• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bebeğimi kaybettim, eşimle kavga ediyorum

Başınız sağolsun Allah sabır versin
merak ettim eşiniz olacak adam hiç mi üzülmedi iş buyurmaya başlamış hemen

2. çocuk için lütfennn bundan sonra çok iyi düşünün

birçok erkek illa ailesini yeğenlerini savunur
horozlanmasın ne diyeceğinizi sonuna kadar dinlesin
 
Çok hassas bir süreçten geçiyorsunuz. Yasın 5 aşaması vardır derler. İnkar, öfke, pazarlık, depresyon, kabullenme. Öfke aşamasındasınız büyük ihtimalle. Herkesi, her şeyi suçluyorsunuzdur. Onu yapmasaydım, o bunu yapmasaydı düşünceleri aklınızdan geçip duruyordur. Bence bu aşamaları tek başınıza aşmak çok zor olur. Evliliğinizi çok yıpratır.

Şunu hiç unutmayın. Evladını kaybeden sadece siz değilsiniz aynı zamanda eşiniz de kaybetti. O da sizin gibi öfke hissediyor. O da hem kendini hem sizi suçluyor büyük ihtimalle. 1 tane de kızınız var. Bence mutlaka eşinizle psikolojik olarak iyi olmadığınızı, böyle suçlamaların sürekli aklınızdan geçtiğini ve atlatmak için psikolojik destek almak istediğinizi söyleyin. Aile terapistine gidin.

İnşallah en kısa zamanda yasınızı tamamlayıp ailenizle hayatınıza devam edeceksiniz.
Çok iyi niyetli yazdığınıza eminim ama, kadıncağız daha hamileyken düşük riski varken yerden bir çöp almayan adam o sırada neyin yasını tutuyordu? İlk hamileliğinde de yatıyorsun iş yapmıyorsun diye kızıyormuş. Yas falan değil, hizmetleri aksıyor diye kızıyor resmen. Katıksız öküz.
 
Yaşadığınız şey hiç kolay bir şey değil.
Ama aşamıyorsanız lütfen yardım alın.
Başınız sağ olsun…
 
Eşinizin yaptıklarına lütfen ufakta olsa kılıf uydurmayın. Yok doğduktan sonra ilgili babayöış, yok bana göre sakin, yok normal davranıyor vs..

Eşiniz iğrenç bir adam. Allah düşman başına vermesin. Normal davranmak sakin olmak bu değil. Bu adam merhamet yoksun karaktersiz bir amip.

Size sabırlar diliyorum, en kısa sürede atlatırsınız inşallah.
Teşekkür ederim, kılıf uydurmak için söylemiyorum. 10 gün refakatçi yanımda kaldı, hastanede çok ilgilendi. Eve gelince baktım şunu bunu yap diyor, orda kılıf uydurmadım saldırdım zaten.
İğrenç tarafı bencilliği sanırım
 
Bir de görümcelerle küsüm, bu süreçte küs olduğumuz için beni hiç aramadılar, zaten. Kızım akşam wc deyken görümcenin 4 yaşındaki oğlu için, pipisini gösterdiğini söyledi.
1-2 ay önce baya gitmişlerdi babasıyla. Ben görüşmediğim için ikisi gidiyor.
Eşime dedim bak böyle diyor diye. Sinirlendi o asla ortalık yerde çamaşırını indirmez diye. Konuşturmadı bile beni.
Bu 4 aylık sıkıntılı süreçte en ufak faydaları olmadığı gibi bebeğimi toprağa verince bile aramamış insamlatın küçük çocuğunu savunup bağırıyor, halbuki bi daha gittiğinizde dikkat et diyecektim. Sonuçta oda çocuk ne yapacağı belli mi olur.
Allah ıslah etsin...
 
Çok hassas bir süreçten geçiyorsunuz. Yasın 5 aşaması vardır derler. İnkar, öfke, pazarlık, depresyon, kabullenme. Öfke aşamasındasınız büyük ihtimalle. Herkesi, her şeyi suçluyorsunuzdur. Onu yapmasaydım, o bunu yapmasaydı düşünceleri aklınızdan geçip duruyordur. Bence bu aşamaları tek başınıza aşmak çok zor olur. Evliliğinizi çok yıpratır.

