- 3 Mayıs 2018
- 905
- 915
-
- Konu Sahibi 41ask_derin
- #1
Merhaba bir derdim varda ilk konum. Hatam olursa affedin hayırlı ramazanlar herkese.
Çok uzatmadan konuyu anlatmaya çalışacağım. Benim liseden beri dostum dediğim bir kız vardı. Yani 14 senelik bir dostluk. Lise bittikten sonra kötü bir ilişki deneyimi oldu. Yıllarca unutamadı o kişiyi. Ayrılalı 6 sene belki geçti. Çok fazla takıntılıydı o adama. Küçük bir ilçede yaşıyordu köy gibi. Babası da çok baskıcıydı. Psikolojiside doğal olarak kötüydü sürekli. Yıllar geçti bu kız büyük bir şehire iş için gitti. Babasınzar zor izin verdi. Ama uzakta olsa herşeyine karışıyordu. Neyse ben arkadaşımı çok seviyordum. İnanın kardeşim gibiydi. Bıkmadan usanmadan senelerce bütün depresyonunu çektim. Çalışmak için gittiği şehirde de biriyle görüştü ama olmadı. Yine tahmin edersinizki aynı olumsuzluk hayata küsmüşlük.
Ben bu süreçte çok yıprandım. Kendi hayatımı sanki köşeye bırakmış ondan arta kalan zamanlarda yaşıyor hale gelmiştim. Telefonda saatlerce sabahlara kadar ağlamaları sürekli istekleri geçmişe isyanları olmayan herşeye kızgınlığı yalnızlığı sevgiye açlığı... hep ön planda o ve yaşadığı zorluklar. Bense kendi halimde okulumu bitirmeye iş hayatına atılmaya çalışıyordum ve benim babam ve annem ayrı babam bana asla sahip çıkmadı. Çok sıkıntılar çektim. Maddi manevi yalnızdım. Ben onun bunca şeyine destek olurken o bana hiçbir çözümde bulunmadı. Birgün talihsiz birşey yaşadım burda anlatmayayım. Kendi kabuğuma çekildim. Elimde olmayan bir durumdu ruhsal bitmişlik belkide. Bu dönemimde bana destek olacak yerde ona vakit ayırmadığım için beni ne aradı nede sordu. Zaten her küstüğümüzde hiç adım atmazdı. Neden böyle yapıyorsun onca yıl ben sana birşey katamadım mı dediğimde bana bu arkadaşlık için birşey yapmadığımı benden sıkıldığını benim dertlerimle uğraşamayacağını söyledi. Ben duygusal davranmışım sıkılmış. Ben sevdiğim birini toğrağa gömmüşüm ama duygusal anlam yüklemişim karakterim güçlü değilmiş psikologlukmuşum. Ben ailemi işimi hiçbirşeyi onun kadar haketmiyormuşum. Çünkü acı çekmeden sahip olmuşum. O çekmiş o hakediyormuş mutlu olmayı ben değil. Zaten hep öyle yapardı layık görmezdi mutluluklarımı. Hasta olsam ben daha ağır geçirmiştim sen niye sızlanıyorsun tavırlarındaydı.
Ben heryerden engelledim bu kızı. Artık istemediğim ve sevgilisi gibi davranmaktan bıktığım için. Hiç bir şekilde memnun olmadığı için. Bu süreçte ben evlendim. Ve asla birbirimize ulaşmadık. O mükemmel dostluk yaptığını iddia eden kişi ben senin hiçbirşeyine gelmem ben neden evlenemiyorumda sen evleniyosun dedi. Benim içimdeki son damlada bu şekilde bitti. Sorun ne derseniz üzerimde yarattığı kötü hisler hala geçmiş değil. Psikolojik yardım bile aldım. Doktorum beni suçlu buluyor ona o kadar müsamaha gösterip kendimi hırpaladığım için. Hala beynimde ona olan hırsım var. Neden diyorum neden böyle oldu. Doktorum herkesi ve herşeyi affet dedi. Bu konu dışında herşeyi aştım burda tıkandım. Arkamdan koca bulup sattı diyormuş. Daha neler neler.
Sizce napmalıyım? Tamamen unutmanın bir yolunu bulabilir miyim? Onunla iletişimi kestikten sonra garip bir şekilde herşey yoluna girdi. En tahmin edemeyeceğim olmaz dediklerim bile oldu. Üzerimdeki negatif enerjilerini atamıyorum nolur yol gösterin. Zaman çözer mi bunu?
