Okudum ve gözyaşlarımı tutamadım,ben de aynen senin gibiyim.Böyle teselli olur mu bilmem ama Allahtan babam yaşıyor,gerçi babam da epey uzaklaştı benden ve yapayalnız hissediyorum kendimi.Evin tek çocuğuyum aman şımarmasın diye hep hep hep ezildim akranlarımın içinde.Herkeste anne baba şefkati aradım...Annem ben sevmiyorum öpmeyi sarılmayı der hep ama başka çocuklara sarılıp öpüyor...Çok ağırıma gidiyor.Çocuk aklımla Allah'ım ben üvey miyim diye düşünürdüm küçükken,az ağlamadım geceler boyu.Ve hala yaradır içimde....senağlama senağlama
içimde bir yara.Herşeyi azarlayarak söylemesi.Herşeye kızması.En zor anımda yanımda olmaması yalnız kalmam.Çocukluğuma yazık olmuş diyorum şimdi.Bana yazık olmuş.Ne yazık bir ömre saçın okşanmadan ,öpülmeden,teselli edilmeden,sığınacak yumuşak bir kucağın olmadan.Babam vardı evet ama babanın sevgisi anne sevgisizliğini bastıramıyor.Hep bir tarafı eksik kalıyor insanın.Aramak hal hatır sormak bile istemiyorum.Ona bile ters verecek bir cevap buluyor.Ne tuhaf okuduğum güzel cümleleri annem için yazamamak.Hissedememek.Biri canını acıttığında haketmişsin gibi hissetmek.Zaten annen bile çekinmiyor üzmekten diye düşünmek.Cennet anaların ayağı altındaymış.hepsinin mi acaba?Hepsinin mi hakkı ödenmez?Çocukların hiç hakkı yok mu bu dünya da.Tüm sevgimi çocuğuma veriyorum onun ömrü heba olmasın istiyorum.
:40::nazar:
anne... melek... şefkat kaynağı... sevgi deposu... sıcacık bir kucak... merhametli eller...kendi annesinin böyle olduğunu düşünen var mı?
şu an düşünüyorum.. çocukluğuma dair annemle ilgili tek güzel bir olay gelmiyor aklıma. ama olumsuz şey çok... annem kardeşlerim ve bana çok güzel baktı. tertemiz giydirdi, çeşit çeşit yedirdi hakkı büyük üzerimizde... bunun yanı sıra beni bütün hayatım boyunca eleştirdi. hep en iyiyi en güzeli yapayım diye. ben sığınacak bir kucak aradım o benim günlüğümü okuyup duygularımı yuzume vurdu. şımarmayayım diye övmedi çok fazla.. çok sarılıp öpmedi oyle... babamı cok seviyorum her ne kadar bana o yıllarca elde etmek için ağladığım oyuncak bebeği almasa da.. şimdi eşim aldı bana o bebeği.. pek bir değeri yok artık... çocukkendi o... dayımın kızında vardı. oynatmazdı ama annesi alır dolabın ustune kaldırırdı eskımesın dıye... aylarca yıllarca ağladım... hala da ağlatır benı. keşke alıverseydi...
benim canım babam derdi ki sen de anne olunca anneni anlarsın...
ben bebek oldum, çocuk oldum, genç kız oldum, iş güç sahibi oldum, evlendim, hatta "anne" oldum... ama ben annemi hiçbir zaman anlayamadım...
bebeğimi dünyaya getirdim, normal doğum yapmadım diye beni eleştirdi. beni günlerce ağlattı hamileyken ve lohusayken... güzel yemekler yapıyordu, evim temizdi ama yeyip yeyip kan kusuyordum... annem benim için herşeyin en güzelini istedi ama... daha kötü şeyler soylemeyeceğim. bana annenizi anlatın. anne ne demek anlatın bana...
ben bebek oldum, çocuk oldum, genç kız oldum, iş güç sahibi oldum, evlendim, hatta "anne" oldum... ama ben annemi hiçbir zaman anlayamadım...
yine de hakkını helal etmesini steyeceğim hep...
Benim annem de garip bir kadın sizinkine benzemese de ben de anne olduğum halde anlayamıyorum onu . Küçükkende anlaşamazdim simdi de .aynı ama aynı benim annem.... bu kadar olur... eski topraklar dicem oasmanlı kadınları işte işin tuhafı anneannemde öleymiş gülmezlerdi kahkaha bile atsan yanlarında abes karşılarlardı öyle bi dispilin olmaz zannımca...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?