Hayat sizin hayatınız.
Baba da sizin babanız.
Bir gün babanız hayattan göçüp gidince, sizin yaşadığınız üzüntüyü kimse anlamaz.
Siz ömür boyu o acıyı taşırken, o çok konuşan "millet" 2 günde unutur da şaşarsınız.
Diyeceğim o ki, sonuçta siz kendiniz ile bir "ateş kes" ilan etmeye karar vermişsiniz, bu güzel birşey.
Nefret duygusu çok ağırdır ve üzerinizden atmadığınız sürece, kambur gibi taşırsınız.
Babanız ile görüşmeniz doğru bir davranış, çünkü ne olursa olsun o kan bağı asla gitmeyecek.
İyi ya da kötü bir babanız var, bu önemli birşey bence.
Netice ile anneniz ile anlaşamamış ve ayrılmış olabilirler.
Kendisine çok farklı bir hayat kurmuş olabilir babanız, size kötü bir etkisi olmadığı sürece de hayat onun hayatı.
Siz de yuvanızı kurmuş ve hayatınıza yön vermişsiniz.
Bu noktadan sonra babanızın varlığı zaten manevi olarak bir fayda sağlayacaktır size.
Maddi anlamda durumu iyi olması kötü birşey değil, tam tersine (Allah yine darda bırakmasın) babanızın size gerektiğinde destek verebilecek olması da güzel birşey.
Yine de dediğim gibi Allah muhtaç etmesin tabii.
Kardeş konusuna gelince, tamamen sizin vicdan muhasebeniz.
Benim annemlerin bir kardeşi var, annanemle evlenmeden önce dedem bir evlilik yapmış.
Ancak ailesi kabul etmediğinden dolayı zorla boşandırmışlar, annanem bu evlilikten habersiz görücü usulu evlenmiş dedem ile.
Dedem ilk eşinden boşandığında, eşi hamileymiş. Bir erkek çocuğu olduğu söylenir.
Ancak o çocuk nerededir, kimdir kimse bilmiyor.
Dönem dönem annemin aklına gelir, bir abim var ama kim bilir nerelerde diye...
En azından siz kardeşinizi biliyorsunuz, babanız sağ.
Benca şans tanıyın ona, düşünceniz doğru, onun ne suçu var olanlardan?
Sonuçta yaşananlar o çocuğun kabahati değil ki diyeti ona biçilsin.
37 yas fark var yahu ne aski? Adam 40 yasinda 2 cocuklu adamken bu evli oldugu insan kundaktaydi??!
Off dedenin ailesi de hamile eşten boşanmanın sebep olmuşlar. O kadın için çok üzüldüm.
Yanlışınız var annem ve babam çocuk yüzünden ayrılmadı. çocuk 2 sene önce olmuş yani babam evden gittikten 10 yıl sonra.Ayrıca ben annemi asla suçlamadım, nekadar enteresan yorumlar bunlar.. Bizim neyi nasıl yaşadığımızı bilmeden sürekli annemin yanındayım dediğim halde annemi suçladığımı düşünebilmek. Yazık umarım birgün başınıza gelmez bunlar da böyle havadan konuştuğunuz günleri hatırlamak zorunda kalmazsınız..+10000
Üstelik anne babasinin ayrılmasına neden olan kadının çocuğu
Yok babam düzenli nafaka ödedi ve giderken evleri anneme bıraktı maddi hiçbir sıkıntı çekmedik çok şükür..Ablam babamı anında affedip görüştü ve ben onla bu yüzden çok kavga ettim. 5 sene asla görüşmedim. Annemin yapısını anlattım sadece herkes yanlış anlamış annemi asla suçlamıyorum, o çok güçlü bir kadın.Annenle babanın ilişkisi o ikisini bağlar. Sen taraf olmak zorunda degilsin. Kardeşim ile gorusurdum. Sadece babanın ablanı dövüp gitmesi taraf olunacak bir konu. Yani kardeşlerine ve sana eziyet etmesi affedilemez gibi geliyor. Annen de zaten hatalıymis. Ama onun da yapısı böyleymiş sanırım. Baban da zammın da buna bir çözüm bulsaydı keşke çocuk çocuk sizi perişan etmiş. Babanin bir bilezik takmasına mahcup oluyorsan bu adam size maddi sorumluluklarını yerine getirmemiştir. Bu da babanın ayıbı. O mahcup olmali kızım okumuş evleniyor bir bilezik takıyorum diye
