- 31 Ekim 2014
- 3.782
- 9.370
Merhaba sevgili KK sakinleri,
Neden ingilizce konu başlığı, bu ne şimdi diyeceksiniz, haklısınız ama şarkının sözleri böyle.
Aşık olmamanız gereken birine aşık oldunuz mu diye soruyor şair, ben de soruyorum. Sorumun cevabına da uyuz oluyorum çünkü olmaz öyle şey diye aylardır verdiğim iç savaş neticesinde geldiğimiz noktada malesef oldum. 
Neden olmaz kısmının altını hiç açmayacağım çünkü bu kısım için kafam gayet net ve berrak, olmaz. Ne içimde ne dışımda olmazı oldurmaya ilişkin soyut ya da somut hiçbir çabam yok, olmayacak da. Bu kendime olur mu ki acaba diye bahaneler üretmek amacıyla açılmış bi konu değil özetle.
Peki neden konu açtın diyeceksiniz? Çünkü hiç böyle bi şey hissetmiyormuşum gibi iç dünyamda olanları yok saymaya çalıştım olmadı, alt tarafı hormonlar ve hayranlık geçer herhalde diye küçümsedim o da olmadı. Kabullenmeyip inkar mekanizması çalıştırdıkça daha da kötüye gidiyor her sey. O nedenle hem dedim ki bir toplulukla paylaşayım, böylece konuyu içimden atmış olayım, hem de biraz kafa dağıtma önerisi alayım.
Nasıl anlatayım, içimde kelebekler uçuşuyo, papatyalar yeşeriyo adamın bi gülüşüne.
Ama benim papatyaların kafasını koparasım, kelebekleri sapanla avlayasım var. 
Birlikte olduğumuz zamanlarda bazen hiçbir şey yok, her şey çok normal ama sonra bi an geliyo yer kayıyo ayağımın altından. Ama nasıl güzel kayıyo, düşüyomuşum gibi değil de uçuyomuşum gibi. Çevremde kim varsa onları da sürükleyesim geliyo peşimden gökyüzüne, herkes çok mutlu olsun istiyorum, herkese her şeye şebelek bi enerjiyle yaklaşıyorum o varken. Bu neyin kafası diye soracak yorum sahibeleri olacaktır, haklılar. Aşkın bende bir miktar kafa yaptığı doğrudur.
Ama işte dedim ya aşık olmamam gereken birine aşığım. O nedenle yukarıda saydığım duygular bi yandan enerji getirirken bi yandan bütün enerjimi sömürüyorlar. Konuyu içimde tuttukça iki uçta savrulduğumu fark ettim, o nedenle dedim ki sizinle paylaşayım.
Şimdi normal bi zamanda bi başkası açsa bu konuyu ilginizi dağıtın, bu güzel enerjiyi size fayda saglayacak alanlara yönlendirin, hayatınızın diğer yönlerine/hayatınızdaki diğer insanlara ağırlık verin, yeni duygular canlandıracak işler ve insanlarla vaktinizi daha verimli doldurun vs. derdim ben.
Ama pandemi sağolsun sosyal ilişkiler ve aktiviteler askıda, uzun süreli buluşmalar, gönlünce gezip eğlenmeler, aktivitelere katılıp yeni bi şeyler ögrenmeler/yeni insanlar tanımalar, dolu dolu enerji attığım egzersizler başka baharlara kaldı. İş hayatı bile donuklastı, çözmesi zevkli, takip ederken hırslandığım, başarınca tatmin olduğum tüm işler de duruldu.
Belki biraz da bu durum ve boşluk hissi yüzünden böyle bilemiyorum ama bu aralar kalbimi doğru dürüst attıran, yaşıyorum ben ya dedirten bi bu adama karşı hissettiklerim kaldı sanki. Ama onları da hissetmek istemiyorum ben.
Finale gelirsek, çıkarın beni bu kuyudan sevgili kk sakinleri. İçimdeki kelebekleri zehirleyelim,
ya da yazık benim kelebeklerime zehirlemeyelim. Ama kandıralım onları, kafalarını karıştıralım, bu adamı unutsunlar başka şeyler için kanat çırpsınlar. 
Nasıl dagıtılır bu duygular fikirlerinizi bekliyorum.
Not : Tek tek yorum sahibelerinden alıntı yapsam kaybolacak aralarda diye konuya ekleme yapayım dedim. Sebebini söylemedim çünkü sebebin sonuca bir etkisi yok. Acaba diyebileceğimiz bir durum yok yani ortada. O nedenle olur mu olmaz mı diye bi soru yok, bana yardım ederken sizin de kafanızda olmasın, direk olumsuz seçenekten yolumuza devam edelim diye bahsetmiyorum hiç sebebinden, bahsetmeyeceğim de.
