• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bebeğe eşim bakmak istiyor

Bebeğe eşiniz bakmak istiyor kabul eder misiniz?


  • Ankete Katılan
    42
Toplu bir cevap vereyim. Lohusa depresyonunda olduğum için eşim yardımcı olmak istiyor bu süreci daha rahat atlatmam için. Çok şükür depresyonu çok ağır geçirmiyorum ne kendime ne bebeğe zarar vermek hiçbir zaman aklıma gelmedi. Psikiyatriste de gittim ilaç kullanacak kadar kötü durumda olmadığımı söyledi. Eşim de yardımcı olmak açısından böyle bir teklifte bulundu. Çalışmaktan da kaçmıyor senelerdir o idare ediyor sonuçta ve ilk zamanlar bebeğin bakımıyla ilgilenmezken her şeyi severek bir kere bile of demeden yaptı gerçekten bebeğe bakmak istiyor
İsyeriniz ne ile alakalı birlikte gidin sıkılınca eve dönersiniz arkada bir küçük yer varsa bir de bebek yatağı alırsınız eşiniz sizi ve bebeğini özlemiş belli ki gelmeniz için bu teklifi sunmuş.
 
İş yerinde çok zor olur bebek sürekli bebek arabasının içinde mi duracak yazık vücudu için, yine gün içerisinde iş yerinde de durur ama belli saatlerde. Neden tuhaf geliyor ki herkesin hayatı birbirinden farklı. Her anne çok anaç, fedakar olmak zorunda değil. Ayrıca yurtdışında çok yaygın bu durum anneler çalışıyor babalar bebeğe bakıyor. Tuhaf demeyelim de farklı diyelim, tuhaf negatif bir kelime
Tuhaf çünkü hiç bebek bakmadığınız çok belli. O bebek memeden hiç ayrılmak istemeyecek öyle zamanları gelecek . Öyle zamanları olacak bir de ilk 3 ay yapışık gezilir sizinle güvenli bağlanması için. 3 çocuk büyüttüm. Eşim de benim kadar baktı ama siz işe o evde bebeğe yani nasıl bir verim olabilir ki? Sizin işiniz ne üzerine? Beşik alın bi tane koyun.
 
Benim eşim de çok ilgilidir seyahatli bir işim var. Ben bir yerlere gittiğimde oğlumla kalır.
Ama iş yerimiz olsaydı eğer evde oturan ben olmak isterdim ya. Ya da dönüşümlümolurdu. %70 eşim %30 ben gibi. Bu dediğiniz planı ben sevmedim :) evde oturmayı tercih ederim
 
benim eş adayımin uzmanlik alani küçük çocuklar. benden cok daha ilgili, bilgili ve hevesli.
o yuzden sahsen iki tane dogurup babasina vermeyi, ben doyurup agu gugu yapmayi planlıyorum:) versin terbiyesini, disiplinini, benim gibi sorumsuz olmasinlar😅😅
yani ben olumlu gözle bakabilirdim.
bakicidansa babasi baksin daha iyi . tabii eger arasira dukkanda o duracaksa evde ben duracaksam yani bir devr-i daim olacaksa. ortaklaşa cocuk bakmak tek annenin ya da tek babanin bakmasindan daha saglikli geliyor bana
 
Merhabalar,
Başlıktan da anlaşılacağı üzere bebeğimize eşim bakmak istiyor. 2 aylık bir bebeğimiz var, doğumu başka bir şehirde ailemin yanında yaptım ve eşimde 40 gün burada kaldı. Sonra işler sebebiyle yaşadığımız yere geri döndü ve ben daha ailemin yanındayım kısmet olursa bir ay sonra dönmeyi düşünüyorum. Hamilelik ve doğumum süper ötesi geçti hiçbir rahatsızlık, sorun yaşamadım. Ama doğumdan sonra lohusa depresyonuna girdim. Bu süreçte emzirme hariç bebeğin tüm bakımlarını eşim ve ailem yaptı. Henüz yeni yeni bende yapmaya başladım.
Şu an ilk dönemlere göre depresyonu baya atlattım sayılır ama tam değil, zamanla geçecek inşallah 🙏🏻 Bizim kendi iş yerimiz var ve evle iş yerimiz yakın. Döndüğüm zaman eşim diyor ki bebeğe ben bakayım sen iş yerini idare et, emzirme zamanları getiririm emzirirsin. Eminim çoğunuz bebeğe annesi bakmalı diyeceksiniz ama bebeğimle yine vakit geçireceğim geceleri tamamen ben ilgileneceğim yada gün içinde de yine bikaç saatte olsa vakit geçiririm. Sizler ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında? Eşiniz size deseydi ben bebeğe bakayım kabul eder miydiniz?
Benim bir yöneticim pandemi döneminde bunu yaşamıştı. Eşinin işi daha rahattı. Her ikisi de evden çalışıyordu. Çocuk ile tamamen eş ilgileniyordu. Yöneticim sadece emzirmek için bebekle bir araya geliyordu çalışırken. Ama bu durum onu daha çok strese sokuyordu. Çünkü her şeyi hızlı hızlı yetiştirme telaşı oluyordu. Ben olsam devamlı böyle bir şeyi kabul etmezdim. Dönüşümlü olarak bakılabilir. Ancak şunu anlayamadım. Eşiniz neden sürekli olarak sizin iş yerinde olmanızı istiyor?
 
