Selam hanımlar;
Hepinize güzel bir gün geçirmenizi dilerim öncelikle.
İki yaşını yeni bitirmiş bir oğlum var. Çalışan bir anne olduğum için bir ablamızdan yardım alıyoruz. Her sabah evine bırakıyorum oğlumu. Piyasanın üzerinde bir maaş alıyor bizden. Elimizden geleni de yapmaya çalışıyoruz onu memnun etmek için. Oda iyidir Allah' ı var. İki yıldır bakıyor oğluma.
İlk etapta çocuğun yemeklerini de ben götürüyordum ama artık yemeklerini değilde mesela yoğurdunu, kıymasını, meyve ve yumurtasını vs... götürüyorum. Yemekleri benim yapmam konusunda bir dönem üzerimde baskı kurmaya çalıştı ama yumuşak adımlarla bu işten uzaklaştım.
Oğlumun çamaşırlarını yıkamasını istemiştim onuda kabul etmedi. Üzüldüm açıkçası o dönem. Nedir yani? İki yaşında bir çocuğun yediği içitiği ne olacak ki? Birde çamaşırını elinde bile yıkayabilir ama o dönem ısrarla elime tutuşturuyordu her akşam. Yani insan ablalık bekliyor ama yok işte.
Konuyu uzatmak istemiyorum bunlar sadece birkaç örnek. Çocukla birlikte başkalarının evine oturmaya gitti bir kaç kez. Ben bu durumu kabul etmeyince bu koşullarda bakamayacağım falan demişliği var. Biraz rahatına düşkün yani...
Son olayı anlatmak istiyorum esasen.
Çocuk bu hızlı büyüyor tabi. Geçen yıl aldığımız kıyafetler yetersiz kalınca oğluma birkaç eşofman takımı aldım, giydirdim. Bu hafta sonu fark ettim ki çocuğun dizi çamaşır suyu olmuş. Aşırı derecede canım sıkıldı.
1. ve en önemlisi o çocuğun çamaşır suyu olan bir zeminde ne işi var? O ortam muhtemelen kaygan, çamaşır suyu ağır bir kimyasal. Çocuk belkide düştü benim haberim yok.
2. si o eşofman takımı sadece bir kez yıkandı ve 55 liraydı. Yazık günah değil mi?
Biraz önce ablayla konuştum. Yukarıda yazdığım endişelerimi dile getirdim birde iki arada şu yeni kıyafet mevzusunu da söyledim. Amaaaan ablam ben hiç takılmam öyle şeylere demesin mi? Yani sen takılmazsın bellide benim takılıp takılmamam da mı önemli değil senin için?
Ne biliyim yahu? Ben olsam kendimi kötü hissederdim mesela.
Abartmışmıyım sizce?
ikisini de denedim.