Sadece yeni sorulara mahal vermemek adına iki konuya açıklık getireyim birincisi tamamen görmezden gelip iletişimimi kesebileceğim biri değil. Yoksa şimdiye elli kere Türk usulü teknolijik tedavi yöntemi olarak fişi çekmiş, ayaklarımı totoma vura vura kaçmıştım. Kaç canını kurtar yavrum demeyin o yüzden.
İkinci olarak ilk akla gelen soru işaretini aradan çıkarayım, adam evli değil. Ama olmazlık seviyesi olarak kıyaslayabilirsiniz. Yani evli biriyle ne kadar olmazsa bu adamla da o kadar olmaz benim için.
Buradan sonrasında sebep aramayın sonuca bakalım nolur, kelebek zehirliyoduk en son.
Not 2: Madem anlatmadan olmayacak neden olmaz kısmını anlatayım özetle. Olmaz çünkü adamla hayatın tamamen farklı evrelerindeyiz. Yaş olarak uygun değiliz, konum olarak uygun değiliz, hepsini geçtim, o bi evlilik geçirip boşanmış ve küçük bir çocuğu var, ben düz bekar yirmilerinin ortasında hayatını yeni kurmaya çalışan bi insanım. Özetle onun çoktan aştığı denizlerin kıyılarına ben daha yeni varıyorum ben. Onun bilgisi de, tecrübesi de, böyle bi ilişkiden doğabilecek problemler de 5e katlar beni.
Tüm bunlara rağmen ben bu adamla bi bağ kurmak için çabalar, başarırsam da bu durumların hepsiyle baş ederim diyenler de olabilir. Ama ben edemem biliyorum. Benim için uygun ya da doğru değil. Zaten bu nedenle baştan sebep belirtmedim. Çünkü herkesin kendine göre olmaz bu iş dediği bi an var, sebepler farklı olsa da sonuç değişmiyo neticede. Neyi kaldırırız neyi kaldıramayız biliyoruz bi yerde. Ben bu adamı kaldıramam mesela. Ki o beni nerede görür hiç bilmiyorum. Malesef olmaz yani özetle.
Neden ingilizce konu başlığı, bu ne şimdi diyeceksiniz, haklısınız ama şarkının sözleri böyle.
Aşık olmamanız gereken birine aşık oldunuz mu diye soruyor şair, ben de soruyorum. Sorumun cevabına da uyuz oluyorum çünkü olmaz öyle şey diye aylardır verdiğim iç savaş neticesinde geldiğimiz noktada malesef oldum. Neden olmaz kısmının altını hiç açmayacağım çünkü bu kısım için kafam gayet net ve berrak, olmaz. Ne içimde ne dışımda olmazı oldurmaya ilişkin soyut ya da somut hiçbir çabam yok, olmayacak da. Bu kendime olur mu ki acaba diye bahaneler üretmek amacıyla açılmış bi konu değil özetle.
Peki neden konu açtın diyeceksiniz? Çünkü hiç böyle bi şey hissetmiyormuşum gibi iç dünyamda olanları yok saymaya çalıştım olmadı, alt tarafı hormonlar ve hayranlık geçer herhalde diye küçümsedim o da olmadı. Kabullenmeyip inkar mekanizması çalıştırdıkça daha da kötüye gidiyor her sey. O nedenle hem dedim ki bir toplulukla paylaşayım, böylece konuyu içimden atmış olayım, hem de biraz kafa dağıtma önerisi alayım.
Nasıl anlatayım, içimde kelebekler uçuşuyo, papatyalar yeşeriyo adamın bi gülüşüne.
Ama benim papatyaların kafasını koparasım, kelebekleri sapanla avlayasım var. Birlikte olduğumuz zamanlarda bazen hiçbir şey yok, her şey çok normal ama sonra bi an geliyo yer kayıyo ayağımın altından. Ama nasıl güzel kayıyo, düşüyomuşum gibi değil de uçuyomuşum gibi. Çevremde kim varsa onları da sürükleyesim geliyo peşimden gökyüzüne, herkes çok mutlu olsun istiyorum, herkese her şeye şebelek bi enerjiyle yaklaşıyorum o varken. Bu neyin kafası diye soracak yorum sahibeleri olacaktır, haklılar. Aşkın bende bir miktar kafa yaptığı doğrudur.