Farz edin ki çalışan bir kadın olsam mecbur bebeği bırakacağım e o zaman ne olacak? En azından ağladığında, durmadığında eşim yanıma getirebilecek böyle bir imkan var. Hiç mi durmuyor eşime derim bugün sen iş yerinde dur ben evde durayım. Ve evle iş yerimiz arası yürüyerek on beş dakika, arabayla beş dakika
Ama calisan bir kadin degilsiniz ? Neden bu sorumlulugu babasina atmak istiyorsunuz bence bunu dusunun bi
 
Tuhaf çünkü hiç bebek bakmadığınız çok belli. O bebek memeden hiç ayrılmak istemeyecek öyle zamanları gelecek . Öyle zamanları olacak bir de ilk 3 ay yapışık gezilir sizinle güvenli bağlanması için. 3 çocuk büyüttüm. Eşim de benim kadar baktı ama siz işe o evde bebeğe yani nasıl bir verim olabilir ki? Sizin işiniz ne üzerine? Beşik alın bi tane koyun.
Evet hiç bebek bakmadım. Tek çocuğum, çevremde arkadaşlarımın ve kuzenlerimin de pek çocuğu yok, bebek pek görmedim. Bu yüzden depresyona girdim bebek bakımına daire bir şey bilmiyorum, kendimi yetersiz ve endişeli hissediyorum. Niye anlamıyorsunuz lohusa depresyonundayım diyorum bu şekilde depresyona girmek ister miydim sizce??
 
Benim bir yöneticim pandemi döneminde bunu yaşamıştı. Eşinin işi daha rahattı. Her ikisi de evden çalışıyordu. Çocuk ile tamamen eş ilgileniyordu. Yöneticim sadece emzirmek için bebekle bir araya geliyordu çalışırken. Ama bu durum onu daha çok strese sokuyordu. Çünkü her şeyi hızlı hızlı yetiştirme telaşı oluyordu. Ben olsam devamlı böyle bir şeyi kabul etmezdim. Dönüşümlü olarak bakılabilir. Ancak şunu anlayamadım. Eşiniz neden sürekli olarak sizin iş yerinde olmanızı istiyor?
Depresyonda olduğum için kendimi daha iyi hissetmem için böyle bir teklifte bulundu, çünkü her gün telefonda onu arayıp ağlıyorum. Elinden geleni yapmak için, destek olmak için bu teklifi sundu
 
Bu size kalmış bir karar siz çalışarak daha mutlu olacaksanız çalışın eşiniz baksın. Avrupada bunun için ebeveyn izni diye bir şey var çiftlerin kararına kalmış erkek evde kalıp bakabiliyor.
 
Acaba eşiniz size güvenmiyor mu? Yani lohusa depresyonu geçirdiğiniz icin çocuğa iyi bakmayacaginizi ya da bağ kurmayacağinizi mi düşünüyor. Yalniz emzirme işi öyle zamanı gelince emzireyim diye bişey değil. İlerki zamanlarda dönüşümlü giderseniz ama şuanda cok erken
 
