Başımı açmak istiyorum ama...

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Eşim de benden tanıştığımız ilk zamanlarda böyle bir şey istiyor gibiydi ama en başta söyledim gözün kör değildi o zaman kapalı birini bul beni de huzursuz etme dedim çünkü kendimi tanıyorum bugün kapansa yarın açmak isterim en güzeli başta doğru karar vermek çünkü sonradan açmak bence daha kötü
 
Kirilmayin ama düsüncemde zaten kapali degilsiniz insan oldugu durumdan memnun degilse o yaptigi anlam tasimaz. Kimse sizi kapamayada zorlayamaz tatli dille bile olsa, bunu siz istemelisiniz ozaman anlam tasir.
Kapanmak da öyle bir kapaliyim bir aciliyim diyede olmaz kesin bir karar vermelisiniz .

Birde söyle birsey var kapanmanin anlami zaten ilgi cekmeme adinadir ; hani diyorsunuzya kendimi cirkin hissediyorum diye o iste ilgi cekmediginiz icin kendinizi diger kadinlardan güzel bulmadiginiz icin ilgi cekmediginiz icin oysa cirkin degilsiniz öyle birsey yok.
 
Yanlış anlamayın yorumumu yazdığınızdan dolayı genel bir konuya değineceğim. İsteyen istediği gibi olabilir ama hani kısa kol giydirip kolsuz giydirmeyen aileler vardır ya 5 cm daha fazla bez parçasının önemini anlayamazsınız düşünüp düşünüp, bu da öyle oldu sanki, saçını azıcık göstermekle komple göstermenin arasında fark yok ki..
Ya aslında 5 cm o kadar önemli ki. Şu bakımdan diyorum ben kısa kollu giyiyordum 3 cm ne fark eder mantığıyla bi tık daha kısa kol giydim. Sonra yine 3 cm ne fark eder diyerek sıfır kol giydim. Şimdi de kolum görünse nolur dekoltemi tamamen kapatıyorum diyerek halter yaka giyiyorum. İnsan minik minik kandırıyor kendini.. Sonuçta da kime ne diyip yeni kıyafetler bakmaya devam ediyorum
 
Ben evlenmeden once kapandim, mesburdum, bizim ailede kimse acik deyil. Iyide boyleymis. Gozunuzu sevim acilmayin, seytanin ves vesine gelmeyin
 
Merhaba,

Bu kez bambaşka bir sorunla karşınızdayım. Evet başlıktan da anlayacağınız üzere 3,5 yıl önce kapandım. Kapanmama eşim “vesile” oldu. Sakın eşin yüzünden kapatmışsın zaten Allah için değilmiş demeyin. Çünkü ben normalde çok açıktım namaz kılmaya başladım sonra zamanla pantolonumun üzerine uzun bir şeyler giyeyim diye düşündüm tamamen kendi isteğimle. Bir mağazaya girdik o sırada kasiyer kızın ve eşimin telkinleriyle ileride yapmayı düşündüğüm şeyi gerçekleştirdim. Bu zaten benim düşüncemdi yapmam gerekiyor diye düşünüyordum ama cesaretim yoktu. Sonra bir an bunu yaşayıp görmeden bilemeyeceğimi hissettim ve yaşayarak yapabilip yapamayacağımı görmek istedim ve mağazadan öyle kapalı çıktım. İlk başta çok duygulandım ağladım hatta arabada eve gelirken. İnşallah çıkarmam asla dedim kendi kendime. İlk zamanlar zorlandığım zamanlar da oldu ama zamanla alıştım gibi... Gibi diyorum çünkü hala açık olma düşüncesi beni cezbediyor. Hep aklıma geliyor o halim. Kendimi böyle beğenmiyorum sanki başkasıymışım gibi hissediyorum. Hep mücadele ediyorum Allah için ama özellikle iş çevrem çok farklı bir kesim olduğu için kendimi tuhaf hissediyorum. Sanki dışlanmışım mutsuzum gibi... Küçüklükten beri öyle yetişseydim eminim kolay olurdu. Şimdi bunca zaman sonra; son 6-7 aydır neredeyse hep açılma düşüncesi geçiyor aklımdan. Üstelik tesettürün hakkını verebildiğimi sanmıyorum. Makyaj yapmamalıyım ama hafif de olsa yapıyorum. Dar pantolon giyiyorsam üzerine uzun tunik giyiniyorum. Vücut hatlarımı belli etmiyorum ama yine de uyum peşindeyim. Kendimi sorguluyorum ama nefis mücadelem de bitmiyor. İnsan kapandı diye her şeyden kendini soyutlayamıyor. Keşke soyutlasa ama takvanın da dereceleri var. Sizden ricam kapalı ama neler neler yapıyor gibi örnekleri vermeyin. Ya da kapalı ama benden daha dikkat çekiyor vs de demeyin. Dediğim gibi türlü türlü nefis mücadelesi var. Ben de onlardan biriyim. Açılırsam bunca zaman sonra kim ne der diye de düşünmüyorum. Benimle aynı durumu yaşayan var mı merak ediyorum. Bir de 34 yaşına gireceğim. Şimdi açılırsam bir daha ileride kapanmaya korkar mıyım onu da bilmiyorum. Yani geçici bir istek mi yoksa hep böyle aklımdan geçecek mi diye düşünmekten yoruldum!... Şu da bir gerçek ki açsam saçımı sanki rahatlayacağım Allah affetsin.. :KK43: Konu din ile alakalı biliyorum ama konunun kapanmaması için çok dine dayandırmadan ve tartışmadan yorum yaparsanız sevinirim. Ne yapmalıyım sizce? Mücadeleye devam mı etmeliyim yoksa aklımdan atamadığım şeyi mi yapmalıyım? Kaç aydır çok kötü hissediyorum kendimi...
Asla açılma . Bu senşn imtihanın. Şeytan seni dürtüyor ve maalesef ki eğer gerçekten açılırsan bir daha kapanman çok ama çok zor olacaktır. İş ortamını değiştir. Zaten günümüzde hala öyle ortamlar var mı ya da uçlar vardır yani. Allah kolaylık versin ama başını açmanın sonunda farklı zorluklr çekebilirsin. Biliyorsun ki başımıza gelen musibetler bizim yaptıklarımızdandır
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X