geldi, çok fazla su gelmesine rağmen 5.gün bebeğin suyu bitti ve doğmak zorunda kaldı. Suyu bittiğinde bile kalbi atıyordu. Hastane de yaşadığım acıları anlatmayayım.
Neyse hastaden eve geldik, ertesi gün eşim şu banyodaki çamaşırları bi makineye at dedi. Orda koptum, bebeğimi toprağa verince rahatladın mı, şimdi rahat rahat hizmet edeyim artık işim ne karnım boş diye bağırdım.
Onu bu süreçte çok destek olamadığı için, kendimi de ayağa kalktığım için çok suçluyorum. Pişmanlık ve acı içerisindeyim.
2 gündür eşime saldırıyorum.
Oda altta kalmıyor. İçimdeki bu acı be pişmanlık nasıl geçer, herşey hamileliğimi bebeğimi hatırlatıyor
Çok teşekkür ederim. Bebek için ısrar etmiyorum artık, hamileliğim rahat geçmiyor, muhtaç oluyorum herkese.Öncelikle kendinizi yipratmayin.Bu duruma siz sebep olmadınız . Bana da yatmam söylenmişti ilk gebeligimde ki tuvalet dışında kalkmadim bile ama kayıp yaşadık erken donemde. Sonrası yine başka bir kayıp daha . Yani doktorlar henüz bir açıklama getiremiyorlar bazi şeylere . Bu şekilde yaşanması gerekiyorsa yaşanıyor maalesef ... Kendinizi suclamaniza gerek yok . Bir sürü doktora gittim ,bu hareket etme mevzusunu kabul etmeyen de çok doktor var . Siz bilerek ya da bilmeyerek bebeğinize zarar vermediniz . Bunu bir aşın öncelikle .
Şu an çok hassasiniz çok iyi anlıyorum . Eşinizle ilgili sorunları çözmeye çalışın . Cozemiyorsaniz bebek konusunda diretmeyin lütfen . Zaten bir tane evladınız varmış .
Kendinizi yipratmayin sağlıklı olsaydı bir şekilde olurdu sizin bir suçunuz yok yiyecek ekmeği yokmuş başınız sağolsun çok üzüldüm. Ne yapsanız haklısınız eşiniz de ailesi de vicdandan yoksun insanlar ben burda tanımadığım insanların bu haberlerini okuyunca bile migdeme ağrı giriyor yemin ediyorum nasıl bu kadar duygusuz olabilirmisler anlayamadım çok yazık .Hamileliğimin 12.haftasından sonra hep kanama oluyordu, gece yarısı acile gidiyordum serum iğne vs duruyordu.
16.hafta rahim ağzına dikiş atıldı, (kısaldığı için,) oh be dedim kanama da kesildi.
Bu süreçte doktor hep yat, wc ye kalk sadece diyordu.
Evde 3.5 yaşında kızım var ona annem baktı.
Eşim ise yattığım süre boyunca anlayış göstermedi, bi yemek yapsa uf puf dedi.
Ev hep dağınık pisti.
Baktım eşimle olmuyor anneme gidip yattım. Annemin de sağlık sorunları var çok yoruluyorfu, kızım çok inatçı. 1 ay annemde kaldık. Eve yardımcı bulup evime geçtim, yardımcı geldiği gün aptal kafam kalktım banyodan utandığım için çamaşırları makineye attım biraz ortalığı toparladım. Eşim kendi yaşıyordu en ufak yerden bir çöp bile almamış.
Baktım belim ağrıdı hemen yattım. 3 saat sonra yatakta suyum boşaldı, yani
19 haftalık hamileyken suyum geldi, çok fazla su gelmesine rağmen 5.gün bebeğin suyu bitti ve doğmak zorunda kaldı. Suyu bittiğinde bile kalbi atıyordu. Hastane de yaşadığım acıları anlatmayayım.
Neyse hastaden eve geldik, ertesi gün eşim şu banyodaki çamaşırları bi makineye at dedi. Orda koptum, bebeğimi toprağa verince rahatladın mı, şimdi rahat rahat hizmet edeyim artık işim ne karnım boş diye bağırdım.
Onu bu süreçte çok destek olamadığı için, kendimi de ayağa kalktığım için çok suçluyorum. Pişmanlık ve acı içerisindeyim.
2 gündür eşime saldırıyorum.
Oda altta kalmıyor. İçimdeki bu acı be pişmanlık nasıl geçer, herşey hamileliğimi bebeğimi hatırlatıyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?