• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Başka Şehire Gelin Gitmek?

evetttt Uluönder Mahallesinde oturuyor. O civarlarda ev bakıcaz bizde. Desenize yakın oturucaz. Gerçi İstanbulluya her yer yakın oluyor :KK70: Uzak mesafeler gitmeye alışığız ne de olsa. Çok sevindim gerçekten bakarsınız daha ilerde koşşu da oluruz. Evet porsuk güzel, akşam yürüyüşleri felan.. Odunpazarı da çok güzel, Sazova çok güzel. Eskişehir güzel şehir gerçekten ve iyi ki hızlı tren var. Hızlı tren Bakırköye kadar gidiyor artık bu arada. O da iyi oldu.
İnşallah komşu oluruz :) evet istanbullulara her yer yakın vallahi. Hızlı tren nimet gibi oldu kapış kapış gidiyor biletleri bakırköye kadar uzayınca erken kovalamak gerekiyor :)
 
Bence uzakta olmak daha iyi, bir gittiğinde ailenle uzun kaliteli zaman geçirirsin canım. Bizde ailelerden uzakta yaşıyoruz babam ayılıp bayılıyordu şuan çok mutlu çünkü benimle yanlarında oturan kizkardesimden daha fazla zaman geçiriyorlar bir geliyorlar kalıyorlar veya biz çocuklarla kalmaya gidiyoruz, kardeşim gidiyor iki üç saat oturup gidiyor.
 
Merhaba hanımlar, biraz da dertleşmek için yazıyorum aslında. Çünkü canım gerçekten sıkkın anlatabileceğim kimse yok çünkü herkes zaten sıkıldığım noktadan vuruyor beni açıkçası. 3 senelik bir ilişkim var çok şeyler yaşadık ama bu bizi birbirimize daha da bağladı evleceğim kişiden yana asla bir tereddütüm yok hatta şükür sebebim. Ama madalyonun tabi ki iki yüzü var. Bu diğer yarım gibi hissettiğim adamla evleneceksem Aşığı olduğum ailemin arkadaşlarımın iş imkanlarımın olduğu İstanbulumu bırakıp Eskişehire gitmek zorunda olmak. Çünkü nişanlım burada uygun bir iş bulamadı. Eskişehir de büyük bir firmada çalışıyor şu anda. Bir tercih yapmam gerekti ve gitmeyi tercih etmek durumunda kaldım ne yazık ki burada hayat kuramazdık. Zaten tercihim dolayısıyla yeterince vicdan azabı çekiyorum çünkü tek çocuğum öyle hısım akrabamız da yoktur ve annemle birbirimize çok düşkünüzdür. İki günden fazla ayrı kaldığımız dahi olmadı hiç. Annemi babamı burada bir başına bırakıp gitmek zorunda olmak beni zaten yeterince üzüyor, demek ki hayırlısı böyleymiş bunda da bir hayır vardır diyerek bi şekilde kendimi avutmaya çalışıyorum. Gideceğimi öğrenince zaten başta babam tepkisini koydu bizi burada bırakıp nası gitmeye karar verirsin kırıldım sana, oralarda tanıdığımız kimse de yok yalnız kalacaksın ne yaşarsan yaşa oralara gelip gidemeyiz bir başına mücadele etmek zorundasın her şeyle dedi annem aklına geldikçe ağlayıp duruyor, hısım akraba nası gidersin sen evlendikten sonra anne babana çok koyacak diyip duruyorlar. Arkadaşlar desen orda nası yapıcaksın ailenden nası ayrılıcaksın her an gelip gidemezsin de diyip duruyorlar. Eş adayım çok çok anlayışlı birisi istediğin an girip aileni görürsün kalırsın diyor, dünya iyisi biri dediğim gibi ama ailemi nası bırakıp gidicem. Zaten kendimi zor avutuyorum bir de çevrem yangına körükle gidiyor nasıl başa çıkıcam? Benzer durumda olan ya da daha önce bu süreçten geçmiş birileri var mı? Bu konuda kendimi gerçekten çok yalnız hissediyorum.