Annemde gördüğüm sorunlar bizim neler yaşadığımızı anlatmak içindi, babamı haklı çıkarmak yada onunla görüşebilmek için değildi. Babamla görüşme kararı almak için de annemi suçlayıp kendimi rahatlatmaya ihtiyacım yoktu hala da yok. Babamla tekrar görüşmke benim kendi aldığım bir karardı annemden yada olanlardan bağımsız.. geçmişe takılı kalmamak ve önüme bakabilmek adına.. Annem için çcukları olarak herşeyi tam olarak yaptığımız için bu yapılan yorumlara kafamı takmıyorum açıkçası.. Benimde kendim gibi bir evladım olsun isterim.Beni bırakıp başka kadına giden adamın çocuğuyla görüşmezdim. Adama da acımazdım. Ablanı dövüp gitmek nedir?
Size adayamadığı hayatı yeni çocuğuna adamış. Göstermelik harcamalar, illa ki baba olarak size bakması harcaması lazımdı, bu nir lütuf değil.
Annen her ne yapmış olursa olsun " adam onu aldatmış." Adam bile diyemeyeceğim, kendi kızından küçük bir çocukla, midesi de almış. Tutulacak yanı yok. Bence bu sapıklık, sapkınlık. ALLAH başa vermesin. Şu an en çok annenize üzüldüm. Olumsuz yanlarını sayarken bile içim acıdı bir evlat olarak konuya olumsuz yanlarını katma isteğiniz içinizi rahatlatmak, annenizde az da olsa sorun görmek. Ama sizinle yaşayan annenizdi. Aynı durumu siz yaşasanız ve çocuklarınız babalarıyla ve kardeşiyle görüşse ne yapardınız bunu düşünün.
Yok ben öyle bakamıyorum, o kadın annemi bizi biliyordu çünkü.. Nezaman tanıştılar bilmem ama bir erkek bir kadın bulmadıysa aile ve çocuklarını terk etmez..Aman ne takıcam elalemi ya, kendi annemi de takmazdım ama öyle yok kardeşimle buluştuk şunu yaptık bunu ettik gibi hiçbir şekilde anlatmazdım. Valla hazır dünyaya gelmiş kardeş, severim yaşı küçükse oyunlar oynarım, eğlenirim. Kadınla da yeri gelirse görüşürdüm, onun ne suçu var. O ayırmamış ki anne-babanızı o olmasa başka bir kadın olacaktı. Babanızın can yoldaşı, kardeşinizin annesi. Yaşından başından size ne, babanızı mutlu ediyorsa kardeşinize iyi bakıyorsa size karşı da iyiyse.... amaaannn 3 günlük dünya
İstemediğiniz tarzdaki yorumlara kafayı takmıyorsanız görüşler umrunuzda değilse ve kafanızda oturttuysanız konuya ve yoruma gerek yok o halde. İyi günler.Annemde gördüğüm sorunlar bizim neler yaşadığımızı anlatmak içindi, babamı haklı çıkarmak yada onunla görüşebilmek için değildi. Babamla görüşme kararı almak için de annemi suçlayıp kendimi rahatlatmaya ihtiyacım yoktu hala da yok. Babamla tekrar görüşmke benim kendi aldığım bir karardı annemden yada olanlardan bağımsız.. geçmişe takılı kalmamak ve önüme bakabilmek adına.. Annem için çcukları olarak herşeyi tam olarak yaptığımız için bu yapılan yorumlara kafamı takmıyorum açıkçası.. Benimde kendim gibi bir evladım olsun isterim.
