Merhabalar, çok kısa süre önce babamın 4. Evre akciğer kanseri olduğunu öğrendik. Hiç belirti vermemişti.. üstelik 4. Evreninde son zamanları ‘terminal’ dönem aslında.. Ona rağmen doktorlar bizi umutsuzluğa düşürmedi, elinden geleni yaptılar, sağolsunlar.. 2 ay 10 gün sürdü savaşımız. Ondan önce babamla çekişmeli baba-kız ilişkimiz vardı. Babam malesef narsist bir adamdı. Çok küser barışırdık, ondan öncesi 4 ay küstük mesela.. çok kırgındım ona. Ama zayıfladığını öğrenir öğrenmez yanına gittim, hastane vs derken durumu öğrendik. Benim annemle babam ayrı. Babama ben baktım, yedirdim içirdim elimden geleni yaptım. Son 3 ayda baba kız olabilmiştik yani :) bu gün 1 hafta oluyor toprağa vereli. Vefaat etmeden son 1 saat öncesine kadar konuşuyorduk, hiç elden ayaktan düşmemişti çok şükür, tek tesellim bu. Biz babamla beraber çalışırdık. Şimdi her an çıkıp gelicekmiş gibi hissediyorum, bazen geldiği saatlerde gözlerim kapıda istemsizce, bazen çok mutsuz uyanıyorum, bütün günüm böyle geçiyor, genelde çok duygusal ve gözler dolu dolu.. bazen tam tersi hiç bir şey idrak edemiyorum, güldüğüm zamanlar sonradan utanıyorum.. bu süreç nasıl geçecek?