Vallahi ben de kendimi bi bıraksam herhalde koridordaki halının üzerinde aylarca kalkmadan yatarım.
Öyle yorgunum, öyle bıkmışım her şeyden...
"Yeter, gördüm göreceğimi, buraya kadar" modundayım.
Ama, olmuyor işte.
O yüzden zorrrrrla kendimi sürüye sürüye devam etmeye çalışıyorum.
Çünkü böyle iyileşemem. Böyle düzelemem. Ya gidip mezarı kazıp içine girip vaktimin dolmasını bekleyeceğim ya da bi şekilde yaşama karışıp katışmanın, şurdaki vaktimin tadını çıkarmanın yollarını arayacağım.
Öncelikle çalışmalısın.
İş-güç iyi geliyor.
Düzenli uyuyup - güzel beslenip kendime dışardan biriymişim gibi bakmaya çalışıyorum.
Şimdi kendime spor yaptıracağım mesela, çook iyi geliyor spor.
Ağlaya ağlaya yaptığım günler oluyor ama o da bir nevi terapi görevi görüyor =)
Böyle hissetmenizin biçok nedeni vardır, biriken şeyler vardır, kaçmadan teker teker büyüteçle bakıp anlamaya çalışmanız lazım.