Kızlar kendi içimde vicdanımla savaşmaktan bıktım. Şimdi şöyle benim berkarlıktan kalma bir arabam var, ve nişanlandığımdan beri yaklaşık 1,5 seneyi aşkındır araba annemlerde çünkü her yere nişanlımla git gel yapıyorduk, kendi arabama ihtiyaç pek kalmıyordu. bu arada abim var ve kendi arabası da var ama eski bir model. arabası bozulur benimkini ister, arkadaşlarıyla buluşur benimki, yazın çok sıcak olur kendi kliması çalışmadığından benimkini alır, sonra çocugu hastaneye gidecek, babamı arar götür der, ee yine benim araba ile. inanın 2 senedir bu böyle, zaten çocuklarından birini her hafta eşi kursa götürüyor baya uzak bir yere benim arabamla, hadi dedim o neyse mecburiyetten. mesela geçen yine aldı, ertesi gün aradım araba lazım dedim, bir kere daha öyle yaptım hemen sabahında aradım, çünkü artık anlasın istiyorum, mesela getirdi arabayı içi kahve gibi kokmuş 
ki ben arabamda sigara içtirmiyorum, kendim de içmiyorum, eşime de asla içtirmiyorum.
evlenince artık istemez diyordum ama hiçbir şey değişmedi. açık açık "vermek istemiyorum" diyin diyeceksniniz ama diyemiyorum başka bir çözüm bulun. olay çıkartır onca sene verdiğim boşa gider, bir arabayı esirgediye çıkar adım. bu arada arabanın km si aldı başını gitti, o kendince şöyle düşünüyor, haftada bir gün istiyorum ne olacak ee eşi de alıyor haftada bir gün, ee zaten babamların arabası yok, çoğunlukla babama lazım olur diye ona da kıyamıyorum hep orada duruyor. eşim de bir şey demiyor ama arada diyorki senin arabayı satalım yok yere kasko, vergi b. ödüyorsun diyor.
şimdilik arabayı satma planım yok, çünkü eşim sürekli şehir dışında, fakat arabam artık kapının önünde dursun istiyorum ne yapmam lazım? yine arayacak ve isteyecek, gereksiz mi bu derdim vereyim gitsin mi? yoksa nasıl bir şey yapmalıyım ki artık keyfi olarak benim arabam istenmesin. bir yol gösterin, haftasonu sinirden uyuyamadım resmen hele de sabah o arabaya binip her yeri sigara külüyle görünce kan beynime sıçradı.
kızlar bir yol gösterin, açıkça söylemem ama nasıl ifade edebilirim ki anlaşılsın ve artık asla istenmesin 
ki ben arabamda sigara içtirmiyorum, kendim de içmiyorum, eşime de asla içtirmiyorum.evlenince artık istemez diyordum ama hiçbir şey değişmedi. açık açık "vermek istemiyorum" diyin diyeceksniniz ama diyemiyorum başka bir çözüm bulun. olay çıkartır onca sene verdiğim boşa gider, bir arabayı esirgediye çıkar adım. bu arada arabanın km si aldı başını gitti, o kendince şöyle düşünüyor, haftada bir gün istiyorum ne olacak ee eşi de alıyor haftada bir gün, ee zaten babamların arabası yok, çoğunlukla babama lazım olur diye ona da kıyamıyorum hep orada duruyor. eşim de bir şey demiyor ama arada diyorki senin arabayı satalım yok yere kasko, vergi b. ödüyorsun diyor.
şimdilik arabayı satma planım yok, çünkü eşim sürekli şehir dışında, fakat arabam artık kapının önünde dursun istiyorum ne yapmam lazım? yine arayacak ve isteyecek, gereksiz mi bu derdim vereyim gitsin mi? yoksa nasıl bir şey yapmalıyım ki artık keyfi olarak benim arabam istenmesin. bir yol gösterin, haftasonu sinirden uyuyamadım resmen hele de sabah o arabaya binip her yeri sigara külüyle görünce kan beynime sıçradı.
kızlar bir yol gösterin, açıkça söylemem ama nasıl ifade edebilirim ki anlaşılsın ve artık asla istenmesin 
