Meraba hanımlar,konum biraz uzun bazı detayları vermek zorundayım daha objektif yorum yapabilmeniz icin o yüzden şimdiden belirtmek istedim
Eşimle daha yeni 3. yilimiza girdik evliligimizde.Cocuk yok.Esimin evlendikten sonra aşırı aileci olduğunu anladim.Ailesiyle altli ustlu oturuyoruz.Kv sürekli yemege çağırırdı.Başlarda bu hafta sonlariydi baktim artik h ici de ordayiz.Bir yerde bitecek sandigim bu durum katlanarak devam ediyordu.Kv ile 1 konuştum olmadı 2 konuştum olmadı sanki hiç konusmamisim gibi davet ediyordu hala...3-4-5 derken hala ısrarla davet ediyordu.En son davetini kibarca reddettigimde gitmedigimde eşime şikayet etmişti.Ve biz esimle tartıştık.Baslarda esim karışmasa da sonraki zamanlarda annesinden etkileniyordu artik.Cunku gitmeyince agliyordu cocuk gibi..Esim bir duruş gösteremediği için artik tek başıma mücadele ediyordum biseyleri dengeye oturtabilmek için.Bunun yani sıra bir de sorunlu bir gorumcem vardi.Daha evliligimin ilk başlarında sürekli bana evde yaşlı bakımı,temizlik isi,cocuk bakıcılığı,garsonluk işleri buluyordu benim böyle bir talebim yokken.Turizm ve otel işletmeciliği mezunuyum ve dolayısıyla bu işlerle zaman kaybetmek yerine kendi alanimda çalişmak istiyordum ama yurt dışına yeni yerleştigim için ve esimle de daha yeni evli olduğumuz için biraz daha zamana ihtiyacım olduğunu düşünüyordum.Bu isleri kibarca reddettim,ama sanirim kv ile bu konularda dertlesmis olacaklarki birbirlerini gaza getirmişler bir gün gorumcem bu yüzden bana sürekli telefonla oynuyorsun çalışmıyorsun zaten fln gibi söylenerek üstüme yürümeye kalktı.Hayatimda ilk defa böyle bişeyle karşılaştım normalde evet ailesine karşı saygisizdi annesini sen kilolusun,yaslisin diye aglatirdi babasına da ağza alınmayacak kufurler ederdi hatta her gittiğimiz yemekte bu tartışmalarına maruz kalırdık ama bana kadar sirayet edecegini bu kadar haddini aşacagini dusunememistim.Esim o gün gorumcemin üstüne yürüdü tuttu ailesine de yaptığı terbiyesizliği anlatmış.O günden sonra zaten konuşmadım kardeşiyle.Kv nin eşime yemek davetlerini kabul etmiyorum diye şikayet etmesinden sonra 1 sene görüşmedim.Cunku aşırı bunalmıştım.Yemege gittiğimizde musade isteyip kalkamıyordum.Otur otur şu dizi var çok güzel,bu program çok iyi fln ben zaten normalde de tv izleyen biri değilim ve evde bir sohbetleri yok yemek yendikten sonra tv izliyoruz sadece ve bunalıyordum artik..Gece yarısından önce bırakmıyordu tv başında uyuyakaliyordu uyandiriyordum hala "yok yok icim geçmiş" diyordu.Esim yemek yedikten sonra çalışma odasına geçiyordu kp önceden uyumaya gidiyordu.Gorumcem ayri yaşıyor dolayısıyla biz kv ile başbaşa artik nerdeyse evime gitmek için izin isteyecek hale geliyordum.O zamanlar aman ayıp olur vs diye istediklerimi veya istemediklerimi net bir şekilde ifade edemiyordum.