bebeğimi hala kıskanıyorum

patiska inan rahatlattın beni. beni anlıyorsun değil mi? ben doyamadım kızıma..
sahra87 beni yanlış anladınız. babaannesinin bakmasından rahatsız değilim sadece onun kokusuna alışmış olması beni üzüyor. ona daha çok tepki veriyor olması. sanırım siz bunu anlayamazsınız. öncelikle anne olmanız gerek. benim anlatmak istediğim bir anne olarak onu babaannesine yakın görmem. ve ben onu bırakıp çok erken çalışmaya başladım.20 günlüktü bebeğim. emziremedim de aramızdaki bağın az olabileceğine inandım antalabildim mi.

Açıkçası benim kayınvalidem de çocuğumun üstüne çok düşüyor, benim oğlum da 4 aylık oldu yeni, çocuk olunca işi bıraktım sadece ben büyütmek için, öyle izole oldum ki evde , doğal olarak oğlum beni ve babasını görüyor çoğunlukla, kayınvalideye gidince de ağlıyor, bunu izah etmeye çalışıyorum, büyüyünce geçer diyorum ama işine gelmiyor galiba, yok kulağına su mu kaçmış, yok biyeri ağrıyor gibi yakıştırmalar yapıyor sürekli, ben de buna dayanamıyorum ve sürekli çocuğun üstüne düştükçe sinirleniyorum içimden bu bir kıskançlık mı bilemiyorum.

Yok merak etme canım bir süre böyle devam eder ama yavaş yavaş azalır herkes yine kendi derdine düşer ,şimdi daha çok yeni siz artık bebeğinizle hayatınızı ona göre planlayacaksınız, bebekli olduğunuz için diğerleri size siz diğerlerine uyum sağlayamazsınız. Yavaş yavaş herkes kendi kabuğuna çekilir :)

Bence küçücük bebeğini başkasına emanet edip çalışmaya başlayan ve sonra çocuğun bakana olan ilgisini kıskanan anneler çok haklılar çünkü her anne bebeğinin her şeyiyle kendisi ilgilenmek ister ve şartlar elvermediği içinde içten içe bebeğiyle kendisinden fazla vakit geçireni kıskanırlar bu çok normal

kesinlikle haklısın. benim kızım 8 aylık ben bile kızıyorum şapur şupur sıkanlara..

ayy ya aynen bende cok kıskanmkıştım bebegimi..
onlar sevdikçe ben daha da kıskanıyordum ama zamanla geçiyor
işini bırakmanı önenrmem asla!!
sonuçta iyi bakacak biri varsa işinden olma

