Çok üzüldüm ikna olmamanıza hay allahAma itiraf edeyim, siz burda böyle keskin duygusal ve kişisel çıkışlar yapınca dünyanın en hayırlı evladı ve en şanslı eşi oldugunuza ben gerçekten ikna oldum
bi yorumda mağduru oynamaktan zevk alıyorsun diyen vardı sen yetim değilsin diyen vardı
bir insan babasını kaç yaşında kaybederse kaybetsin o babası ya daha ötesi var mı tabi ki yetim
biz ne ara bu kadar yozlaştık anlamıyorum cidden nadirde olsa böyle insanları görünce çok üzülüyorum
kadıncağızın baba acısı yetmezmiş gibi eşi olacak varlık kızı ortada bırakmış
annenin misafirliği bahanesi olmuş o olmasa belli ki başka bir şey bulacakmış
O kadar doğrusunuz ki ben 8 yaşımda babamı kaybettim canım babam ansızın trafik kazasında rahmetli oldu gencecikti...Yetim değilsin argümanı kadar saçma şey duymadım.
18 yaşını geçince anne babayı kaybetme acısı bitiyor mu, hiçbir şey hissetmeyen robotlara mı dönüşüyoruz?
Öncelikle başınız sağolsun. Yaşadıklarınız çok zor, kesinlikle psikoloğa devam edin. O karşıda kendine adamım diyen eski eşiniz de bu yaşattıklarını misliyle yaşar umarım. Eminim güzel günler sizi bekliyordur sadece seanslarınıza devam edinMerhabalar. Buraya bu yazıyı yazdıktan sonra bir sürü şey yaşandı eşim olacak kişi bana çekişmeli dava açtı bir yıl boyunca o davayla uğraştım onunka yaşadığım şehire duruşmalara
gidip gelmek zorunda kaldım çok zor geliyodu anılarla dolu şehirde yapayalnız hissetmek evimin önünden el gibi geçmek o sehirde kimsesiz olmak maddi manevi cok yoruldum yüz yüze geldim ama hicbir sekilde kendinde hata görmüyordu ettiğini çekiyorsun dedi bana kalkıp hatasını anlamasını istedim bekledim ama anlamadı bircok kez yüzleşmek istedim o kactı artık varlığıyla yokluğu birdi hala kendime gelememe unutamama sebebimi o kagit ustunde kalan nikaha bağladım daha fazla o şekilde devam etmek istemedim bu yuzden anlaşmalı teklif ettim başlarda kabul etmedi sonra etti iki hafta önce boşandık son yuz yuze geldiğimizde sadece hakkimi helal etmedigimi hicbir zamanda etmeyecegimi söyleyebildim aklimda hala cevaplanmak isteyen onlarca soru var bunca kızgınliga kırgınlığa hala onu kalbimden çıkaramiyorum bu yuzden de kendimden nefret eder hale geldim boşanınca biter sanıyordum bitmedi cok mutsuz ve yorgun hissediyorum cesaretimi özgüvenimi umudumu yasama sevincimi kaybettim annemle birlikte kendi memleketimde yaşıyorum aylardır bir yol katedemedim hayatim hep boyle devam edecekmiş gibi geliyor psikologu bırakmistim yeniden basladim üç seanstir gidiyorum ama işe yaramıyor ben bu durumdan nasıl kurtulabilirim onu unutmak ve normal biri olmak istiyorum artık
Ediyorum umarım iyi gelir. Hiçbir sey olmuyor biliyor musunuz bazen olan sadece size oluyor onlar mutlu mesutlar gecen hafta annesiyle konuştum aylar sonra ilk defa beni sucluyorlar tamamen rahatladinmi boşanınca ne vardi buralara gelecek rezil olduk diye asla kendilerinde hata görmüyorlarÖncelikle başınız sağolsun. Yaşadıklarınız çok zor, kesinlikle psikoloğa devam edin. O karşıda kendine adamım diyen eski eşiniz de bu yaşattıklarını misliyle yaşar umarım. Eminim güzel günler sizi bekliyordur sadece seanslarınıza devam edin
