baban kendine genç göstermek için mi genç biriyle evlenmiş genç biriyle evlenebilmek için mi annenden boşanmiş. yuh diyorum pes. yaşlaninca yüzü çirkin mi oluyormuş..kusura bakma baban bunu düşünerek kalbi çirkinleşmiş.sevgi ve aşk vardı.. ama andropoz .. erkeklerin en tehlikeli dönemi..babam hala genç gibi giyiniyor, yediğine içtiğine tkıntı derecesinde dikkat ediyor..ekmek börek baklava ağzına sürmez.. kahve çay içmez.. kendine gençlik yiyecekleri gibi birşeyler yapıyor ve yaşlandığını asla kabul etmiyor.. gülüyoruz o haline aslında ağlanacak halimize :)
Ben gorusmezdim.
37 yas kucuk kadin yazmissiniz, bu cok utanc verici bir durum.
Kadinla gorusmezdim, evli barkli adami bosandiran bir metresle gorusmezdim asla. Belli ki annenle baban evliyken baban aldatiyormus. Bana kalsa babamla da gorusmezdim ama siz gorusuyorsunuz. Metres f.hise takimina da saygi duyma gibi bir zorunluluk da yok bence.
Cocuk da zaten sizden anladigim kadariyla yas olarak cok cok kucuk, yani birlikte de buyumemissiniz, zaten kardeslik hissedebileceginizi sanmiyorum.
Cok istiyorsaniz babanizla gorusun. Ama ne annenizin evliligini yikan kadinla, ne de bu garip durumdaki cocukla gorusme zorunlulugunuz yok bence.
Görüşürdüm evet.Merhaba kızlar,
Bundan 12 sene önce annemle babamın mutlu giden evliliği bitti. Üni de tanışmışlar ve çok seviyordu babam annemi ta ki 12 sene öncesine kadar. Andropoz mu bilmiyorum inanın artık büyü falan bile olduğunu düşünüyorum. Neyse kavga dövüş ayrıldılar çünkü ortada bir neden yoktu ( yada biz öyle sanıyorduk ) (son aylarda başladı yoksa çok mutluydular) Babam garip giyinmeye başladı. Anneme uzak davranmaya. Hergün evde kavga çıkarıp sokaklara çıkıyordu . Hepimiz ağlıyorduk ama sanki içine şeytan girmiş gibi yabancı bakıyordu bize. Bir akşam kendine engel olmaya çalışan ablamı döverek evden gitti.. 5 sene görüşmedim. Dğer kardeşlerim görüştüler. Kendinden 37 yaş küçük biriyle evlendi, çocuğu oldu. Büyük travma yaşadım kardeşim yaşında bir kızla evlendiği için..Nefret ettim herkesten,herşeyden..Düğünümden önce artık içimde büyüyen bu öfkenin kendime zarar verdiğini gördüm.. Her gün içimde büyüyen öfkeyi aşıp herkesi affetmeye karar verdim. Tabii gönülden affedemedim ama unutmak istedim. Babamla görüşüyorum artık daha çocuğunu görmedim zaten hazır da değilim. Senede 3-4 kez görüşüyoruz. nezaman görüşssem ayrılırken ağlamamak için kendimi zor tutuyorum çünkü sanki her defasında hayatıma girip çıkıyor. Babama kızgınım hala ama nefret etmiyorum aslında onu seviyorum..Hatta öyleki ya ileride eşi çocuğu ona kötü davranırsa diye endişe duyuyorum.. Bu süreçte hep anneme destek olduk hala da öyle.. Sürekli gider gelirim, diğer kardeşlerim de öyle. Ve babam gittikten sonra şunu anladım ki annem aşıır zor birisi. Asla tatmin olmuyor, mutsuz.. Ne yaparsak yapalım yeterince mutlu edemiyoruz.. Bardağın boş tarafına odaklanmış ve erkek kardeşime aşırı düşkün.. Babam gittikten sonra erkek kardeşimle aralarında saçma bir ilişki oluştu, bağımlı gibiler birbirlerine ve endişeleniyorum . ( ama bu başka bir konu) Babam varkende annem asla mutlu olamazdı, şikayet eder dururdu. Babam onu defelarca arardı, hediyeler çiçekler alırdı ama annem sevgisini asla belli edemezdi. Bunları anlatıyorum yani anneminde hataları var tabii babamın bu yaptıklarını haketmedi.. Asıl konu şu ki şuan sülalede bir konu var : ileride kardeşinizle görüşcekmisiniz ????????? diyor herkes. Ve ben kendi adıma eğer o çocuk görüşmek isterse görüşürüm diyorum. Onun günahı yokki.. Bu görüşümü çok yadırgıyorlar ve annenize bunu yapamazsınız diyorlar, ama ben kadınla görüşmeyeceğim ki .. o çocuğu olanlardan meshul tutmak haksızlık değil mi ?? Annem yorumsuz ama bence oda istemiyor görüşmemizi. Kaldı ki babamla görüşmemi de asla istemiyordu .. Babam durumu iyi bir adam kızlar.. ama maddi hiçbir beklentim yok.. Düğünümde gelip bilezik taktı diye bile vicdan azabı duydum.. Evet belki çok saçma düşünüyorum ama bana harcadığı her para beni utandırıyor..