Şuan geldiğim noktada istediğim istemediğim her seyi açıkça ifade edebiliyorum.Iste problem de burda başladı.Esim sürekli onlar seni kizi gibi görüyor çok seviyorlar vs diyerek ailesini bana sevimli göstermeye çalışıyordu.Ama annesi tam tersi tam bir diktatör,yönetmeyi seven, yemege davet ederken bile evet ve hayır seçeneği olur birini yemege cagirirken ya evet der ya hayır ikisine de saygı göstermek zorundasın ama reddedince hemen ağlıyor veya oğluna şikayet ediyordu..Yurt dışındayım o zaman yeni gelmişim ailem yok,arkadaşlarım yok kimseyi tanımıyorum ama dağ gibi problemlerim var içinden cikamadigim.Cok zor bir süreç geçirdim, kimseyle sorunlarını paylaşabilen biri değilimdir kolay kolay..Kendi içimde yaşıyorum ve kendimce çözüm üretmeye çalışıyorum.1 sene kv ile gorusmedikten sonra baktım esim üzülüyor etkileniyor onun hatırı icin tekrar gorusme karari aldim.Bu defa önce esimle anlaştım artik duzenli gitmek yok.Bakarsin bazen ayda 1, bazen ayda 2 veya 2 ayda bir gitmişiz ama öyle artik düzenli gidemem.Ben ailenle konuşacağım ama senin de söylemeni istiyorum dedim.Esim tamam dedi..Ertesi gün öyle yemeğine gittik.Dersimi aldığım için mesafeli davrandım havadan sudan konuştuk.Yemekten sonra "yemek için Teşekkür ederim.Bundan sonraki zamanlarda lütfen eskisi kadar sık olmasin ama ayda 1,2 ayda bir bazen daha çok ne zaman müsait olursak o zaman geliriz dedim.. Kv hic sesini çıkarmadı basini öne egdi bise demedi ama kp tabiki dedi beni onayladi.Kp bu konuda hic israr etmezdi zaten.Tüm sorunumuz kv' ileydi.Neyse ertesi gün değil ondan sonraki gün de uçağım vardi aileme Türkiye'ye ziyarete gidecektim.Yolculuktan konuştuk,annemlerle konuştuk kv ve kp de konuştular.Hersey normaldi.Onu hem de bir veda olarak gordum acikcasi arada çok bir zaman olmadığı için.Ertesi gün de valiz hazırlamakla evi toplamakla uğraştım.Artik arkadaş edinmiştim arkadaşlarım akşam son bir kez görüşmek istedi.Esim bıraktı dönüşte de aldı.23.15 gibi evdeydim.O gün sabahın 5 inde de h limanına doğru yola çıktık uçağım erken saatteydi çünkü.. Ben ailemin yanina geldim.20 gün fln normal konuştuk esimle.Sonra 2 gün yazmadı.Ben de kedimin videosunu istedim.Kediyi mi özledin sadece beni ozlemedin mi dedi.Seni de özledim dedim güldüm.Kedim için beni çok yordu zaten zihinsel olarak yorgunum dedi bir de kedi çok yordu.. Kedim sabahın çok erken saatlerinde uyanır mutfak lavabosundan çeşmeden su içmek istiyor,bahçeye çıkmak istiyor istekleri olana kadar miyavlar.Kedim sana yük mu oldu dedim "çok fazla zihinsel yorgunluk biriktirdim,çok fazla gerginlik ve şimdi hepsini hissediyorum sınava da girmem gerekiyor ve evdeki gerginlikler ve daha bir çok sey " yazmıştı.Ben de bunun benim suçum olmadığını söyledim.
Sonrasında ailesiyle giderken vedalasmadigimi söylemiş ki o yemeğin bir ertesi günü biz zaten yola çıktık tekrardan vedalasmaya gerek duymadım çünkü zaten o gün yolculuktan biletten konuştuk ve vedalaşmak için ayrıca gitmek abartı olurdu zaten o kadar şeyden sonra bir yemek yemişiz ama mesafeliydim.Eger esim söyleseydi zaten 5 dk uğrardık ama ben açıkçası esim de söylemediği için hadi ailenle vedalasalim da demedim çünkü zaten esimin hatri için barıştım eskisi gibi bir sıcaklık hissetmiyorum ailesine çünkü ailesi yüzünden çok yıprandık..