Gurbet zor canım 3 yıllık evliyim 2 bebegim var geç gördüm belki evlendin bende istanbula gelin geldim eşiminde benimde burda kimsemiz yok eşimim işi burdaydı yakınlarımı arıyorum bazen ilk zamanlar çok ağladım ama alıştım sadece zorluğu işin oldugunda dısarda çocuk olunca bırakacak bir yakının olmuyor
 
Ben cocuguna bu tarz duygu somurusu yapan aileleri hic iyiniyetli bulamiyorum uzgunum. Sen bir yuva kuruyorsun. Dogdugun yer degil doydugun yer demisler, evlenecegin insanin is imkani neredeyse oraya gideceksiniz. Insanlar evlenip esiyle taa dogunun en ucra yerlerine gidiyor meslek geregi. Siz eskisehir gibi huzurlu bir yere gideceksiniz ustelik.Ben de bir evin bir kiziydim. Cok guzel bir sehirden imkanlari kisitli ufacik bir ilceye geldim evlenerek. Bir bucuk yil olacak burda esim ve esimin ailesinden baska hicbir tanidigim yok arkadasim vs yok. Ben de aileme cok duskunum anneme cok duskunum ama ayri bir yuva kurmanin bilinciyle benim yuvam artik burasi dedim. Ve mutluyum huzurluyum.
 
Aileler çocuklarını büyüdüğünü kabul etmeyi öğrenmeli
 
Anne baba evliliği yanlış anlamış sanırım. Evlilik mesafelerle sinirlandirilamaz. Evlilikte huzur mutluluk aranır. Evlat huzurluysa evlendiği adamla mutluysa gerisi önemsiz. Acitasyon yapmalarının anlamı yok. Ve tek uzağa evlenen sen değilsin. Bunuda düşünsünler
 
Eskişehir'e kurban olun siz. Buraya gel yaşamak nedir şehir nasıl olurmuş gör demek isterdim ama sen ailenle kal bence.
 
Ben cocuguna bu tarz duygu somurusu yapan aileleri hic iyiniyetli bulamiyorum uzgunum. Sen bir yuva kuruyorsun. Dogdugun yer degil doydugun yer demisler, evlenecegin insanin is imkani neredeyse oraya gideceksiniz. Insanlar evlenip esiyle taa dogunun en ucra yerlerine gidiyor meslek geregi. Siz eskisehir gibi huzurlu bir yere gideceksiniz ustelik.Ben de bir evin bir kiziydim. Cok guzel bir sehirden imkanlari kisitli ufacik bir ilceye geldim evlenerek. Bir bucuk yil olacak burda esim ve esimin ailesinden baska hicbir tanidigim yok arkadasim vs yok. Ben de aileme cok duskunum anneme cok duskunum ama ayri bir yuva kurmanin bilinciyle benim yuvam artik burasi dedim. Ve mutluyum huzurluyum.
🤗🤗👍
 
Merhaba hanımlar, biraz da dertleşmek için yazıyorum aslında. Çünkü canım gerçekten sıkkın anlatabileceğim kimse yok çünkü herkes zaten sıkıldığım noktadan vuruyor beni açıkçası. 3 senelik bir ilişkim var çok şeyler yaşadık ama bu bizi birbirimize daha da bağladı evleceğim kişiden yana asla bir tereddütüm yok hatta şükür sebebim. Ama madalyonun tabi ki iki yüzü var. Bu diğer yarım gibi hissettiğim adamla evleneceksem Aşığı olduğum ailemin arkadaşlarımın iş imkanlarımın olduğu İstanbulumu bırakıp Eskişehire gitmek zorunda olmak. Çünkü nişanlım burada uygun bir iş bulamadı. Eskişehir de büyük bir firmada çalışıyor şu anda. Bir tercih yapmam gerekti ve gitmeyi tercih etmek durumunda kaldım ne yazık ki burada hayat kuramazdık. Zaten tercihim dolayısıyla yeterince vicdan azabı çekiyorum çünkü tek çocuğum öyle hısım akrabamız da yoktur ve annemle birbirimize çok düşkünüzdür. İki günden fazla ayrı kaldığımız dahi olmadı hiç. Annemi babamı burada bir başına bırakıp gitmek zorunda olmak beni zaten yeterince üzüyor, demek ki hayırlısı böyleymiş bunda da bir hayır vardır diyerek bi şekilde kendimi avutmaya çalışıyorum. Gideceğimi öğrenince zaten başta babam tepkisini koydu bizi burada bırakıp nası gitmeye karar verirsin kırıldım sana, oralarda tanıdığımız kimse de yok yalnız kalacaksın ne yaşarsan yaşa oralara gelip gidemeyiz bir başına mücadele etmek zorundasın her şeyle dedi annem aklına geldikçe ağlayıp duruyor, hısım akraba nası gidersin sen evlendikten sonra anne babana çok koyacak diyip duruyorlar. Arkadaşlar desen orda nası yapıcaksın ailenden nası ayrılıcaksın her an gelip gidemezsin de diyip duruyorlar. Eş adayım çok çok anlayışlı birisi istediğin an girip aileni görürsün kalırsın diyor, dünya iyisi biri dediğim gibi ama ailemi nası bırakıp gidicem. Zaten kendimi zor avutuyorum bir de çevrem yangına körükle gidiyor nasıl başa çıkıcam? Benzer durumda olan ya da daha önce bu süreçten geçmiş birileri var mı? Bu konuda kendimi gerçekten çok yalnız hissediyorum.
Aile durumunuz dışında şunu söyleyebilirim: İstanbuldan bir gün gitmek zorunda kalırsam kesinlikle Eskişehir'i seçerim 🙏🏻 her yer genç, kafeler müzeler kütüphaneler insanların duruşu her şeyiyle inanılmaz beğeniyorum. Ayrıca hızlı trenle 2 buçuk saat gibi Bi şey öğrenci ya da öğretmen kartınız olursa 70 ₺gibi bir fiyata gidip geliniyor. Sık sık gelir gidersiniz. Ailemde İstanbula ben de ama inanın 3 haftada bir görüşebiliyoruz. İş yoğunluk sebebiyle. Burda da olsanız iyi ihtimalle haftada bir görüşebilecektiniz, gidince de 2 haftada bir görebilirsiniz. Evlilik ilk 2 yıl başlı başına zor zaten... Orda ya da burda olmanız bir şey ifade etmiyor... Eşinizin ailesinden yana da bir çekinceniz yoksa ya da mesafenizi koruyabilecek seniz bence fikir kötü değil.
 