çok karışık yazdım çünkü kafam çorba gibi.. Siz olsanız kardeşinizle görüşür müsünüz ???
Okudumhttp://www.posta.com.tr/ahmet-arima...zmadim-abilerim-gibi-genc-kadin-aldim-1365113
Röportajı oku bence. Ucuzluk hafif kalıyor :)
Okumaya üşenenler için;
Bir kuple bırakayım;
■ Yaşı size daha yakın biri yakışmaz mıydı?
Yaşlı bir kadınla zaten yapamam ama inan bu kadarını da düşünmemiştim. Ama Kader olgun görünüyor. 30’larında olsaydı yine almazdım, göğüsleri sarkmış olacaktı, istemezdim. Fizik benim için önemli. Ha benimle yaş alır, o ayrı.
Ekleme yapayım,
Kadın evli imiş görüşürlerken. Hayta İsmail için boşanmış :)
Okudum
Önceden, kadınlar genç erkekle evlenince garipserdim,şimdi sefası olsun diyorum,karetta karettalarla evlenen 20lik kızları gördükçe
Öylesi var...başta tek tarafın mide bulandırıcı olduğu durumlar da vaO tip evlilik yapan kadınlar para avcısı zaten sevgi aşk demeye zahmet dahi etmiyorlar.
O hayta İsmailin yaptığı evlilik de ayrıca rezil. O kadın da çoluklu çocuklu ama parayı görünce boşanmış al birini vur ötekine. İkisi de eşit derecede mide bulandırıcı.
Ben gorusmezdim.
37 yas kucuk kadin yazmissiniz, bu cok utanc verici bir durum.
Kadinla gorusmezdim, evli barkli adami bosandiran bir metresle gorusmezdim asla. Belli ki annenle baban evliyken baban aldatiyormus. Bana kalsa babamla da gorusmezdim ama siz gorusuyorsunuz. Metres f.hise takimina da saygi duyma gibi bir zorunluluk da yok bence.
Cocuk da zaten sizden anladigim kadariyla yas olarak cok cok kucuk, yani birlikte de buyumemissiniz, zaten kardeslik hissedebileceginizi sanmiyorum.
Cok istiyorsaniz babanizla gorusun. Ama ne annenizin evliligini yikan kadinla, ne de bu garip durumdaki cocukla gorusme zorunlulugunuz yok bence.
+100000Ben gorusmezdim.
37 yas kucuk kadin yazmissiniz, bu cok utanc verici bir durum.
Kadinla gorusmezdim, evli barkli adami bosandiran bir metresle gorusmezdim asla. Belli ki annenle baban evliyken baban aldatiyormus. Bana kalsa babamla da gorusmezdim ama siz gorusuyorsunuz. Metres f.hise takimina da saygi duyma gibi bir zorunluluk da yok bence.
Cocuk da zaten sizden anladigim kadariyla yas olarak cok cok kucuk, yani birlikte de buyumemissiniz, zaten kardeslik hissedebileceginizi sanmiyorum.
