Bana da yardım edin lütfen

Psikolog değil de bir evlilik terapistine gitmeyi düşünmez misiniz eşinle? Sorunlarsırf senden kaynaklanmıyor. Birikmişlik var. Evlilik iki kişilkdir, elele verip toparlayabilirsiniz ancak. Büyük ihtimalle eşin kabul etmeyecektir ama onu en iyi sen y-tanırsın, nasıl konuşman gerektiğini bilirsin. Uygun şekilde konuşarak kabul ettirbilirsin diye düşünüyorum

Canım bak madem evliliğini sürdükmek zorundasın , böyle bir mecburiyetin var , benim bir lafım vardır .. "Hayatı değiştiremiyorsan bakış açını değiştir " derim hep . Yani olumlu düşünmeye çalış , düşün ki hiç kimsenin evliliği dört dörtlük değil sonuçta , hiç bir erkek mükemmel değil ve evliliğin ilk yıllarında , eşler birbirini tanıyana kadar illaki bir sürü olay yaşanıyor ...Bunlar geçiş dönemi diye düşün ve herşey iyi olacak de kendi kendine ... Biraz sabır bence herşey yoluna girecek .. Sevgiyle kal ....

Ve o yengem unutmadım unutamam dedi,
her defasında kininide insanlara kustu.
Hep geçmişi aştı.
Yaşaanları hiç bir kadın haketmezdi ama madem döndü
sünger çekmeliydi geçmişe.
Şimdi yine evliliğe devam ediyorlar.
Mutsuzlar, sorunlu bir çocuk büyütüyorlar.
Eğer susabilecelksin EDANAzın dediği gbi devam et.
Herkes kendini tanır, geçmiş kapanacaksa devam et.
Yok yaralarımı kapatmam zor susamam derse yazık etme kendine.
Ve her iki durumdaki seçimin içinde biran evvel psikiyatriste git, en büyük yardım ondan gelir.

_CandaS_ .!.:

Ve o yengem unutmadım unutamam dedi,
her defasında kininide insanlara kustu.
Hep geçmişi aştı.
Yaşaanları hiç bir kadın haketmezdi ama madem döndü
sünger çekmeliydi geçmişe.
Şimdi yine evliliğe devam ediyorlar.
Mutsuzlar, sorunlu bir çocuk büyütüyorlar.
Eğer susabilecelksin EDANAzın dediği gbi devam et.
Herkes kendini tanır, geçmiş kapanacaksa devam et.
Yok yaralarımı kapatmam zor susamam derse yazık etme kendine.
Ve her iki durumdaki seçimin içinde biran evvel psikiyatriste git, en büyük yardım ondan gelir.

Genişletmek için tıkla...

Benim kuzenim de yani abimde bir yıllık evliyken saçma bişeyden öyle yapmaya kalktı. Ben, annesi, annem yani teyzesi karşısına geçtik. Hadi annemle teyzem büyükde bana ne oluyorsa. Abim benden 9 yaş büyük. Bir gün işe gidersen eve döndüğünde bu evi bomn-boş bulursun, ne yengemi ne de çocuğu bir daha göremezsin dedim. 15 yıl geçti bu olayın üztünden, abime ders oldu bu. En yakınım biricik yengem, ablam oldu, sırdaşım oldu, canım ciğerim oldu. Abimse bu olayı hiç unutmadı. Hala laf sokar banai sanki o ablanda ben damadım diye, çok kıskanıyor abim yengemle ilişkimiz ama yengem iyi olsun, onu üzmesin abimde, o beim abim, kıskanması önemli değil, bu konuda söylediği sözler bana dokunmuyor.

edanaz .!.:

Benim kuzenim de yani abimde bir yıllık evliyken saçma bişeyden öyle yapmaya kalktı. Ben, annesi, annem yani teyzesi karşısına geçtik. Hadi annemle teyzem büyükde bana ne oluyorsa. Abim benden 9 yaş büyük. Bir gün işe gidersen eve döndüğünde bu evi bomn-boş bulursun, ne yengemi ne de çocuğu bir daha göremezsin dedim. 15 yıl geçti bu olayın üztünden, abime ders oldu bu. En yakınım biricik yengem, ablam oldu, sırdaşım oldu, canım ciğerim oldu. Abimse bu olayı hiç unutmadı. Hala laf sokar banai sanki o ablanda ben damadım diye, çok kıskanıyor abim yengemle ilişkimiz ama yengem iyi olsun, onu üzmesin abimde, o beim abim, kıskanması önemli değil, bu konuda söylediği sözler bana dokunmuyor.

Genişletmek için tıkla...

