Bana Annenizi anlatın...

annem aklıma gelince yada bahsedince anında gözlerimden yaşlar dökülür
çok güzel bir çocukluk geçirmeme rağmen annemle ilgili aklımda çakılı kalan
kendide inanmadığı halde ağlayarak iyileşicem diyip beni avutmaya çalışması.
hasta yatağında öldükten sonra benim yapmam gerekenler hakkında nasihatları
çeyizimin nerde olduğu ölünce onu neye saracağımız neeye yatıracağımız
ve bunları bana anllatırken çaresiz bakışları
annemin azrail beklerken gözümün içine baktığı göz bebeklerini ölünceye kadar unutamam
ANNECıM SENı ÇOK ÖZLEDıM MÜKEMMEL BıR ANNEYDıN RABBıM SANA CENNETıNı VERSıN
AMA ÇOK ERKEN BIRAKTIN BENı

ŞıMDı BENDE ANNE OLUYORUM AMA ANNEM OLMADAN
 
okumaya şehir dışına gideceğimi,orada evlenip kalacağımı bilseydim...
annemle tek bi anımı bile boş geçirmezdim
kaybettim her anıma yanarım mafoldumben
bazen küserdim,saçma tartışmalar
ne kadar boşmuş,ne kadar kırdım kalbini kimbilir
içim titrer her düşündüğümde
canım annem
seni çok çok çok çok özlüyorum
mafoldumben
 
annemle yabancı gibiyiz kaç yıldır evde.
ben böyle gördüm,herkesi de böyle sanardım.işte buyuzden,sevgisizlikten,ilgisizlik değil,ama yanlış ve sıkıcı,gereksiz ilgililikten dolayı,şimdi büyüdüğümde insanların bana karşı sevgi gösterisinde bulunması bana tuhaf geliyor.soğuk bir şey oldum çıktım.sevgi görmedim.
annem babamla aramda diyalog kuramadı.ben ergenliğe girdiğimde beni karşına alıp konuşmadı.
bana hiç bir şey öğretmedi.hala söylüyorum,ne öğrendiysem,ve allaha bin şükür ki bir hayli erken olgunlaştım yaşıtlarımdan,tabi nice kötü yollar kat ederek,ne öğrendiysem hep kendimi geliştirerek öğrendim.kitaplardan,çevremden,özellikle deneyimlerimden göre göre.
güçlü ve olgunum.ama aileme karşı değil.anneme karşı değil.onların üzerinde uygulamaya geçemiyorum bazı şeyleri.onlar da,beni hala küçüklüğümdeki gibi zannettiklerinden,benim kişiliğimi bilmiyorlar.beni tanımıyor annem.tanımıyor,yaptıklarımı eleştiriyor.her şeyde hesap soruyor.
neereye kadar böyle gidecek bilmiyorum.bazen oturup ağlıyorum,neden konuşamadık,yakın olamadık diye.başka şehire gidip kurtulmak istiyorum.zaman yaklaştıkça da bunu yapacak gücüm olmadığını düşünüyorum...
 

ah canımm başın sağolsun valla ağlattın beni
 
ben annesiz büyüdüm çocukken hep kızdığım beni sevmemekle suçladığım annem şimdi ise fedakarlığıyla övündüğüm annem gece gündüz bize bakmak için çırpınan babamın yaptığı her adiliğe rahmen yeterki babasız büyümesinler diye hala ona katlanan annem bizim için kendinden vazgeçen annem söylenecek o kadar yüce söz varki senin için ama bilirsin konuşamam sevgimi anlatamam annem
 
çok edebi değeri olan cümleler bulamıyorum bu tasvir konusunda, ama annem benim için her zaman güven ve sevgi dolu bir sığınak. kızsak da birbirimize, küssek de zaman zaman sevgisinden asla tereddüt etmem. seviyorum çok opuyorumnanaktan
 

ne mutlu sanaopuyorumnanaktan
 
canim annem onu cok ozluyorum
gurbet ellere gelin geldim bu kadar zor olacagini bilseydim gurbeti kabul etmezdim
ailemden vatanimdan herseyden ayri
herkesten cok annemi ozluyorum obenim sirdasim arkadasim herseyim
cok dusunceli cok anlayisli birkez bile tartismadim annemle
hic beni uzmedi kalbimi kirmadi
herseyiyle bana ornek oldu rabbim sana cok uzun ve hayirli omurler versin canim annem
evlensekde yuvadan ucsakda herzaman sana cok ihtiyacim var annecigim.
Hep aklim annemde kendisi diyaliz hastasi oldugu icin hergun konusuyorum iyi oldugunu ogrendigim zaman rahatliyorum cok uzuluyorum hastaligina allahim sifasini versin insallah
anneler cok tatli annelerimizin kiymetini bilelim onlarin hakkini hic bir zaman odeyemeyiz.
 
