- 10 Haziran 2018
- 48
- 46
- 32
-
- Konu Sahibi Gocmenkizi33
- #1
Sanirim benim esim de boyle ..o da sinirlenince nerden evlendim hayatimi s.ktm falan gibi seyler soyler ama ben de susmam ben de karsilik veririm olay buyur bagiris cagiris. Kapiya tekme atip duvarlar yumruklamisligi var. Salak elini falan mahvetmisti ama bana ne iyi olduydu.. normalde iyi biri aslinda beni hos tutmak isteyen ve agzimin icine bakan iyiki benim karimsin diyen vs vs..Hem psikolojik danışman olması hem de bu şekilde davranıyor olması en çok da zoruma bu gidiyo. Cahil ailesi düzgün eğitmemiş desem o da değil. Anne babası emekli öğretmen dünya tatlısı insanlar..eşim nasıl böyle biri olmuş idrak edemiyorum. Kavga anında korkudan tir tir titrersiniz. Gözü dönüyor ağzından çıkan hakaretlerin küfürlerin ağır cümlelerin haddi hesabı yok. Sayar söver. Şiddete meyilli. Bana değil ama kendine vurur etrafa, eşyalara zarar verir. sonra gider bir odaya yatar uyur. Ve günlerce tribini devam ettirir. Haklı da olsa haksız da olsa onun için karşısındaki insan asla tartışma anında kendini savunmamalı. Kavgalarda asla haksız olduğunu kabullenmez mutlaka üste çıkar. Aradan günler haftalar geçer imana gelir ben sana çok kızıyor bağırıyor kalbini kırıyorum ama sen hep yanımdasın beni sevmekten hiç vazgeçmedin. Bazen sana layık olamadığımı düşünüyor çok üzülüyorum öfke kontrol problemim yüzünden seni çok üzüyorum ama iyi ki benim eşimsin falan der. Alır dışarı yemeğe götürür bir bakmışsın hediye almış çantamı açarım içinde şiir bulurum. O an sanki başka biriyle evliyim. Bambaşka biri oluverir. Tabi bu anlar nadir yaşanan anlar. Belki de hala çabalıyor ve çare arıyor olmama sebep olan anlar.. Terapist lafını birkaç kez söyledim çok kızdı. Kendisi de de psikolojik danışman olduğu için gururuna yediremez. Allah sonumuzu hayır etsin.
Bazi insanlarin karakteri bu oluyo sinirliyken o o degil sanki.size siddeti varmi?siddeti yoksa sonradan gonlunuzu aliyosa cokta kafaya takmayin sinirliyken yaninda durmayin seviyosaniz boyle idare ediceksinizÖfke kontrol problemine sahip bir eşim var. Sinirlendiği zaman ağzından çıkanı kulağı duymuyor. Sayıp sövüyor. Bazen ufacık meseleleri aşırı büyütüyor. Sinirlenince senden soğudum senden nefret ettim gibi ağır cümleler de kuruyor. Sadece bana karşı değil. Arkadaşlarıyla yaşadığı birkaç tartışmaya tanık olmuştum orda da ağzından çıkanı kulağı duymamıştı. Bekarlık döneminde ailesiyle de şiddetli kavgaları olmuş. Konuştuğum zaman benim yapım bu çok çabuk sinirlenirim ve gözüm hiçbir şeyi görmez diyor. Konuştum olmadı beni kaybetme korkusu yaşattım yine çare olmadı. Önerileriniz neler? İyiyken çok iyi. Kimi zaman beni mutlu etmek için çırpınır i, hediyeler alır, küçük kağıtlara şiirler yazar çantama atar, kimi zaman özeleştri yapar "ben sana çok haksızlık ediyorum kimi zaman sana çok bağırıyorum sen çok fedakarsın iyi ki benim eşimsin" falan diyor. Ancak beş dk sonrası bir küçük mesele olsun ufacık bir olay bile olsa bağırıyor çağırıyor sövüyor senle evlendiğimde pişman oldumlara getiriyor durumu. Kısaca uçlarda yaşıyorum bu hatayı. Ailesi çok iyi insanlar. Oğullarının bu yönünü bildikleri için hep bana destek oluyor hep beni koruyorlar. Öz kızları gibi görüyorlar beni sağolsunlar. Eşim terapiste gitmeyi asla kabul etmez. İnsanların değişeceğine inanmıyorum. Ama biraz kendini frenleyip daha az kırıcı hale gelebilmesi için ne yapabilirim fikirlerinizi bekliyorum
Not: çocuğumuz yok yeni evliyiz. Sevgililik döneminde de böyleydi ancak aşk gözümü kör etmişti. değişir düzelir umuduyla evlendim.
