Önce annemi ve babamı kaybettim olacaktıÖnce babamı kaybettim sonra annemi çok zor günler yaşadım burada eşinizin annenizi istememesi değil mesele bu zor günde size yaşattığı, evlilik iyi gün ve kötü günde birliktelik demek değil midir? Bizde el olsa kanlı bıçaklı küs olsa başsağlığı verilir siz onun eşisiniz hadi eşiniz düşünemedi ailesinin eli armut mu topladi Allah beterini göstermesin ama ölüm kadar zor bir olay yoktur şu dünyada hele siz katmerli katmerli cekmissiniz kanser sürecini boşanmak verebileceğiniz en doğru karar birde sizden sonra hemen başka kızlara kosuyorsa demek ki evliliğinize saygısı da yokmuş her şeyde bir hayır vardır nazariyla yaklaşmalı rabbim yar ve yardımcınız olsun sizin için dua edeceğim
Olur mu, anne ya da babamız vefat ettiğinde eşimizin neyi ne kadar isteyeceğini, rahatının ne kadar bozulup bozulmayacagını düşüneceğiz ilk önce.
Eşin izni ölçüsünde de, acımızı yaşayacağız. Fazlası çocukluk, düşüncesizlik olur.
Merhabalar. Şuanda çok kötü bir dönem geçiriyorum ve kafam çok karışık belki birilerinden fikir almak iyi olur düşüncesiyle buraya yazmaya karar verdim. Babam 4 yıldır kanser hastasıydı, ben 7 yıllık ilişkim olan kişiyle 11 aylık evliyim dışarıya gelin gittim ve benim düğünümden sonra kötüleşmeye başladı çok zor günler geçirdik organ yetmezliğine girdi son dönemleri hem onun için hem bizim için çok ağır geçti ve 8 Nisan da babamı kaybettim. Bu esnada eşim 26 günlük askerdeydi ve son günlerinde de cenazesinde de bulunamadı sadece telefondan görüşüyorduk. Biz 3 kız kardeşiz, ben en küçükleriyim ablalarım evli çocuklu onlar da dışarda yaşıyorlar ve bizim tüm akrabalarımız farklı illerdeler bu durumda annem babamdan sonra tek başına kaldı biz de acımız daha çok taze olduğu için ilk yıl annemizin belirli araliklarla bizlerin yanında kalmasına karar verdik tek çıkar yolu buydu bizim ona onun bize ihtiyacı vardı bu süreçte çünkü hem öncesi hem kaybetme süreci çok kötüydü çok zor günler geçirmiştik ilk benim yanıma gelecekti 1 bucuk ay falan kalmasını istiyordum sonra diğer ablamin yanina gececekti ve en azından ilk zamanları bu şekilde atlatacaktık. Ben bu durumu babamın kaybettikten 3 gün sonra eşimle paylaştım ve geriye çok sert bir tepki aldım 1-2 haftadan fazla misafir edemeyecegini ev ev üstüne olmayacağını asla rahat edemeyeceğini söyledi ve çok kötü bir üslupla bana rest çekti ve hiç geri adım atmadı. Benim evliliğim boyunca ne annem ne babam ne ailemden kimse evime gelmemişti babam bir kere bile evime gelemeden vefat etti bense onun ailesini akrabalarını defalarca ağırladım misafir ettim hep tek taraflı oldu bu durumlar ve annemin maaşı evi arabası var asla maddi manevi bir yükü olmaz hicbirimize çok düşünceli etliye sütlüye karışmayan anlaşması çok kolay biridir bugüne kadar da hicbir damadıyla bir sorunu olmamıştır Bu kadar kötü bir zamanda bunu yaşatması çok canımı yaktı ve bunca yıldır ilk defa ben de geri adım atmadım alttan almadım annemi kabul etmiyor ve bu kadar acı günümde merhamet etmiyorsa daha ayrilabilecegimizi söyledim o da karşılık olarak gerekeni yap bende bitti sözümden dönmem yazdı sonrasında tamamen sessiz kaldım olaydan 8 gün sonra 7 defa falan aradı açmadım ve ardından tekrar telefonumu açmadın bir daha yüzünü gormek istemiyorum sözünün arkasinda dur seklinde rest mesajı atti yine sessiz kaldım ama her şeye rağmen yas bayramı, ölüm bu diye bayramda benim ve ailemin yanına gelmesini bekledim gelmedi üstüne