Canım babacığımı anlatmıştım,şimdi de anneciğimden bahsedeyim biraz.
Çok güzel bir yüreğe sahip,aydın,çağdaş bir kadındır benim annem.Kendi yaşıtları ilkokul mezunu iken ,kendisi üniversite mezunudur.Hırslıdır,çalışkandır,üretkendir.Hem çok iyi bir iş kadını,hem de örnek bir anne ,çocuklarına hal ve hareketleri ile çok iyi bir model olmuştur.Sevgi ile büyütmüştür bizi.opuyorumnanaktan
Aynı zamanda çok güzel de bir kadındır.Güzelliği artık ona yapışmış,onla özdeşleşmiş bir özelliğidir.Yüzü gibi,kalbi de güzeldir.Doğrucu Davut'tur kendisi.Yalana,dolana yer yoktur onun kitabında.zemuszemus
Bu vasıflarda bir anneye sahip olduğum için kendimi çok şanslı hissediyorum.opuyorumnanaktan
 
Anlatılan hikayeleri okuyunca gözlerim doldu...
Her ne kadar bazı anneler eskilerden gördüklerini uygulamaya çalışsa da emin olun ki sizleri sevdiklerinden yapıyorlardır...
Benim anneme gelince, annem ilkokul mezunu olmasına rağmen çok çabuk kapan ayak uyduran düzgün ve mantıklı konuşmaya hareket eden biridir.

Kuralcıdır, dominanttır yalan yok, çoğu zaman bu kurallarıyla beni çileden çıkarır.

Bir evin içinde yaşadığımız tartışma sayısı fazla olsa da kuşak çatışması yaşasak da zaman zaman, bilirim ki o beni çok sever hiç kıyamaz. Kızsa da 2 dakika sonra meyve getirir çikolata getirir bırakır yanıma...

Tek anlaşamadığımız nokta ilişkiye bakış açısı işte... Bir de bunların insan hayatındaki yerini kabul etse çok iyi olacak herşey... Belki bir gün olur hala umutluyum.
:teselli:



 
ANNEMMMM... bende anne oldum, kendimi bildim bileli anneme çok düşkünümdür tabi oda bana... kelime bulamıyorum ki... sesi titrer kızım derken... günde 3-4 defa konuşuruz telefonlaşırız... doğum yaptım 2 gece kalabildi yanımda ama hiç usanmadan 2 ay hergün o yaşında yürüdü tepti o yolları... gece hep gelir üstümü örterdi artık kimse örtmüyo... yüzüm biraz asık olsa sabaha kadar başımı bekler benimle ağlardı artık kimse benimle ağlamıyo.. kimse dizine yatırıp saçlarımı okşamıyo... canım diye saatlerce bana sarılmıyo... hala anneme gittiğimde sadece annem okşar saçlarımı canıma can katar... ANNE OLUNCA DAHA ÇOK ANLADIM ANNEMİ... bide ben evin küçüğü olduğumdan galiba hep el üstünde tuttu ailem beni.. annem babam abim ablam teyzelerim falan herkes... eskiden bulaşığı annem yıkasın yemeği annem yapsın derdim... ama şimdi keşke bir saat yanında olsam eli soğuk suya değmese diyorum... hoş yaptırma zbeni soba başına oturtur herşeyi önüme getirir.. annem 3 evladı içinde böyledir bitek benim için değil... İŞTE BENİM ANNEMDE BÖYLE BİRİ
 
Anne olduktan sonra Annecigim demek daha baska oldu annemi çok seviyorum evlenmeden önce çok tartisirdik her anne kizin arasinda oldugu gibi ama evlendikten sonra bir gun gormeden yapamaz oldum bana en çok koyan o izine turkiyeye gidince ben ki telefonda konusmayi sevmem kulagimi telefondan ayiramiyorum sesini duyayim yeter her konuda bana destek onun varligi yeter Allah annelerimizi basimizdan eksik etmesin
 
anneciğim bir tanedir,sabırlı,çalışkan,herşeyden öte aşırı derecede dürüst,bizleri aç açıkta bırakmayan,varını yoğunu bize harcayan,mütevazı,sevgisini yoğun bir dille ifade eden ablam ve benim için yerinin apayrı,bambaşka olduğunu düşündüğümüz canımız,ciğerimiz,bi tanemiz...Allah sağlık ve huzur versin anneciğimeopuyorumnanaktan
 
benim annem bir melek...
beni kızdırmak çok hoşuna gider annemın kızdırır sonrada yumuşatmaya çalışır.. biz annemle arkadaş gibiyiz ya bekarken de öyleydi evlendim hala öyle annem çok küçük yaşta evlendigi için çocuklugunu kalbine gömmüş fakat bizi büyütürken o içindeki çocuklugu gömdügü yerden geri çıkarmış biz annemle annemde bizimle büyümüş allahım nolur bende annem gibi bir anne olayım....boshayallersmile
 
hem çok güzel cümleler ; hem acı cümleler okudum...