Not: Kendisi psikolojik danışman. Aynı okulda öğretmenlik yapan eğitimli insanlarız. İyice çıkmaza girdim.
Size layık olmama konusunda doğru düşünüyo. Aynı modelle 7 sene evli kaldım ben. Hakaret , küfür vs ilk başlarda pişman olup özür diliyodu. Sonralarda ise sen hak ettin , oh iyi yaptım beter ol demeker başladı. Ve eşiniz o kadar gururluysa size düzgün davransın önce. Siz ona Allahın emanetisiniz. Öfkesini kontrol edemiyosa destek alacak. He almayı kabul etmiyor ise bu halinden memnun olduğunu gösterir. Ki size de eziyet ediyor olmasından rahatsız olmuyodur. Biraz akılcı düşünün lütfen. Yani ben psikolojik danışman olcam , olayın bilimsel yönünü biliyo olcam. Tedavi olmam gereken durumun farkına varamam mı ? Bu mümkün mü sizce ?Hem psikolojik danışman olması hem de bu şekilde davranıyor olması en çok da zoruma bu gidiyo. Cahil ailesi düzgün eğitmemiş desem o da değil. Anne babası emekli öğretmen dünya tatlısı insanlar..eşim nasıl böyle biri olmuş idrak edemiyorum. Kavga anında korkudan tir tir titrersiniz. Gözü dönüyor ağzından çıkan hakaretlerin küfürlerin ağır cümlelerin haddi hesabı yok. Sayar söver. Şiddete meyilli. Bana değil ama kendine vurur etrafa, eşyalara zarar verir. sonra gider bir odaya yatar uyur. Ve günlerce tribini devam ettirir. Haklı da olsa haksız da olsa onun için karşısındaki insan asla tartışma anında kendini savunmamalı. Kavgalarda asla haksız olduğunu kabullenmez mutlaka üste çıkar. Aradan günler haftalar geçer imana gelir ben sana çok kızıyor bağırıyor kalbini kırıyorum ama sen hep yanımdasın beni sevmekten hiç vazgeçmedin. Bazen sana layık olamadığımı düşünüyor çok üzülüyorum öfke kontrol problemim yüzünden seni çok üzüyorum ama iyi ki benim eşimsin falan der. Alır dışarı yemeğe götürür bir bakmışsın hediye almış çantamı açarım içinde şiir bulurum. O an sanki başka biriyle evliyim. Bambaşka biri oluverir. Tabi bu anlar nadir yaşanan anlar. Belki de hala çabalıyor ve çare arıyor olmama sebep olan anlar.. Terapist lafını birkaç kez söyledim çok kızdı. Kendisi de de psikolojik danışman olduğu için gururuna yediremez. Allah sonumuzu hayır etsin.
Hiç beklemediğim şeylere sinirlenen işiyor. Mesela yemek tuzsuz olmuş diyor."Aaa oysa ki baya da tuz katmıştım" dediğimde "Bir kere de evet tuzsuz deyip hatanı kabullen" deyip tabağı devirebiliyor. Evde oturmayı çok seviyor. Biraz dolaşalım mı dediğimde bıktım senin gezmelerinden yeter artık lanet olsun nerden evlendim seninle senin gibi saydırmaya başlar. Bunlar ufacık meselelerden çıkan durumlar. Bi de her çift gibi normal konulardan da edebiliyoruz. İşte o zaman küfürler hakaretler... İşim zor anlayacağınız. Bi de inatçı. Haksız olduğunu anlasa bile devam ettirir gribini.Peki sinirlendiği şeyler belli mi yoksa 'buna niye kızdı ' diye anlam veremediğiniz şeyler mi?