Cok istiyorsaniz babanizla gorusun. Ama ne annenizin evliligini yikan kadinla, ne de bu garip durumdaki cocukla gorusme zorunlulugunuz yok bence.
Merhaba kızlar,
Bundan 12 sene önce annemle babamın mutlu giden evliliği bitti. Üni de tanışmışlar ve çok seviyordu babam annemi ta ki 12 sene öncesine kadar. Andropoz mu bilmiyorum inanın artık büyü falan bile olduğunu düşünüyorum. Neyse kavga dövüş ayrıldılar çünkü ortada bir neden yoktu ( yada biz öyle sanıyorduk ) (son aylarda başladı yoksa çok mutluydular) Babam garip giyinmeye başladı. Anneme uzak davranmaya. Hergün evde kavga çıkarıp sokaklara çıkıyordu . Hepimiz ağlıyorduk ama sanki içine şeytan girmiş gibi yabancı bakıyordu bize. Bir akşam kendine engel olmaya çalışan ablamı döverek evden gitti.. 5 sene görüşmedim. Dğer kardeşlerim görüştüler. Kendinden 37 yaş küçük biriyle evlendi, çocuğu oldu. Büyük travma yaşadım kardeşim yaşında bir kızla evlendiği için..Nefret ettim herkesten,herşeyden..Düğünümden önce artık içimde büyüyen bu öfkenin kendime zarar verdiğini gördüm.. Her gün içimde büyüyen öfkeyi aşıp herkesi affetmeye karar verdim. Tabii gönülden affedemedim ama unutmak istedim. Babamla görüşüyorum artık daha çocuğunu görmedim zaten hazır da değilim. Senede 3-4 kez görüşüyoruz. nezaman görüşssem ayrılırken ağlamamak için kendimi zor tutuyorum çünkü sanki her defasında hayatıma girip çıkıyor. Babama kızgınım hala ama nefret etmiyorum aslında onu seviyorum..Hatta öyleki ya ileride eşi çocuğu ona kötü davranırsa diye endişe duyuyorum.. Bu süreçte hep anneme destek olduk hala da öyle.. Sürekli gider gelirim, diğer kardeşlerim de öyle. Ve babam gittikten sonra şunu anladım ki annem aşıır zor birisi. Asla tatmin olmuyor, mutsuz.. Ne yaparsak yapalım yeterince mutlu edemiyoruz.. Bardağın boş tarafına odaklanmış ve erkek kardeşime aşırı düşkün.. Babam gittikten sonra erkek kardeşimle aralarında saçma bir ilişki oluştu, bağımlı gibiler birbirlerine ve endişeleniyorum . ( ama bu başka bir konu) Babam varkende annem asla mutlu olamazdı, şikayet eder dururdu. Babam onu defelarca arardı, hediyeler çiçekler alırdı ama annem sevgisini asla belli edemezdi. Bunları anlatıyorum yani anneminde hataları var tabii babamın bu yaptıklarını haketmedi.. Asıl konu şu ki şuan sülalede bir konu var : ileride kardeşinizle görüşcekmisiniz ????????? diyor herkes. Ve ben kendi adıma eğer o çocuk görüşmek isterse görüşürüm diyorum. Onun günahı yokki.. Bu görüşümü çok yadırgıyorlar ve annenize bunu yapamazsınız diyorlar, ama ben kadınla görüşmeyeceğim ki .. o çocuğu olanlardan meshul tutmak haksızlık değil mi ?? Annem yorumsuz ama bence oda istemiyor görüşmemizi. Kaldı ki babamla görüşmemi de asla istemiyordu .. Babam durumu iyi bir adam kızlar.. ama maddi hiçbir beklentim yok.. Düğünümde gelip bilezik taktı diye bile vicdan azabı duydum.. Evet belki çok saçma düşünüyorum ama bana harcadığı her para beni utandırıyor..
çok karışık yazdım çünkü kafam çorba gibi.. Siz olsanız kardeşinizle görüşür müsünüz ???
+10000Görüşsen ne görüşmesen ne.Başka kadından olan kardeş zaten hiçbi zaman öz kardeşin yerini tutmuyor.İsteseniz de iyi bi ilişki kuramazsınız zaten öyle laf olsun diye arada aile ortamında denk gelirsiniz en fazla.
