Bebegimi bırakıp tatile gitmek dogru mu?

Bu konu biraz göreceli, çünkü herkesin iç dünyası ve korkuları farklıdır. Şahsım adıma, asla bırakmazdım diyorum, sebebi de belki tepki çekebilir ama şu; kadınlar kulubünde çocuk istismarı hakkında öyle şeyler okudum ki kızımı bensiz hiç bir yerde tek bırakmam sanırım öyle bir korku oluştu yani bende... Annesiz büyümenin de verdiği etki sonucu kızım benden uzaklaşırsa sanki kaçırılacakmış gibi geliyor, sanki bana ihtiyacı olacak ve ben orada olamayacağım gibi geliyor. O yüzden heryede benim yanımda ama ben de o var diye sadece anne kimliğine bürünmüş, hayata dair diğer herşeyi unutmuş değilim, eşimle gezeriz tozarız, piknikler, alışverişler, ziyaretler, akşam yemekleri, sabah kahvaltıları vs bunları da yapıyoruz, tek şartım, kızımın gözümün önünde olması...

ben ocuğumuda alırdım yanıma.

office .!.:

yazacaklarımı yazmışsın, tekrarlamayayım..

ben bırakırım, bırakıyorum da.. ben anneyim, onlarda anneanne, dede, teyze ve dayı.. çocuklar resmen havalara uçuyorlar teyze-dayı ile bir yerlere gitmek deyince.. hiç aklım da kalmıyor çok şükür..

Genişletmek için tıkla...

Yeğen gibisi var mi ofisim ya.. her sene ablamın kızını alırım bir ay bazen daha fazla kalır bizde. Bütün sene geleceği dönemi iple çeker yavrum. Çünkü eğlenir, el üstünde tutulur, absürd bişey istemediği sürece her istediği yapılır.
Hatta arkadaşımın ikiz çocukları var 8 yasinda. Onlar bile geçtiğimiz yaz bir hafta bizde kaldılar. Ufaklıklar kendileri istedi, anne baba müdahale etmedi. Mis gibi bir hafta geçirdi çocuklar. Bu yıl tekrar gelmek istiyorlar.
Eğer çocuğunuz annem gitti dünyam karardı modundaysa, siz olmadan uyuyamiyor, yemek yiyemiyorsa bir kez daha düşünmek lazım sanırım...

Ben 5-6 yaşlarında anneannemde kalırdım 8-10 gün. Çok mutluydum, her an her dediğim olurdu ama ertesi gün arabaların içine bakardım annem babam beni almaya mı geldi acaba diye. Çok içlenirdim, büyüksün sen dedikleri için ağlamazdım da. Ama o hayal kırıklığı özlemin yaşattığı hissi hiç unutamıyorum.
Anne gel diye ağladığı zaman ulaşabileceğin mesafe olsa neyse, ilkay ya da yurt dışı kötü tercih bana göre.
Bazı arkadaşlar gençliğine yanmış. Ben de yanıyorum 8 yıl çocuksuz geçen gençliğime. Kocamdır tamam yavrum da hala bana muhtaç canımın içidir. Belki 10-12 yaşında ayrı tatil düşünebilirim ama daha erken olmaz.

nathifa .!.:

Bu konu biraz göreceli, çünkü herkesin iç dünyası ve korkuları farklıdır. Şahsım adıma, asla bırakmazdım diyorum, sebebi de belki tepki çekebilir ama şu; kadınlar kulubünde çocuk istismarı hakkında öyle şeyler okudum ki kızımı bensiz hiç bir yerde tek bırakmam sanırım öyle bir korku oluştu yani bende... Annesiz büyümenin de verdiği etki sonucu kızım benden uzaklaşırsa sanki kaçırılacakmış gibi geliyor, sanki bana ihtiyacı olacak ve ben orada olamayacağım gibi geliyor. O yüzden heryede benim yanımda ama ben de o var diye sadece anne kimliğine bürünmüş, hayata dair diğer herşeyi unutmuş değilim, eşimle gezeriz tozarız, piknikler, alışverişler, ziyaretler, akşam yemekleri, sabah kahvaltıları vs bunları da yapıyoruz, tek şartım, kızımın gözümün önünde olması...