Bana kendimi çok ise yaramaz hissediyorum bazen kendimi senin mutluluğundan sorumlu hissediyorum bazen sana yetmiyormuşum gibi geliyor,çoğunlukla yanlış anlaşılmalar olduğunu düşünüyorum ama bana yük oluyorlar.Bazen kendimi önemsiz hissediyorum bazen depresyonda olduğumu hissediyorum.Dogrudan kimsenin sucu degil ama ben böyle hissediyorum tarzı şeyler yazıyor.Ben de depresyondaysa doktora gitmesi gerektiğini yazdım.Surekli ayni sekilde depresyondayim kalbimde de bir sorun olduğunu hissediyorum tarzı şeyler yazınca peki sana nasil yardim edebilirim dedim.Hala depresyonda olduğunu kendini öldürmekten korktuğunu fln yazıyor ağlarken resmini çekmiş göndermiş.. Açıkçası böyle seyler bana çok çocukça geliyor.Ben net bir insanım.Ben de tek basima orda çok zor günler geçirdim.Ailem varken yok gibiydi çünkü rahatsızlıkları var diye bir de kendi problemlerimi anlatıp üzmek istemedim.Bir noktaya kadar anlattım biliyorlar ama her seyi en ince ayrıntısına kadar anlatıp strese sokmak istemedigim için hep kendimi çok yalnız hissettim.Cunku annemin norolojik problemleri var ve stres yasak.
Eşimin bu tavırlarına kizdigim için bir süre aramalarıma mesajlarına cevap vermedim.Sevgiliyken sarılırken bir foto çekmiştik h limanindan ayrilirken onu göndermişti.Yine cevap vermedim çünkü sürekli depresyondayim fln diye konusuyor ve benim oni doktora yonlendirmekten baska bir çarem yok.Ailemle vedalasmadin diye başlayan bir konu bu kadar uzatılır mi sonu depresyona bağlanır mi bilmiyorum.Bu süreç icinde yaşadıkları onda böyle bir etki yaptıysa peki ben neden depresyona girmiyorum.En büyük depresyonu benim yaşamam lazımdı.Ama kendimi telkin ederek,videolar izleyerek hep kendimi dipten kurtarmaya çalıştım benim sorumlu olduğum bir ailem vardi depresyona bile girmeye hakkım olamazdı çünkü anneme bu süreçte moral verip hem kendimi hem onu ayakta tutmak zorundaydım.
Bugün geldiğimiz noktada nasil olduğunu sordum.Ansiyete panik atak yaşıyorum kalbimde de ağrı var dedi.Doktora gidip gitmediğini sordum.Cunku doktora gideceğim demişti.
"Zaten aylar önce almıştım .Homeopatik ilaçlar alıyorum ama yakında kontrolüm var gece uyuduğumda daha da güçleniyor ve ağlıyorum "dedi.Ne için ağlıyorsun peki ben ne yaptım dedim.
"Evet hepsi bana geri geliyor,bir hiç gibi hissediyorum.Kendimi kötü hissetmemek için kendimi öldürmek istiyorum ,her şeyde başarısız olduğumu hissediyorum.Bunun için ağlıyorum,bana ve aileme söylenen her şey için, annem için, annen için, babam için, gelecek için ağlıyorum… ve ben de ağlıyorum şimdi… Ben de depresyonda hissediyorum…."yazmis(Ailesini eleştirdiğim noktalar oldu ondan bahsediyor)
Ben de bunun sorumlusu ben miyim?En son gün ailenle birlikte yemek yedik ailene kötü ne söyledim dedim.Ekimde dönüş günüm ve eşyalarımı toplayıp ayrılacağımı söyledim en son.Daha bise yazmadı.
Esim aşırı aileci ve ailesiyle benim aramda denge kuramıyor.Ona göre ailesi yaşlı insanlar beni kizi gibi görüyorlar.Ama kizi gibi görseydi kv yemege gitmediğimde beni eşime şikayet etmezdi.Kizi gibi görseydi orda ailemden uzaktım bi birlikte yemek yeme meselesini büyütüp esimle bu konudan tartistigimizi bilip hala bu konuda israr etmezdi veya bir denge bulmaya çalışırdı.
