Kelimesi kelimesine katılıyorumHerkes abartiyorsun demis AMA Ben farkli yonden bakacagim malum her yoruma hazir olman gerekecek. Eskiden kadinlar gelin gidermis ailelerinden ayri kayinvalidenin gelini esinin karisi olurmus duzen bu sekildeymis nasil simdi hayata dair bazi kabullenislerimiz varsa o zaman da oymus. Ailesine yakin ev tutuyor ya zaten bu erkekler basta cok degisik oluyorlar aksam annemlerde yiyelim der muhtemelen hafta sonu onlarla gecirirsin vs vs herseyde cikarlar ortaya. Sen tek kalacaksin soyleyince de sen geldin ben zorlamadim der. Ozelde calisacagin icin devamli izin alamayacaksin onlar gelirse gelir cok uzun kalirlarsa laf olacak. Cocugun olunca annanesinden ayri buyuyecek. Yani esin mutlulugunu ailesiyle yasayacak hicbiryeri eksilmeyecek ama sen surekli dert edeceksin bu durumu. Bence ailen de senle gelirse evlen. Onlar da yerlessin oraya. Yoksa cok zor. Esini evlilige alistiracaksin aile olmaya karisi oldugunu surekli anlatacaksin cunku o buyudugu sokakta flortlestigi kiz gibi saniyor seni. 35 yaisndayim esimle tanistigimda ailemden ayri farkli bir sehirde yasiyordum yani gelin gelmedim ama 8senedir bunun zorlugini dibine kadar yasadim. Hadi hayatimizi kuralim Istanbul a gidelim desen 10 sene sonra birakip gelmez ailesini.tum bunlar genelleme tabi ama ciddiye al lutfen. Ask bitiyor insan ki
Merhaba hanımlar, biraz da dertleşmek için yazıyorum aslında. Çünkü canım gerçekten sıkkın anlatabileceğim kimse yok çünkü herkes zaten sıkıldığım noktadan vuruyor beni açıkçası. 3 senelik bir ilişkim var çok şeyler yaşadık ama bu bizi birbirimize daha da bağladı evleceğim kişiden yana asla bir tereddütüm yok hatta şükür sebebim. Ama madalyonun tabi ki iki yüzü var. Bu diğer yarım gibi hissettiğim adamla evleneceksem Aşığı olduğum ailemin arkadaşlarımın iş imkanlarımın olduğu İstanbulumu bırakıp Eskişehire gitmek zorunda olmak. Çünkü nişanlım burada uygun bir iş bulamadı. Eskişehir de büyük bir firmada çalışıyor şu anda. Bir tercih yapmam gerekti ve gitmeyi tercih etmek durumunda kaldım ne yazık ki burada hayat kuramazdık. Zaten tercihim dolayısıyla yeterince vicdan azabı çekiyorum çünkü tek çocuğum öyle hısım akrabamız da yoktur ve annemle birbirimize çok düşkünüzdür. İki günden fazla ayrı kaldığımız dahi olmadı hiç. Annemi babamı burada bir başına bırakıp gitmek zorunda olmak beni zaten yeterince üzüyor, demek ki hayırlısı böyleymiş bunda da bir hayır vardır diyerek bi şekilde kendimi avutmaya çalışıyorum. Gideceğimi öğrenince zaten başta babam tepkisini koydu bizi burada bırakıp nası gitmeye karar verirsin kırıldım sana, oralarda tanıdığımız kimse de yok yalnız kalacaksın ne yaşarsan yaşa oralara gelip gidemeyiz bir başına mücadele etmek zorundasın her şeyle dedi annem aklına geldikçe ağlayıp duruyor, hısım akraba nası gidersin sen evlendikten sonra anne babana çok koyacak diyip duruyorlar. Arkadaşlar desen orda nası yapıcaksın ailenden nası ayrılıcaksın her an gelip gidemezsin de diyip duruyorlar. Eş adayım çok çok anlayışlı birisi istediğin an girip aileni görürsün kalırsın diyor, dünya iyisi biri dediğim gibi ama ailemi nası bırakıp gidicem. Zaten kendimi zor avutuyorum bir de çevrem yangına körükle gidiyor nasıl başa çıkıcam? Benzer durumda olan ya da daha önce bu süreçten geçmiş birileri var mı? Bu konuda kendimi gerçekten çok yalnız hissediyorum.