bir de 1 mayıs akşamı bana gel eşyalarını topla şeklinde mesaj attı ve bunun icinde 9 mayısa kadar süre verdi ailem gitmeden önce son kez kendini arayıp gideceğimizi haberdar etti yine aynı kafadaydı bir yıl dolunca anlaşmalı boşanırız gelsin alsin eşyasını dedi bunun uzerine babamın yas bayramının üçüncü günü 2 eniştem ve bir ablamla evlendigim sehre esyalarimi toplamaya gittim onca seyin üstüne bir de evimi topladım geldim hemen ertesi gün ailesi de kendi de beni engelledi her yerden tüm dugun kına söz nişan resimlerini sildi şimdi kızları ekliyor sosyal medyadan ve biz hala evliyiz şuanda inanilmaz bir boşluktayım çok büyük bir hayal kırıklığı yaşadım o kadar kendilerini haklı goruyorki karşı taraf aklım almıyor ve tüm herkesten saklıyorlar şuan da durumları bense psikologa gitmeye başladım çok kötü bir durumdayım bugunumde bunu yaşayanı affetseydim kendime saygım kalmazdı ama bir yandan da yaşanmışlık çok fazla ve çok yalniz hissediyorum şuan hem babasızlık hem bir anda değişen hayatım hepsini kabullenmek cok zor geliyor. Doğru mu yapıyorum baska ne yapabilirim bilmiyorum ...
2 ay kendi evinde ihtiyacını gidermek zorunda değil işte. 10 gün kendi evinde kalırlardı sonrasında annesinin evine geçebilirlerdi. İşte “illa 2 ay bu evde kalacağız”ın karşılığı “asla istemiyorum” oluyor ve sonucu da boşanma. Böylesi daha hayırlıdır belki de. Her iki taraf da sonraki ilişkilerinde köşeli yerlerini törpüler.
Merak etmeyin en agirlarindan 2 baba bir kardeş kaybı yaşadık. İletişim ve destek süreçleri konusunda da uzman sayılırım. Konu sahibinin önceki konularından ve bu konudan yola çıkarak iletişim ve ilişkide kullanılan yöntemde konu sahibinin de çok doğru davranmadigini düşünmek , beni ne merhametsiz ne de duyarsız kılmaz. Sizi de olayı sadece ebeveyn kaybında verilen duyarlı destegin mahrumiyeti olarak gördüğünüz için haklı çikarmaz . Ayrıca son cümleye katildigimi yorumlarımı okusaydiniz anlardiniz , evet bitmesi ikisi için de hayırlı olmuş.
Çok üzüldüm ikna olmamanıza hay allahBu forumda da herkes en az 5 konuda uzman zaten maşallah.
Annesine ihtiyaç duyuyor diye kadına çocuk dediniz, "amaaan zaten orada yalnız sıkılıyormuş, annesi için değil kendisi için çağırıyor" dediniz, babası hastayken evlenmiş ehehe deyip güldünüz, daha ne diyecektiniz ki? İletişim ve destek süreci konusunda uzman olduğunuza inanmamak için hiçbir sebep yok gerçekten, ben ikna oldum
Başınız sağolsun.Ya bunu yazmak istemiyordum, konu sahibini üzmek de istemiyorum ama yorumları okudukça sinir bastı beni.
Eş rahatıymış, yeni evlilikmiş, misafirlik dediğin kısa olurmuş, konu sahibi çocuk muymuş... Annesinin babasının çocuğu değil mi ya bu kadın? Eşinden beklediği şeyin neresi anormal?
Ben annemi birkaç ay önce kaybettim. Aylar oldu ve şu an bile evliliğimin 1 senesi dolmuş değil, konu sahibi kadar bile evli değilim ben şu an.
33 yaşında iş güç sahibi kadınım ama en çok babama ihtiyaç duydum bu süreçte. Çocuksam demek.
Onun da bize ihtiyacı vardı.
Eşim de hep "senin yanında konuşabildiğin ben varım ama baban artık yalnız, sen de ona destek ol" deyip durdu ve kendisi de yalnız bırakmadı babamı. Aylardır hortlak gibi geziyorum da bir gün olsun of demedi, ama benim rahatım, ama yeni evliyiz falan demedi.
Eş olmak aile olmak böyle bir şey çünkü.
Konu sahibi umarım çat diye boşanır da kurtulur. Anlayışa en çok ihtiyaç duyduğu zamanda yalnız bırakan adamla orta yol bulup evli kalsa bir hayrını görecek sanki.