ben iki uçta da olamayacağım... çünkü uzağız biz... annem yaklaşmaya çalıştıkça uzak kalan bir ben varım... çocukken kötü anım yok ; ortanca ve tek kızım ama annem hep tek kızım diye severdi beni... çocukluğum ders çalışmakla geçti... annem okumadığı için tek istediği benim okumamdı... ben okuyamadım kızım okuyacak derdi... kendi hatalarını bana anlatır sen böyle yapma derdi... hala der...
doğrudur da çoğu... dışa dönük bir kadın annem; arkadaşları çoktur ; çok olması için de kurslara gider ; boş oturmayı sevmez... beceriklidir ; hamarattır... fedakardır... hala ufak tefek eksik kapatmak için gecelere kadar çalışır...

ama ben bunları hep görmezden geliyorum...

liseyi yatılı okudum ; üniversiteyi de başka şehirde... mezun olduktan sonra 5 senede iş hayatımdayken uzaktaydım... sonra 1,5yıl önce yanıma geldi ailem... ama artık uzaktık biz... başka şehirlerdeyken daha yakındık telefonda ya da tatillerde gittiğimde... ben de üzülmesin diye hiç derdimi anlatmadım ve artık anlatamaz oldum... ben onun güçlü kızıyım o yüzden öyle olmam lazım... şu anda neysem kendi başıma başarmışım gibi hissediyorum... yanlış ama öyle hissediyorum...

annem sever benimle övünmeyi ; bazen biz kızımla çok iyi anlaşırız der arkadaşlarına ama bunun gerçek olmadığını bilmek üzücü... eksikliğini hissediyor annem ; yakın davranmaya çalışıyor ama ben yapamıyorum... iyi geceler öpücüğü vermek bile zor geliyor bana... gereksiz üzüyorum ; fevri davranıyorum sonra pişman oluyorum ama başka türlüsünü de yapamıyorum...

sanırım benim annem melek ama ben iyi bir evlat değilim...
ve galiba duygularını gösteremeyen annelerden olurum... :sm_confused:
 
Cennet Annelerin ayağı altındadır.
mecaz-ı mürsel kullanılmış ama çok doğru bir söz.
Düşünmek lazım hangi varlık sizin için sıkıntıya ne kadar süreliğine katlanabilir, sabredebilir ki.
Annelerimiz ne kadar soğuk olsalarda, uzak dursalarda tam tamına 9 ay boyunca bizi hiç yüksünmeden kendi bedenlerinin en şefkatli en korunaklı yerinde büyük bir heycanla taşıyor. bizim için hayat tarzlarını alışkanlıklarını kısacası herşeylerini değiştiriyor. 9 ay sonra bitiyor mu peki hayır. geceler boyu bizim mızmızlanmalarımız, ağlamalarımızla... zaten doğumdan sonra zayıf düşmelerinin yanında birde bizim için uykusuz kalıyorlar. ve uzun yıllar bu devam ediyor...
 
Geçmişi bu gün gibi hatırlarım. annemin beni nasıl büyüttüğünü kardeşlerimle nasıl ilgilendiğini her hatırladığımda onu ciğerime basasım kalbimle sımsıkı sarasım gelir. annem çok soğuk içine kapanık bir insandı. bağzılarınca diktatör bile denirdi ama sadece şeklen öyleydi. bende aynı onun gibiyim. evlendim ailemden ayrıyım, şimdi biraz olsun duygularını açabiliyor. o kadar çok acılı günler geçirmesine rağmen hala umudunu ve sabrını hiç kaybetmedi gıbta ediyorum anneme. zor imtihanlar atlattı, annesini babasını çok sevdiği kayınvalidesini kısa sürede üst üste kaybetti... bir çok kaza bela ile uğraştı... en sonunda 2007 de kansere yakalandı.. minik bir çocuk gibi meraklı ve ürkek gözlerle sonucu bekledi. ama umutla direndi çünkü biz vardık. bizim çabalarımızı görunce korkmadı ne kanserden ne hayattan. bize sarıldı ve Allah'a sığındı. onun güçlü iradesine, tevekkel yapısına o kadar hayranım ki. sevgisini anlatacak davranışlarda bulunmasada gözleriyle ele verir kendini. veda ederken incitmemek için hafiften sarılırım içimde ateşler yanar bas bağrına diye ama hala tedaviden yıpranan vucudu çok hassas kıyamam korkarım... bunu uzak duruyorum diye algılamaz ve beni anlar. Arada bir ağzından kaçırır "Halaa Bebekliğindeki Gibi Miss Kokuyorsun Der.." bu bana yeter.. gözlerindeki ışık sevgi parıltısı bana yeter. ALLAH ONLARI BAŞIMIZDAN EKSıK ETMESıN...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

  • Kilitli
hamile ablamın bana nefreti
8 9 10
Yorumlar
195
Görüntüleme
6K
MuneMune hesabı doğrulanmış üye.
S
Üç aylık kızımla ne yapacağımı bilmiyorum
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
2K
Sootica90
S
EŞ AİLESİ SEBEBİYLE BOŞANMA KONUSUNDA KARARSIZLIK
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
4K
cilek.yagmuru
  • Kilitli
Büyük umutlarla evlendim ama sanırım pişmanım…
43 44 45
Yorumlar
898
Görüntüleme
34K
MuneMune hesabı doğrulanmış üye.
Merhametsiz adamları baba yapmayın
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
3K
Red Phoenix
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…