Eşin yüzde bin haklı
Benim arkadaşım İzmire atandı, orada evlendi vs vs. Yillar once kiz kardeşi de full İzmir yazmis üniversite tercihlerine. Kıza devlet yurdu çıkmayınca ablasının yanına bir yerleşti pir yerleşti. ailesini çekmemek için yazın bile gitmedi memleketine
arkadasimin kardesine bunca hizmet ettigi, esiyle arasi bozuldugu yetmez gibi bir de kızla ilgili bir durum olduğu zaman ablaya hesap sordular , 'niye sahip çıkmadın' diye.
Bu arada benim hikayede aile nasılsa ablasıyla yaşıyor masrafı yok diye çok para yollamıyormus. 'ileride geri ödeyemem niye hayata borç ile başlayayım' modundaki kardes kyk kredisi de çekmemiş. Her şeyin yanında bir de harçlık veriyordu ablası.
Birkaç kere artik istemediğini ailesine söyleyecek oldu, kıyamet koptu. Kardeşini sokağa atacak , ite köpeğe meze yapacak muamelesi yaptılar, geri adım attı. O dönem kardeş de triplendi, evde yasamaya devam ettiği halde ablasını görmezden geldi falan.
Cooook saçma bir süreç. Ama işin içine girince insan akıntıya kapılmış gibi yaşayıp gidiyor, çıkamıyor. Biz de benzer süreçten geçtik uzun yıllar önce. İyi niyetle bir akrabanın bebeğine gündüzleri bakmayı kabul etti annem, sonra 9-10 sene bizle yasadi cocuk. Ciddi anlamda bizle yaşadı, anneme anne babama baba falan dedi, okula biz götürdük, kursa biz yazdırdık.
10 senenin sonunda da en kötü biz olduk:))
Yani 'o kadar da olmaz' deme, inan o kadar da oluyor. Bu bahsettiğim arkadaşım 4 sene baktı kardeşine. Bir de kiz mezun olunca İzmiri bırakıp dönmek istemedi:)) neyse ki ailesi zorladı da memlekete gitti. Burada iş bulsa, belki hala ablasıyla yaşayacaktı.
Madem istemiyorsun şimdiden söyle. Belki kalacak bedava ev olmadığını anlayınca daha yakin ya da daha ucuz bir sehir seçer. Ama sana güvenip o şehri yazıp ortada kalınca (kendilerince haklı olarak) sana kızarlar. Açık iletişim en güzelidir.
Onlar doğurdu , onlar bakacak
Senin ya da kocanın bir sorumluluğu yok bu durumda