Kesinlikle görüşürdüm, sonuçta evlilik dışı olmamış bir çocuk, çocugun gğnahı nr siz milleti bosverin kardeş her zaman kardeştir, düşüncenizde çok haklısınızMerhaba kızlar,
Bundan 12 sene önce annemle babamın mutlu giden evliliği bitti. Üni de tanışmışlar ve çok seviyordu babam annemi ta ki 12 sene öncesine kadar. Andropoz mu bilmiyorum inanın artık büyü falan bile olduğunu düşünüyorum. Neyse kavga dövüş ayrıldılar çünkü ortada bir neden yoktu ( yada biz öyle sanıyorduk ) (son aylarda başladı yoksa çok mutluydular) Babam garip giyinmeye başladı. Anneme uzak davranmaya. Hergün evde kavga çıkarıp sokaklara çıkıyordu . Hepimiz ağlıyorduk ama sanki içine şeytan girmiş gibi yabancı bakıyordu bize. Bir akşam kendine engel olmaya çalışan ablamı döverek evden gitti.. 5 sene görüşmedim. Dğer kardeşlerim görüştüler. Kendinden 37 yaş küçük biriyle evlendi, çocuğu oldu. Büyük travma yaşadım kardeşim yaşında bir kızla evlendiği için..Nefret ettim herkesten,herşeyden..Düğünümden önce artık içimde büyüyen bu öfkenin kendime zarar verdiğini gördüm.. Her gün içimde büyüyen öfkeyi aşıp herkesi affetmeye karar verdim. Tabii gönülden affedemedim ama unutmak istedim. Babamla görüşüyorum artık daha çocuğunu görmedim zaten hazır da değilim. Senede 3-4 kez görüşüyoruz. nezaman görüşssem ayrılırken ağlamamak için kendimi zor tutuyorum çünkü sanki her defasında hayatıma girip çıkıyor. Babama kızgınım hala ama nefret etmiyorum aslında onu seviyorum..Hatta öyleki ya ileride eşi çocuğu ona kötü davranırsa diye endişe duyuyorum.. Bu süreçte hep anneme destek olduk hala da öyle.. Sürekli gider gelirim, diğer kardeşlerim de öyle. Ve babam gittikten sonra şunu anladım ki annem aşıır zor birisi. Asla tatmin olmuyor, mutsuz.. Ne yaparsak yapalım yeterince mutlu edemiyoruz.. Bardağın boş tarafına odaklanmış ve erkek kardeşime aşırı düşkün.. Babam gittikten sonra erkek kardeşimle aralarında saçma bir ilişki oluştu, bağımlı gibiler birbirlerine ve endişeleniyorum . ( ama bu başka bir konu) Babam varkende annem asla mutlu olamazdı, şikayet eder dururdu. Babam onu defelarca arardı, hediyeler çiçekler alırdı ama annem sevgisini asla belli edemezdi. Bunları anlatıyorum yani anneminde hataları var tabii babamın bu yaptıklarını haketmedi.. Asıl konu şu ki şuan sülalede bir konu var : ileride kardeşinizle görüşcekmisiniz ????????? diyor herkes. Ve ben kendi adıma eğer o çocuk görüşmek isterse görüşürüm diyorum. Onun günahı yokki.. Bu görüşümü çok yadırgıyorlar ve annenize bunu yapamazsınız diyorlar, ama ben kadınla görüşmeyeceğim ki .. o çocuğu olanlardan meshul tutmak haksızlık değil mi ?? Annem yorumsuz ama bence oda istemiyor görüşmemizi. Kaldı ki babamla görüşmemi de asla istemiyordu .. Babam durumu iyi bir adam kızlar.. ama maddi hiçbir beklentim yok.. Düğünümde gelip bilezik taktı diye bile vicdan azabı duydum.. Evet belki çok saçma düşünüyorum ama bana harcadığı her para beni utandırıyor..