bebeğim 5.5 aylık oldu. 2.5-3 ay annem yardımcı oldu bana. ben benzer sorunları kendi annemle yaşıyorum. ilk zamanlar bebeğim ağlarken çocuğun derdinin ne olduğunu anlamama bile fırsat vermeden kucağımdan çekip alırdı. herşeyi ile kendi ilgilenmek istiyordu; alt değiştirme, eğlendirme, gezdirme, neredeyse karnını doyurma ile.. sadece emzirmeye veriyor kucağıma, zaten çocuk yorulmuş oluyor ve mızmızlanıp ağlıyor ve uyuyor. uyanınca yine aynı maraton. yüzüm hep asılıyor. çünkü çocuğumla vakit geçiremiyordum. ikimizin birbirimizi tanıyıp alışmamıza fırsat olmuyordu hiç. ama anneme sorarsanız o bana yardımcı oluyor. allah razı olsun, niyetinin bu olduğunu da biliyorum ama ben çocuğumu istiyorum. onun annesi benim, onu eğlendirmek de doyurmak temizlemek de benim işim! ihtiyacım olduğunda ben yardım isteyim. çocuğumla 2-2,5 ay yalnız başıma ilgilendim. anne olduğumu yeni farketmeye ve tadına varmaya başladım. birbirimizi tanıyıp anlama, birlikte sorun çözme, oyun üretme vs fırsatımız oldu. belki yoruldum, işlerim eksik kaldı ama umurumda olmadı. mutluydum. bayram tatilinde 1 hafta benim ailemle beraberdik. çocuğun uyku ve beslenme düzenini sabit tutabilmek için çok çaba sarfettim ve bunun için daha çok yoruldum. oğlumu sevmeleri elbette mutluluk verici. ama sadece anne sütü ile beslerken ben arkamı döndüğüm anda onun ağzına çorba, domates suyu vs. yiyecekler tıkmaya çalışmaları beni çileden çıkardı. ben onu annesiyim, kendisi tercihlerini belirtebilir duruma gelene kadar ne yiyeceği ne giyeceği, nereye gideceği hakkında 1. derecede söz sahibi olan benim!! bana sorup öyle verilsin, giydirilsin ya da gezdirilsin! sonuçta onun doktoru ile muhattap olan, ihtiyaçlarını en iyi bilen benim! ama ben yokmuşum gibi, ya da annesi değilde ablasıymışım gibi muamele görmek beni çok yıpratıyor. tatil bitipte evimizde başbaşa kalınca farkettim ki oğlumu özlemişim. birlikteydik ama uzak kalmışız hep. o an farkettim. yılın son haftası işime geri dönüyorum. bakıcı tutma durumumuz olmadığından kayınvalidem idare edecek bi süre. eğer benimle iletişim halinde olursa bi sorun yaşamayacağımızı düşünüyor ve umuyorum. ben de annem çalıştığından anneannemle büyüdüm. onlarla çok mutluydum, el bebek gül bebektim ama o dönemde anne sevgisini eksik yaşadım. aramızdaki bazı kopuklukların nedenini buna bağlıyorum. şimdi çalışmak zorundayım ve aynı sorunu kendi çocuğumla yaşamaktan çok korkuyorum. bu sebeple çocuğumla vakit geçirmek istememin, onunla paylaşımda bulunmak istememin asıl nedeni kıskançlık değil. büyüklerin sevgi ve sahiplenmelerine saygı ve minnet duyuyorum ancak onlarında bize yardımcı olmaya çalışırken bazı duyguları yaşamamıza izin vermelerini, kendi çocuklarında-bizlerde yapamadıklarını torunlarında telafi etme çabasına girmemelerini rica ediyorum. tecrubesizlik olabilir ama cahil değiliz. bizim zamanımızdan bu yana çok şey değişti. bizde bunları kitaplardan, yayınlardan takip ediyoruz, ilgili-bilgili kişilere danışıp öğreniyoruz. "böyle yapayım mı, şunu vereyim mi!" vs. demek o kadar da zor olmasa gerek!
"kıskanıyor" diye karar kılmadan ve yargılamadan önce bunları da hesaba katmanızı dilerim.. ağlıyor diye bebeği kucağından izinsizce çekip almanın, yardımdan ziyade, anne ve bebek arasında kurulacak olan iletişimin ve bağın baltalanması olduğunu düşünüyorum. basit gibi görünse de ilerde yaşanacak iletişim bozukluklarına zemin hazırlayabileceği kanaatindeyim.
uzattığım için kusura bakmayın. sevgiler

shannon .!.:

yorumlarrınız için tesekkürler ne kadar ugrastıysamda bu duyguyu yenemiyorum bebegim dogmadan önce 2-3 haftada bir görüşürdük evlerimiz cok yakın olmasına ragmen ama s,imdi bu kadar sık görüşmeye alısamadım halen .birde ben hep araya mesafe koyardım ama simdi bu mesafeyi koruyamıyorum.peki bu hep böyle mi gider yani büyüyünce de bu kadar cok severlermi yoksa büyüdükce ilgileri azalırmı.tecrübeli annelere soruyorum kızımı tek basıma büyütemicekmiyim.şimdi bebek diyemi bu kadar cok seviyorlar yoksa sevgileri günden güne artacakmı cok bunaldım bebegimle basbasa almak istiyorum

Genişletmek için tıkla...

seni çok ii anlıyorum ilk çocuğumda bende aynı duyguları yaşadım.sanırım bu dedigin gibi sık görüşmekten de kaynaklanıyor.ben 3 aylıkken çalışmaya başladım.çalıştıgım yerin kreşi vardı yaımda götürdüm ve akşam eve yorgun argın gelince birde kayınvalidemleri çekemiyordum.ama merak etme bu duygular zamanla azalıyor ve çocuğun için önce anne ve babası geliyor benim oglum 3 yaşında birde kızım var bazen ogluşu biraz dedenle kal gez içimdende kafamı dinlim diyorum amakalmıyor...