Çok üzüldüm ikna olmamanıza hay allahAma itiraf edeyim, siz burda böyle keskin duygusal ve kişisel çıkışlar yapınca dünyanın en hayırlı evladı ve en şanslı eşi oldugunuza ben gerçekten ikna oldum
Ya ne 2 ayı ya ayrica 2 ay olsa noluyor ona bakarsan mahkemede hukukda yasada 2 ay misafirlikten sayılmıyor umarim sizde bir gün evlatlarinizin evine gitmenize kota koyuldugu gunlerle karşılaşmazsiniz gercekten hayret ediyorum okuduklarima ama illaki eşim türününün tek örneği değildi...Misafirlik 1 haftadır 10 gündür benim gözümde. Ana babasını mezara koyan insanın ölüm izni devlette 7 gün, özel sektörde daha az. 2 ay yatılı misafirlik bana uygun değil. Eş annesine destek olmaya gider, sonra da makul bir süreliğine misafirliğe getirir.
Fazla buyuk konusuyorsunuz gibi geldi bana ama bazi seyleri bazi insanlar yasamadan anlayamiyor ne yazikki her sey bir kenara misafirligi falan geçin lütfen bir eşin bir eşe görevi degil midir bu tur fedakarliklar sizce150 yıl önce anne babanın 10 çocuğa rahat rahat bakabildigi ! dönemlerde , 10 evlat da ana babaya bakabiliyordu bu söz söylendiğinde.... Bugün çocuk büyütmenin ırgat beslemekten farklı anlamları olduğunu biliyoruz ve ona göre davranıyoruz artık çok şükür.
Benzer durumlarda bulundum, teklif ettim, ısrar ettim, ne kv. ne annem kabul etmedi, elimiz ayağımız tutuyor, sağolun evladım ama ev gibisi olmaz deyip 3 gün sonra gittiler. O zaman şaşırmıştım....
Ben de şimdi evladima bakıyorum, ileride bırakın yas geçirmeyi, felç bile olsam yük olmak istemem, bir tanecik hayatı var kuzumun, kıyamam... Yarın ne getirir bilinmez ama ileride ona yük olmamak için de şimdiden alabileceğim her türlü tedbiri alıyorum. Bu yüzden hem bir evlat hem de bir anne olarak öyle beylik sozler de beni hiç huzunlendirmiyor şahsen.
Kesinlikle cok farkli ve lutfen annem hakkinda da bu tur kırıcı yorumlara girilmesin modern anlayis falan bos kafalar cunku herseyden once muslumaniz dinimizin getirdigi bir anne baba hakki var üstümüzde Allahin emri ayeti var bir suru anne babaya görevimizle ilgili bi göz atilmasini tavsiye ederimen iğrenç bulduğum şeylerden biri evladının hayatına ambargo koymak ve ilerde bana bakar diye çocuk büyütmek. direkt hayatına ipotek koymuş oluyor anne baba ve çok bencilce bence. fakat nurda durum çok farklı diye düşünüyorum. herkesin düşüncesi farklı tabi
Ya gerçekten yorumlariniz beni cok sinirlendiriyor ne yonunuz belli ne fikriniz ne doğrunuz ne yanlısınızBurda durum bir tuhaf zaten. Annenin olaydan haberi bile yok...konu sahibi kendi kendine bir plan yapmış, uygulamaya koymuş, öncesinde ne anneye ne eşe danışmamış gibi anladım. Anne belki istemeyecekti, belki kızınin hatri için bir iki hafta kalıp gidecekti, belki önceden 1 buçuk 2 ay gibi belirsiz uzun bir süre dayatilmasaydi eş kişisi anlayış gosterecekti.... boşanmaya gitmeyecek 40 farklı usül varken , önce restleşmeye sonra blöfe sonra da çok saçma yerlere gitmiş olay... Bilemiyorum...
Allah Allah yaa sonrasinda ne oldu anlatsana cok hakimsin cunku konuya ne guzel senaryolar yazdin iki dk da2 ay kendi evinde ihtiyacını gidermek zorunda değil işte. 10 gün kendi evinde kalırlardı sonrasında annesinin evine geçebilirlerdi. İşte “illa 2 ay bu evde kalacağız”ın karşılığı “asla istemiyorum” oluyor ve sonucu da boşanma. Böylesi daha hayırlıdır belki de. Her iki taraf da sonraki ilişkilerinde köşeli yerlerini törpüler.