Evet hiç bebek bakmadım. Tek çocuğum, çevremde arkadaşlarımın ve kuzenlerimin de pek çocuğu yok, bebek pek görmedim. Bu yüzden depresyona girdim bebek bakımına daire bir şey bilmiyorum, kendimi yetersiz ve endişeli hissediyorum. Niye anlamıyorsunuz lohusa depresyonundayım diyorum bu şekilde depresyona girmek ister miydim sizce??
Valla ben ilk çocuğumda lohusa psikozu yaşadım dibine kadar. Siz bu durumda uzaklaşarak değil daha yakın olarak bu depresyonu atlatacaksınız. Destek de alıyormuşsunuz. Uzak kaldıkça biraz fazla kalımca depresyon yine ortaya çıkabilir. Bunlar yaşanan normal şeyler. Kaçmak yerine başetmeyi öğrenmeniz gerekir. Ben 40 gün sadece suyla yatakta beslendim. 30 kilodan fazla verdim 40 günde. Yani geçiliyor aşılıyor. Bunları hepimiz yaşıyoruz. Bunlar normal süreçler.
 
Bu size kalmış bir karar siz çalışarak daha mutlu olacaksanız çalışın eşiniz baksın. Avrupada bunun için ebeveyn izni diye bir şey var çiftlerin kararına kalmış erkek evde kalıp bakabiliyor.
Heh işte ne kadar güzel bir yorum. Herkes yok anne bakmalı, tuhaf, ilginç, evde oturun çocuğa bakın gibi yorumlar yapıyor. Kafamıza çok kodlamışlar bebeğe anne bakar diye. Her gün evde ağlayıp bebeği de neden mutsuz edeyim, iş yerine gidip eve mutlu, enerjik dönsem bebeğe daha faydalı olurum
 
çocuk
Evet hiç bebek bakmadım. Tek çocuğum, çevremde arkadaşlarımın ve kuzenlerimin de pek çocuğu yok, bebek pek görmedim. Bu yüzden depresyona girdim bebek bakımına daire bir şey bilmiyorum, kendimi yetersiz ve endişeli hissediyorum. Niye anlamıyorsunuz lohusa depresyonundayım diyorum bu şekilde depresyona girmek ister miydim sizce??

Ben de o dönemi ağır geçirdim. 7 aylık işe döndüm. İşe dönmek daha iyi gelmedi bana. O zaman ailem çok zorladı işe dön iyi gelecek diye. Ama o ara ölü gibi gittim geldim. Saçma sapan giyindim. 1 yaşa kadar yanında kalsaydım diyorum şimdi
 
Depresyonda olduğum için kendimi daha iyi hissetmem için böyle bir teklifte bulundu, çünkü her gün telefonda onu arayıp ağlıyorum. Elinden geleni yapmak için, destek olmak için bu teklifi sundu
Eşinizin yardımcı olmak istemesi ve depresyon konusunda sizi rahatlatmak istemesi güzel. Ancak eşiniz doktor değil. Eğer gerçekten baş edilemeyecek bir psikolojik durumunuz var ise bu konuda profesyonel yardım almalısınız.
Ben tamamen depresyonda değildim ancak ben de profesyonel destek aldım. Üstelik çalışıyorum ve maalesef kendi ısim değil :)
Sizi yargılamak için söylemiyorum ancak gerçekten doğum sonrası sizinle aynı psikolojide binlerce anne var. Biraz da sizin cabalamaniz lazım.
Siz nasıl anneyseniz o da babası. Tabii ki ilgilenecek ama bebeğiniz daha çok küçük. Hem şu an hem de sonrası için dönüşümlü ilerlenmesi bence daha iyi olabilir.
 
Ama calisan bir kadin degilsiniz ? Neden bu sorumlulugu babasina atmak istiyorsunuz bence bunu dusunun bi
Tekrar yazıyorum ben şu an normal bir psikolojide değilim, lohusa depresyonundayım. Bazı kadınlar doğumdan sonra depresyona girer böyle bir şey var biliyorsunuz değil mi? Hatta bu depresyonu çok ağır geçirenler kendilerine yada bebeğe zarar verebilirler şükür benimki ağır değil. Ama depresyondayım sonuç olarak
 
Heh işte ne kadar güzel bir yorum. Herkes yok anne bakmalı, tuhaf, ilginç, evde oturun çocuğa bakın gibi yorumlar yapıyor. Kafamıza çok kodlamışlar bebeğe anne bakar diye. Her gün evde ağlayıp bebeği de neden mutsuz edeyim, iş yerine gidip eve mutlu, enerjik dönsem bebeğe daha faydalı olurum

