Ve o yengem unutmadım unutamam dedi,
her defasında kininide insanlara kustu.
Hep geçmişi aştı.
Yaşaanları hiç bir kadın haketmezdi ama madem döndü
sünger çekmeliydi geçmişe.
Şimdi yine evliliğe devam ediyorlar.
Mutsuzlar, sorunlu bir çocuk büyütüyorlar.
Eğer susabilecelksin EDANAzın dediği gbi devam et.
Herkes kendini tanır, geçmiş kapanacaksa devam et.
Yok yaralarımı kapatmam zor susamam derse yazık etme kendine.
Ve her iki durumdaki seçimin içinde biran evvel psikiyatriste git, en büyük yardım ondan gelir.
Benim kuzenim de yani abimde bir yıllık evliyken saçma bişeyden öyle yapmaya kalktı. Ben, annesi, annem yani teyzesi karşısına geçtik. Hadi annemle teyzem büyükde bana ne oluyorsa. Abim benden 9 yaş büyük. Bir gün işe gidersen eve döndüğünde bu evi bomn-boş bulursun, ne yengemi ne de çocuğu bir daha göremezsin dedim. 15 yıl geçti bu olayın üztünden, abime ders oldu bu. En yakınım biricik yengem, ablam oldu, sırdaşım oldu, canım ciğerim oldu. Abimse bu olayı hiç unutmadı. Hala laf sokar banai sanki o ablanda ben damadım diye, çok kıskanıyor abim yengemle ilişkimiz ama yengem iyi olsun, onu üzmesin abimde, o beim abim, kıskanması önemli değil, bu konuda söylediği sözler bana dokunmuyor.
malesef bazi seyler yikildigi zaman cok aci veriyor ve tamiri mümkün olmuyor
kendi kendinizi harab etmeyin
eger kendinizi bu kadar mutsuz hissediyorsaniz o insani sevmiyorsunuz demektir
herseyde bir hayir vardir bebeginizin olmamasi belki daha iyi bile
hakkinizda hayirlisini diliyorum
Canım bak madem evliliğini sürdükmek zorundasın , böyle bir mecburiyetin var , benim bir lafım vardır .. "Hayatı değiştiremiyorsan bakış açını değiştir " derim hep . Yani olumlu düşünmeye çalış , düşün ki hiç kimsenin evliliği dört dörtlük değil sonuçta , hiç bir erkek mükemmel değil ve evliliğin ilk yıllarında , eşler birbirini tanıyana kadar illaki bir sürü olay yaşanıyor ...Bunlar geçiş dönemi diye düşün ve herşey iyi olacak de kendi kendine ... Biraz sabır bence herşey yoluna girecek .. Sevgiyle kal ....
evliliğin amacı iki kisinin bir arada huzurla yaşadığı bir olaydır. tabi ki çiftler arasında zaman zaman anlaşmazlıklar, tartışmalar olur ancak bu evliliğin genel durumunu bozmamalıdır. çocuk ancak böyle bir ortamda doğar ve büyürse sağlıklı bir birey olabilir.
Siz yaşananlardan dolayı hem acı çekmişsiniz, hem kendinize olan güveniniz gitmiş. çalışan, kendi parasını kazanan bir kadınsınız. bence bebekten ziyade önce kendi ruhsal durumunuzu toparlamaya çalışın. eşinizle ilişkinizi yeniden gözden geçirin bence. ya karar verir; ben bu durumu kaldıramıyorum der boşanırsınız, yada eşinize güvenmeye karar verir,geçmişe sünger çeker yeni bir başlangıç yaparsınız.
Ama neye karar verirseniz verin eşinizle sürekli konuşun, duygularınızdan, onun sizi incitmelerinden, dayaklardan, anlaşmazlıklardan dolayı incindiğinizden haberi olsun. sonuçta bu durumu tek başınıza çözemezsiniz. eşinizinde olumlu adım atması lazım. umarım sorunlarınız en kısa zamanda çözülür.
ama lütfen herşeyden önce ÖZEL bir insan olduğunuzu unutmayın ve kendinize güvenin.
diğer arkadaşlara haksızlık etmek istemiyorum ama bu söylediklerin ilaç gibi geldi bana..
Anlattıklarınız, eşinizin ne bir koca nede bir baba olamayacağını gösteriyor. Yazık kendinize kötülük yapıyorsunuz. Size laf söyleyen, vuran bir erkekten hala çocuk sahibi olmayı düşünüyorsunuz.
Bakın şimdi bu işi bitirmezseniz çocuk olunca hiç bitiremezsiniz. Bence iyi düşünün taşının ve mutlu olacağınız kararı verin.
Çalışıyormuşsunuz, bekarken tek başına ayakta durmayı başarabilmişsiniz, yani kimseye ihtiyacınız yok. Para yüzünden laf işitmeye, eşinden şiddet görmeye devam edip etmemek senin elinde.
Sunuda aklimizdan cikarmasak
evlendikten sonra neden kocalarimiza psikolojimizi
dengemizi bozduralim
bunlari bozdurmak icin evlenmedik.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?