- 22 Ocak 2017
- 2.819
- 4.747
ben varım@renkliistop İnsan seviyorum, uzaktan. Sosyal hayatta benimle karşılaşsanız veya bana bir işiniz düşse ne iyi kadın dersiniz. Ultra empati seviyemle her derdinizi derdim gibi bilirim emin olun. Yarın kınası olan arkadaşın annesi ve babası yok. Kendisi iş arkadaşım olur. Nadir ararım nadir dönüş yaparım nadir görüşürüm. Ama dünden beni aklıma geldikçe ağlıyorum. Annesi babası da görseydi. O'nun da kınasını annesi yakabilseydi. Gözümden yaş dökülüyor değil bildiğin elimi yüzüme kapatıp kapatıp ağlıyorum :) gelin benim kadar ağlamış mıdır bilmiyorum. İnsanları, acılarını, sevinçlerini önemsiyor ve hissediyorum. Ama Allah için ötede durun demek geliyor sadece içimden.
Konu şu sebeple açıldı. Bana kendimi başka bir yaşam formuymuşum gibi hissettiren insanlar var. Benim gibi insanlar da var mı? Gerçekten yabani hayat örneği sergileyebiliyorum ve bundan da ruhen mutluyum fakat gerçekten örneksiz miyim, ben gibiler de var mı?
Sorularının cevaplarını almak.
Var var olmaz mı :)Işin özünde tembellik de var itiraf et :) zira misafir ağırlamanın öncesi ve sonrası bana da zulüm gibi geliyor. Bikac saat icin her tarafı bal dok yala yap, saatlercemutfaktan çıkama. Aman misafire de bsy yaptırma ful hizmet. Sonrasında gene evi şartla. Tum bunlara da görevin gözüyle bakilsin. Hele de calışan kDIN icin kâbus bence. Sahsen ben böyle hissettiğim icin evde misafir ağırlamaya alerjim var yalan yok. Bunca tantana yapmama gerek olmayan bir kaç samimi insan disinda evimde kimseyi görmek istemiyorum. Disarda buluşmak da cok farkli degil. Istanbul trafiğinde zamanimdan feragat edip bi yere git gel ömrümü çürütmek gibi gelio. Çocuktan once bu kdr değildi belki ama simdi tam da böyle hissediyorum. Buna değmez ki algısı oluştu bende.
mutsuzsundurVar var olmaz mı :)
Kesinlikle itiraf ediyorum. Özümde tembel değildim ama. Kimya okurken, sabah laboratuvar dersine hazırlanıyordum. Önceki gecede bir arkadaşsın doğum gününü kutlamıştık ama arkadaşımız bursadaydı. Onun adına pasta kesip yedik :) arkadaş dedi ki bu ne böyle hoparlörden doğum günü mü kutlanır. Kanlı canlı görebilseydim keşke sizi.
Laboratuvar dersi girişlerinde mini sınavlar oluyordu. O sınavı geçersen derse girme hakkı kazanıyorsun. Ona çalıştım tüm gece. Sabah oldu aldım önlüğümü yola çıktım. Ve daha önce planlamadığını ani bir şekilde fakülteye değil otogara giden minibüslere binip Samsun’dan Bursa’ya gittim. Arkadaşa sürpriz yapıp ertesi gün geri döndüm. Bunun başka başka versiyonları da var. Ben tembel değildim. Ama tembelleştim ve insanlara karşı mı değiştim. İnsan anlayışım değişti ve tembelleştim mi denklemi çözemiyorum.