Genişletmek için tıkla...

ağır ceza mahkemesinde çalışmış biri olarak sizi çok iyi anlıyorum ama çocuklarımız okula da gidecekler arkadaşlarıyla da bir yerlere gidecekler . Hayatın gerçekleri bunlar .Ömür boyu önlerine set olamayız .

womenslove .!.:

Merhaba kizlar.

Kisaca anlatmak gerekirse; 2.5 yasinda bir kizim var. Esim senede 2 kere tatile gidiyorsak en azindan birinde, 1 hafta da olsa bebegimizi anneannesine birakip gitmek iyi olur bizim icin diyor. Bende onsuz gitmeme konusunda diretiyorum. Acaba dogru mu dusunuyorum. Yoksa esimin dedigi gibi bizim icin basbasa tatil yapmak iyi mi olur.

Not: esim normalde cok dusunceli, ince fikirli biri. Bana da her konuda cookk destek olur aslinda. Belki bu yuzden teklifi cok manasiz gelmis olabilir bana??

Genişletmek için tıkla...

Ne guzel seni yeniden isteyen bir esin var benimki bakkala bile oglumsuz gitmez siyam gibiydik cok zor buyudi haliyle, bence git

pelin- .!.:

yorumlara şöyle bir göz gezdirdim de, bırakmam diyenler yerden yere vurulmuş, bağımlılıktan girmiş, kaynanalıktan çıkmışsınız.
hepimizin ebeveynlik anlayışı da aile yapısı da farklı, herkes kendi aile yapısına göre yorum yapıyor, kimsenin böyle bir şey için bir diğerinin ebeveynliğini yargılamak haddine değil.
ben bırakmam dedim, evet bırakmam çünkü onu her ortama adapte edebiliyorum, eğer aksi olsaydı bırakırdım belki de. olimposta bungalow tatili de yaptık birlikte, zeytinlide rock festivaline de gittik, hiç de öyle aman düşme, koşma, yemedin mi demedim (ki benimki 1 hafta tatili yarı aç geçirir ama hayatımda 1 haftada açlıktan ölen çocuk duymadığım için rahatım) 5 aylıktı kanguruya koyup saklıkenti yürüdük, buz gibi suya battı çıktı, kahkahaları bütün vadide yankılanıyordu, bizimle yürüyen herkes de gülme krizine girdi onunla, bunlar benim eğlencem, gece bongalowda o uyurken kapının önünde şarap içip yıldızları izlemek de eğlencem, eğer isterseniz çocuk hiçbir şeye engel ya da ayak bağı değil. ben onunla yaptığım her şeyden zevk alıyorum, bu beni zavallı bir bağımlı anne onu da bağımlı çocuk yapmaz.

Genişletmek için tıkla...

herkes çocuk oyalamasını sizin kadar iyi bilmeyebilir herkes tatilden çocukla zevk almayabilir .Ona bakarsanız ben de kızımla 9 aylıkken gezmedik yer bırakmamıştım.Benimki sıkıntısız problemsiz bir bebekti .

imagemaker .!.:

herkes çocuk oyalamasını sizin kadar iyi bilmeyebilir herkes tatilden çocukla zevk almayabilir .Ona bakarsanız ben de kızımla 9 aylıkken gezmedik yer bırakmamıştım.Benimki sıkıntısız problemsiz bir bebekti .

Genişletmek için tıkla...

demek istediğim de bu zaten, her bebek, her anne, her baba, herkesin ilişki dinamikleri farklı. kalkıp da çocuklarınızı bırakmıyorsunuz sonra bağımlı oluyorlar, kaynana olunca da şöyle, böyle demek büyük haksızlık. ya da eşlerinize yeterince vakit ayıramıyorsunuz demek... kızım 9 da 10 da uyuyor biz 2 de, her gün 4-5 saat vakit ayırıyoruz tamamen birbirimize, o yüzden bizim ilişkimizde ayrıca başbaşa tatil ihtiyacı yoktur belki. bunları bilmeden bağımlı çocuk yetiştiren, kötü ebeveyn olmakla yargılamak haksızlık değil mi?