çok karışık yazdım çünkü kafam çorba gibi.. Siz olsanız kardeşinizle görüşür müsünüz ???
sevgi ve aşk vardı.. ama andropoz .. erkeklerin en tehlikeli dönemi..babam hala genç gibi giyiniyor, yediğine içtiğine tkıntı derecesinde dikkat ediyor..ekmek börek baklava ağzına sürmez.. kahve çay içmez.. kendine gençlik yiyecekleri gibi birşeyler yapıyor ve yaşlandığını asla kabul etmiyor.. gülüyoruz o haline aslında ağlanacak halimize :)
Merhaba kızlar,
Bundan 12 sene önce annemle babamın mutlu giden evliliği bitti. Üni de tanışmışlar ve çok seviyordu babam annemi ta ki 12 sene öncesine kadar. Andropoz mu bilmiyorum inanın artık büyü falan bile olduğunu düşünüyorum. Neyse kavga dövüş ayrıldılar çünkü ortada bir neden yoktu ( yada biz öyle sanıyorduk ) (son aylarda başladı yoksa çok mutluydular) Babam garip giyinmeye başladı. Anneme uzak davranmaya. Hergün evde kavga çıkarıp sokaklara çıkıyordu . Hepimiz ağlıyorduk ama sanki içine şeytan girmiş gibi yabancı bakıyordu bize. Bir akşam kendine engel olmaya çalışan ablamı döverek evden gitti.. 5 sene görüşmedim. Dğer kardeşlerim görüştüler. Kendinden 37 yaş küçük biriyle evlendi, çocuğu oldu. Büyük travma yaşadım kardeşim yaşında bir kızla evlendiği için..Nefret ettim herkesten,herşeyden..Düğünümden önce artık içimde büyüyen bu öfkenin kendime zarar verdiğini gördüm.. Her gün içimde büyüyen öfkeyi aşıp herkesi affetmeye karar verdim. Tabii gönülden affedemedim ama unutmak istedim. Babamla görüşüyorum artık daha çocuğunu görmedim zaten hazır da değilim. Senede 3-4 kez görüşüyoruz. nezaman görüşssem ayrılırken ağlamamak için kendimi zor tutuyorum çünkü sanki her defasında hayatıma girip çıkıyor. Babama kızgınım hala ama nefret etmiyorum aslında onu seviyorum..Hatta öyleki ya ileride eşi çocuğu ona kötü davranırsa diye endişe duyuyorum.. Bu süreçte hep anneme destek olduk hala da öyle.. Sürekli gider gelirim, diğer kardeşlerim de öyle. Ve babam gittikten sonra şunu anladım ki annem aşıır zor birisi. Asla tatmin olmuyor, mutsuz.. Ne yaparsak yapalım yeterince mutlu edemiyoruz.. Bardağın boş tarafına odaklanmış ve erkek kardeşime aşırı düşkün.. Babam gittikten sonra erkek kardeşimle aralarında saçma bir ilişki oluştu, bağımlı gibiler birbirlerine ve endişeleniyorum . ( ama bu başka bir konu) Babam varkende annem asla mutlu olamazdı, şikayet eder dururdu. Babam onu defelarca arardı, hediyeler çiçekler alırdı ama annem sevgisini asla belli edemezdi. Bunları anlatıyorum yani anneminde hataları var tabii babamın bu yaptıklarını haketmedi.. Asıl konu şu ki şuan sülalede bir konu var : ileride kardeşinizle görüşcekmisiniz ????????? diyor herkes. Ve ben kendi adıma eğer o çocuk görüşmek isterse görüşürüm diyorum. Onun günahı yokki.. Bu görüşümü çok yadırgıyorlar ve annenize bunu yapamazsınız diyorlar, ama ben kadınla görüşmeyeceğim ki .. o çocuğu olanlardan meshul tutmak haksızlık değil mi ?? Annem yorumsuz ama bence oda istemiyor görüşmemizi. Kaldı ki babamla görüşmemi de asla istemiyordu .. Babam durumu iyi bir adam kızlar.. ama maddi hiçbir beklentim yok.. Düğünümde gelip bilezik taktı diye bile vicdan azabı duydum.. Evet belki çok saçma düşünüyorum ama bana harcadığı her para beni utandırıyor..
çok karışık yazdım çünkü kafam çorba gibi.. Siz olsanız kardeşinizle görüşür müsünüz ???
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?