• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Babamı kanserden kaybettim

Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun babanızın.
çok üzüldüm sürecinizi tahmin ediyorum ne kadar zor olduğunu sizi anlıyorum.
Bende annemi 4 sene önce kanserden kaybettim.
Mekanları cennet olsun o Özlem geçmiyor ya yaşıyorsun sonuçta hayatın akışında ama öyle anlar geliyor ki çok özlüyorsun of yanımda olsa da bir kahve içsek şimdi karşılıklı diyorum bazen şöyle bir sarılsam sonra biliyorum ki yok o duyguyu hemen bastırıyorum sağlıklı olanı ne bilmiyorum.
Ama geriye babam kaldı ona çok bağlandım bende eskiden annemi kaybetmekten çok korkardım şimdi de babamı Allah geriye kalanlara sağlık versin🙏
Annenizin mekanı cennet olsun.. Vakit ayırıp yazdığınız için teşekkür ederim kardeşim...
Acılarımız aynı acı. Beni anlıyorsun. Sağ olasın.
bende kardeşimi kaybettim 2023 yılında aniden annem aradı kardeşin fenalaşmis hastaneye gtmis dedi koşarak hastaneye gittim ve canım kardesim 31 yasinda anı kalp krizinden vefat etti.Bunun acısı geçmiyor sadece onsuz yaşamaya alışmaya çalışıyorum ama deki 1 sn bile aklından çıkıyor mu yokk:( yağmur yağıyor canm acıyor kar yağdı bnmde kalbim onla birlikteydi neseki bu dünyada olum var ins kavuscagimiz günü bekliyoruz ailecek:( Babaciginizin Allah mekanını cennet eylesin bütün ölmüşlerin
Kardeşinizin mekanı cennet olsun inşallah... Rabbim sizlere ve bizlere sabır versin.
 
Allah razı olsun kardeşim. Babalarımızın mekanı cennet olsun. Vakit ayırıp yazdığın için ayrıca çok teşekkür ederim. Zamanın bile hakkı vardır. Sağ olasın...
Estağfurullah. Aynı acıları yaşamış olduğumuz bir kardeşimin omzuna dokunup destek vermek gibi düşünün bu yazıyı. Yapabildisem ne mutlu, acınızı katmerlediysem affola. İlk günler zordur ve anlaşıldığını, yalnız olmadığını bilmek, hissetmek iyi gelir insana. O niyetle yazdım. Sabırlar diliyorum tekrar.
 
Babamı geçen hafta akciğer kanserinden kaybettim.
Bundan 8 ay önce son evrede teşhis edildi.
Tedavilere cevap vermedi.
Ağrıları çok şiddetliydi ve içtiği suyu bile kusuyordu.
En son yattığı serviste helallik istedim ve el salladım. Maviş gözleri aklımdan çıkmıyor.
Ölüm acılarını dindirdi ama bizim yüreğimize düşen acı nasıl dinecek?
Günlük hayatta kendimi meşguliyetlere veriyorum ama aniden durup ağlıyorum.
En çok canımı yakan onu canlı kanlı görememek.
Ruhu hissediyor biliyorum.
Babacığım seni çok seviyorum..

Benim gibi süreçlerden geçen dostlar siz nasıl buna alışarak devam edebildiniz?
Zaman... çok lanettir aslında ama en iyi gelecek olan şey Zaman. Yas tutacaksınız aglatacaksınız özleyeceksiniz ama bu acıyla yaşamaya alısacaksınız. Eger acılar aynı gün gibi hissedilse kim hayatına kaldığı yerden devam edebilirdiki. O yüzden mekanı cennet olsun babanızın. Benimde annem babam rahmetli oldu ama ben diyorum ne zaman kalbim durdu o zaman bu acılar diner
 