Bu noktada nasil davranmalıyım şuan sağlıklı düşünemiyorum çünkü.Ailem her konuda arkamda olur eminim.Ama üzülmesinler diye tam nihai bir konuşma olmadan aramızda esimle sağlıklı yüz yüze bir iletişim, bise söylemek istemiyorum.Gercekten fikirlerinize çok ihtiyacım var Stresten surekli midem bulanıyor yemek yiyemiyorum artik lütfen kirici olmadan yorum yaparsanız çok sevinirim
Eşimle daha yeni 3. yilimiza girdik evliligimizde.Cocuk yok.Esimin evlendikten sonra aşırı aileci olduğunu anladim.Ailesiyle altli ustlu oturuyoruz.Kv sürekli yemege çağırırdı.Başlarda bu hafta sonlariydi baktim artik h ici de ordayiz.Bir yerde bitecek sandigim bu durum katlanarak devam ediyordu.Kv ile 1 konuştum olmadı 2 konuştum olmadı sanki hiç konusmamisim gibi davet ediyordu hala...3-4-5 derken hala ısrarla davet ediyordu.En son davetini kibarca reddettigimde gitmedigimde eşime şikayet etmişti.Ve biz esimle tartıştık.Baslarda esim karışmasa da sonraki zamanlarda annesinden etkileniyordu artik.Cunku gitmeyince agliyordu cocuk gibi..Esim bir duruş gösteremediği için artik tek başıma mücadele ediyordum biseyleri dengeye oturtabilmek için.Bunun yani sıra bir de sorunlu bir gorumcem vardi.Daha evliligimin ilk başlarında sürekli bana evde yaşlı bakımı,temizlik isi,cocuk bakıcılığı,garsonluk işleri buluyordu benim böyle bir talebim yokken.Turizm ve otel işletmeciliği mezunuyum ve dolayısıyla bu işlerle zaman kaybetmek yerine kendi alanimda çalişmak istiyordum ama yurt dışına yeni yerleştigim için ve esimle de daha yeni evli olduğumuz için biraz daha zamana ihtiyacım olduğunu düşünüyordum.Bu isleri kibarca reddettim,ama sanirim kv ile bu konularda dertlesmis olacaklarki birbirlerini gaza getirmişler bir gün gorumcem bu yüzden bana sürekli telefonla oynuyorsun çalışmıyorsun zaten fln gibi söylenerek üstüme yürümeye kalktı.Hayatimda ilk defa böyle bişeyle karşılaştım normalde evet ailesine karşı saygisizdi annesini sen kilolusun,yaslisin diye aglatirdi babasına da ağza alınmayacak kufurler ederdi hatta her gittiğimiz yemekte bu tartışmalarına maruz kalırdık ama bana kadar sirayet edecegini bu kadar haddini aşacagini dusunememistim.Esim o gün gorumcemin üstüne yürüdü tuttu ailesine de yaptığı terbiyesizliği anlatmış.O günden sonra zaten konuşmadım kardeşiyle.Kv nin eşime yemek davetlerini kabul etmiyorum diye şikayet etmesinden sonra 1 sene görüşmedim.Cunku aşırı bunalmıştım.Yemege gittiğimizde musade isteyip kalkamıyordum.Otur otur şu dizi var çok güzel,bu program çok iyi fln ben zaten normalde de tv izleyen biri değilim ve evde bir sohbetleri yok yemek yendikten sonra tv izliyoruz sadece ve bunalıyordum artik..Gece yarısından önce bırakmıyordu tv başında uyuyakaliyordu uyandiriyordum hala "yok yok icim geçmiş" diyordu.Esim yemek yedikten sonra çalışma odasına geçiyordu kp önceden uyumaya gidiyordu.Gorumcem ayri yaşıyor dolayısıyla biz kv ile başbaşa artik nerdeyse evime gitmek için izin isteyecek hale geliyordum.O zamanlar aman ayıp olur vs diye istediklerimi veya istemediklerimi net bir şekilde ifade edemiyordum.