E aradığınız cevabı biliyorsanız neden soruyorsunuz?
Ben de bebeğim olmadan bu şekilde düşünürdüm ama 3.5 yaşında oğlum var.
Şimdi bir daha çocuğum olsa evde uzun süre oturur tadını çıkarırım. İşle güçle kendimi üzmem. Şu an içindeyken anlamıyorsunuz.
Neyse ki kendi işiniz eşinizle paslaşırsınız yine. :)
 
Depresyonda olduğum için kendimi daha iyi hissetmem için böyle bir teklifte bulundu, çünkü her gün telefonda onu arayıp ağlıyorum. Elinden geleni yapmak için, destek olmak için bu teklifi sundu
Lohusa depresyonunun çözümü bu değil ama. Terapi alın bence. Çocuğa bakmazsanız, ilerde pişman olabilirsiniz.
İlk doğumumda ben de aşırı derece lohusa depresyonu yaşadım, üstelik evladım kolikti. İlk 1 haftadan sonra da yanımda kimse yoktu. Çok zor zamanlardı, ama hep kendime telkinlerle atlattım çok şükür. Ve 24 saatim evladımla birlikte geçmesine rağmen, onunla daha güzel vakit geçirseydim diye pişmanlık yaşıyorum hep. O dönemki fotoğraflarını açıp açıp bakıyorum öpüyorum.
Bence bebeği babasına bırakmaktansa, siz iyileşmeye odaklanın.
 
Tekrar yazıyorum ben şu an normal bir psikolojide değilim, lohusa depresyonundayım. Bazı kadınlar doğumdan sonra depresyona girer böyle bir şey var biliyorsunuz değil mi? Hatta bu depresyonu çok ağır geçirenler kendilerine yada bebeğe zarar verebilirler şükür benimki ağır değil. Ama depresyondayım sonuç olarak

O zaman işe değil psikoloğa gidin
 
Merhabalar,
Başlıktan da anlaşılacağı üzere bebeğimize eşim bakmak istiyor. 2 aylık bir bebeğimiz var, doğumu başka bir şehirde ailemin yanında yaptım ve eşimde 40 gün burada kaldı. Sonra işler sebebiyle yaşadığımız yere geri döndü ve ben daha ailemin yanındayım kısmet olursa bir ay sonra dönmeyi düşünüyorum. Hamilelik ve doğumum süper ötesi geçti hiçbir rahatsızlık, sorun yaşamadım. Ama doğumdan sonra lohusa depresyonuna girdim. Bu süreçte emzirme hariç bebeğin tüm bakımlarını eşim ve ailem yaptı. Henüz yeni yeni bende yapmaya başladım.
Şu an ilk dönemlere göre depresyonu baya atlattım sayılır ama tam değil, zamanla geçecek inşallah 🙏🏻 Bizim kendi iş yerimiz var ve evle iş yerimiz yakın. Döndüğüm zaman eşim diyor ki bebeğe ben bakayım sen iş yerini idare et, emzirme zamanları getiririm emzirirsin. Eminim çoğunuz bebeğe annesi bakmalı diyeceksiniz ama bebeğimle yine vakit geçireceğim geceleri tamamen ben ilgileneceğim yada gün içinde de yine bikaç saatte olsa vakit geçiririm. Sizler ne düşünüyorsunuz bu konu hakkında? Eşiniz size deseydi ben bebeğe bakayım kabul eder miydiniz?
Lohusa depresyonundan dolayı mı eşiniz bebeğe bakmak istiyor yoksa işten mi kaçıyor? Orasını anlayamadım. Eğer sizin psikolojiniz el vermiyorsa çocuğa bakmayı tabi ki eşiniz bakabilir. Ama işten kaçma içinse asla izin vermezdim
 
Tekrar yazıyorum ben şu an normal bir psikolojide değilim, lohusa depresyonundayım. Bazı kadınlar doğumdan sonra depresyona girer böyle bir şey var biliyorsunuz değil mi? Hatta bu depresyonu çok ağır geçirenler kendilerine yada bebeğe zarar verebilirler şükür benimki ağır değil. Ama depresyondayım sonuç olarak
Vay bi sen depresyondasın neyse madem karar verdin niye konu açtın onu da anlamadım? Burada tecrübeli anneler yazıyor ama hanımefendi hazretleri oooo lohusa depresyonunda iyi de tüm doğum Yapan kadınların yüzde 99u aynı durumda.
Hiçbir lohusaya böyle konuşmam ama bence siz böyle bir depresyon var duymuşsunuz o yüzden premsescilik en depresyonda sizmişsiniz gibi davranıyorsunuz abasaksk
 
Back
X