Babamı kaybettim. Ölüm ve yas süreci hakkında?

kahvetelvesii7 .!.:

Merhabalar, çok kısa süre önce babamın 4. Evre akciğer kanseri olduğunu öğrendik. Hiç belirti vermemişti.. üstelik 4. Evreninde son zamanları ‘terminal’ dönem aslında.. Ona rağmen doktorlar bizi umutsuzluğa düşürmedi, elinden geleni yaptılar, sağolsunlar.. 2 ay 10 gün sürdü savaşımız. Ondan önce babamla çekişmeli baba-kız ilişkimiz vardı. Babam malesef narsist bir adamdı. Çok küser barışırdık, ondan öncesi 4 ay küstük mesela.. çok kırgındım ona. Ama zayıfladığını öğrenir öğrenmez yanına gittim, hastane vs derken durumu öğrendik. Benim annemle babam ayrı. Babama ben baktım, yedirdim içirdim elimden geleni yaptım. Son 3 ayda baba kız olabilmiştik yani :) bu gün 1 hafta oluyor toprağa vereli. Vefaat etmeden son 1 saat öncesine kadar konuşuyorduk, hiç elden ayaktan düşmemişti çok şükür, tek tesellim bu. Biz babamla beraber çalışırdık. Şimdi her an çıkıp gelicekmiş gibi hissediyorum, bazen geldiği saatlerde gözlerim kapıda istemsizce, bazen çok mutsuz uyanıyorum, bütün günüm böyle geçiyor, genelde çok duygusal ve gözler dolu dolu.. bazen tam tersi hiç bir şey idrak edemiyorum, güldüğüm zamanlar sonradan utanıyorum.. bu süreç nasıl geçecek?

Genişletmek için tıkla...

kahvetelvesii7 .!.:

Merhabalar, çok kısa süre önce babamın 4. Evre akciğer kanseri olduğunu öğrendik. Hiç belirti vermemişti.. üstelik 4. Evreninde son zamanları ‘terminal’ dönem aslında.. Ona rağmen doktorlar bizi umutsuzluğa düşürmedi, elinden geleni yaptılar, sağolsunlar.. 2 ay 10 gün sürdü savaşımız. Ondan önce babamla çekişmeli baba-kız ilişkimiz vardı. Babam malesef narsist bir adamdı. Çok küser barışırdık, ondan öncesi 4 ay küstük mesela.. çok kırgındım ona. Ama zayıfladığını öğrenir öğrenmez yanına gittim, hastane vs derken durumu öğrendik. Benim annemle babam ayrı. Babama ben baktım, yedirdim içirdim elimden geleni yaptım. Son 3 ayda baba kız olabilmiştik yani :) bu gün 1 hafta oluyor toprağa vereli. Vefaat etmeden son 1 saat öncesine kadar konuşuyorduk, hiç elden ayaktan düşmemişti çok şükür, tek tesellim bu. Biz babamla beraber çalışırdık. Şimdi her an çıkıp gelicekmiş gibi hissediyorum, bazen geldiği saatlerde gözlerim kapıda istemsizce, bazen çok mutsuz uyanıyorum, bütün günüm böyle geçiyor, genelde çok duygusal ve gözler dolu dolu.. bazen tam tersi hiç bir şey idrak edemiyorum, güldüğüm zamanlar sonradan utanıyorum.. bu süreç nasıl geçecek?

Genişletmek için tıkla...

zxshermine .!.:

Başınız sağ olsun; Allah rahmet eylesin.

Genişletmek için tıkla...

Artemisial .!.:

Allah rahmet eylesin, başınız sağ olsun

Genişletmek için tıkla...

Salon Kadini .!.:

Kiz cocuklari babalari ölünce büyür derler, basiniz sagolsun. Herkesin babasiyla iliskisi iyisiyle kötüsüyle kendine ozeldir, yas sureci kisiseldir. Cevreye kulaklarinizi tikayin, cok laf soz eden olur, gülsen babasi yeni ölmüş deyip cikciklarlar, aglasan yeter artik harap ettin kendini derler, icinizden gelen neyse onu yasayin.

Gülmekte ağlamakta yasın bir parcasi, zamanla alisacaksiniz, alisamadiginizi düşündüğünüz noktada profesyonel destek alın, tekrar basiniz sagolsun.

Genişletmek için tıkla...

portakalkadn .!.:

Başınız sağolsun çocukluğunuzda babanızı sever miydiniz

Genişletmek için tıkla...

kahvetelvesii7 .!.:

Merhabalar, çok kısa süre önce babamın 4. Evre akciğer kanseri olduğunu öğrendik. Hiç belirti vermemişti.. üstelik 4. Evreninde son zamanları ‘terminal’ dönem aslında.. Ona rağmen doktorlar bizi umutsuzluğa düşürmedi, elinden geleni yaptılar, sağolsunlar.. 2 ay 10 gün sürdü savaşımız. Ondan önce babamla çekişmeli baba-kız ilişkimiz vardı. Babam malesef narsist bir adamdı. Çok küser barışırdık, ondan öncesi 4 ay küstük mesela.. çok kırgındım ona. Ama zayıfladığını öğrenir öğrenmez yanına gittim, hastane vs derken durumu öğrendik. Benim annemle babam ayrı. Babama ben baktım, yedirdim içirdim elimden geleni yaptım. Son 3 ayda baba kız olabilmiştik yani :) bu gün 1 hafta oluyor toprağa vereli. Vefaat etmeden son 1 saat öncesine kadar konuşuyorduk, hiç elden ayaktan düşmemişti çok şükür, tek tesellim bu. Biz babamla beraber çalışırdık. Şimdi her an çıkıp gelicekmiş gibi hissediyorum, bazen geldiği saatlerde gözlerim kapıda istemsizce, bazen çok mutsuz uyanıyorum, bütün günüm böyle geçiyor, genelde çok duygusal ve gözler dolu dolu.. bazen tam tersi hiç bir şey idrak edemiyorum, güldüğüm zamanlar sonradan utanıyorum.. bu süreç nasıl geçecek?