Merhaba canim.Tepebaşı tarafında oturucaz sanırım, nişanlım zaten o mahallede büyümüş; annesi, abisi, kardeşi, arkadaşları hepsi o mahallede yaşıyor hala zaten, başka bir yerde yaşamak isteyeceğini sanmambaşka mahallelerden ev ne zaman göndersem orası uzak, burası kötü, o tarafı bilmiyorum diyor :) Tepebaşı da güzel ama gerçekten haklı yani bi yandan herşey elinin altında; avmsi yürüyüş yolları,tranvay koçtaş, metro felan yürüme mesafesinde hep. Hatta çarşı bile 20 25 dakika yürüme mesafesinde. Kulağa hoş geliyor, bakalım nasıl olacak. Yardımların için çok teşekkürler. Kısmet olursa ilerde tanışmayı çok isterim :)
Ben de ayrı şehirde geldim sizin dezavantajınız anne babanızın orada yalnız kalması olmuş benim abime yakınlar o yüzden öyle bi rahatsızlık duymuyorum . Eskişehir'de yaşamıyorum ama daha önce gittim kiraları bilmem ama hayat İstanbul'a oranla çok ucuz geldi . Sık sık ailenizin yanına girersiniz belki aileniz bile sizin yaşadığınız şehre taşına bilir . Abim ve eşi tayin istemeyi düşünüyor artık İstanbul da yaşamak istemiyorlar ama annem ve babam çok üzülüyor haklı olarak .ben de onlara abim giderse siz de gidersiniz yakınlarında ev tutarsiniz buradaki evinde kiraya verirsiniz sizi buraya bağlayan bişey yok zaten diyorum .Merhaba hanımlar, biraz da dertleşmek için yazıyorum aslında. Çünkü canım gerçekten sıkkın anlatabileceğim kimse yok çünkü herkes zaten sıkıldığım noktadan vuruyor beni açıkçası. 3 senelik bir ilişkim var çok şeyler yaşadık ama bu bizi birbirimize daha da bağladı evleceğim kişiden yana asla bir tereddütüm yok hatta şükür sebebim. Ama madalyonun tabi ki iki yüzü var. Bu diğer yarım gibi hissettiğim adamla evleneceksem Aşığı olduğum ailemin arkadaşlarımın iş imkanlarımın olduğu İstanbulumu bırakıp Eskişehire gitmek zorunda olmak. Çünkü nişanlım burada uygun bir iş bulamadı. Eskişehir de büyük bir firmada çalışıyor şu anda. Bir tercih yapmam gerekti ve gitmeyi tercih etmek durumunda kaldım ne yazık ki burada hayat kuramazdık. Zaten tercihim dolayısıyla yeterince vicdan azabı çekiyorum çünkü tek çocuğum öyle hısım akrabamız da yoktur ve annemle birbirimize çok düşkünüzdür. İki günden fazla ayrı kaldığımız dahi olmadı hiç. Annemi babamı burada bir başına bırakıp gitmek zorunda olmak beni zaten yeterince üzüyor, demek ki hayırlısı böyleymiş bunda da bir hayır vardır diyerek bi şekilde kendimi avutmaya çalışıyorum. Gideceğimi öğrenince zaten başta babam tepkisini koydu bizi burada bırakıp nası gitmeye karar verirsin kırıldım sana, oralarda tanıdığımız kimse de yok yalnız kalacaksın ne yaşarsan yaşa oralara gelip gidemeyiz bir başına mücadele etmek zorundasın her şeyle dedi annem aklına geldikçe ağlayıp duruyor, hısım akraba nası gidersin sen evlendikten sonra anne babana çok koyacak diyip duruyorlar. Arkadaşlar desen orda nası yapıcaksın ailenden nası ayrılıcaksın her an gelip gidemezsin de diyip duruyorlar. Eş adayım çok çok anlayışlı birisi istediğin an girip aileni görürsün kalırsın diyor, dünya iyisi biri dediğim gibi ama ailemi nası bırakıp gidicem. Zaten kendimi zor avutuyorum bir de çevrem yangına körükle gidiyor nasıl başa çıkıcam? Benzer durumda olan ya da daha önce bu süreçten geçmiş birileri var mı? Bu konuda kendimi gerçekten çok yalnız hissediyorum.