Böyle bir adamın koca olması ne kadar acı verici. Terbiyesiz gerçekten terbiyesiz.Merhabalar. Şuanda çok kötü bir dönem geçiriyorum ve kafam çok karışık belki birilerinden fikir almak iyi olur düşüncesiyle buraya yazmaya karar verdim. Babam 4 yıldır kanser hastasıydı, ben 7 yıllık ilişkim olan kişiyle 11 aylık evliyim dışarıya gelin gittim ve benim düğünümden sonra kötüleşmeye başladı çok zor günler geçirdik organ yetmezliğine girdi son dönemleri hem onun için hem bizim için çok ağır geçti ve 8 Nisan da babamı kaybettim. Bu esnada eşim 26 günlük askerdeydi ve son günlerinde de cenazesinde de bulunamadı sadece telefondan görüşüyorduk. Biz 3 kız kardeşiz, ben en küçükleriyim ablalarım evli çocuklu onlar da dışarda yaşıyorlar ve bizim tüm akrabalarımız farklı illerdeler bu durumda annem babamdan sonra tek başına kaldı biz de acımız daha çok taze olduğu için ilk yıl annemizin belirli araliklarla bizlerin yanında kalmasına karar verdik tek çıkar yolu buydu bizim ona onun bize ihtiyacı vardı bu süreçte çünkü hem öncesi hem kaybetme süreci çok kötüydü çok zor günler geçirmiştik ilk benim yanıma gelecekti 1 bucuk ay falan kalmasını istiyordum sonra diğer ablamin yanina gececekti ve en azından ilk zamanları bu şekilde atlatacaktık. Ben bu durumu babamın kaybettikten 3 gün sonra eşimle paylaştım ve geriye çok sert bir tepki aldım 1-2 haftadan fazla misafir edemeyecegini ev ev üstüne olmayacağını asla rahat edemeyeceğini söyledi ve çok kötü bir üslupla bana rest çekti ve hiç geri adım atmadı. Benim evliliğim boyunca ne annem ne babam ne ailemden kimse evime gelmemişti babam bir kere bile evime gelemeden vefat etti bense onun ailesini akrabalarını defalarca ağırladım misafir ettim hep tek taraflı oldu bu durumlar ve annemin maaşı evi arabası var asla maddi manevi bir yükü olmaz hicbirimize çok düşünceli etliye sütlüye karışmayan anlaşması çok kolay biridir bugüne kadar da hicbir damadıyla bir sorunu olmamıştır Bu kadar kötü bir zamanda bunu yaşatması çok canımı yaktı ve bunca yıldır ilk defa ben de geri adım atmadım alttan almadım annemi kabul etmiyor ve bu kadar acı günümde merhamet etmiyorsa daha ayrilabilecegimizi söyledim o da karşılık olarak gerekeni yap bende bitti sözümden dönmem yazdı sonrasında tamamen sessiz kaldım olaydan 8 gün sonra 7 defa falan aradı açmadım ve ardından tekrar telefonumu açmadın bir daha yüzünü gormek istemiyorum sözünün arkasinda dur seklinde rest mesajı atti yine sessiz kaldım ama her şeye rağmen yas bayramı, ölüm bu diye bayramda benim ve ailemin yanına gelmesini bekledim gelmedi üstüne bir de 1 mayıs akşamı bana gel eşyalarını topla şeklinde mesaj attı ve bunun icinde 9 mayısa kadar süre verdi ailem gitmeden önce son kez kendini arayıp gideceğimizi haberdar etti yine aynı kafadaydı bir yıl dolunca anlaşmalı boşanırız gelsin alsin eşyasını dedi bunun uzerine babamın yas bayramının üçüncü günü 2 eniştem ve bir ablamla evlendigim sehre esyalarimi toplamaya gittim onca seyin üstüne bir de evimi topladım geldim hemen ertesi gün ailesi de kendi de beni engelledi her yerden tüm dugun kına söz nişan resimlerini sildi şimdi kızları ekliyor sosyal medyadan ve biz hala evliyiz şuanda inanilmaz bir boşluktayım çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım o kadar kendilerini haklı goruyorki karşı taraf aklım almıyor ve tüm herkesten saklıyorlar şuan da durumları bense psikologa gitmeye başladım çok kötü bir durumdayım bugunumde bunu yaşayanı affetseydim kendime saygım kalmazdı ama bir yandan da yaşanmışlık çok fazla ve çok yalniz hissediyorum şuan hem babasızlık hem bir anda değişen hayatım hepsini kabullenmek cok zor geliyor. Doğru mu yapıyorum baska ne yapabilirim bilmiyorum ...
Böyle bir adamin yillar sonra en ihtiyacim olan günde bunlari yaşatması oyle bir hayal kırıklığı ki size anlatamamBöyle bir adamın koca olması ne kadar acı verici. Terbiyesiz gerçekten terbiyesiz.
