Herkesin hamileliği bir değil. 9 ay zaruri durumlar dışında yataktan çıkması yasak insanlar var. Değil çamaşır taşımak ayağa kalkmak diyorum bakın. Yani bu millet hamile iken koşu yapıyordu , babaannem çuval taşıdı meselesi değil. Doktor net şekilde belirtmiş durumu.Canim kardesim okuyunca icim bir tuhaf olsu acini ben de paylasiyorum, oncelikle esini de kendini de suclama, herseyin bir zamani vakti ömrü var , nasip gercekten nasip.
Kaldi ki camasir ne kadar agirliktatir ki.
Babaannem un cuvallari bile tasimis gebeyken.
Insragramda suan hatirlamiyorum kadin hamileydi ve o sekilde kosu yapiyordu kasli biriydi.
Öncelikle basınız saolsun,Allah sabırlar versin.Hamileliğimin 12.haftasından sonra hep kanama oluyordu, gece yarısı acile gidiyordum serum iğne vs duruyordu.
16.hafta rahim ağzına dikiş atıldı, (kısaldığı için,) oh be dedim kanama da kesildi.
Bu süreçte doktor hep yat, wc ye kalk sadece diyordu.
Evde 3.5 yaşında kızım var ona annem baktı.
Eşim ise yattığım süre boyunca anlayış göstermedi, bi yemek yapsa uf puf dedi.
Ev hep dağınık pisti.
Baktım eşimle olmuyor anneme gidip yattım. Annemin de sağlık sorunları var çok yoruluyorfu, kızım çok inatçı. 1 ay annemde kaldık. Eve yardımcı bulup evime geçtim, yardımcı geldiği gün aptal kafam kalktım banyodan utandığım için çamaşırları makineye attım biraz ortalığı toparladım. Eşim kendi yaşıyordu en ufak yerden bir çöp bile almamış.
Baktım belim ağrıdı hemen yattım. 3 saat sonra yatakta suyum boşaldı, yani
19 haftalık hamileyken suyum geldi, çok fazla su gelmesine rağmen 5.gün bebeğin suyu bitti ve doğmak zorunda kaldı. Suyu bittiğinde bile kalbi atıyordu. Hastane de yaşadığım acıları anlatmayayım.
Neyse hastaden eve geldik, ertesi gün eşim şu banyodaki çamaşırları bi makineye at dedi. Orda koptum, bebeğimi toprağa verince rahatladın mı, şimdi rahat rahat hizmet edeyim artık işim ne karnım boş diye bağırdım.
Onu bu süreçte çok destek olamadığı için, kendimi de ayağa kalktığım için çok suçluyorum. Pişmanlık ve acı içerisindeyim.
2 gündür eşime saldırıyorum.
Oda altta kalmıyor. İçimdeki bu acı be pişmanlık nasıl geçer, herşey hamileliğimi bebeğimi hatırlatıyor
Amin, kadere de inanıyorum tabi, sakinleşiyorum.Öncelikle basınız saolsun,Allah sabırlar versin.
Ama bazen olacagı varsa oluyor diye düsünmek lazım.
Siz bebeğinizi kaybettiniz,esiniz kedi yavrusunu değil sonucta,onun da bebegi.
Aynı acıyı o da cekiyor.
Sükürki evde bi yavrunuz daha varmıs.
Birbirinize merhem olmakla ancak atlatırsınız bugünleri.
Yaraları kanatarak değil.
Çağrı Gülümser, araştırın özellikle sizin durumunuzda nne hareketinin bebek kayıpları ve gebelik süreçleriyle bağlantılı olmadığına dair çalışmaları var. Kendinizi bi nebze rahatlatır suçlamazsınız en azından. Eşiniz gerçekten öküzlük yapmış, şu durumda anlayış göstermezse öküzlüğe devam ediyor demek ki.Allah razı olsun. Doktorun adı nedir
Kendime de kızıyorum, ömrünü rabbim o kadar vermiş hayırlısı böyle belki diye.
Sonra birden öfke ve pişmanlık geliyor, eşimin ben hamileyken yaptığı öküzlükler geliyor. Onun da burnundan getirdim.
Eşinin iyi bir özelliği var mı, yani tüm kötü huylarına göz yumduracak, sabret bu adama dememi sağlayacak bir özelliği?????Bir de görümcelerle küsüm, bu süreçte küs olduğumuz için beni hiç aramadılar, zaten. Kızım akşam wc deyken görümcenin 4 yaşındaki oğlu için, pipisini gösterdiğini söyledi.
1-2 ay önce baya gitmişlerdi babasıyla. Ben görüşmediğim için ikisi gidiyor.
Eşime dedim bak böyle diyor diye. Sinirlendi o asla ortalık yerde çamaşırını indirmez diye. Konuşturmadı bile beni.
