- 30 Nisan 2008
- 45.779
- 24.642
yani öğleden beri tuvalete girip girip hüngür hüngür ağlıyorum
dün akşam yatarken açıcam konuyu demiştim. bugün tekrar vazgeçmiştim. ama içimde tutamıyorum
çünkü vicdan azabı çekiyorum
yani öğleden beri tuvalete girip girip hüngür hüngür ağlıyorumoff ne sıkıntılar var yarabbim allah daha beterinden korusun ne diyelim. Bende aile konusunda çok doluyum her zaman içime atıyordum ta ki şu siteye yazmaya başlayana kadar bi süre sonra insan en yakın arkadaşına bile anlatamaz hale geliyor ki ben çok da anlatamam zaten herkesin sıkıntısı kendine yetiyor. Ama çok doluyum bende şuan bunları yazrken bile gözlerim dolu dolu ağlamamak için çok zor tutuyorum kendimi. Hep içime akıtıyorum ve artık içim içime sığmaz hale geldi. Ne zaman taşacak bilmiyorum.
Diğer mesajlarına da baktım.Aslında uzun uzun yazacak çok şey var ama ,
hiçbirşey bilmeyen insanlara oturup analtmak hem zor, hemde o duyguyu vermek imkansız.
annem ve babam ben ve abimi her zaman çok sevdi. iyi günümüzdede kötü günümüzdede hep yanımızda oldular.
maddi , manevi olarak.Üstelik şu zamanda gerek forumda gerek arkadaş çevremde umursamaz aileleri gördükçe ne kadar iyi olduklarını dahada iyi anlıyorum.
Fakat ben diyorum hani ölseler şimdi, ömür boyu bir vicdan azabına sürüklenirim.
Neden ; çok üzdük ya onları . Nasıl desem ben mesela ailemden gizli piercing taktırdım yani yaptıpım en büyük şey buydu, daha sonra evlendim bir sürü sorun , tüp bebek süreci e tabi bütün hayatta kazanamadıklarımın acısını herkezden çıkarırken onlarda nasiplendi. yani şöyle mesela dur ben ağlamayayım da üzülmesinler diyemedim zira böyle insanlarda var. ama ben ya boyunlarına sarılıp agladım, yada bacaklarına dolana dolana agladım ve ağlattık.
İllaki karşıt görüşlerimizde oldu, Buarada benim babam imam Müezinliği yapmış biz Türkiyeli değiliz. Giydik gezdik,sigarada içtik, biralı votkalı fotoğraflar hayat o ya önlerine önlerine düştü.
Neyse sonra boşandım o ayrı dert kucağımda bebek yine o süreci hiç sakin geçirmedim. elimde değildi yani. Annemi kendimle beraber depresyona soktum benle beraber oda tedavi gördü.
Daha sonra ben evlencem tekrar milletten on tane laf, işte annem aman kızım aman bebeğim şöyle böyle dedikçe ben öyle düşünüyorum ya banane milletten dedim , annemde öyle naif biri oturup dinlemiş.
aaa biz daha 1.bulamadık seninki 2.hemen buldu demelerinin altında bişiler aradıda aradı.
Evlendim geçen sene ölümden döndüm bebek doğuracağım diye. Yine aynı şeyler müthiş fedakarlık yani öl dese ölecekler o kadar.
Hatta annem eski eşim için böyle beni üzdükçe o ayrılık aşamasında bana diyordu öldüreyim ben onu öldüreyim . o kadar yani.
Bu sadece benim payımdan yaşattıklarımız.
Sonra sadece ben degil abimdende cok uzulduler. Oda evlendi iyi fena bir esi var kotu degil ama asla gelin hanimin ailesi gibi saygi gormediler. Hasta olduklarinda abim onlari doktora tasidi kotu gunlernde yaninda oldu tabi. Bende oldumda. Abimin kayinvalidesinin psikolojik sorunlarindan ilk 3 sene cok sikintili geçti ,yani karakola bile sikayet etti kadin ailemi. Sebebler cok sacmassonra uzun sure kadin hastanede yatti. Neyse o kismi uzatmicam cunku abimebir kardes olarak mmüthiş kirginim.
abimin esiyle biz 5 gun arayla dogurduk. Sürekli benimki büyüdü seninki kucuk, benim ki konustu seninki konusmadi gibi kiyaslamalar yapildi. Fakat bu dillendirildi. Sorun su ki bundan aylat evvel bir aksam abimlerle düğüne gittim. Cocugumu alarak. Donustede bize gelin dedim ( 2.5 senedir evliyim 3 kere anca geldiler.) Kisa kesicem onun ufagiyla benim cocuk kavga etti. Benimki onunkinin saçını cekti. Bende her zamanki gibi egecim neden yapiyosun kardesin o senin dedim. Abim e5 uzerinde arabayi saga cekti neden vurmuyosun ccuguna nedennnn vracaksin ona yoksa ben ona vuracam sen dovmezsen ben dovucem ded. Dovemezsin vuramazsin hele bir dov seni oldururum diye cok kotu tartıştık buarada benim cocugu arabadan indirmye calisiyor. Ben agla cocuk agla eve zor geldik. Esime ve annemlere anlattim olanlari ama kuramiyorum kesmisin beni sanki.
hersey burdan basladi. Ama nerden bilirdik cok daha kotusunun olacagini.
devamini yazicam cidden uzerinden aylar gecti ama daha henuz bunu birileriyle paylasabilirim.