Şuan geldiğim noktada istediğim istemediğim her seyi açıkça ifade edebiliyorum.Iste problem de burda başladı.Esim sürekli onlar seni kizi gibi görüyor çok seviyorlar vs diyerek ailesini bana sevimli göstermeye çalışıyordu.Ama annesi tam tersi tam bir diktatör,yönetmeyi seven, yemege davet ederken bile evet ve hayır seçeneği olur birini yemege cagirirken ya evet der ya hayır ikisine de saygı göstermek zorundasın ama reddedince hemen ağlıyor veya oğluna şikayet ediyordu..Yurt dışındayım o zaman yeni gelmişim ailem yok,arkadaşlarım yok kimseyi tanımıyorum ama dağ gibi problemlerim var içinden cikamadigim.Cok zor bir süreç geçirdim, kimseyle sorunlarını paylaşabilen biri değilimdir kolay kolay..Kendi içimde yaşıyorum ve kendimce çözüm üretmeye çalışıyorum.1 sene kv ile gorusmedikten sonra baktım esim üzülüyor etkileniyor onun hatırı icin tekrar gorusme karari aldim.Bu defa önce esimle anlaştım artik duzenli gitmek yok.Bakarsin bazen ayda 1, bazen ayda 2 veya 2 ayda bir gitmişiz ama öyle artik düzenli gidemem.Ben ailenle konuşacağım ama senin de söylemeni istiyorum dedim.Esim tamam dedi..Ertesi gün öyle yemeğine gittik.Dersimi aldığım için mesafeli davrandım havadan sudan konuştuk.Yemekten sonra "yemek için Teşekkür ederim.Bundan sonraki zamanlarda lütfen eskisi kadar sık olmasin ama ayda 1,2 ayda bir bazen daha çok ne zaman müsait olursak o zaman geliriz dedim.. Kv hic sesini çıkarmadı basini öne egdi bise demedi ama kp tabiki dedi beni onayladi.Kp bu konuda hic israr etmezdi zaten.Tüm sorunumuz kv' ileydi.Neyse ertesi gün değil ondan sonraki gün de uçağım vardi aileme Türkiye'ye ziyarete gidecektim.Yolculuktan konuştuk,annemlerle konuştuk kv ve kp de konuştular.Hersey normaldi.Onu hem de bir veda olarak gordum acikcasi arada çok bir zaman olmadığı için.Ertesi gün de valiz hazırlamakla evi toplamakla uğraştım.Artik arkadaş edinmiştim arkadaşlarım akşam son bir kez görüşmek istedi.Esim bıraktı dönüşte de aldı.23.15 gibi evdeydim.O gün sabahın 5 inde de h limanına doğru yola çıktık uçağım erken saatteydi çünkü.. Ben ailemin yanina geldim.20 gün fln normal konuştuk esimle.Sonra 2 gün yazmadı.Ben de kedimin videosunu istedim.Kediyi mi özledin sadece beni ozlemedin mi dedi.Seni de özledim dedim güldüm.Kedim için beni çok yordu zaten zihinsel olarak yorgunum dedi bir de kedi çok yordu.. Kedim sabahın çok erken saatlerinde uyanır mutfak lavabosundan çeşmeden su içmek istiyor,bahçeye çıkmak istiyor istekleri olana kadar miyavlar.Kedim sana yük mu oldu dedim "çok fazla zihinsel yorgunluk biriktirdim,çok fazla gerginlik ve şimdi hepsini hissediyorum sınava da girmem gerekiyor ve evdeki gerginlikler ve daha bir çok sey " yazmıştı.Ben de bunun benim suçum olmadığını söyledim.
Sonrasında ailesiyle giderken vedalasmadigimi söylemiş ki o yemeğin bir ertesi günü biz zaten yola çıktık tekrardan vedalasmaya gerek duymadım çünkü zaten o gün yolculuktan biletten konuştuk ve vedalaşmak için ayrıca gitmek abartı olurdu zaten o kadar şeyden sonra bir yemek yemişiz ama mesafeliydim.Eger esim söyleseydi zaten 5 dk uğrardık ama ben açıkçası esim de söylemediği için hadi ailenle vedalasalim da demedim çünkü zaten esimin hatri için barıştım eskisi gibi bir sıcaklık hissetmiyorum ailesine çünkü ailesi yüzünden çok yıprandık..
