Düşündüm ama bir depresyon içinde değilim. fevri tavırlarım var umursamazım kendimi tehlikeye daha kolay atıyorum bazı zamanlar bunun farkındayım, hep de öyleydim eskiden de hiç korkmazdım başıma gelince anlar sonra yine devam ederdim hep böyle fevri karakterim vardı. Gitmeyi düşündüm psikiyatriye bir ara ama vazgeçtim mezun olduktan sonra iş bulma konusundan dolayı ve kayıt edilmesini istemiyorum gidersem o da mümkün değil
Depresyondasınız demiyorum.
Travmatik bir deneyiminiz var.
Bugün benzer şemaların ihtimalinden dolayı korkarak konu açıyorsunuz.
Arada kendinizi tehlikenin yeline maruz bırakıyorsunuz farkediyor musunuz?
'Akşam neden görüştün?' sorusuna; 'Aslında gündüz görüşecektim.'
'Arabaya neden bindin?'
'Sahilde yürüyeceğiz zannettim.'
'Kafede neden oturmadınız?'
'Israr ettim ama yürüyünce peşinden gittim.'
'Elini neden çekmedin?' sorusuna;
'Kitlendim' gibi cevaplarınız var.
Neticede yapmayı niyet ettiğiniz şeylerle akışta kontrol edemediğiniz, tepki gösteremediğiniz şeyler bambaşka.
Dediğiniz gibi kitleniyorsunuz.
Dikkatinizi çekmek istediğim
nokta burası.
Tehlikeye ve riske açık olan insanlar kriz anlarını iyi yönetebilecek beceriye sahip olmalılar. Genelde de olurlar.
Sizin çözülmeniz zaman alıyor.
Yardım almak konusunda anonim bir ses ne kadar ısrar edebilirse o kadar ısrar ediyorum. Ancak siz bilirsiniz.