ıı_ıhhh hiç sağlıklı değil bu düşünceler...bugünleri ve çevrenizdekilerle aranızda olacak sorunları geçtim ki insanın sosyal bir varlık olduğu düşünülürse buda büyük problem yaratır da asıl küçüğünüzün geleceği ve kişilik gelişimi içinde çok tehlikeli bir durum...:sm_confused:...şimdi sizin ve birkaç arkadaşın herşeyden önce bebeklerinizden bahsederken "benim" kelimesini kullanması çok ama çok yanlış..........hayır onlar sizin değil o bir eşya değil onu dünyaya getirmiş olmanız onun mülkiyet hakkını size vermez....o sizin ve eşinizin ortak ürünü ve her ikinizin aile genleri ile oluşmuş ve asıl sahibi olan yaratıcımız Allah tarafından size hediye ve emanet edilmiş bir insan yavrusu...aksi olsa yani sadece size ait ve sizin kontrolunuz altında olabilecek birşey olsa idi (siz diyorum sizin üzerinizden bizi hepimizi kastediyorum yanlış anlamayın)onun ne hastalanmasına,ne üzülmesine nede birgün ölüp yok olmasına asla izin vermezdiniz...bizler kendimiz için dahi bu tercih luksüne sahip değiliz kaldıki çocuklarımız!!
sizi teslim alan duygu tek kıskançlık değil,aynı anda içten içe bir hesaplaşma ve gün benim günümdür düşüncesi ile evladınız üzerinden eşinizin ailesine biraz sıkıntı yaşatmak anladığım kadarı ile ....çünkü geçmişte olanları unutamıyorum demişiniz kinciliğiniz evladınızın hayrına olacak davranışlarda bulunmanın üstüne geçiyor bu anlamda dikkatli olun...siz o aile ile ne yaşarsanız yaşayın onlar küçüğünüzün dedesi,babaannesi,halası,amcası vs vs...ve inanmak istemesinizde onun,onlarında sevgisine ilgisine şımartmasına ihtiyacı var...böyle bir sevgi ortamından bebeğinizi mahrum etmek bencillik değildir de nedir??....böyle bir koruma ve kıskançlık kalkanı içinde gelişecek bir çocuk ne kadar sağlıklı ve öz güveni gelişmiş bir çocuk olaak büyür siz düşünün...Allah korusun geleceği düşünün sizin sonsuza kadr yaşama garantiniz varmı??hangimizin olabilir.....başınıza birşey gelse o çocuğa kim sahip çıkacak...herşeyi düşünerek çocuğunuzun aile ilişkilerinin kuvvetli olmasını yarınlarda onlaar ihtiyacı olabileceğini düşünmelisiniz...ne babaanneler ne anneanneler gördümki torunları onalrın hamiliğine kalınca kendi annelerinden çok daha büyük bir içgüdü ile torunlarına sahip çıkıyor ve çok daah büyük fedakarlıklarla torun yetiştiriyorlar....a.s...siz şimdiden bu ilişkilerin zayıf olmasına sebeb verecek davranışlarda bulunurken 1.çocuğınuz adınada hiç hakkınız olmaamsına rağmen ciddi bir karar aldığınızı...2.aldığınız bu kararın yarınlarda çocuğunuza olan dönüşünü hesap etmek zorunda olduğunuzuda düşünün derim nacizane tavsiyem budur....çocukları büyüklerine soğuk ve tepkili yetiştirmeyin lütfen....onlar sizi,siz onları sevmesenizde o çocuğun her iki tarafada ihtiyacı var...yaralı ve eksik büyümesinler diye....birde şu mesafe işine kafam takılıyorCADIARZU neye göre mesafe...ölçüt nedir??? sizler evleniyor ve aile oluyorsunuz eşlerinizin ailesini tabiiki sokaktaki herhangi bir yabancı veya aile dışındaki insanlarla bir tutamazsınız...aynı mesafe yi koyamazsınız...onların üzüntüsü eşinizi ve tabiiki dolaylı yoldanda sizi etkileyecektir...tıpkı siz ve sizin aile ilişkileri,nizde olduğu gibi....giderek sevgisiz ve kopuk ilişkiler yumağı bir toplum haline gelmemizin sebebi olarak bu yeni jenerasyon düşünceyi buluyorum ben....kimse ama hiç kimse için fedakarlık yapmak ve sıkıntı yaşamak kimseye çözüm olmak istemiyoruz,sıkıntıları paylaşmak istemiyoruz giderek içimize kapalı aile modelleri kuruyoruz...böylesi rahatımıza geliyor ama işte o zamanda torunlarından bi haber hatta onları tanımayan bir ortamı çocuklarımızın geleceğine taşıyor...sonrada sanki benim çocuğum onalrın torunu değil...hiç bişi yapmıyorlar....aramıyorlar sormuyorlar diye sızlanıp şikayet ediyoruz....ama mesafeyi koyanda isteyende bizdik bunu unutuyoruz....biz bu düşüncelerle bırakın torunlarını insanlara evladını dahi unutturuyoruz soğutuyoruz...ama sonuçta elde ettiğimiz manzaradanda memnun kalmıyor şikayet ediyoruz.....karşımızdakiler mükemmel insanlar olmayabilir,ama biz bu durumu değiştirmek için hiç bir çaba göstermiyor fedakarlık yapmıyor en kestirmeden mesafe dediğimiz şeyi koyuyoruz....ve yarınlarda o insanların rolünde bizimde olabileceğimizi unutarak.....tüm böyle düşünen gelinler ve anneler açık konuşmak gerekirse sizleri üzmek istemiyorum ama dışardan çok antipatik ve tam bir terminatör gibi görünüyorsunuz....kabul gördükleriniz ise sizinle aynı düşünceyi taşıyan insanlar....ve sizi bir şekilde çekemeyen,yaşantınıza imrenen dolayısı ilede asla huzuru yakalamanızı istemeyen sosyal hayatta arkadaş bildiklerinizdir...bu tür arkadaşların en hayırlısındansa koca ailenizin en hayırsızı daha evladır! çünkü arada onlarında evladının huzuru ve mutluluğudur söz konusu olan...hiç bir büyük kolayına evladının yuvası dağılsın,torunlarıda perişan olsun istemez...sakın aldanıpta bu gazlara gelmeyin....
konu sahibi arkadaşım siz şu anda doğum sonrası bir deprasyonda yaşıyor olabilirsiniz...bu dönemi sağlıkla aldatmak sizin ne kadar akılcı ve mantıklı düşünebildiğinizle paraleldir....bu alt yapı sizde mevcutsa bu dönemi inşallah sağlıkla atlatacaksınızdır zaten....doğruları göreceksinizdir...kendinizi üzüp eziyet etmeyin...çalışma hayatını bırakmayı sakın düşünmeyin tam tersi sizin durumunuzda size iyi gelecektir...biraz bu ortamdan çıkıp dışardaki hayatı hatırlamanızı sağlar...:teselli:her şeyi biraz akışına bırakın herşeyin kontrolu sizin eliniz<de olamaz bu mümkün değil....bırakın insanlar evlatlarının evladını doyasıya sevsin (her iki ailede tabii)...onlar çok uzun zaman bekli,yorlar bugünleri görmek için..(çokta emek sarfediyor ve fadakarlıklar yapıyor).Allah'ın onlara nasip ettiğinden siz nacizene bir kul olarak onları mahrum etmeyi düşünmemelisiniz....evladınızın güzel günlerini görmenizi temenni ederim....Allah ona analı babalı ve kocaman bir aile içinde sevgi çemberi ile büyümeyi nasip etsin inşallah.... sevgilera.s.