Ben de geçen yıl Şubat ayında kaybettim canım babamı, aynı hastalıktan. Allah sabır versin. Gidenlere rahmet eylesin.
Öyle bir acı ki ancak yaşayan bilir, bilir de anlatamaz.
Çok sevgi dolu, samimi bir ilişkim vardı babamla. Kucağında uyuturdu beni. Ona sarılmadan bir yıl nasıl geçti, bundan sonraki yıllar nasıl geçecek bilmiyorum. Bazen göğe bakıp avazım çıktığı kadar baba diye bağırasım geliyor. Ne kadar ağlarsam ağlayayım yeterince ağlamamışım gibi...
Tesellim dolu dolu yaşadığı hayatı ve sevgi dolu ilişkimiz oldu. Rabbimin aldıklarına değil de verdiklerine baktım. Allah öyle bir metanet, öyle bir ferahlık verdi ki kalbime, başka türlü dayanamazdım sanırım.
Çok Kuran okudum arkasından. Bana çok iyi geldi onun için bir seyler yapmak.
Kendi zaten hayrını ölmeden önce yapmış biridir. Tanıdığı tanımadığı herkese gücünün yettiğince yardım ederdi. Çok bonkördü. Çok merhametliydi. Rabbim de ona merhamet etsin, cennet nimetlerini bol bol versin. Biz de arkasından bol bol hayır yaptık. O olsa daha çok yapardı eminim. Veren el olmayı da o öğretti.
Biliyorum ki çok iyi bir yerde. Ona değil, arkasında kalanlara üzülüyorum. Kızım 8 aylıktı babamı kaybettiğimde. Babam çocukları çok severdi. 60 yaşında adam komşu çocuklarıyla bile oynardı. Kendi torununa doyamadı. Bu canımı cok yakıyor. İnanıyorum ki cennetten kızımı görüyor.
Çok ağlayın, yaşayın acınızı. Göz yaşınız dinmeyecek, gidenin yeri dolmayacak ama biz bu acıyla yaşamayı öğreneceğiz.
Rabbim evlatlarımıza uzun sağlıklı ömürler versin.
 
Kanserden anne acısını tadan biri olarak sana yazıyorum.sevgili annem 44 yaşındaydı henüz..Geçmeyen hiçbir acı yok.Ancak annesizlik ve babasizlik içinden hiç çıkmayacak bir sancı olarak seninle yaşıyor.Rabbim makamını cennet eylesin,kalanlara da sabır dilerim.
 
Babamı geçen hafta akciğer kanserinden kaybettim.
Bundan 8 ay önce son evrede teşhis edildi.
Tedavilere cevap vermedi.
Ağrıları çok şiddetliydi ve içtiği suyu bile kusuyordu.
En son yattığı serviste helallik istedim ve el salladım. Maviş gözleri aklımdan çıkmıyor.
Ölüm acılarını dindirdi ama bizim yüreğimize düşen acı nasıl dinecek?
Günlük hayatta kendimi meşguliyetlere veriyorum ama aniden durup ağlıyorum.
En çok canımı yakan onu canlı kanlı görememek.
Ruhu hissediyor biliyorum.
Babacığım seni çok seviyorum..

Benim gibi süreçlerden geçen dostlar siz nasıl buna alışarak devam edebildiniz?
Basiniz sagolsun
Rabbim cektigi acilari mukafatlandirip cennetini alsin

Benim anneme tam 17 ay once (dogumuma 1 hafta kalasiya) kanser teshisi kondu. 3. Evre kolon kanseri cigerlerde metastaz var.
Tam 16 ay hayati kendime aileme (esim ve cocuklarima) zindan ettim. Her gece annem acaba iyimi oldumu. Sabah ilk isim tlfnu elime alip msj atmak oluyodu. Cok detay var ... ama bunlara girmicem
Taaa ki psikolojik tedaviye baslayana kadar
Ilk seansda bile psikologumla konustugumuz seyleri okadar cok dusundum okadar dogruladimki. Suan annem son tedaviyi uyguluyo onunda ise yaradigini sanmiyorum demisti doktoru.
Artik herseye daha farkli bakiyorum bakmaya calisiyorum

Sana tavsiyem psikolojik tedaviye baslaman. Biyerden baslamak gerek er yada gec ...
 