Ama işte dedim ya aşık olmamam gereken birine aşığım. O nedenle yukarıda saydığım duygular bi yandan enerji getirirken bi yandan bütün enerjimi sömürüyorlar. Konuyu içimde tuttukça iki uçta savrulduğumu fark ettim, o nedenle dedim ki sizinle paylaşayım.
Şimdi normal bi zamanda bi başkası açsa bu konuyu ilginizi dağıtın, bu güzel enerjiyi size fayda saglayacak alanlara yönlendirin, hayatınızın diğer yönlerine/hayatınızdaki diğer insanlara ağırlık verin, yeni duygular canlandıracak işler ve insanlarla vaktinizi daha verimli doldurun vs. derdim ben.
Ama pandemi sağolsun sosyal ilişkiler ve aktiviteler askıda, uzun süreli buluşmalar, gönlünce gezip eğlenmeler, aktivitelere katılıp yeni bi şeyler ögrenmeler/yeni insanlar tanımalar, dolu dolu enerji attığım egzersizler başka baharlara kaldı. İş hayatı bile donuklastı, çözmesi zevkli, takip ederken hırslandığım, başarınca tatmin olduğum tüm işler de duruldu.
Belki biraz da bu durum ve boşluk hissi yüzünden böyle bilemiyorum ama bu aralar kalbimi doğru dürüst attıran, yaşıyorum ben ya dedirten bi bu adama karşı hissettiklerim kaldı sanki. Ama onları da hissetmek istemiyorum ben.
Finale gelirsek, çıkarın beni bu kuyudan sevgili kk sakinleri. İçimdeki kelebekleri zehirleyelim,
ya da yazık benim kelebeklerime zehirlemeyelim. Ama kandıralım onları, kafalarını karıştıralım, bu adamı unutsunlar başka şeyler için kanat çırpsınlar. Nasıl dagıtılır bu duygular fikirlerinizi bekliyorum.Not : Tek tek yorum sahibelerinden alıntı yapsam kaybolacak aralarda diye konuya ekleme yapayım dedim. Sebebini söylemedim çünkü sebebin sonuca bir etkisi yok. Acaba diyebileceğimiz bir durum yok yani ortada. O nedenle olur mu olmaz mı diye bi soru yok, bana yardım ederken sizin de kafanızda olmasın, direk olumsuz seçenekten yolumuza devam edelim diye bahsetmiyorum hiç sebebinden, bahsetmeyeceğim de.
Sadece yeni sorulara mahal vermemek adına iki konuya açıklık getireyim birincisi tamamen görmezden gelip iletişimimi kesebileceğim biri değil. Yoksa şimdiye elli kere Türk usulü teknolijik tedavi yöntemi olarak fişi çekmiş, ayaklarımı totoma vura vura kaçmıştım. Kaç canını kurtar yavrum demeyin o yüzden.
İkinci olarak ilk akla gelen soru işaretini aradan çıkarayım, adam evli değil. Ama olmazlık seviyesi olarak kıyaslayabilirsiniz. Yani evli biriyle ne kadar olmazsa bu adamla da o kadar olmaz benim için.
Buradan sonrasında sebep aramayın sonuca bakalım nolur, kelebek zehirliyoduk en son.
Not 2: Madem anlatmadan olmayacak neden olmaz kısmını anlatayım özetle. Olmaz çünkü adamla hayatın tamamen farklı evrelerindeyiz. Yaş olarak uygun değiliz, konum olarak uygun değiliz, hepsini geçtim, o bi evlilik geçirip boşanmış ve küçük bir çocuğu var, ben düz bekar yirmilerinin ortasında hayatını yeni kurmaya çalışan bi insanım. Özetle onun çoktan aştığı denizlerin kıyılarına ben daha yeni varıyorum ben. Onun bilgisi de, tecrübesi de, böyle bi ilişkiden doğabilecek problemler de 5e katlar beni.
Tüm bunlara rağmen ben bu adamla bi bağ kurmak için çabalar, başarırsam da bu durumların hepsiyle baş ederim diyenler de olabilir. Ama ben edemem biliyorum. Benim için uygun ya da doğru değil. Zaten bu nedenle baştan sebep belirtmedim. Çünkü herkesin kendine göre olmaz bu iş dediği bi an var, sebepler farklı olsa da sonuç değişmiyo neticede. Neyi kaldırırız neyi kaldıramayız biliyoruz bi yerde. Ben bu adamı kaldıramam mesela. Ki o beni nerede görür hiç bilmiyorum. Malesef olmaz yani özetle.
Son düzenleme:
iki gün ağlar unuturdum halbuki ama o kafayla bilemedim.
cümle eksik geliyor bu haliyle gözüme 