Eskişehir de hızlı tren var. Madem nişanlın anlayışlı istediğin zaman gidip gelirsin. Günübirlik bile gidersin yani. Tek çocuk musun? Eğer öyleyse anne baban senin yaşadığın şehre gelsin.Merhaba hanımlar, biraz da dertleşmek için yazıyorum aslında. Çünkü canım gerçekten sıkkın anlatabileceğim kimse yok çünkü herkes zaten sıkıldığım noktadan vuruyor beni açıkçası. 3 senelik bir ilişkim var çok şeyler yaşadık ama bu bizi birbirimize daha da bağladı evleceğim kişiden yana asla bir tereddütüm yok hatta şükür sebebim. Ama madalyonun tabi ki iki yüzü var. Bu diğer yarım gibi hissettiğim adamla evleneceksem Aşığı olduğum ailemin arkadaşlarımın iş imkanlarımın olduğu İstanbulumu bırakıp Eskişehire gitmek zorunda olmak. Çünkü nişanlım burada uygun bir iş bulamadı. Eskişehir de büyük bir firmada çalışıyor şu anda. Bir tercih yapmam gerekti ve gitmeyi tercih etmek durumunda kaldım ne yazık ki burada hayat kuramazdık. Zaten tercihim dolayısıyla yeterince vicdan azabı çekiyorum çünkü tek çocuğum öyle hısım akrabamız da yoktur ve annemle birbirimize çok düşkünüzdür. İki günden fazla ayrı kaldığımız dahi olmadı hiç. Annemi babamı burada bir başına bırakıp gitmek zorunda olmak beni zaten yeterince üzüyor, demek ki hayırlısı böyleymiş bunda da bir hayır vardır diyerek bi şekilde kendimi avutmaya çalışıyorum. Gideceğimi öğrenince zaten başta babam tepkisini koydu bizi burada bırakıp nası gitmeye karar verirsin kırıldım sana, oralarda tanıdığımız kimse de yok yalnız kalacaksın ne yaşarsan yaşa oralara gelip gidemeyiz bir başına mücadele etmek zorundasın her şeyle dedi annem aklına geldikçe ağlayıp duruyor, hısım akraba nası gidersin sen evlendikten sonra anne babana çok koyacak diyip duruyorlar. Arkadaşlar desen orda nası yapıcaksın ailenden nası ayrılıcaksın her an gelip gidemezsin de diyip duruyorlar. Eş adayım çok çok anlayışlı birisi istediğin an girip aileni görürsün kalırsın diyor, dünya iyisi biri dediğim gibi ama ailemi nası bırakıp gidicem. Zaten kendimi zor avutuyorum bir de çevrem yangına körükle gidiyor nasıl başa çıkıcam? Benzer durumda olan ya da daha önce bu süreçten geçmiş birileri var mı? Bu konuda kendimi gerçekten çok yalnız hissediyorum.
evetttt Uluönder Mahallesinde oturuyor. O civarlarda ev bakıcaz bizde. Desenize yakın oturucaz. Gerçi İstanbulluya her yer yakın oluyorBende tepebaşına bağlıyım da sizin bahsettiğiniz yer uluönder muhtemelen tepebaşının merkezi noktası :) güzel yer oralar. Hastane de çok yakın. Ben daha sonlardayım tramvay geldikten sonra şehirleşmiş buralar :) önceden Köymüş :)
Nasip olursa inşallah düğün ne zaman?
Eylül Ekim gibi planlıyoruz bakalım :)Bende tepebaşına bağlıyım da sizin bahsettiğiniz yer uluönder muhtemelen tepebaşının merkezi noktası :) güzel yer oralar. Hastane de çok yakın. Ben daha sonlardayım tramvay geldikten sonra şehirleşmiş buralar :) önceden Köymüş :)
Nasip olursa inşallah düğün ne zaman?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?