Öfke kontrol problemine sahip bir eşim var. Sinirlendiği zaman ağzından çıkanı kulağı duymuyor. Sayıp sövüyor. Bazen ufacık meseleleri aşırı büyütüyor. Sinirlenince senden soğudum senden nefret ettim gibi ağır cümleler de kuruyor. Sadece bana karşı değil. Arkadaşlarıyla yaşadığı birkaç tartışmaya tanık olmuştum orda da ağzından çıkanı kulağı duymamıştı. Bekarlık döneminde ailesiyle de şiddetli kavgaları olmuş. Konuştuğum zaman benim yapım bu çok çabuk sinirlenirim ve gözüm hiçbir şeyi görmez diyor. Konuştum olmadı beni kaybetme korkusu yaşattım yine çare olmadı. Önerileriniz neler? İyiyken çok iyi. Kimi zaman beni mutlu etmek için çırpınır i, hediyeler alır, küçük kağıtlara şiirler yazar çantama atar, kimi zaman özeleştri yapar "ben sana çok haksızlık ediyorum kimi zaman sana çok bağırıyorum sen çok fedakarsın iyi ki benim eşimsin" falan diyor. Ancak beş dk sonrası bir küçük mesele olsun ufacık bir olay bile olsa bağırıyor çağırıyor sövüyor senle evlendiğimde pişman oldumlara getiriyor durumu. Kısaca uçlarda yaşıyorum bu hatayı. Ailesi çok iyi insanlar. Oğullarının bu yönünü bildikleri için hep bana destek oluyor hep beni koruyorlar. Öz kızları gibi görüyorlar beni sağolsunlar. Eşim terapiste gitmeyi asla kabul etmez. İnsanların değişeceğine inanmıyorum. Ama biraz kendini frenleyip daha az kırıcı hale gelebilmesi için ne yapabilirim fikirlerinizi bekliyorum
Not: çocuğumuz yok yeni evliyiz. Sevgililik döneminde de böyleydi ancak aşk gözümü kör etmişti. değişir düzelir umuduyla evlendim.
Not: Kendisi psikolojik danışman. Aynı okulda öğretmenlik yapan eğitimli insanlarız. İyice çıkmaza girdim.
Şeker hastasi mı?Öfke kontrol problemine sahip bir eşim var. Sinirlendiği zaman ağzından çıkanı kulağı duymuyor. Sayıp sövüyor. Bazen ufacık meseleleri aşırı büyütüyor. Sinirlenince senden soğudum senden nefret ettim gibi ağır cümleler de kuruyor. Sadece bana karşı değil. Arkadaşlarıyla yaşadığı birkaç tartışmaya tanık olmuştum orda da ağzından çıkanı kulağı duymamıştı. Bekarlık döneminde ailesiyle de şiddetli kavgaları olmuş. Konuştuğum zaman benim yapım bu çok çabuk sinirlenirim ve gözüm hiçbir şeyi görmez diyor. Konuştum olmadı beni kaybetme korkusu yaşattım yine çare olmadı. Önerileriniz neler? İyiyken çok iyi. Kimi zaman beni mutlu etmek için çırpınır i, hediyeler alır, küçük kağıtlara şiirler yazar çantama atar, kimi zaman özeleştri yapar "ben sana çok haksızlık ediyorum kimi zaman sana çok bağırıyorum sen çok fedakarsın iyi ki benim eşimsin" falan diyor. Ancak beş dk sonrası bir küçük mesele olsun ufacık bir olay bile olsa bağırıyor çağırıyor sövüyor senle evlendiğimde pişman oldumlara getiriyor durumu. Kısaca uçlarda yaşıyorum bu hatayı. Ailesi çok iyi insanlar. Oğullarının bu yönünü bildikleri için hep bana destek oluyor hep beni koruyorlar. Öz kızları gibi görüyorlar beni sağolsunlar. Eşim terapiste gitmeyi asla kabul etmez. İnsanların değişeceğine inanmıyorum. Ama biraz kendini frenleyip daha az kırıcı hale gelebilmesi için ne yapabilirim fikirlerinizi bekliyorum
Not: çocuğumuz yok yeni evliyiz. Sevgililik döneminde de böyleydi ancak aşk gözümü kör etmişti. değişir düzelir umuduyla evlendim.
Not: Kendisi psikolojik danışman. Aynı okulda öğretmenlik yapan eğitimli insanlarız. İyice çıkmaza girdim.
Annesi şeker hastası.Şeker hastasi mı?
Yada yatkinlik var mi?( Anne babasında şeker varsa yatkınlık vardır)
Muhtemelen eşinizde de gizli şeker dene durum vardır..seker hastalarında ani sinirlenmeler oluyor..Annesi şeker hastası.