- 26 Haziran 2014
- 27
- 1
Benimkisiyle ilk çıkmamız bir hafta mi ne olmustu ayrılmıştı benden baska bir kız için. Sonra da konuşmadık 2-3 ay. Bir gun baktım telefonuma yazmış yine napiyorsun nasıl gidiyor falan sevgilim var mi öğrenemeye çalıştı falan. Ama ben ayrıldıktan sonra baya üzülmüştüm cunku çıkmadan uzun bi sure cok hoşlanmıştım ondan ve boyle bi ayrılık beklemiyordum. Sürekli salak salak aglayip yazarsa ararsa affetmiycem diyordum. Nefret ediyordum nerdeyse... Ama yazinca yine dayanamadım ve onunla tekrar konuşurken icimin nasıl pir pir ettigini yeniden hatırladım. Fark ettim ki nefret ve sevgi birbirine çok yakın duygular. Ikisi de iki ayrı uç olsa da birbirlerine kolayca donusebiliyorlar. Her neyse. Sonuc olarak fark ettim ki baya değişmiş ve daha sıcak davranmaya başlamıştı artık bana. Ben de affettim tabii. Bi daha asla ayrilmicam uzmeyecegim diyip duruyordu. Gercekten cok da mutluyduk. Sınava girmişti ve benim yaşadığım sehri yazmıştı. Fakat ben onun istemedigi bi bolumu yazdım cunku onun okulunda düzgün bi yer olmuyordu ve açıkcası baska sehire de gidemeyeceğim icin kendi bolumumu tercih ettim. Bunun üzerine bayagi tartıştık. Yakın olamayacağız ayrilicaz diyip duruyordu. Oysa aynı sehirdeyiz ve ne zaman istersek en gec yarım saatte buluşabiliriz. Yani yakınız ama sadece okullarımız farklı. Çok abarttı bu durumu. Kendisini harap etti, ben de üzüldüm çok ama bu kadar harap edilecek bi sey olarak görmedim. Her neyse sonuc olarak gecen hafta benden ayrıldı. Artık aramız eskisi gibi olamaz biliyorsun zaten dedi. Içimden bir sey koptu sanki çok üzüldüm. Ama bu sekilde sonlanacagini hissetmiştim sanki. Bilmiyorum, su an açıkcası mutsuzum ama belki daha iyi olmuştur. Belki yine gelince görüşürüz, kim bilir?