- 23 Nisan 2018
- 332
- 280
Olay begenilmek ya da begenilmemek degil ki. Kapanmak tamamen inancla alakali olmali. Baska turlu olunca zorlama oluyor ve samimi olmuyor/gorunmuyor.İşin tuhaf yanı kapalı halimi de çok beğenenler oldu. Şalımı öylesine bağlıyorum özenmiyoeum ama onu bile kaç kapalı kız iş yerinde gelip nasıl yapıyorsun diye sordu. Kapalıyken sadece kendimi kendim gibi hissetmemeye başladım.
Çok tatlısınız :)ben bir kac kez yazmisimdir burada,
ben biraz fazla muhafazakar yetistirildim, uzun etegin altina bile tayt giydirirdi annem,
ne giyeceginizin secimlerini baskasi yaparken cok da dusunmuyorsunuz aslinda,
ama is size kaldiginda, insan kendine ve hayat tarzina uyan secimler yapmali, bunu kendine borclu,
ama bazen de denemeden bilemiyorsun ki...
sizin yerinizde olsam yeniden acilirdim,
sonra istersem yeniden kapanirdim,
bu konularda anneme hesap verme yasini gectim,
ama annem annemdir, illa ki elestirir
Ben yurt disindayim burada yasak başörtülü çalışmak ama ben buldum ve çalışıyorum 37 yaşındayım başı açık daha genç gözüküyorum kapalıyken daha yaşlı, umumdan değil mezarda kimse beni güzel görmeyecek.Çalışmasam daha kolay olacak sanki çünkü iş yerim öyle bir yer ki; bulunduğum alanda benim dışımda kapalı kimse yok. Ama asıl mesele kendimi güzel bulmuyorum kapalıyken. Sanki daha çirkinleşmiş gibi hissediyorum. Özgüvenimden çalıyormuşum gibi geliyor.
Sanırım yanlış anladınız, 3,5 yıldır kapalıyım 30 yıldır çok açıktım.Is cevreniz farkli ama siz nasilsaniz oyle kabul edildiniz kisisel olarak tutarsiz biri gibi de gorunebilirsiniz bunu yaptiginizda sirf cevre icin ise. 30 yillik bir aliskanlik var 3 yil da atmak kolay olmayabilir kendinize zaman verin.
Icinden geceni yap.mutlu olacagin sekilde yasa arkadasim.cok irdelersen iki sekildede mutsuz olursunEvet doğru değil. Ama açmak için kapanmadım ki ben deİnanın bu yüzden mücadele edip duruyorum. Keşke baştan kapanmasaydım dediğim de oluyor ama bilemezdim ki yaşamadan...
Dogru anladim da yanlis ifade ettim sanirim.30 yildir aciksiniz ve bu bir aliskanlik sonucta 3 yildir kapalisiniz 3 yilda alisamamis bile olabilirsiniz.Sanırım yanlış anladınız, 3,5 yıldır kapalıyım 30 yıldır çok açıktım.
Evet doğru sanırım benimseyemedim. Aynaya baktığımda başkası gibi bazen hatta.Dogru anladim da yanlis ifade ettim sanirim.30 yildir aciksiniz ve bu bir aliskanlik sonucta 3 yildir kapalisiniz 3 yilda alisamamis bile olabilirsiniz.
Birde benimsemekle de alakali benimsediginiz zaman cirkin gorunmussunuz baska kapali yokmus pek bir onemi kalmiyor.