Eskisehir den antalyaya tasinmis biri olarak keske eskisehir de kaldaydim diyorum

Ulasim sosyoekonomik durum egitim sehrin enerjisi mukemmel. Gittiginizde pisman olmazsiniz.


istanbula da hizli trenle her zaman gidebilitsiniz. Bu kadar da imkansiz ve zor degil.
 
Merhaba hanımlar, biraz da dertleşmek için yazıyorum aslında. Çünkü canım gerçekten sıkkın anlatabileceğim kimse yok çünkü herkes zaten sıkıldığım noktadan vuruyor beni açıkçası. 3 senelik bir ilişkim var çok şeyler yaşadık ama bu bizi birbirimize daha da bağladı evleceğim kişiden yana asla bir tereddütüm yok hatta şükür sebebim. Ama madalyonun tabi ki iki yüzü var. Bu diğer yarım gibi hissettiğim adamla evleneceksem Aşığı olduğum ailemin arkadaşlarımın iş imkanlarımın olduğu İstanbulumu bırakıp Eskişehire gitmek zorunda olmak. Çünkü nişanlım burada uygun bir iş bulamadı. Eskişehir de büyük bir firmada çalışıyor şu anda. Bir tercih yapmam gerekti ve gitmeyi tercih etmek durumunda kaldım ne yazık ki burada hayat kuramazdık. Zaten tercihim dolayısıyla yeterince vicdan azabı çekiyorum çünkü tek çocuğum öyle hısım akrabamız da yoktur ve annemle birbirimize çok düşkünüzdür. İki günden fazla ayrı kaldığımız dahi olmadı hiç. Annemi babamı burada bir başına bırakıp gitmek zorunda olmak beni zaten yeterince üzüyor, demek ki hayırlısı böyleymiş bunda da bir hayır vardır diyerek bi şekilde kendimi avutmaya çalışıyorum. Gideceğimi öğrenince zaten başta babam tepkisini koydu bizi burada bırakıp nası gitmeye karar verirsin kırıldım sana, oralarda tanıdığımız kimse de yok yalnız kalacaksın ne yaşarsan yaşa oralara gelip gidemeyiz bir başına mücadele etmek zorundasın her şeyle dedi annem aklına geldikçe ağlayıp duruyor, hısım akraba nası gidersin sen evlendikten sonra anne babana çok koyacak diyip duruyorlar. Arkadaşlar desen orda nası yapıcaksın ailenden nası ayrılıcaksın her an gelip gidemezsin de diyip duruyorlar. Eş adayım çok çok anlayışlı birisi istediğin an girip aileni görürsün kalırsın diyor, dünya iyisi biri dediğim gibi ama ailemi nası bırakıp gidicem. Zaten kendimi zor avutuyorum bir de çevrem yangına körükle gidiyor nasıl başa çıkıcam? Benzer durumda olan ya da daha önce bu süreçten geçmiş birileri var mı? Bu konuda kendimi gerçekten çok yalnız hissediyorum.
Bende başka şehire gidiyorum ve ailenin tek çocuğuyum ama bende bir sorun var galiba gitmek için gün sayıyorum inan 😅
 