buyuklerimiz bizi kendilerine gore kucuk ve tecrubesiz bulduklari icin boyle korumaci bir tutum icinde oluyorlar.Ama unuttukalri bisey var Allah bebegi verdiginde annesine oyle guzel duygular bagisliyorki 40 yillik anneymis gibi cocuguna bakiyorsun...Ayni seyleri bende yasadim gercektende insanin cocugu icin karar vermede ikinci plana atilmasi cok bozuyor can sikiyor!girmeyin bebeklerle anneleri arasina cikin gari:ecrin_bebek:alkisalkisalkis

bazılarınızın yazılarını okurken kendimi çok iyi hissettim suan bebeğimle beraber değilim çalışmak zoruındayım çalısalı 4 ay oldu bebeğime annem bakıyor ama hala alışamadıom ondan ayrılmaya
sahra87 sana çok teşekkür ederim çünkü ben çalıstığım için bebeğimden ayrı kaldığım için hep düşünüyordum bi gün kızarmı acaba bana bebeğim keşke çalısmasaydında beraber olsaydık dermi diye düşünüyordum hep ama seni okuyunca benim bebeğimde böyle düşünecek inş. dedim içimden ve daha bir çok çalısan annenin çocuğu eminim senin gibi düşünüyordur.
amilie seni en ii anlayanlardamn biri benim sanırım annem bakıyor kızıma ben eve gittiğimde bazen vermek istemiyordu ama artık herkes öğrendi ben evdeyken bebeğim sadece bana ait.çok ağladım çokk kimse benim kadar bilemez kuzusundan ayrılıp işe gelmeyi ki bebeğim çokk düşkündür bana kucağımdan 1 saniye bile ayrılmıyor yanındayken canm yavrum umarım birgünsende sahra87 gibi düşünüp bana hak verirsin bebeğim herşey senin için anneciğim seni çok ama çok seviyorum bebeğim beni bir gün analaman dileğiyle

sacma gelıo banada hersey tadında gusel herkez durcagı yerı bılsın..yabancı cocukları falan kucagımada almam,karsı tarfı tedrgın etmemk içn..şapur supr one öle yaaa..insan bıraz evldyla yanlız kalmk ister oyuncakmı bu yavrucuk hop onda hopp bundaaa...ölçülü sevsınler..bende tel kızdım ailede cok sevılıodımmm geldım istanbula aryan varmı die sorun??? sevseler ne olur bebkken..bana ters.saglıkla kalın

çocuğunu paylaşmak istemez kimse.
bende öyleyim,sevipte tadında bıraksalar hiç sorun olmayacak.
k.validem nasıl olsa emmiyor artık,götüreyimde biraz kalsın benle diyor.
yaa sabırr.

shannon .!.:

bizimkiler biraz abartıyor bence sevmeyi özellikle esimin ailesi.gittiğimde kucaklarından hiç indirmiyorlar co özledik diyorlar oysaki haftanın bir günü mutlaka onlardayız bense tadıda bıraksınlar istityorum tamam sevsinler ama sonucta benim cocugum onların degil diye düşünüyorum.birde yakında işe baslarsam kayınvaldem bakacak bu sefer iyice sahiplenirse diye korkuyorum.bilmiyorum benmi cok kıskancım bu duyguyu yasayan varmı kendim yenenbilirmiyim acaba

Genişletmek için tıkla...

tatlım bırak haftanın bir günü sevsinler, onlarında torunları sonuçta. şöyle düşün ileride senin evladınında bebeği olacak, kıskanırlar diye sevemeyecekmisin. torun evlattan tatlı derler hep :) sevmemesi hor görmesi daha kötü. ne mutlu ki sen işteyken ona sevgi ile bakacak birileri olacak, gözün arkada kalmaz işte.. eğer çalışmayı istiyor ve işinide seviyorsan, böyle bir sebeble bırakmamalısın bence.

bende de aynı sorun var.kayınvalidem bakacak ben işe başlayınca.aklım kalacak.daha bir aylık ama ya bana anne demezse ona derse diye düşünüyorum.çünkü 5 kardeşler ve herkes anne deyince haliyle o da ona derse bi de benden çok onu görecek.gelelim bu güne minik kızımı herkes oyuncak gibi kucağına aldı şapur şupur öptü (onların evde herkes nezle ve öksürüp duruyolar) ve bebeğim şuan bronşit yazık yavrum nasıl öksürüyor.doktor evde nezle grip olan var mı diyor.yani kuzum onların yüzünden hasta oldu.öpmeyin dedim bir kere napim dayanamıyorum dedi ama hastasın anne dedim umursamadı.şimdi de hastaneye kendi kucağında götürüyor hastanede kendi tutuyor.normalde de zaten tüm sorumluluğu üstlenmiş durumda.sadece emzir diye emir veriyor.emziriyorum sonra alıyor kucağımdan.geçen bebeğim kucağımda uzandık bebeğimi alıverdi kucağımdan.oysa ne kadar hoşlanmıştık öle yatmaktan ikimizde.yani kıskanmak değil bu ben sinir oluyorum açıkcası kim kızarsa kızsın....öle yapma böle yap demelerini saymıyorum herkes de var heralde.