İki çocuğum var büyük 5 yaşında küçük Ağustosta 2 yaşında olacak. İş için çıktığım seyahatlerde 2 günlük ayrılıklar yaşadık. Her yaz İzmire gidiyorlar annemle küçük bu sene ilk defa gitti. 2 ay kadar bir süre ordalar bizde 15 günde bir hafta sonu gidiyoruz yada izinlerimizi orada geçiriyoruz. Bu durum bize de iyi geliyor çocuklara da. Orada tatil modun da oldukları için çok eğleniyorlar. Küçükle geçen sene 5 gün ayrı kalmıştık geçen sene emiyordu maksimum 5 günlük ayrılıklar yaşadık. Bu hafta sonu götürdük bakalım nasıl geçirecekler. Onları bırakıp kocamla baş başa tatile hiç gitmedim. Bizde biz çalıştık çocuklar bizsiz tatile gitti:)

Böyle bir imkanımız olmasa kocamla baş başa tatile gider miydim evet giderdim. Ama sanırım 1 haftalık senelik iznimde çocuklarsız geçirmeyi değilde hafta sonuyla birleşen resmi tatilleri öyle geçirmeyi tercih edebilirdim. Çünkü daha uzun onlarsız gidersem (gerçi otel tatile gidersem eğer) onların tatil hakkını yemişim gibi gelir. Hele gittiğim yerde çocuklar varsa benimkiler yanımda olmadığım için çok rahatsız olurum. Ama 3-4 günlük yurt dışı tatili falan tabi ki çocuklarımı bırakıp giderim.(ki gidiyorum da ama daha eşim denk getirip benle gelmeyi beceremedi ben hep kız arkadaşlarımda gittim)

Benimki de 3 ay sonra 3 yaşına girecek

çok hareketli ne yapacağı belli olmayan bir çocuk , gözüm arkada kalır bırakamam

seninki uysal söz dinleyen bir çocuksa olabilir.

ama için rahat etmeyip o tatilden birşey anlamayacaksan bırakma çocuğunu

senin için işkence olur çünkü

imagemaker .!.:

ağır ceza mahkemesinde çalışmış biri olarak sizi çok iyi anlıyorum ama çocuklarımız okula da gidecekler arkadaşlarıyla da bir yerlere gidecekler . Hayatın gerçekleri bunlar .Ömür boyu önlerine set olamayız .

Genişletmek için tıkla...

Evet ama en azından o yaşlara gelene kadar bazı şeylerin bilinci verilebilir ya da bişey olursa bana anlatması gerektiği eğitimi ve güveni verilebilir. 6 yaşında bir yeğenim var maşallah o kadar akıllı ki yani Allah korusun bişey olsa kendini ifade edebilecek durumda ama okul çağına gelmemiş ufak çocuklarda ya da bebeklerde böyle bir şans olabileceğini sanmıyorum. Elbette okul çağı da yeterli büyük bir yaş değil gerçi öyle durumlarda hiç bir yaş kendini koruma ya da engellemeye yetmiyorum ama en azından 2-3 ya da 4 yaşlarındaki çocuk kadar olmaz diye düşünüyorum. Bir gün iş çıkışı eve giderken geç bir saatte yolda adamın biri saldırmıştı arkamdan yaklaşıp, boğuşup kurtuldum, 24 yaşındaydım, ama buna engel olamadım, yoldan geçen bir araba da durup yardım etmedi noluyor burada demedi.
Tabiki her an çocuklarımızı gözümüzün önünde tutamayız ama tutabileceğimiz yaşlarda koruma ve bunların bilincini yerleştirip sosyal ortamlara öyle bırakma taraftarıyım

Çocugum yok nasıl bır duygudur bılemem tabıkı fakat, ben olsam bırakırdım anneme sonucta 3 yasında emzırmıyorsanız artık, Çunku eşlerınde basbasa kalaya ıhtıyacları var tabıkı aklım kalırmı onda kalır ama annem sonucta ona guvenım tamdır:)

womenslove .!.:

Merhaba kizlar.

Kisaca anlatmak gerekirse; 2.5 yasinda bir kizim var. Esim senede 2 kere tatile gidiyorsak en azindan birinde, 1 hafta da olsa bebegimizi anneannesine birakip gitmek iyi olur bizim icin diyor. Bende onsuz gitmeme konusunda diretiyorum. Acaba dogru mu dusunuyorum. Yoksa esimin dedigi gibi bizim icin basbasa tatil yapmak iyi mi olur.