Babamı geçen hafta akciğer kanserinden kaybettim.
Bundan 8 ay önce son evrede teşhis edildi.
Tedavilere cevap vermedi.
Ağrıları çok şiddetliydi ve içtiği suyu bile kusuyordu.
En son yattığı serviste helallik istedim ve el salladım. Maviş gözleri aklımdan çıkmıyor.
Ölüm acılarını dindirdi ama bizim yüreğimize düşen acı nasıl dinecek?
Günlük hayatta kendimi meşguliyetlere veriyorum ama aniden durup ağlıyorum.
En çok canımı yakan onu canlı kanlı görememek.
Ruhu hissediyor biliyorum.
Babacığım seni çok seviyorum..

Benim gibi süreçlerden geçen dostlar siz nasıl buna alışarak devam edebildiniz?
Ben böyle süreçten geçmiyorum ama kayınpederim kanser eşim onun acı cektiğini görmesi onun canını cok yakıyor ve kaybetme korkusu tabi ki , bizi de çok kolay günler beklemiyor sen kendini meşguliyete vermen en doğrusu en iyisi.. evet canın acıyo allah sabır versin ama hayatta olup can cekişmesi daha kötü olurdu..
 
Babamı geçen hafta akciğer kanserinden kaybettim.
Bundan 8 ay önce son evrede teşhis edildi.
Tedavilere cevap vermedi.
Ağrıları çok şiddetliydi ve içtiği suyu bile kusuyordu.
En son yattığı serviste helallik istedim ve el salladım. Maviş gözleri aklımdan çıkmıyor.
Ölüm acılarını dindirdi ama bizim yüreğimize düşen acı nasıl dinecek?
Günlük hayatta kendimi meşguliyetlere veriyorum ama aniden durup ağlıyorum.
En çok canımı yakan onu canlı kanlı görememek.
Ruhu hissediyor biliyorum.
Babacığım seni çok seviyorum..

Benim gibi süreçlerden geçen dostlar siz nasıl buna alışarak devam edebildiniz?
Allah sabır versin. Kayıplar üzücüdür her zaman. Zamanla hafifleyecek, bol bol dua edin, artık acı çekmeyeceğini, feraha kavuştuğunu düşünmeye çalışın
 
Basiniz sagolsun
Rabbim cektigi acilari mukafatlandirip cennetini alsin

Benim anneme tam 17 ay once (dogumuma 1 hafta kalasiya) kanser teshisi kondu. 3. Evre kolon kanseri cigerlerde metastaz var.
Tam 16 ay hayati kendime aileme (esim ve cocuklarima) zindan ettim. Her gece annem acaba iyimi oldumu. Sabah ilk isim tlfnu elime alip msj atmak oluyodu. Cok detay var ... ama bunlara girmicem
Taaa ki psikolojik tedaviye baslayana kadar
Ilk seansda bile psikologumla konustugumuz seyleri okadar cok dusundum okadar dogruladimki. Suan annem son tedaviyi uyguluyo onunda ise yaradigini sanmiyorum demisti doktoru.
Artik herseye daha farkli bakiyorum bakmaya calisiyorum

Sana tavsiyem psikolojik tedaviye baslaman. Biyerden baslamak gerek er yada gec ...
Allah anneciğine şifasını versin inşallah kardeşim... Her duruma hazırlıklı ol.
Eşin ve çocuklarından güç alarak annenle doyasıya Vakit geçir. Moralini yüksek tut.
Mümkün olduğu kadar vakit geçir.
Şu an düşünüyorum da babamla 5 dk daha vaktim olsaydı... Ama Allah böyle istedi isyan edemem diyerek frene basıyorum..
Sağlıklı günler diliyorum ...
 
Kanserden anne acısını tadan biri olarak sana yazıyorum.sevgili annem 44 yaşındaydı henüz..Geçmeyen hiçbir acı yok.Ancak annesizlik ve babasizlik içinden hiç çıkmayacak bir sancı olarak seninle yaşıyor.Rabbim makamını cennet eylesin,kalanlara da sabır dilerim.
Allah annenin mekanını cennet eylesin... Yaşı da çok gençmiş gerçekten... Haklısınız bu sancıyla yaşamayı öğreneceğiz...
 