Çok uzatmadan konuyu anlatmaya çalışacağım. Benim liseden beri dostum dediğim bir kız vardı. Yani 14 senelik bir dostluk. Lise bittikten sonra kötü bir ilişki deneyimi oldu. Yıllarca unutamadı o kişiyi. Ayrılalı 6 sene belki geçti. Çok fazla takıntılıydı o adama. Küçük bir ilçede yaşıyordu köy gibi. Babası da çok baskıcıydı. Psikolojiside doğal olarak kötüydü sürekli. Yıllar geçti bu kız büyük bir şehire iş için gitti. Babasınzar zor izin verdi. Ama uzakta olsa herşeyine karışıyordu. Neyse ben arkadaşımı çok seviyordum. İnanın kardeşim gibiydi. Bıkmadan usanmadan senelerce bütün depresyonunu çektim. Çalışmak için gittiği şehirde de biriyle görüştü ama olmadı. Yine tahmin edersinizki aynı olumsuzluk hayata küsmüşlük.
Ben bu süreçte çok yıprandım. Kendi hayatımı sanki köşeye bırakmış ondan arta kalan zamanlarda yaşıyor hale gelmiştim. Telefonda saatlerce sabahlara kadar ağlamaları sürekli istekleri geçmişe isyanları olmayan herşeye kızgınlığı yalnızlığı sevgiye açlığı... hep ön planda o ve yaşadığı zorluklar. Bense kendi halimde okulumu bitirmeye iş hayatına atılmaya çalışıyordum ve benim babam ve annem ayrı babam bana asla sahip çıkmadı. Çok sıkıntılar çektim. Maddi manevi yalnızdım. Ben onun bunca şeyine destek olurken o bana hiçbir çözümde bulunmadı. Birgün talihsiz birşey yaşadım burda anlatmayayım. Kendi kabuğuma çekildim. Elimde olmayan bir durumdu ruhsal bitmişlik belkide. Bu dönemimde bana destek olacak yerde ona vakit ayırmadığım için beni ne aradı nede sordu. Zaten her küstüğümüzde hiç adım atmazdı. Neden böyle yapıyorsun onca yıl ben sana birşey katamadım mı dediğimde bana bu arkadaşlık için birşey yapmadığımı benden sıkıldığını benim dertlerimle uğraşamayacağını söyledi. Ben duygusal davranmışım sıkılmış. Ben sevdiğim birini toğrağa gömmüşüm ama duygusal anlam yüklemişim karakterim güçlü değilmiş psikologlukmuşum. Ben ailemi işimi hiçbirşeyi onun kadar haketmiyormuşum. Çünkü acı çekmeden sahip olmuşum. O çekmiş o hakediyormuş mutlu olmayı ben değil. Zaten hep öyle yapardı layık görmezdi mutluluklarımı. Hasta olsam ben daha ağır geçirmiştim sen niye sızlanıyorsun tavırlarındaydı.
Ben heryerden engelledim bu kızı. Artık istemediğim ve sevgilisi gibi davranmaktan bıktığım için. Hiç bir şekilde memnun olmadığı için. Bu süreçte ben evlendim. Ve asla birbirimize ulaşmadık. O mükemmel dostluk yaptığını iddia eden kişi ben senin hiçbirşeyine gelmem ben neden evlenemiyorumda sen evleniyosun dedi. Benim içimdeki son damlada bu şekilde bitti. Sorun ne derseniz üzerimde yarattığı kötü hisler hala geçmiş değil. Psikolojik yardım bile aldım. Doktorum beni suçlu buluyor ona o kadar müsamaha gösterip kendimi hırpaladığım için. Hala beynimde ona olan hırsım var. Neden diyorum neden böyle oldu. Doktorum herkesi ve herşeyi affet dedi. Bu konu dışında herşeyi aştım burda tıkandım. Arkamdan koca bulup sattı diyormuş. Daha neler neler.
Sizce napmalıyım? Tamamen unutmanın bir yolunu bulabilir miyim? Onunla iletişimi kestikten sonra garip bir şekilde herşey yoluna girdi. En tahmin edemeyeceğim olmaz dediklerim bile oldu. Üzerimdeki negatif enerjilerini atamıyorum nolur yol gösterin. Zaman çözer mi bunu?