bucat87 .!.:

bende de aynı sorun var.kayınvalidem bakacak ben işe başlayınca.aklım kalacak.daha bir aylık ama ya bana anne demezse ona derse diye düşünüyorum.çünkü 5 kardeşler ve herkes anne deyince haliyle o da ona derse bi de benden çok onu görecek.gelelim bu güne minik kızımı herkes oyuncak gibi kucağına aldı şapur şupur öptü (onların evde herkes nezle ve öksürüp duruyolar) ve bebeğim şuan bronşit yazık yavrum nasıl öksürüyor.doktor evde nezle grip olan var mı diyor.yani kuzum onların yüzünden hasta oldu.öpmeyin dedim bir kere napim dayanamıyorum dedi ama hastasın anne dedim umursamadı.şimdi de hastaneye kendi kucağında götürüyor hastanede kendi tutuyor.normalde de zaten tüm sorumluluğu üstlenmiş durumda.sadece emzir diye emir veriyor.emziriyorum sonra alıyor kucağımdan.geçen bebeğim kucağımda uzandık bebeğimi alıverdi kucağımdan.oysa ne kadar hoşlanmıştık öle yatmaktan ikimizde.yani kıskanmak değil bu ben sinir oluyorum açıkcası kim kızarsa kızsın....öle yapma böle yap demelerini saymıyorum herkes de var heralde.

Genişletmek için tıkla...

anam sus sen yazdıkca bana fenalık geldi..Sen o bebeğin annesisin nasıl senin yanından alır bebeğini? Biraz ağırlığını koy canım allah allah...hasta insanla temas ettirme, hastalarsa tersle hastasınız kucağa veremem de, hatta gitmeden önce ara hasta falan yok dimi ona göre getiricem de.Bebeğin çok küçükmüş onu korumak senin görevin...bir kere söyledin anlamadılarsa 2. kez daha yüksek sesle söyle, hatta hastalığı senden kaptı de, bilsin öküzlüğünü.

dayanamadım dedim.artık en azından öpmüyorlar.ama suçlu yine ben oldum.eşimle tartışacaz diye çok korktum ama allahtan o da onlardan geçtiğinin farkında.konuşmuş sanırım.iş işten geçmeden önce tedbirini alsalardı ya...nihayetinde aynı binadayız ve bebeği onlara bırakcam işe başlayınca bişey de diyemiyorum ama umarım bebeğim çabucak iyileşir de kimse yok gözümde....

neee bend ehiç kıskançlık yok vallahi, hatta jherkes sevsin istiyorum benim meleğimi...

shannon .!.:

bizimkiler biraz abartıyor bence sevmeyi özellikle esimin ailesi.gittiğimde kucaklarından hiç indirmiyorlar co özledik diyorlar oysaki haftanın bir günü mutlaka onlardayız bense tadıda bıraksınlar istityorum tamam sevsinler ama sonucta benim cocugum onların degil diye düşünüyorum.birde yakında işe baslarsam kayınvaldem bakacak bu sefer iyice sahiplenirse diye korkuyorum.bilmiyorum benmi cok kıskancım bu duyguyu yasayan varmı kendim yenenbilirmiyim acaba

Genişletmek için tıkla...

canım benim seni çok ii anlıyorum bence senin sorunun bebeği kıskanmak değil. eşinin tarafını sanırım pek sevmiyorsun onlarla paylaşmamak gibi bi durumun söz konusu kızım 1 yasında benim ben hala aynı duyguları yasıyorum zamanla azalıyor ama pek fark etmiyor bend işe başlıyamadım bırakıp. hala kendim bakıyorum. umarım hayırlısı olur hakkında ama bence en iisi evladına insnaın en azından bir yasına kadar kendisinin bakması onunla ilkleri paylaşmak çok güzel ve özel bunu her anne ve bebek beraber yaşamalı onların her an bize ihtiyacı var özellikle ilk 12 ayda...a.s.

ben hamileliğimin 8. ayındayım ve şimdiden kimsenin kucağına almasını istemiyorum.sadece ben kucağıma almak istiyorum.hep benim yanımda kalsın.ama 6 aylık olunca işe başlamam lazım.bunları hissetmem normal mi.eşimle şimdiden aramda sorun olmaya başladı.