Allah anneciğine şifasını versin inşallah kardeşim... Her duruma hazırlıklı ol.
Eşin ve çocuklarından güç alarak annenle doyasıya Vakit geçir. Moralini yüksek tut.
Mümkün olduğu kadar vakit geçir.
Şu an düşünüyorum da babamla 5 dk daha vaktim olsaydı... Ama Allah böyle istedi isyan edemem diyerek frene basıyorum..
Sağlıklı günler diliyorum ...
Amin canim
Allah aci cektirmesin diyebiliyorum artik
Onu acilar icinde gorunce bende uzuluyorum
Her duruma hazirlikli olma fikri bile beni sabahlara kadar uyutmazdi ama sanirim.gercekleri gormek hazirlikli olmam icin benimde tedavi olmam gerekti. Oyüzden seninde psikolojik tedavi olmani tavsiye ettim
Rabbim yardimiz olsun kolay degil zor
 
Ben de geçen yıl Şubat ayında kaybettim canım babamı, aynı hastalıktan. Allah sabır versin. Gidenlere rahmet eylesin.
Öyle bir acı ki ancak yaşayan bilir, bilir de anlatamaz.
Çok sevgi dolu, samimi bir ilişkim vardı babamla. Kucağında uyuturdu beni. Ona sarılmadan bir yıl nasıl geçti, bundan sonraki yıllar nasıl geçecek bilmiyorum. Bazen göğe bakıp avazım çıktığı kadar baba diye bağırasım geliyor. Ne kadar ağlarsam ağlayayım yeterince ağlamamışım gibi...
Tesellim dolu dolu yaşadığı hayatı ve sevgi dolu ilişkimiz oldu. Rabbimin aldıklarına değil de verdiklerine baktım. Allah öyle bir metanet, öyle bir ferahlık verdi ki kalbime, başka türlü dayanamazdım sanırım.
Çok Kuran okudum arkasından. Bana çok iyi geldi onun için bir seyler yapmak.
Kendi zaten hayrını ölmeden önce yapmış biridir. Tanıdığı tanımadığı herkese gücünün yettiğince yardım ederdi. Çok bonkördü. Çok merhametliydi. Rabbim de ona merhamet etsin, cennet nimetlerini bol bol versin. Biz de arkasından bol bol hayır yaptık. O olsa daha çok yapardı eminim. Veren el olmayı da o öğretti.
Biliyorum ki çok iyi bir yerde. Ona değil, arkasında kalanlara üzülüyorum. Kızım 8 aylıktı babamı kaybettiğimde. Babam çocukları çok severdi. 60 yaşında adam komşu çocuklarıyla bile oynardı. Kendi torununa doyamadı. Bu canımı cok yakıyor. İnanıyorum ki cennetten kızımı görüyor.
Çok ağlayın, yaşayın acınızı. Göz yaşınız dinmeyecek, gidenin yeri dolmayacak ama biz bu acıyla yaşamayı öğreneceğiz.
Rabbim evlatlarımıza uzun sağlıklı ömürler versin.
Yüreği güzel merhametli kardeşim, Allah bizlere bol sabır versin. Onlar hep bizimle olacaklar... Bedenen değil ama ruhen.. Vaktini ayırıp yazdığın için ayrıca teşekkür ederim. Aynı acıları paylaşıp omzumuza alıyoruz. Kalanların ömürleri sağlıklı olsun inşallah
 
Başınız sağ olsun, size ve ailenize sabır dilerim; yürek yangınınıza ferâhlık dilerim.

Canımdan çok sevdiğim pamuk babamı kaybeden biri olarak, sizi çok iyi anlıyorum. Hayat akıyor, uyum sağlamak zorundayız; ama yas süreci ve evreleri, sevdiğimiz insanın artık var olmaması, bununla yüzleşmek geride kalanlar için çok zorlayıcı oluyor. Durup dururken dizlerinin üstüne çöküp hüngür hüngür ağlıyorsun, kabullenemiyorsun, bir kabusta debelenir gibi uyanmayı çok istiyorsun; ama uyanamıyorsun. Bir kap yemek pişirmek, oturup onu yemek bile zul geliyor insana, boğazdan aşağı zorlama iniyor o lokmalar; özellikle sevdiği insanın o soğuk toprakta yemeden içmeden yok olduğunu bilirken içtiğin sudan bile utanıyorsun.