Not: esim normalde cok dusunceli, ince fikirli biri. Bana da her konuda cookk destek olur aslinda. Belki bu yuzden teklifi cok manasiz gelmis olabilir bana??

Genişletmek için tıkla...

selam şekerim ben o tatile giderken bırakılan çocuğum cidden şaka yapmıyorum annemler de sizin düşündüğünüz gibi ben iki yaşındayken bırakıp gitmişler ben çok ağlamışım annem de orda ağlamış gelirken birsürü hediye getirmişler hepsiyle birlikte fotoğrafım var ama fotoğraflarda bile gözü yaşlıymışım bence götürebiliyorsan götür ama götüremiyorsan da eşinle gitmelisin yalnız kalmaya ihtiyacı var çiftlerin zaten o çocuk büyüyünce hep birlikte gitmek zorunda kalacaksınız çocuğunuz bunu hatırlamayacak bile

pelin- .!.:

yorumlara şöyle bir göz gezdirdim de, bırakmam diyenler yerden yere vurulmuş, bağımlılıktan girmiş, kaynanalıktan çıkmışsınız.
hepimizin ebeveynlik anlayışı da aile yapısı da farklı, herkes kendi aile yapısına göre yorum yapıyor, kimsenin böyle bir şey için bir diğerinin ebeveynliğini yargılamak haddine değil.
ben bırakmam dedim, evet bırakmam çünkü onu her ortama adapte edebiliyorum, eğer aksi olsaydı bırakırdım belki de. olimposta bungalow tatili de yaptık birlikte, zeytinlide rock festivaline de gittik, hiç de öyle aman düşme, koşma, yemedin mi demedim (ki benimki 1 hafta tatili yarı aç geçirir ama hayatımda 1 haftada açlıktan ölen çocuk duymadığım için rahatım) 5 aylıktı kanguruya koyup saklıkenti yürüdük, buz gibi suya battı çıktı, kahkahaları bütün vadide yankılanıyordu, bizimle yürüyen herkes de gülme krizine girdi onunla, bunlar benim eğlencem, gece bongalowda o uyurken kapının önünde şarap içip yıldızları izlemek de eğlencem, eğer isterseniz çocuk hiçbir şeye engel ya da ayak bağı değil. ben onunla yaptığım her şeyden zevk alıyorum, bu beni zavallı bir bağımlı anne onu da bağımlı çocuk yapmaz.

Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum biz de böyleyiz ve inanılmaz eğlenceli onunla gezmez tozmak kanguruya koyup gönlünce kahkasını dinlemek, bak kızım diye onunla yeniden herşeye şaşırmak, ilk kez görüyormuş gibi kedilere pisi pisi diye çırpınmak... Karı koca olarak başbaşa anlarımız olmuyor mu elbette oluyor o uyuyunca 12 saatimiz var daha ne olsun =))

pelin- .!.:

yorumlara şöyle bir göz gezdirdim de, bırakmam diyenler yerden yere vurulmuş, bağımlılıktan girmiş, kaynanalıktan çıkmışsınız.
hepimizin ebeveynlik anlayışı da aile yapısı da farklı, herkes kendi aile yapısına göre yorum yapıyor, kimsenin böyle bir şey için bir diğerinin ebeveynliğini yargılamak haddine değil.
ben bırakmam dedim, evet bırakmam çünkü onu her ortama adapte edebiliyorum, eğer aksi olsaydı bırakırdım belki de. olimposta bungalow tatili de yaptık birlikte, zeytinlide rock festivaline de gittik, hiç de öyle aman düşme, koşma, yemedin mi demedim (ki benimki 1 hafta tatili yarı aç geçirir ama hayatımda 1 haftada açlıktan ölen çocuk duymadığım için rahatım) 5 aylıktı kanguruya koyup saklıkenti yürüdük, buz gibi suya battı çıktı, kahkahaları bütün vadide yankılanıyordu, bizimle yürüyen herkes de gülme krizine girdi onunla, bunlar benim eğlencem, gece bongalowda o uyurken kapının önünde şarap içip yıldızları izlemek de eğlencem, eğer isterseniz çocuk hiçbir şeye engel ya da ayak bağı değil. ben onunla yaptığım her şeyden zevk alıyorum, bu beni zavallı bir bağımlı anne onu da bağımlı çocuk yapmaz.