Çok zor biliyorum ama artık ona ve ailesine neler olacağını, mutlu olup olmayacaklarını boşvermeye çalışın. Çünkü onların mutsuzluğunu beklemek bile size zarar verecek. Kendi hayatınıza ve mutluluğunuza odaklanın eminim güzel günler gelecektir…Ediyorum umarım iyi gelir. Hiçbir sey olmuyor biliyor musunuz bazen olan sadece size oluyor onlar mutlu mesutlar gecen hafta annesiyle konuştum aylar sonra ilk defa beni sucluyorlar tamamen rahatladinmi boşanınca ne vardi buralara gelecek rezil olduk diye asla kendilerinde hata görmüyorlar
konu 1 sene öncesinin eşi hiç pişman olmadan çekişmeli dava açmış daha sonra hanımefendi istemiş de anlaşmalı boşanmışlarBaşınız sağolsun. Ben de annemi kaybettiğim de buna benzer şeyler yaşadım.Ama benim ki eşimin ince düşünememesinden ve erkek mantığı ile herseye düz bakmasından kaynaklanıyordu.Sonra ben anlattıkça anladı düzeldi davranışları .Yazınızın başlığını okuyunca okumadan evvel bu haliyle yorumlayacaktım fakat okuyunca içim burkuldu.İnsan hayatta kaç defa böylesine yıkılır ki anne baba kaybı bir de uzak olsun evlat kaybı.Şimdi değil de ne zaman yanınızda olacak.Yine de yapıcı olmaya çalışacağım.Yuva kolay kurulmuyor .belki yeni evli olduğunuz için bir de askerde olduğu için diğer ablalarınız tarafından size biraz daha imtiyazlı olmalarını beklemiştir.yeni evli olduğunuz için bir süre için sizde 1-2hafta kalmasını istemiştir.Hem belki anneniz istemeyecek sizde kalmak.İnanın eşinizi haklı bulmuyorum ama onun tarafından bakmaya çalışıyorum. Konuşmak çok önemli keşke konuşabilseniz neden böyle davranıyor.Başka sorununlarınız yoksa konuşmak çok önemli.Mesel ben annem öldüğünde bir laf etmişim eşimin çok ağrına gitmiş sonra konuştuk ve hallettik .Konuşmak çok önemli. Sizin kırıldığınız tavrın sebebi ne o çok önemli .Altındaki neden taş kalbiyse zaten bir karar vermişssiniz Allah utandırmasın.
Sanırım hala kalbimden cikaramadim dememe karşılık onun tarafindan bakip tekrar bir konuşma şansına ithafen söyledi onları ama sonunda dedigi gibi karari almamdaki neden taş kalbikonu 1 sene öncesinin eşi hiç pişman olmadan çekişmeli dava açmış daha sonra hanımefendi istemiş de anlaşmalı boşanmışlar
Hayatlarinda hic zorluk gormemis insanlardi babamin ölümünde bile hastaydı kendini alıştırmıştın zaten biliyordun öleceğini diyorlardı ne hastalıktan ne ölümden ne çaresizlikten haberleri var birgün bile empati yapamadilar yinede bu kadar merhametsizligi beklemezdimBaşınız sağ olsun. Ne merhametsiz bir insanmış,iyi ki kurtulmuşsunuz. Nasıl bir aile ki kendilerinde hiçbir suç bulmuyorlar. Başınız dik,musmutlu yarınlar dilerim.