Lâkin insan kanıksıyor, zamanla hayata karışıyor, ölümü kabulleniyor; her şey insan için doğum kadar normal geliyor.

Acınızı yaşayın, içinize atmayın; dayımı kanserden kaybettim, öyle acılar çekiyor, yatak yaraları gün geçtikte büyüyordu ki, ellerini açıp artık ölmek için dua ediyordu. Toprak incitmesin, artık ağrı ve acı çekmiyorlar, ölüm bazen kurtuluştur; kendinizi böyle teskin edin. Babanızı güzel anılarıyla, adına yaptığınız hayırlarla yaşatın ve daima hatırlayın.
 
Başınız sağ olsun, size ve ailenize sabır dilerim; yürek yangınınıza ferâhlık dilerim.

Canımdan çok sevdiğim pamuk babamı kaybeden biri olarak, sizi çok iyi anlıyorum. Hayat akıyor, uyum sağlamak zorundayız; ama yas süreci ve evreleri, sevdiğimiz insanın artık var olmaması, bununla yüzleşmek geride kalanlar için çok zorlayıcı oluyor. Durup dururken dizlerinin üstüne çöküp hüngür hüngür ağlıyorsun, kabullenemiyorsun, bir kabusta debelenir gibi uyanmayı çok istiyorsun; ama uyanamıyorsun. Bir kap yemek pişirmek, oturup onu yemek bile zul geliyor insana, boğazdan aşağı zorlama iniyor o lokmalar; özellikle sevdiği insanın o soğuk toprakta yemeden içmeden yok olduğunu bilirken içtiğin sudan bile utanıyorsun.

Lâkin insan kanıksıyor, zamanla hayata karışıyor, ölümü kabulleniyor; her şey insan için doğum kadar normal geliyor.

Acınızı yaşayın, içinize atmayın; dayımı kanserden kaybettim, öyle acılar çekiyor, yatak yaraları gün geçtikte büyüyordu ki, ellerini açıp artık ölmek için dua ediyordu. Toprak incitmesin, artık ağrı ve acı çekmiyorlar, ölüm bazen kurtuluştur; kendinizi böyle teskin edin. Babanızı güzel anılarıyla, adına yaptığınız hayırlarla yaşatın ve daima hatırlayın.
Yazınız için teşekkür ederim kardeşim... Dediğiniz gibi o kadar ağrı ve acı içindeyken kıvranması yaşamak değildi. Gözümün önünde eriyip gitti.
Sizin de başınız sağ olsun.. Mekanları cennet olsun inşallah...
 
Bende arkadaş gibi olduğum canım babamı 3.5 yıl önce karaciğer kanserinden kaybettim. 2 kere ameliyat ettirdim 1 sene yaşatmak için uğraştım. Aylarca sabahlara kadar araştıra araştıra sağlıkçı kadar bilgi sahibi oldum. Radyoloji raporu okumayı bile öğrendim. Doktorlar eksik veya yanlış bir Tedavi uygulamasın diye farklı bir çok doktordan teyit aldım ama başaramadım. 1 sene gözümün önünde içtiği suyu bile kan olarak kusup yemeye içmeye hasret kalarak litrelerce kan kusarak vefat etti. 3.5 yıldır acısı hiç dinmedi daha dün ağlıyordum. Onunla yaşadığım evde duramıyorum mezarına gidemiyorum. Köye 2 metre kar yağmış üstüne okadar yağdı üşür diye üzülüyorum. Özetle geçmiyor nefes aldığım sürece de geçmeyecek..
 