En doğrusu bu işte.Büyüklerin bir yerde durdurması gerekli.
Yapılan yanlışlar dahada kötüye götürebiliyor.Şükürki böyle birşey yaşanmamış kuzeninizde.
Yaşansaydı yaralar çok derindi eminim.Ne güzelki yengenizde anlayışlıymış.Sizide ayrıca tebrik ederim duruşunuzdan ötürü.Ne güzel bir ilişki..
Biz yengeme ne kadar yanaştıysak o kadar kötü olduk.Hakta veriyorum aslında.
Kuzenimin acısı bizden çıkıyor.

scheker .!.:

malesef bazi seyler yikildigi zaman cok aci veriyor ve tamiri mümkün olmuyor
kendi kendinizi harab etmeyin
eger kendinizi bu kadar mutsuz hissediyorsaniz o insani sevmiyorsunuz demektir
herseyde bir hayir vardir bebeginizin olmamasi belki daha iyi bile
hakkinizda hayirlisini diliyorum

Genişletmek için tıkla...

Maalesef geç görüyoruz ama bebeğin olması bile hayır olabiliyor.

evliliğin amacı iki kisinin bir arada huzurla yaşadığı bir olaydır. tabi ki çiftler arasında zaman zaman anlaşmazlıklar, tartışmalar olur ancak bu evliliğin genel durumunu bozmamalıdır. çocuk ancak böyle bir ortamda doğar ve büyürse sağlıklı bir birey olabilir.

Siz yaşananlardan dolayı hem acı çekmişsiniz, hem kendinize olan güveniniz gitmiş. çalışan, kendi parasını kazanan bir kadınsınız. bence bebekten ziyade önce kendi ruhsal durumunuzu toparlamaya çalışın. eşinizle ilişkinizi yeniden gözden geçirin bence. ya karar verir; ben bu durumu kaldıramıyorum der boşanırsınız, yada eşinize güvenmeye karar verir,geçmişe sünger çeker yeni bir başlangıç yaparsınız.
Ama neye karar verirseniz verin eşinizle sürekli konuşun, duygularınızdan, onun sizi incitmelerinden, dayaklardan, anlaşmazlıklardan dolayı incindiğinizden haberi olsun. sonuçta bu durumu tek başınıza çözemezsiniz. eşinizinde olumlu adım atması lazım. umarım sorunlarınız en kısa zamanda çözülür.
ama lütfen herşeyden önce ÖZEL bir insan olduğunuzu unutmayın ve kendinize güvenin.

katibe75 .!.:

Canım bak madem evliliğini sürdükmek zorundasın , böyle bir mecburiyetin var , benim bir lafım vardır .. "Hayatı değiştiremiyorsan bakış açını değiştir " derim hep . Yani olumlu düşünmeye çalış , düşün ki hiç kimsenin evliliği dört dörtlük değil sonuçta , hiç bir erkek mükemmel değil ve evliliğin ilk yıllarında , eşler birbirini tanıyana kadar illaki bir sürü olay yaşanıyor ...Bunlar geçiş dönemi diye düşün ve herşey iyi olacak de kendi kendine ... Biraz sabır bence herşey yoluna girecek .. Sevgiyle kal ....

Genişletmek için tıkla...

diğer arkadaşlara haksızlık etmek istemiyorum ama bu söylediklerin ilaç gibi geldi bana..

musetta .!.:

evliliğin amacı iki kisinin bir arada huzurla yaşadığı bir olaydır. tabi ki çiftler arasında zaman zaman anlaşmazlıklar, tartışmalar olur ancak bu evliliğin genel durumunu bozmamalıdır. çocuk ancak böyle bir ortamda doğar ve büyürse sağlıklı bir birey olabilir.

Siz yaşananlardan dolayı hem acı çekmişsiniz, hem kendinize olan güveniniz gitmiş. çalışan, kendi parasını kazanan bir kadınsınız. bence bebekten ziyade önce kendi ruhsal durumunuzu toparlamaya çalışın. eşinizle ilişkinizi yeniden gözden geçirin bence. ya karar verir; ben bu durumu kaldıramıyorum der boşanırsınız, yada eşinize güvenmeye karar verir,geçmişe sünger çeker yeni bir başlangıç yaparsınız.
Ama neye karar verirseniz verin eşinizle sürekli konuşun, duygularınızdan, onun sizi incitmelerinden, dayaklardan, anlaşmazlıklardan dolayı incindiğinizden haberi olsun. sonuçta bu durumu tek başınıza çözemezsiniz. eşinizinde olumlu adım atması lazım. umarım sorunlarınız en kısa zamanda çözülür.
ama lütfen herşeyden önce ÖZEL bir insan olduğunuzu unutmayın ve kendinize güvenin.

Genişletmek için tıkla...

teşekkürederim....iletişim ...özellikle ikimizle ilgili pek konuşmuyoruz...çünkü kavgayla biteceğini bildiğimiz için konuşmamak en iyisi oluyor...
işallah kendime olan güvenimi tekrar kazanıcam..

_cigdem .!.:

diğer arkadaşlara haksızlık etmek istemiyorum ama bu söylediklerin ilaç gibi geldi bana..

Genişletmek için tıkla...

Çok sevindim senin adına canım... Biraz olsun rahatladıysan çok mutlu olurum inan ..Bunları seni rahatlatmak için de söylemedim bu arada gerçekten böyle düşünüyorum .. İnşallah hep mutlu olursun ...a.s.