Bence yaşın oturmus belli bir yadam sekline alismissin o nedenle suan vicdan muhasebesi yapıyorsun. Acildiktan sonra da keske acilmasaydim diyebilirsin bu Allah ile senin aranda bizim diyebilecegimiz birsey yok.Merhaba,
Bu kez bambaşka bir sorunla karşınızdayım. Evet başlıktan da anlayacağınız üzere 3,5 yıl önce kapandım. Kapanmama eşim “vesile” oldu. Sakın eşin yüzünden kapatmışsın zaten Allah için değilmiş demeyin. Çünkü ben normalde çok açıktım namaz kılmaya başladım sonra zamanla pantolonumun üzerine uzun bir şeyler giyeyim diye düşündüm tamamen kendi isteğimle. Bir mağazaya girdik o sırada kasiyer kızın ve eşimin telkinleriyle ileride yapmayı düşündüğüm şeyi gerçekleştirdim. Bu zaten benim düşüncemdi yapmam gerekiyor diye düşünüyordum ama cesaretim yoktu. Sonra bir an bunu yaşayıp görmeden bilemeyeceğimi hissettim ve yaşayarak yapabilip yapamayacağımı görmek istedim ve mağazadan öyle kapalı çıktım. İlk başta çok duygulandım ağladım hatta arabada eve gelirken. İnşallah çıkarmam asla dedim kendi kendime. İlk zamanlar zorlandığım zamanlar da oldu ama zamanla alıştım gibi... Gibi diyorum çünkü hala açık olma düşüncesi beni cezbediyor. Hep aklıma geliyor o halim. Kendimi böyle beğenmiyorum sanki başkasıymışım gibi hissediyorum. Hep mücadele ediyorum Allah için ama özellikle iş çevrem çok farklı bir kesim olduğu için kendimi tuhaf hissediyorum. Sanki dışlanmışım mutsuzum gibi... Küçüklükten beri öyle yetişseydim eminim kolay olurdu. Şimdi bunca zaman sonra; son 6-7 aydır neredeyse hep açılma düşüncesi geçiyor aklımdan. Üstelik tesettürün hakkını verebildiğimi sanmıyorum. Makyaj yapmamalıyım ama hafif de olsa yapıyorum. Dar pantolon giyiyorsam üzerine uzun tunik giyiniyorum. Vücut hatlarımı belli etmiyorum ama yine de uyum peşindeyim. Kendimi sorguluyorum ama nefis mücadelem de bitmiyor. İnsan kapandı diye her şeyden kendini soyutlayamıyor. Keşke soyutlasa ama takvanın da dereceleri var. Sizden ricam kapalı ama neler neler yapıyor gibi örnekleri vermeyin. Ya da kapalı ama benden daha dikkat çekiyor vs de demeyin. Dediğim gibi türlü türlü nefis mücadelesi var. Ben de onlardan biriyim. Açılırsam bunca zaman sonra kim ne der diye de düşünmüyorum. Benimle aynı durumu yaşayan var mı merak ediyorum. Bir de 34 yaşına gireceğim. Şimdi açılırsam bir daha ileride kapanmaya korkar mıyım onu da bilmiyorum. Yani geçici bir istek mi yoksa hep böyle aklımdan geçecek mi diye düşünmekten yoruldum!... Şu da bir gerçek ki açsam saçımı sanki rahatlayacağım Allah affetsin..Konu din ile alakalı biliyorum ama konunun kapanmaması için çok dine dayandırmadan ve tartışmadan yorum yaparsanız sevinirim. Ne yapmalıyım sizce? Mücadeleye devam mı etmeliyim yoksa aklımdan atamadığım şeyi mi yapmalıyım? Kaç aydır çok kötü hissediyorum kendimi...
Ben tesettürlülüğün hakkını veremiyorum ki... Yani bazı kesşmler de kapalı ama makyaja bak makyaj yapmış vs der. Bilemiyorum işte hep mücadeleye devam ediyorum ama bir yanım da çöm istiyor eskisi gibi saçlarını açmayı.Öncelikle benden çok çok büyüksünüz. Allah size tesettürü nasip etmiş ve bu şeytanı boş durdurmayacaktır. Vesvese veriyor size şunu söyleyim sakın ama sakın üzerinde durmayın o düşüncelerinizi görmezden gelin, bol bol zikir çekin Allah'ı anın, sohbetler dinleyin, tesettürün Allah katında önemini düşünün, imanınızı kuvvetlendirici şeyler yapın ve lütfen açılmayın..
Tesettürden daha büyük özgürlük mü var, Allah bizleri düşündüğü için kötü bakışlardan korunmamız için bizlere bunu emretmiş. Çevrenize asla bakmayın aksine keşke onlarda tesettüre girebilse diye düşünebilirsiniz. Umarım yardımcı olabilmişimdir.