Genişletmek için tıkla...

Ne mutlu size cocugunuzla yaptığınız tatilden zevk alıyorsanız. Ama ben almam. Saklikentte çocuğu o buz gibi suya sokamam, zaten saklikente gidip de kendimi tepeden akıntıya bırakmadan keyif alamam. Ya da olimposta bungalovun önünde oturmaktansa sahilde gençlerle takilmayi ya da barda olmayı isterim. Konsere gittiysem bir köşede uzaktan dinlemek yerine kalabalığın arasında dans etmeyi bağıra çağıra şarkılara eşlik etmeyi isterim. İçip içip kafa bir dünya vaziyette eşimle paldır küldür odaya koşmak isterim. O yüzden çocukla gideceğim tatil herşey dahil bir tatil köyü olur muhtemelen. Doktoru olsun, ulaşımı rahat olsun, çocuğun yiyeceği her şey bulunsun isterim.

Çocuğuyla vakit gecirmekten tatil yapmaktan keyif alanlara değildi zaten söylediklerim. Çocuk anne babadan ayrı kalırsa travma yaşar diyenlereydi. Zorunlu bir anda cocugunuzdan sorunsuz bir şekilde ayrı kalabiliyorsaniz ya da kalabilecekseniz üzerinize alınmayın.

pelin- .!.:

yorumlara şöyle bir göz gezdirdim de, bırakmam diyenler yerden yere vurulmuş, bağımlılıktan girmiş, kaynanalıktan çıkmışsınız.
hepimizin ebeveynlik anlayışı da aile yapısı da farklı, herkes kendi aile yapısına göre yorum yapıyor, kimsenin böyle bir şey için bir diğerinin ebeveynliğini yargılamak haddine değil.
ben bırakmam dedim, evet bırakmam çünkü onu her ortama adapte edebiliyorum, eğer aksi olsaydı bırakırdım belki de. olimposta bungalow tatili de yaptık birlikte, zeytinlide rock festivaline de gittik, hiç de öyle aman düşme, koşma, yemedin mi demedim (ki benimki 1 hafta tatili yarı aç geçirir ama hayatımda 1 haftada açlıktan ölen çocuk duymadığım için rahatım) 5 aylıktı kanguruya koyup saklıkenti yürüdük, buz gibi suya battı çıktı, kahkahaları bütün vadide yankılanıyordu, bizimle yürüyen herkes de gülme krizine girdi onunla, bunlar benim eğlencem, gece bongalowda o uyurken kapının önünde şarap içip yıldızları izlemek de eğlencem, eğer isterseniz çocuk hiçbir şeye engel ya da ayak bağı değil. ben onunla yaptığım her şeyden zevk alıyorum, bu beni zavallı bir bağımlı anne onu da bağımlı çocuk yapmaz.

Genişletmek için tıkla...

aynen bunları yazacaktım.
onemli olan hayatı cocukla da yaşayabilmek.
ben de 4 aylıkkenden beri her yere goturuyorum.
o cok begendikleri avrupalılar cocuklarını bırakıp tatile gitmiyorlar, bebekliklerinden başlıyorlar hayata adapte etmeye, sen hic tatile gitme, ya da cocuğu bırak git, sonra 5-6 yaşına geldiğinde ee ecnebinin cocugu şöyle bizimki boyle de.
çocuk tabii bilmez nasıl davranacağını.
cocuk olunca eş oldugunu unutanlar bagımlı kaynanalar, yapılmayan yakıştırma kalmamış.
ben vedahi kocam çocugumla da eğlenebiliyorsak kimseye laf etmek düşmez.
cocugunu bırakıp gidene de ben laf etmem.

eşlerin arada yalnız kalmaya ihtiyacı olur çokta küçük değilmiş bebeğin bence kalabilir anneannesinde sizin için iyi olur baş başa tatil yapmak açıkçası