Merak etmeyin bunu da atlattıktan sonra sizi hiç bir şey yıkamayacak.Böyle bir adamin yillar sonra en ihtiyacim olan günde bunlari yaşatması oyle bir hayal kırıklığı ki size anlatamam
İşin özü eşiniz düşüncesizlik etmiş sizde fevri davranmışsınız biraz tatlı dille halledilebilirdi bence. Eşiniz annenizi istememekte haklı siz kv ile yaşamak istermiydiniz?Merhabalar. Şuanda çok kötü bir dönem geçiriyorum ve kafam çok karışık belki birilerinden fikir almak iyi olur düşüncesiyle buraya yazmaya karar verdim. Babam 4 yıldır kanser hastasıydı, ben 7 yıllık ilişkim olan kişiyle 11 aylık evliyim dışarıya gelin gittim ve benim düğünümden sonra kötüleşmeye başladı çok zor günler geçirdik organ yetmezliğine girdi son dönemleri hem onun için hem bizim için çok ağır geçti ve 8 Nisan da babamı kaybettim. Bu esnada eşim 26 günlük askerdeydi ve son günlerinde de cenazesinde de bulunamadı sadece telefondan görüşüyorduk. Biz 3 kız kardeşiz, ben en küçükleriyim ablalarım evli çocuklu onlar da dışarda yaşıyorlar ve bizim tüm akrabalarımız farklı illerdeler bu durumda annem babamdan sonra tek başına kaldı biz de acımız daha çok taze olduğu için ilk yıl annemizin belirli araliklarla bizlerin yanında kalmasına karar verdik tek çıkar yolu buydu bizim ona onun bize ihtiyacı vardı bu süreçte çünkü hem öncesi hem kaybetme süreci çok kötüydü çok zor günler geçirmiştik ilk benim yanıma gelecekti 1 bucuk ay falan kalmasını istiyordum sonra diğer ablamin yanina gececekti ve en azından ilk zamanları bu şekilde atlatacaktık. Ben bu durumu babamın kaybettikten 3 gün sonra eşimle paylaştım ve geriye çok sert bir tepki aldım 1-2 haftadan fazla misafir edemeyecegini ev ev üstüne olmayacağını asla rahat edemeyeceğini söyledi ve çok kötü bir üslupla bana rest çekti ve hiç geri adım atmadı. Benim evliliğim boyunca ne annem ne babam ne ailemden kimse evime gelmemişti babam bir kere bile evime gelemeden vefat etti bense onun ailesini akrabalarını defalarca ağırladım misafir ettim hep tek taraflı oldu bu durumlar ve annemin maaşı evi arabası var asla maddi manevi bir yükü olmaz hicbirimize çok düşünceli etliye sütlüye karışmayan anlaşması çok kolay biridir bugüne kadar da hicbir damadıyla bir sorunu olmamıştır Bu kadar kötü bir zamanda bunu yaşatması çok canımı yaktı ve bunca yıldır ilk defa ben de geri adım atmadım alttan almadım annemi kabul etmiyor ve bu kadar acı günümde merhamet etmiyorsa daha ayrilabilecegimizi söyledim o da karşılık olarak gerekeni yap bende bitti sözümden dönmem yazdı sonrasında tamamen sessiz kaldım olaydan 8 gün sonra 7 defa falan aradı açmadım ve ardından tekrar telefonumu açmadın bir daha yüzünü gormek istemiyorum sözünün arkasinda dur seklinde rest mesajı atti yine sessiz kaldım ama her şeye rağmen yas bayramı, ölüm bu diye bayramda benim ve ailemin yanına gelmesini bekledim gelmedi üstüne bir de 1 mayıs akşamı bana gel eşyalarını topla şeklinde mesaj attı ve bunun icinde 9 mayısa kadar süre verdi ailem gitmeden önce son kez kendini arayıp gideceğimizi haberdar etti yine aynı kafadaydı bir yıl dolunca anlaşmalı boşanırız gelsin alsin eşyasını dedi bunun uzerine babamın yas bayramının üçüncü günü 2 eniştem ve bir ablamla evlendigim sehre esyalarimi toplamaya gittim onca seyin üstüne bir de evimi topladım geldim hemen ertesi gün ailesi de kendi de beni engelledi her yerden tüm dugun kına söz nişan resimlerini sildi şimdi kızları ekliyor sosyal medyadan ve biz hala evliyiz şuanda inanilmaz bir boşluktayım çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım o kadar kendilerini haklı goruyorki karşı taraf aklım almıyor ve tüm herkesten saklıyorlar şuan da durumları bense psikologa gitmeye başladım çok kötü bir durumdayım bugunumde bunu yaşayanı affetseydim kendime saygım kalmazdı ama bir yandan da yaşanmışlık çok fazla ve çok yalniz hissediyorum şuan hem babasızlık hem bir anda değişen hayatım hepsini kabullenmek cok zor geliyor. Doğru mu yapıyorum baska ne yapabilirim bilmiyorum ...
Cok zor bir vazgeçişti onun bıraktığı yerde kalmak cok gurur kırıcı bir seyler yapmak istiyorum hem arkamda babamin varlığı yok hem böyle en güvendiğim insanin darbesi beni alıkoyuyor tüm girisimlerdenBurada herkes size saygı duyuyor şu anda, ben de dahil olmak üzere. Yaptığınız çok onurlu bir vazgeçişti. Bu konuda sizi kutluyorum. İşin zor kısmı çoktan geçti. Bundan sonrası doğuş olacaktır. Yalnız yeniden doğmayı talep etmeniz lazım. Psikiyatrist ile görüşmek, aynı zamanda spora başlamak, sosyal hayata girmek önerilerimdir.