Çok uzak değil ki.
Ben ailemden 25 saat uzakta yaşıyorum.
Ona bile ülke sınırları dışında değil ya diyoruz 🤷‍♀️
 
Anne baba evliliği yanlış anlamış sanırım. Evlilik mesafelerle sinirlandirilamaz. Evlilikte huzur mutluluk aranır. Evlat huzurluysa evlendiği adamla mutluysa gerisi önemsiz. Acitasyon yapmalarının anlamı yok. Ve tek uzağa evlenen sen değilsin. Bunuda düşünsünler
👍🤗
 
Ben cocuguna bu tarz duygu somurusu yapan aileleri hic iyiniyetli bulamiyorum uzgunum. Sen bir yuva kuruyorsun. Dogdugun yer degil doydugun yer demisler, evlenecegin insanin is imkani neredeyse oraya gideceksiniz. Insanlar evlenip esiyle taa dogunun en ucra yerlerine gidiyor meslek geregi. Siz eskisehir gibi huzurlu bir yere gideceksiniz ustelik.Ben de bir evin bir kiziydim. Cok guzel bir sehirden imkanlari kisitli ufacik bir ilceye geldim evlenerek. Bir bucuk yil olacak burda esim ve esimin ailesinden baska hicbir tanidigim yok arkadasim vs yok. Ben de aileme cok duskunum anneme cok duskunum ama ayri bir yuva kurmanin bilinciyle benim yuvam artik burasi dedim. Ve mutluyum huzurluyum.
👍👍👍
 
Başka bir şehir başka bir ülke insan daima anne babasının dizi dibinde oturamaz ki. Bu bağımlılıktır. Evlilik, iş, eğitim herhangi bir sebeple insan farklı yerlere gidebilir. Ki Eskişehir İstanbul çok uzak değil ulaşımı her daim rahat bir noktada. Ayrıca artık görüntülü arama var, mesajlar var. Evlenseniz de annenize 2 güne bir gidecek değilsiniz. İstanbulda olup iki ayrı uçta bile oturabilirdiniz.
 
Ben istanbuldan şanlıurfa ya gelin geldim eşimin işi sebebiyle insan zaman zaman ailesini arıyor yanında bazen keşke yakın olsaydı da bir gidip görüp gelseydim gün içinde vs diyorsun bazen eşinle aran kötü iken ne diye ailemi bırakıp geldimki bu adam için diyorsun bazen çok mutlu iken ben mutluyum varsın uzak olayım diyorsun hatta bazen uzak olduğuniçin bile sevinebiliyorsun tüm bunları yaşayacaksın şimdiden hazırlıklı ol ama önce şu soruyu sor kendine evleneceğim adam tüm bunlara değer mi? beni gerçekten mutlu eder mi? Eğer bunlara cevabın evet se çevrenin laflarını umursama insanlar çok şey söyler sen bir başkasıyla da evlensende onlar söyleyecek moral bozacak şeyler bulurlar. Senin önceliğin kendin ve anne baban olmalı mutlaka ailenin de razılığı, gönülleri olsun Allah yardımcın olsun çok zor bir süreçten geçiyorsun ben de sırf bu yaşanacak yer yüzünden nişan atma durumu bile yaşamıştım sonra kısmet oldu evlendik çok şükür mutluyum çünkü kocam gibi birini asla bulamazdım
 
Ben şahsen isterdim 2 ailedende uzakta olmak. eşimle vakit geçirmek istediğimizi yapabilmek kimsenin baskısı olmadan rahatca yaşamak. aileler olduğu zaman hiç bişey yapamıyorsunuz vay efendim gelmiyosun gitmiyosun bi dünya laf söz normalde haftada 2 kez kesin gidiliyor ama o göze görünmüyor. Resmen ailelerin arasında kalıyorsunuz ve bu eşinizle sıkıntılara yol açıyor. Uzakta olun tatlı olun
 
Back