Merhaba,
Bu kez bambaşka bir sorunla karşınızdayım. Evet başlıktan da anlayacağınız üzere 3,5 yıl önce kapandım. Kapanmama eşim “vesile” oldu. Sakın eşin yüzünden kapatmışsın zaten Allah için değilmiş demeyin. Çünkü ben normalde çok açıktım namaz kılmaya başladım sonra zamanla pantolonumun üzerine uzun bir şeyler giyeyim diye düşündüm tamamen kendi isteğimle. Bir mağazaya girdik o sırada kasiyer kızın ve eşimin telkinleriyle ileride yapmayı düşündüğüm şeyi gerçekleştirdim. Bu zaten benim düşüncemdi yapmam gerekiyor diye düşünüyordum ama cesaretim yoktu. Sonra bir an bunu yaşayıp görmeden bilemeyeceğimi hissettim ve yaşayarak yapabilip yapamayacağımı görmek istedim ve mağazadan öyle kapalı çıktım. İlk başta çok duygulandım ağladım hatta arabada eve gelirken. İnşallah çıkarmam asla dedim kendi kendime. İlk zamanlar zorlandığım zamanlar da oldu ama zamanla alıştım gibi... Gibi diyorum çünkü hala açık olma düşüncesi beni cezbediyor. Hep aklıma geliyor o halim. Kendimi böyle beğenmiyorum sanki başkasıymışım gibi hissediyorum. Hep mücadele ediyorum Allah için ama özellikle iş çevrem çok farklı bir kesim olduğu için kendimi tuhaf hissediyorum. Sanki dışlanmışım mutsuzum gibi... Küçüklükten beri öyle yetişseydim eminim kolay olurdu. Şimdi bunca zaman sonra; son 6-7 aydır neredeyse hep açılma düşüncesi geçiyor aklımdan. Üstelik tesettürün hakkını verebildiğimi sanmıyorum. Makyaj yapmamalıyım ama hafif de olsa yapıyorum. Dar pantolon giyiyorsam üzerine uzun tunik giyiniyorum. Vücut hatlarımı belli etmiyorum ama yine de uyum peşindeyim. Kendimi sorguluyorum ama nefis mücadelem de bitmiyor. İnsan kapandı diye her şeyden kendini soyutlayamıyor. Keşke soyutlasa ama takvanın da dereceleri var. Sizden ricam kapalı ama neler neler yapıyor gibi örnekleri vermeyin. Ya da kapalı ama benden daha dikkat çekiyor vs de demeyin. Dediğim gibi türlü türlü nefis mücadelesi var. Ben de onlardan biriyim. Açılırsam bunca zaman sonra kim ne der diye de düşünmüyorum. Benimle aynı durumu yaşayan var mı merak ediyorum. Bir de 34 yaşına gireceğim. Şimdi açılırsam bir daha ileride kapanmaya korkar mıyım onu da bilmiyorum. Yani geçici bir istek mi yoksa hep böyle aklımdan geçecek mi diye düşünmekten yoruldum!... Şu da bir gerçek ki açsam saçımı sanki rahatlayacağım Allah affetsin..Konu din ile alakalı biliyorum ama konunun kapanmaması için çok dine dayandırmadan ve tartışmadan yorum yaparsanız sevinirim. Ne yapmalıyım sizce? Mücadeleye devam mı etmeliyim yoksa aklımdan atamadığım şeyi mi yapmalıyım? Kaç aydır çok kötü hissediyorum kendimi...
Senin gibi küçük yaşta kapansaydım böyle hissetmezdim eminim. O yüzden alışamadım. Dualarınızı eksik etmeyinBence yaşın oturmus belli bir yadam sekline alismissin o nedenle suan vicdan muhasebesi yapıyorsun. Acildiktan sonra da keske acilmasaydim diyebilirsin bu Allah ile senin aranda bizim diyebilecegimiz birsey yok.
Acikcasi ben 25 yasindayim 16 yasimdan bu yana kapali biriyim oyle bir alismisim ki mesela bende disar acik cikamam heralde :)
Ama suan gozluk kullanmam gerekiyor miyop astigmatim var ama kullanamiyorum o kadar para verdim alismamisim takamiyorum. Bu da bana zor geliyor
His ben 2 haftadir takmaya calistigim icin henuz alisamadim.
Sen 3.5 yildir nasil alisamadin sasirdim
Kadin olmak zor erkeklerin boyle bir problemi yok. Umarim kendininrahatlatacak ve dogru olan cozumu bulursun
Nacizane kendi fikrimi belirtiyim. Ben senin yerinde olsam acilmazdim 40 li yaslarinda tekrar kapanmak isteyince cesaret edemeyebilirsin yine acilirim korkusuyla. Ama senin kararin
Allaha emanet ol
Eşimle problemlerimizden dolayı psikoloğa gidiyoruz. Eminim ne istiyorsan onu yap diyecektir.Bana hep birilerinden etkileniyorsunuz gibi geldi. Önce eliniz ve kasiyer kızdan, sonra da iş arkadaşlarınızdan. Hep uyum sağlama derdindesiniz. Kendinizi bulmak için psikoloğa gidin diyeceğim ama psikoloğun açık veya başı kapalı olması ve kendine has dünya görüşünden de etkilenirsiniz sanırım.
Bence kendinizi düşünün. Ne eşiniz ve ailesi, ne aileniz, ne iş arkadaşlarınız, ne arkadaşlarınız olmasa, sıfırdan bir hayat kursanız, ne yapmak isterdiniz? Kendinizi nasıl mutlu hissederdiniz? Nasıl insanların olduğu bir işyerinde çalışmak isterdiniz?