Bende arkadaş gibi olduğum, herşeyimi paylaştığım, arkamda dağ gibi duran canım babamı 3.5 yıl önce karaciğer kanserinden kaybettim. 2 kere ameliyat ettirdim 1 sene yaşatmak için uğraştım. Aylarca sabahlara kadar araştıra araştıra sağlıkçı kadar bilgi sahibi oldum. Radyoloji raporu okumayı bile öğrendim. Doktorlar eksik veya yanlış bir tedavi uygulamasın diye farklı bir çok doktordan teyit aldım ama başaramadım. 1 sene gözümün önünde içtiği suyu bile kan olarak kusup yemeye içmeye hasret kalarak litrelerce kan kusarak vefat etti. 3.5 yıldır acısı hiç dinmedi daha dün ağlıyordum. Onunla yaşadığım evde duramıyorum mezarına gidemiyorum. Köye 2 metre kar yağmış üstüne okadar yağdı üşür diye üzülüyorum. Özetle geçmiyor nefes aldığım sürece de geçmeyecek..
 
Bende arkadaş gibi olduğum canım babamı 3.5 yıl önce karaciğer kanserinden kaybettim. 2 kere ameliyat ettirdim 1 sene yaşatmak için uğraştım. Aylarca sabahlara kadar araştıra araştıra sağlıkçı kadar bilgi sahibi oldum. Radyoloji raporu okumayı bile öğrendim. Doktorlar eksik veya yanlış bir Tedavi uygulamasın diye farklı bir çok doktordan teyit aldım ama başaramadım. 1 sene gözümün önünde içtiği suyu bile kan olarak kusup yemeye içmeye hasret kalarak litrelerce kan kusarak vefat etti. 3.5 yıldır acısı hiç dinmedi daha dün ağlıyordum. Onunla yaşadığım evde duramıyorum mezarına gidemiyorum. Köye 2 metre kar yağmış üstüne okadar yağdı üşür diye üzülüyorum. Özetle geçmiyor nefes aldığım sürece de geçmeyecek..
Başın sağ olsun kardeşim...
Babalarımızın mekanı cennet olsun 🙏
Yazdıklarının her satırını o kadar iyi anlıyorum ve yaşadım ki..
Sabredeceğiz... 😔
 
Başın sağ olsun kardeşim...
Babalarımızın mekanı cennet olsun 🙏
Yazdıklarının her satırını o kadar iyi anlıyorum ve yaşadım ki..
Sabredeceğiz... 😔
Gerek hastalık süreci gerek vefatı ve sonrasındaki acı bunu bir tek yaşayan anlar... O yemeye içmeye hasret kalarak öldü ya hala daha yemek yerken suçluluk hissediyorum, önüme onun sevdiği yemeklerden gelince boğazıma diziliyor.. Bir süre sonra hayatına mecbur devam ediyorsun ama mutsuzsun ve etrafındaki insanlar sadece senin mi baban ölüyor hayat devam ediyor diyerek tuttuğun yastan sıkılıyor. Senden uzaklaşıyor sende negatif enerji yaymamak için acını içinde yaşamaya dışarı gülmeye başlıyorsun ama içindeki hep yangın duruyor..
 
Gerek hastalık süreci gerek vefatı ve sonrasındaki acı bunu bir tek yaşayan anlar... O yemeye içmeye hasret kalarak öldü ya hala daha yemek yerken suçluluk hissediyorum, önüme onun sevdiği yemeklerden gelince boğazıma diziliyor.. Bir süre sonra hayatına mecbur devam ediyorsun ama mutsuzsun ve etrafındaki insanlar sadece senin mi baban ölüyor hayat devam ediyor diyerek tuttuğun yastan sıkılıyor. Senden uzaklaşıyor sende negatif enerji yaymamak için acını içinde yaşamaya dışarı gülmeye başlıyorsun ama içindeki hep yangın duruyor..
Efsun aynı acılar yaşayan insanlar birbirini anlar. Gerçek dostlar bugünlerde belli olur. Yanımızda olanlardan Allah razı olsun. Ama olmayanlar da uzak olsun.
Çok haklısın, dışarıya bir kuru tebessüm ama kalp yangın yeri. Eskiden kahkaha atarak arkadaşlarımı güldürürdüm Ama şu an bir tebessüm bile zor ediyorum.
Hep bir suçluluk duygusu. Şunu gördüm bu süreçlerden geçen herkes böyle şeyler yaşıyor sanırım...
Güçlü olacağız inşallah kardeşim.
Belki çok mutlu olmayız Ama güçlü olmak zorundayız.
 
Back