Mutsuz olduğum hiçbirşey yok değildir pek tabi beni mutsuz hissettiren şeyler vardır. Ama gece olup da başımı yastığa koyduğumda gelen dünyanın en mi mutlu insanıyım sorusunu yıllardır sorarım ve kendimi hep çok şanslı hissederim bu noktada. O yüzden genel anlamda mutsuz değilim. Aksine çok mutluyum. Ama belki kendimi bu denli aykırı hissetmek beni mutsuz ediyor olabilir. Ben buna böyle demezdim ama ihtimal kapısını açık bırakıyorum.mutsuzsundur
yok ben tembelliği kastetmiştim:) benim tembellik durumum mutsuzlukla başlamıştı ondan öyle düşündümMutsuz olduğum hiçbirşey yok değildir pek tabi beni mutsuz hissettiren şeyler vardır. Ama gece olup da başımı yastığa koyduğumda gelen dünyanın en mi mutlu insanıyım sorusunu yıllardır sorarım ve kendimi hep çok şanslı hissederim bu noktada. O yüzden genel anlamda mutsuz değilim. Aksine çok mutluyum. Ama belki kendimi bu denli aykırı hissetmek beni mutsuz ediyor olabilir. Ben buna böyle demezdim ama ihtimal kapısını açık bırakıyorum.
Söylenirken ve tek başına..yanı twnı tanıstıgın bırıne baklava getirmek yapay degil nezaket dolu bı davranıs bana kalırsa.nasıl bakarsan oyle gorursun bu hayatta.. Bu bohemxilik tavırları bana gore yapay. yok kapı acmam yok kıtap okurum yok netflixımı acarım. Netflix yuzyıldır var ama bızım tr de yenı kesfediliyo boyle cumlelere bile konu oluyor cok komik.
İnsan insanda yasar.biraz tahammul seviyenşz olsun ınsanlara.kv ye ayrı kızarsınız yaslıya ayrı cocuga ayrı kocaya ayrı hayata ayrı.sizin gibilerin hayatı söylenırken falan tükenecek.
bütün konuyu hatta cevaplarinizi tam olarak ben yazmış gibiyim hatta yalnızlığı o kadar seviyorum ki çocuk yapamiyorum yıllarca yalnız kalamicak olmak birine bakma hizmet etme fikri korkunç geliyor. Bi de şu var sanırım sizde (kendinden biliyorum) fazla empati böyle bi hastalık var (beyhan budak psikolog bi videosunda anlatiyor bakın isterseniz) insanların tüm duygularını hislerini hatta bakışından düşüncelerini bile anlıyor olmak ruhsal yorgunluk bıkkınlık veriyor yani bi ömürde on kişilik ömür yaşıyor gibi oluyorsunuz fazla duygu yüklemesinden.@renkliistop İnsan seviyorum, uzaktan. Sosyal hayatta benimle karşılaşsanız veya bana bir işiniz düşse ne iyi kadın dersiniz. Ultra empati seviyemle her derdinizi derdim gibi bilirim emin olun. Yarın kınası olan arkadaşın annesi ve babası yok. Kendisi iş arkadaşım olur. Nadir ararım nadir dönüş yaparım nadir görüşürüm. Ama dünden beni aklıma geldikçe ağlıyorum. Annesi babası da görseydi. O'nun da kınasını annesi yakabilseydi. Gözümden yaş dökülüyor değil bildiğin elimi yüzüme kapatıp kapatıp ağlıyorum :) gelin benim kadar ağlamış mıdır bilmiyorum. İnsanları, acılarını, sevinçlerini önemsiyor ve hissediyorum. Ama Allah için ötede durun demek geliyor sadece içimden.
Konu şu sebeple açıldı. Bana kendimi başka bir yaşam formuymuşum gibi hissettiren insanlar var. Benim gibi insanlar da var mı? Gerçekten yabani hayat örneği sergileyebiliyorum ve bundan da ruhen mutluyum fakat gerçekten örneksiz miyim, ben gibiler de var mı?
Sorularının cevaplarını almak.
Evet insan 18 yaş enerjisini ömür boyu muhafaza edemez. Peki 31 yaşında 60 yaş yalnızlığı diye de birşey var mı? Hep toplum anyaya giderken ben konyaya gitmeye başladım 25 imden sonra. Bu tersine akış bitmiyor