Bana kendimi çok ise yaramaz hissediyorum bazen kendimi senin mutluluğundan sorumlu hissediyorum bazen sana yetmiyormuşum gibi geliyor,çoğunlukla yanlış anlaşılmalar olduğunu düşünüyorum ama bana yük oluyorlar.Bazen kendimi önemsiz hissediyorum bazen depresyonda olduğumu hissediyorum.Dogrudan kimsenin sucu degil ama ben böyle hissediyorum tarzı şeyler yazıyor.Ben de depresyondaysa doktora gitmesi gerektiğini yazdım.Surekli ayni sekilde depresyondayim kalbimde de bir sorun olduğunu hissediyorum tarzı şeyler yazınca peki sana nasil yardim edebilirim dedim.Hala depresyonda olduğunu kendini öldürmekten korktuğunu fln yazıyor ağlarken resmini çekmiş göndermiş.. Açıkçası böyle seyler bana çok çocukça geliyor.Ben net bir insanım.Ben de tek basima orda çok zor günler geçirdim.Ailem varken yok gibiydi çünkü rahatsızlıkları var diye bir de kendi problemlerimi anlatıp üzmek istemedim.Bir noktaya kadar anlattım biliyorlar ama her seyi en ince ayrıntısına kadar anlatıp strese sokmak istemedigim için hep kendimi çok yalnız hissettim.Cunku annemin norolojik problemleri var ve stres yasak.
Eşimin bu tavırlarına kizdigim için bir süre aramalarıma mesajlarına cevap vermedim.Sevgiliyken sarılırken bir foto çekmiştik h limanindan ayrilirken onu göndermişti.Yine cevap vermedim çünkü sürekli depresyondayim fln diye konusuyor ve benim oni doktora yonlendirmekten baska bir çarem yok.Ailemle vedalasmadin diye başlayan bir konu bu kadar uzatılır mi sonu depresyona bağlanır mi bilmiyorum.Bu süreç icinde yaşadıkları onda böyle bir etki yaptıysa peki ben neden depresyona girmiyorum.En büyük depresyonu benim yaşamam lazımdı.Ama kendimi telkin ederek,videolar izleyerek hep kendimi dipten kurtarmaya çalıştım benim sorumlu olduğum bir ailem vardi depresyona bile girmeye hakkım olamazdı çünkü anneme bu süreçte moral verip hem kendimi hem onu ayakta tutmak zorundaydım.
Bugün geldiğimiz noktada nasil olduğunu sordum.Ansiyete panik atak yaşıyorum kalbimde de ağrı var dedi.Doktora gidip gitmediğini sordum.Cunku doktora gideceğim demişti.
"Zaten aylar önce almıştım .Homeopatik ilaçlar alıyorum ama yakında kontrolüm var gece uyuduğumda daha da güçleniyor ve ağlıyorum "dedi.Ne için ağlıyorsun peki ben ne yaptım dedim.
"Evet hepsi bana geri geliyor,bir hiç gibi hissediyorum.Kendimi kötü hissetmemek için kendimi öldürmek istiyorum ,her şeyde başarısız olduğumu hissediyorum.Bunun için ağlıyorum,bana ve aileme söylenen her şey için, annem için, annen için, babam için, gelecek için ağlıyorum… ve ben de ağlıyorum şimdi… Ben de depresyonda hissediyorum…."yazmis(Ailesini eleştirdiğim noktalar oldu ondan bahsediyor)
Ben de bunun sorumlusu ben miyim?En son gün ailenle birlikte yemek yedik ailene kötü ne söyledim dedim.Ekimde dönüş günüm ve eşyalarımı toplayıp ayrılacağımı söyledim en son.Daha bise yazmadı.
Esim aşırı aileci ve ailesiyle benim aramda denge kuramıyor.Ona göre ailesi yaşlı insanlar beni kizi gibi görüyorlar.Ama kizi gibi görseydi kv yemege gitmediğimde beni eşime şikayet etmezdi.Kizi gibi görseydi orda ailemden uzaktım bi birlikte yemek yeme meselesini büyütüp esimle bu konudan tartistigimizi bilip hala bu konuda israr etmezdi veya bir denge bulmaya çalışırdı.
Bu noktada nasil davranmalıyım şuan sağlıklı düşünemiyorum çünkü.Ailem her konuda arkamda olur eminim.Ama üzülmesinler diye tam nihai bir konuşma olmadan aramızda esimle sağlıklı yüz yüze bir iletişim, bise söylemek istemiyorum.Gercekten fikirlerinize çok ihtiyacım var
Stresten surekli midem bulanıyor yemek yiyemiyorum artik lütfen kirici olmadan yorum yaparsanız çok sevinirim 