Şunu hiç unutmayın. Evladını kaybeden sadece siz değilsiniz aynı zamanda eşiniz de kaybetti. O da sizin gibi öfke hissediyor. O da hem kendini hem sizi suçluyor büyük ihtimalle. 1 tane de kızınız var. Bence mutlaka eşinizle psikolojik olarak iyi olmadığınızı, böyle suçlamaların sürekli aklınızdan geçtiğini ve atlatmak için psikolojik destek almak istediğinizi söyleyin. Aile terapistine gidin.

İnşallah en kısa zamanda yasınızı tamamlayıp ailenizle hayatınıza devam edeceksiniz.
Adamın üzüldüğünü hiç düşünmüyorum.
 
Allah ıslah etsin...
Çok içten bir amin diyorum
Adamın üzüldüğünü hiç düşünmüyorum.
İlk doğunca kutuya koydular, orda üzüntüsünü gördüm.
Sonra görümceler telefonla teselli ettiler bol bol, ertesi gün normaldi. O da bana, bak hayırlısı buymuş, daha kötüsünü yaşayanlar var isyam etme vs dedi.
Annesini kaybettiği gün bakış açısı değişmiş, elden bişey gelmeyeceğni anlamış ondan böyleymiş
 
Çok içten bir amin diyorum

İlk doğunca kutuya koydular, orda üzüntüsünü gördüm.
Sonra görümceler telefonla teselli ettiler bol bol, ertesi gün normaldi. O da bana, bak hayırlısı buymuş, daha kötüsünü yaşayanlar var isyam etme vs dedi.
Annesini kaybettiği gün bakış açısı değişmiş, elden bişey gelmeyeceğni anlamış ondan böyleymiş
Ne isyanı ne hayırlısı ? Doktor açık seçik şekilde riskli durumu söylemiş. Eşiniz yüzünden yapamamışsınız. Bu yanan bir binaya girip alev aldım hayırlısı bu imiş gibi bir şey benim gözümde.
 
Teşekkür ederim, kılıf uydurmak için söylemiyorum. 10 gün refakatçi yanımda kaldı, hastanede çok ilgilendi. Eve gelince baktım şunu bunu yap diyor, orda kılıf uydurmadım saldırdım zaten.
İğrenç tarafı bencilliği sanırım
Ya kalacak tabi ki nasıl kalmasın. İlgilenecek de aksi zaten olmamalı. Bunlar büyük şeyler değil asla. Yapması gerekeni yapıyor. Neyse üzmeyin kendinizi allah sabır versin 🙏🏻
 
Öncelikle acı kaybın için sabır diliyorum. Olaya Allah verdi, Allah aldı diye bakar geri kalan insanoğlu bahanelerinden de ders çıkararak yol alırsan eminim senin için daha faydalı olur. Mesela ikinci çocuğa karı koca olarak gerçekten hazır mıydınız?
 