Sunuda aklimizdan cikarmasak
evlendikten sonra neden kocalarimiza psikolojimizi
dengemizi bozduralim
bunlari bozdurmak icin evlenmedik.

burbuk .!.:

Anlattıklarınız, eşinizin ne bir koca nede bir baba olamayacağını gösteriyor. Yazık kendinize kötülük yapıyorsunuz. Size laf söyleyen, vuran bir erkekten hala çocuk sahibi olmayı düşünüyorsunuz.
Bakın şimdi bu işi bitirmezseniz çocuk olunca hiç bitiremezsiniz. Bence iyi düşünün taşının ve mutlu olacağınız kararı verin.
Çalışıyormuşsunuz, bekarken tek başına ayakta durmayı başarabilmişsiniz, yani kimseye ihtiyacınız yok. Para yüzünden laf işitmeye, eşinden şiddet görmeye devam edip etmemek senin elinde.

Genişletmek için tıkla...

evet bekarken yapabildiğim şeyleri artık yapamıyorum...ben hiçbirşeyi haketmiyorum aslında..hiçbişeyi...benim yerimde başka bir kadın olsaydı akllı davranırdı şimdiye kadar çoktan toparlardı herşeyi..ben neyaptım toparlamaya çalıştıkça dengesizleştim..şimdi bu hallerim bile canımı acıtoyo benim...bi yerden başlamam lazım evet..toparlamam gerek...ama önce kendimi

akşam eşimle konuşmak istiyorum...herşeyi...bu evliliği toparlamak adına...gerçekten bunu istiyorum ben..
benim duygularım kafam okadar karışıkki bu yüzden net ifade edmiyorum kendimi...beni azda olsa anlayabilenler lütfen bana söylermisiniz akşam eşime ne diyim ne konuşayım..kendimi nasıl ifade edeyim..

Neden değişmek zorundasın. Eşin seni eski halinle görüp sevmedi mi, evlendikten sonra neden değiştimek istiyor? O zaman aklındaki ideal kadın formuna seni uydurmaya çalışıyor, sen onu değiştirmeye çalışmıyorsun ama.

ık başta sakin ol. Onu sevdiğini, evliliğini yürütmek istediğini ama probleriniz olduğunu ve bunların seni huzursuz ettiğini söyle. Evlilik terapistinden bahsedebilirsin bu arada.

bence konuşma yapma. sonuçta yine aynı şeyler söylenecek ve belki de daha beter kıracaksınız birbirinizi. illa ki konuşmak istiyorsan evlilik terapisti eşliğinde konuşun.
konuşmak yerine eşini güler yüzle karşıla, güzel bir yemek yap. güzel vakit geçirin. birlikte yine mutlu olabileceğinizi kendine de eşine de göster. madem unutmak istiyorsun yaşananları (ki hiçbir zaman unutulmaz ama arka plana atabilirsin) her şeye yeniden başlıyormuş gibi, bu evliliğinizin ilk günüymüş gibi hareket edin derim ben. deneyin bakalım belki işe yarar. bol şans yerimseniben

Zehranur .!.:

Sunuda aklimizdan cikarmasak
evlendikten sonra neden kocalarimiza psikolojimizi
dengemizi bozduralim
bunlari bozdurmak icin evlenmedik.

Genişletmek için tıkla...

insan olayları yaşarken anlayamıyor...ama üzerinden zaman geçince anlıyosunki çok şey gitmiş...o arkana attığın şeyler aslında atılmamış içerde kalmış..
kimse yaşamasın bu durumu...gerçekten zor.kendisine yeten hiçbirşeyden korkmayan hep sevilip sayılan bir insanın bir zaman sonra kendine bile yetmemesi artık doğru düşünememesi herşeyden önce bunun farkında olduğu için yaşadığı üzüntünün tarifi yok....

anladımki hiç birşey iz bırakmadan gelip geçmiyor hayatımızdan...
ben mesela psikolojim bozulsun diye evlenmedim....neden dengemi bozdurayım bile bile..ama yaşanıyor işte illede..ve evliysen acısı daha fazla oluyo...çünkü bir gün için değil bir ömür için evleniyoruz...bu psikolojiyle ayrılsam..üstüne bide ayrılık boşanma ailemin baskısı dahada çok yıpratıcak beni...yanlış bir karar vericem belki..evlenicem yine..belkide daha beteri çıkıcak...bu sefer ömür boyu katlanmak zorunda kalıcam..çevremden dolayı..ikinci kez kocadan geldi denmesin diye...
belki ayrılırsam herşey daha iyi olacak bilmiyorum..ama ben böle bişeye hazır değilim..
en azından kendim için...
eşimide seviyorum...mutlu olmak istiyorum.senin gibi ayse gibi fatma gibi herkes gibi..bişeyler toparlanabilirmi..bi ışık varmı diyorum...bende onda ikimizdede hatalar var..yapılabilirmi bişey..en azından üstüme düşen kadar yapmam gereken ne..çok iyi davrandım yeri geldi..şımarttım..yeri geldi öfkemi kustum...dengem bitik...tabiyki tek hatalı ben değilim...ama son çabamıda yine eşim yuvam ve kendim için yapmak istiyorum..sonunda olur yada olmaz...anlatabilmişimdir işallah