Genişletmek için tıkla...

inekobasi .!.:

Mekanı cennet olsun babanızın. ben de lohusa iken kaybettim babamı. Babam ölünce büyümek zorunda kaldım sanki omuzlarıma yükler bindi. Alışmak kabullenmek çok zor oldu her an çıkıp gelecek gibi hissediyordum. 1 yıl sonra toparlanabilmilmiştim

Genişletmek için tıkla...

kahvetelvesii7 .!.:

Merhabalar, çok kısa süre önce babamın 4. Evre akciğer kanseri olduğunu öğrendik. Hiç belirti vermemişti.. üstelik 4. Evreninde son zamanları ‘terminal’ dönem aslında.. Ona rağmen doktorlar bizi umutsuzluğa düşürmedi, elinden geleni yaptılar, sağolsunlar.. 2 ay 10 gün sürdü savaşımız. Ondan önce babamla çekişmeli baba-kız ilişkimiz vardı. Babam malesef narsist bir adamdı. Çok küser barışırdık, ondan öncesi 4 ay küstük mesela.. çok kırgındım ona. Ama zayıfladığını öğrenir öğrenmez yanına gittim, hastane vs derken durumu öğrendik. Benim annemle babam ayrı. Babama ben baktım, yedirdim içirdim elimden geleni yaptım. Son 3 ayda baba kız olabilmiştik yani :) bu gün 1 hafta oluyor toprağa vereli. Vefaat etmeden son 1 saat öncesine kadar konuşuyorduk, hiç elden ayaktan düşmemişti çok şükür, tek tesellim bu. Biz babamla beraber çalışırdık. Şimdi her an çıkıp gelicekmiş gibi hissediyorum, bazen geldiği saatlerde gözlerim kapıda istemsizce, bazen çok mutsuz uyanıyorum, bütün günüm böyle geçiyor, genelde çok duygusal ve gözler dolu dolu.. bazen tam tersi hiç bir şey idrak edemiyorum, güldüğüm zamanlar sonradan utanıyorum.. bu süreç nasıl geçecek?

Genişletmek için tıkla...

kahvetelvesii7 .!.:

Çok severdim, geceleri uykusuz kalıp bekleyecek kadar. O genelde geç gelirdi

Genişletmek için tıkla...

Monoceto .!.:

Geçmeyecek. Öncelikle bunu net şekilde söyleyebilirim. Ama bununla yaşamayı öğreneceksiniz.

Biz babamla çok samimiydik. Harika bir babaydi. Üç çocuğunun üçü de babamın en çok kendisini sevdiğini düşünür. Öyle ki özel hissettirirdi. Sadece bizi değil etrafindaki herkesi özel hissettiren bir adamdı. Çok başka biriydi. Onu kaybedince (bir de hamileydim 5 aylık ikizlerime) çok üzüldüm çok zorlandım. İçimdeki o babasizlik hissiyle yaşamam zor geldi. Hoşçakal isimli bir kitap vardi bir psikologun o iyi gelmişti. Bir de bolca dua... Cennette kavusacak olma duygusu ve ona yakışır bir evlat olma çabası iyi hissettiriyor. Babamı kaybedeli 3 buçuk yıl oldu. Onun yokluğunu hissetmedigim bir günüm bile geçmedi. En güzel anda da en zor anda da aklımda hep o var. Ama bu duyguyla yaşamaya alistim. Melankolik biri değilim, babamdan sonra da olmadım. Ama hala aşırı mutlu olup kahkaha attigimda iki müzik açıp dansettigimde utanma duygusunu yaşıyorum. Bu duyguyla mutluluğuma devam ediyorum çünkü babalarımız bizim mutlu olmamızı isterdi.

Ne güzel size de babanıza bakmak son anına kadar yanında olmak nasip olmuş. Bu şekilde düşünün. İçinizdeki boslukla zaman içinde anlaşmaya başlayacaksınız.

Başınız sağolsun. Cennette kavuşun inşallah.

Genişletmek için tıkla...

-pelin .!.:

Yani güleceksiniz de egleniceksiniz de hepsi olacak ama icteki acı maalesef hiç geçmiyor başınız sağ olsun

Genişletmek için tıkla...

portakalkadn .!.:

Anladım, Allah'ım günahlarını affetsin çok büyük bir acı, Rabbim sabır versin size, son görevinizi çok güzel yapmışsınız bu fırsatiniz olmuş çok şükür.

Genişletmek için tıkla...

kahvetelvesii7 .!.:

Ne kadar duygulandım okurken.. başınız sağolsun, sabırlar diliyorum mekanı cennet olsun inşallah.
Babamla aram biraz daha iyi olsa ‘babacım babacım’ diye gezen kızlardan olurmuşum bende.. şu 3 ay bile yetti, çok şükür en azından böyle zaman geçirmek nasip oldu. Ona bakmakta benim için hep gurur verici bi his oldu, ağzının içine baktım, benden bişey istese de yapsam diye.. çok şükür

Genişletmek için tıkla...