Hamileliğimin 12.haftasından sonra hep kanama oluyordu, gece yarısı acile gidiyordum serum iğne vs duruyordu.
16.hafta rahim ağzına dikiş atıldı, (kısaldığı için,) oh be dedim kanama da kesildi.
Bu süreçte doktor hep yat, wc ye kalk sadece diyordu.
Evde 3.5 yaşında kızım var ona annem baktı.
Eşim ise yattığım süre boyunca anlayış göstermedi, bi yemek yapsa uf puf dedi.
Ev hep dağınık pisti.
Baktım eşimle olmuyor anneme gidip yattım. Annemin de sağlık sorunları var çok yoruluyorfu, kızım çok inatçı. 1 ay annemde kaldık. Eve yardımcı bulup evime geçtim, yardımcı geldiği gün aptal kafam kalktım banyodan utandığım için çamaşırları makineye attım biraz ortalığı toparladım. Eşim kendi yaşıyordu en ufak yerden bir çöp bile almamış.
Baktım belim ağrıdı hemen yattım. 3 saat sonra yatakta suyum boşaldı, yani
19 haftalık hamileyken suyum geldi, çok fazla su gelmesine rağmen 5.gün bebeğin suyu bitti ve doğmak zorunda kaldı. Suyu bittiğinde bile kalbi atıyordu. Hastane de yaşadığım acıları anlatmayayım.
Neyse hastaden eve geldik, ertesi gün eşim şu banyodaki çamaşırları bi makineye at dedi. Orda koptum, bebeğimi toprağa verince rahatladın mı, şimdi rahat rahat hizmet edeyim artık işim ne karnım boş diye bağırdım.
Onu bu süreçte çok destek olamadığı için, kendimi de ayağa kalktığım için çok suçluyorum. Pişmanlık ve acı içerisindeyim.
2 gündür eşime saldırıyorum.
Oda altta kalmıyor. İçimdeki bu acı be pişmanlık nasıl geçer, herşey hamileliğimi bebeğimi hatırlatıyor
Canim kardesim okuyunca icim bir tuhaf olsu acini ben de paylasiyorum, oncelikle esini de kendini de suclama, herseyin bir zamani vakti ömrü var , nasip gercekten nasip.

Kaldi ki camasir ne kadar agirliktatir ki.

Babaannem un cuvallari bile tasimis gebeyken.

Insragramda suan hatirlamiyorum kadin hamileydi ve o sekilde kosu yapiyordu kasli biriydi.
 
Çok güzel açıklamışsınız, aynen annemi ablamı eşimi doktorumu herkesi suçluyorum. Eşim aslında daha sakin, hemen hiç bişey olmamış gibi davranmaya başlayınca çok sinirlendim. Gideyim inşallah iyi bir psikolog bulup
Gercekten icimizde bir ses kaydi devamli etrafi sucliyoruz ama bu olaylari daha da kisirlastiriyor.

Sakin olmaya calisin , toparlanmaya calisin. Emin olun esiniz daha kötüdur , suan mücadele edemiyordur ruh haliyleyada ne yapacagini bile.iyordur. Sakin sakin oturup acinizi paylasin ve en onemlisi konusun .
 
Canim kardesim okuyunca icim bir tuhaf olsu acini ben de paylasiyorum, oncelikle esini de kendini de suclama, herseyin bir zamani vakti ömrü var , nasip gercekten nasip.

Kaldi ki camasir ne kadar agirliktatir ki.

Babaannem un cuvallari bile tasimis gebeyken.

Insragramda suan hatirlamiyorum kadin hamileydi ve o sekilde kosu yapiyordu kasli biriydi.
Öyle söylemeyin herkesin hamileliği bir değil, ben de günde 10 km yürüyüp, o zaman 6 yaşındaki oğlumu kucağıma aldığım, temizlik yaptığım zamanlar oluyordu. Ama konu sahibi alttan dikiş attırmış, kanaması varmış, düşük riski varmış. Böyle bir kadından iş beklemek vicdansızlık. Bebeğini kaybeden bir anneye çamaşır at makineye demek hangi vicdan seviyesi bilemiyorum.
 
Öyle söylemeyin herkesin hamileliği bir değil, ben de günde 10 km yürüyüp, o zaman 6 yaşındaki oğlumu kucağıma aldığım, temizlik yaptığım zamanlar oluyordu. Ama konu sahibi alttan dikiş attırmış, kanaması varmış, düşük riski varmış. Böyle bir kadından iş beklemek vicdansızlık. Bebeğini kaybeden bir anneye çamaşır at makineye demek hangi vicdan seviyesi bilemiyorum.
Ne dese hakli haklisiniz , esler bazen en yabanci insan oluveriyor.
 
Açıkçası eşinizin içinin sizin gibi yandığını sanmıyorum. Böyle vicdansızlık görmedim. Benim eşim çok titizdir ama düşük riskim olduğunda hep yattım, evi o çekip çevirdi. Bu olağanüstü bir durum. Üstüne düşeni yapacak. Kötü günde böyle yapıyorsa evli olmanın anlamı ne?
 
Back