Bu 4 aylık sıkıntılı süreçte en ufak faydaları olmadığı gibi bebeğimi toprağa verince bile aramamış insamlatın küçük çocuğunu savunup bağırıyor, halbuki bi daha gittiğinizde dikkat et diyecektim. Sonuçta oda çocuk ne yapacağı belli mi olur.
Öncelikle başınız sağolsun.Bence önemli olan siz hamileyken babalık duygusunun sorgulanması değil,Allah korusun siz hasta olsanız bu adamın size bir faydasının olmayacağı.Tepkilerinizde çok haklısınız ben olsam uzun bir süre bir bardak su vermem.Sağolun, aslında doğana kadar hak etmiyor. Doğduktan sonra ilgili bi baba.
Kızıma hamileyken de yatmıyordım ama çok hareket yasaktı. O zamanda çok tartışmıştık. Yok ben yatmayı severmişim zaten vs. İşime geliyormuş.
Doğunca anlıyor baba olduğunu.
Bu bebeğimiz doğamadı maalesef
Amin çok teşekkür ederim.
Başın sağolsun canım cok üzüldüm o melek oldu annesi.Hamileliğimin 12.haftasından sonra hep kanama oluyordu, gece yarısı acile gidiyordum serum iğne vs duruyordu.
16.hafta rahim ağzına dikiş atıldı, (kısaldığı için,) oh be dedim kanama da kesildi.
Bu süreçte doktor hep yat, wc ye kalk sadece diyordu.
Evde 3.5 yaşında kızım var ona annem baktı.
Eşim ise yattığım süre boyunca anlayış göstermedi, bi yemek yapsa uf puf dedi.
Ev hep dağınık pisti.
Baktım eşimle olmuyor anneme gidip yattım. Annemin de sağlık sorunları var çok yoruluyorfu, kızım çok inatçı. 1 ay annemde kaldık. Eve yardımcı bulup evime geçtim, yardımcı geldiği gün aptal kafam kalktım banyodan utandığım için çamaşırları makineye attım biraz ortalığı toparladım. Eşim kendi yaşıyordu en ufak yerden bir çöp bile almamış.
Baktım belim ağrıdı hemen yattım. 3 saat sonra yatakta suyum boşaldı, yani
19 haftalık hamileyken suyum geldi, çok fazla su gelmesine rağmen 5.gün bebeğin suyu bitti ve doğmak zorunda kaldı. Suyu bittiğinde bile kalbi atıyordu. Hastane de yaşadığım acıları anlatmayayım.
Neyse hastaden eve geldik, ertesi gün eşim şu banyodaki çamaşırları bi makineye at dedi. Orda koptum, bebeğimi toprağa verince rahatladın mı, şimdi rahat rahat hizmet edeyim artık işim ne karnım boş diye bağırdım.
Onu bu süreçte çok destek olamadığı için, kendimi de ayağa kalktığım için çok suçluyorum. Pişmanlık ve acı içerisindeyim.
2 gündür eşime saldırıyorum.
Oda altta kalmıyor. İçimdeki bu acı be pişmanlık nasıl geçer, herşey hamileliğimi bebeğimi hatırlatıyor
Evet insan çok çabalayıp olmayınca boşluğa düşüyor, rabbim ol deseydi olurdu diyorum. Elimden geleni yaptım ama o gğn neden ev topladım diye pişmanlığım geçmiyor. Sonrada düşünüyorum pamuk ipliğine bağlıymış zaten su kesesi incelmiş ki kopmuş. Çünkü çok ağır iş yapmadım.Canım sen kendini suçlama lütfen sen elinden geleni yaptın sürecini biliyorum yapabileceğin her şeyi yaptın ama bir psikolog ile görüşüp yardım alabilirsin bu süreçte çok yıprandın ve hiç kolay değil üstesinden gelmek için destek alman çok iyi olur. Kızının kuzeni için söylediği şeyi uydurma diye düşünüyor sanırın eşin ama 4 yaşında bir çocuk bu konuda uyduramaz diye düşünüyorum.
Ev toplamasan tuvalete kalktığında da olabilirdi olacağı varmış ev topladığın için olduğunu sanmıyorum ben dediğin gibi pamuk ipliğine bağlıymış robot değilsin ya düğmelerini kapatıp 4 5 ay hareketsiz yemeden içmeden tuvalet ihtiyacın olmadan geçiremezdin en basiti doktor kontrollerine gidecektin senin hiç bir hatan yok ❤Evet insan çok çabalayıp olmayınca boşluğa düşüyor, rabbim ol deseydi olurdu diyorum. Elimden geleni yaptım ama o gğn neden ev topladım diye pişmanlığım geçmiyor. Sonrada düşünüyorum pamuk ipliğine bağlıymış zaten su kesesi incelmiş ki kopmuş. Çünkü çok ağır iş yapmadım.
Kızım o kadarını nasıl uydursun, eşimin kendi ailesiyle ilgili en ufak bişey söylememe karşı alerjisi var. Yoksa o da bilir kızımın uydurmayacağını.
Bu halimde bile onları savunuyorsun diye küstüm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?