Ne olursa olsun o senin kardeşin. Elbette senin bileceğin iş ama bu anneni ya da başkasını ilgilendiren bir konu değil. Kaldı ki baban boşandıktan sonra evlenmiş. Ayrıca annem zor diyorsun. Baban gitmeden önce aralarına ne yasan di bilemezsin.Merhaba kızlar,
Bundan 12 sene önce annemle babamın mutlu giden evliliği bitti. Üni de tanışmışlar ve çok seviyordu babam annemi ta ki 12 sene öncesine kadar. Andropoz mu bilmiyorum inanın artık büyü falan bile olduğunu düşünüyorum. Neyse kavga dövüş ayrıldılar çünkü ortada bir neden yoktu ( yada biz öyle sanıyorduk ) (son aylarda başladı yoksa çok mutluydular) Babam garip giyinmeye başladı. Anneme uzak davranmaya. Hergün evde kavga çıkarıp sokaklara çıkıyordu . Hepimiz ağlıyorduk ama sanki içine şeytan girmiş gibi yabancı bakıyordu bize. Bir akşam kendine engel olmaya çalışan ablamı döverek evden gitti.. 5 sene görüşmedim. Dğer kardeşlerim görüştüler. Kendinden 37 yaş küçük biriyle evlendi, çocuğu oldu. Büyük travma yaşadım kardeşim yaşında bir kızla evlendiği için..Nefret ettim herkesten,herşeyden..Düğünümden önce artık içimde büyüyen bu öfkenin kendime zarar verdiğini gördüm.. Her gün içimde büyüyen öfkeyi aşıp herkesi affetmeye karar verdim. Tabii gönülden affedemedim ama unutmak istedim. Babamla görüşüyorum artık daha çocuğunu görmedim zaten hazır da değilim. Senede 3-4 kez görüşüyoruz. nezaman görüşssem ayrılırken ağlamamak için kendimi zor tutuyorum çünkü sanki her defasında hayatıma girip çıkıyor. Babama kızgınım hala ama nefret etmiyorum aslında onu seviyorum..Hatta öyleki ya ileride eşi çocuğu ona kötü davranırsa diye endişe duyuyorum.. Bu süreçte hep anneme destek olduk hala da öyle.. Sürekli gider gelirim, diğer kardeşlerim de öyle. Ve babam gittikten sonra şunu anladım ki annem aşıır zor birisi. Asla tatmin olmuyor, mutsuz.. Ne yaparsak yapalım yeterince mutlu edemiyoruz.. Bardağın boş tarafına odaklanmış ve erkek kardeşime aşırı düşkün.. Babam gittikten sonra erkek kardeşimle aralarında saçma bir ilişki oluştu, bağımlı gibiler birbirlerine ve endişeleniyorum . ( ama bu başka bir konu) Babam varkende annem asla mutlu olamazdı, şikayet eder dururdu. Babam onu defelarca arardı, hediyeler çiçekler alırdı ama annem sevgisini asla belli edemezdi. Bunları anlatıyorum yani anneminde hataları var tabii babamın bu yaptıklarını haketmedi.. Asıl konu şu ki şuan sülalede bir konu var : ileride kardeşinizle görüşcekmisiniz ????????? diyor herkes. Ve ben kendi adıma eğer o çocuk görüşmek isterse görüşürüm diyorum. Onun günahı yokki.. Bu görüşümü çok yadırgıyorlar ve annenize bunu yapamazsınız diyorlar, ama ben kadınla görüşmeyeceğim ki .. o çocuğu olanlardan meshul tutmak haksızlık değil mi ?? Annem yorumsuz ama bence oda istemiyor görüşmemizi. Kaldı ki babamla görüşmemi de asla istemiyordu .. Babam durumu iyi bir adam kızlar.. ama maddi hiçbir beklentim yok.. Düğünümde gelip bilezik taktı diye bile vicdan azabı duydum.. Evet belki çok saçma düşünüyorum ama bana harcadığı her para beni utandırıyor..
çok karışık yazdım çünkü kafam çorba gibi.. Siz olsanız kardeşinizle görüşür müsünüz ???
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?