Bu olayın hemen ardından bir gün komşu bana (cidden hepsini yazsam okuymaya tahammülünüz kalmayacak) senin çocuk çok uslu annen bugün x annesinden özür diletti ağlaya ağlaya dedi. yani abimin kaynanasından( abimin kızının doğumunda barıştılar ve 3 sene beraber yaşadılar kaynanasıyla abim, annemin alt katında)
benim oğlan abimin kızına orospu demiş, dümdüz yazıyorum çünkü daha çok küçük , bu kelimenin anlamnını bilmeden söylüyor. evde küfür yok hatta forumda abi,lan , hacı diyorum ama bende normalde gayet hanım biriyim neyse.
bunun üzerine benim cocuğa bütün aile tepki koymuş. yanlış oldğunu anlasınlar diyede tek tek özür diletmeler ağlayarak.
annemle bu yüzden sayısız kavga ettim. artık annem anlamıştı bana sus sus sen kızsın diyordu ama bıçak kemğe dayandı.
bilenerek haftalarımı geçirdim.
buarada çocuklarımızı aynı okula vermiştik, ama benimki onun kızına osorpu dediği için abimin kayınvalidesi bunları aynı okula vermesinler demiş, sağda solda.(bende o hırsla cocugumun okulunu değiştirdim)
Daha sonra abimden 9 yaş küçük olmama ragmen abime sinirlenmeden onu doldurmadan bunlardan bahsettim uyardım, iyi kadın ama bak böyle böyle dedim çünkü abimde görüntüde cocugumu kendi cocugu gibi sever özellikle yaşananlardan ötürü. daha doğrusu öyle sanıyordum.
şimdi biraz abimle biz hakkındada bilgi vereyim. Abimin fabrikası var.(babamın desteği ile) eşinin çalıştırdığı dükkan benim babamın. oturduğumuz daireler babamın. daha bu aya kadar ev vergisi bile hiç ödememiştik.
kısacası, ramazanda kandilde, annemde denk geldik.
bunların kızı benim cocuga orospu cocugu dedi(bunuda sansürlemedim) bende baban nerede babanı getirde konuşayım dedim.
abim direk noldu lan noldu diye üzerime yürüdü . bak senin kzıında küfür ediyormuş abi gördünmü dedim. aslında cidden kızgınlıgım abime değil kayınvalidesineydi abimde bir erkek olarak bütün bunlara bu kadar gözyumuyor olmasına anlam veremiyorum.( abimin kaynanası anneme resmen, it muamelesi ediyordu )
çok tartıştık anlatamam çok ağır şeyler söyledik. annem babam abim eşi. ve bir kuzeniminzin eşi hepsinin gözlerinin önünde.
ne var ne yok söyledik.
bana boşandın dedi, bende ona ben boşandım ama ben anamı babamı kimseye ezdirmedim sen getirdik annemin alt katına oturttun kadını dedim. ikimizde birbirlerimizi evlerimizden kovduk , 1 sokak arayla oturuyoruz.
snra noldu biliyormusunuz bunu yazmaya bile utanıyorum bir anda abimi koltukta görmemle bir elini boğazımda hissetmem bir oldu, keşke diyorum oturup dayağımı yeseydim. o benim boğazımda ben onu var gücümle ittiriyorum .
çok üzgünüm gerçekten devamını yazmaya gerek varmı bilmiyorum.
o gece şöyle bitti bütün bu itişme yanaşırken kendi cocugumuda kapıda gördüm bakakaldım. oda bana bakıyordu. ben sana naptım ha dedim naptım senin karının ailesi sana milyarlar(abimin arabasını perte cıakrttı kaynı, ki bu arabayıda ona babam almıştı ) dilim kopsaydıda söylemeseydim diyorum ama . sana milyarlarca zarar verdiler sen onlara gıkını cıkarmadın sen soyle senin anan baban 10 senedir evinde bir tabak corba içtilermi dedim ha dedim?
bu seferde elleri yakamda olan yengemi gördüm . onu üzerimden aldılar.
kısa kesicem. sinir krizi geçirip bayıldı.
aylarca konuşmadık, yüzümüze bakmadık. hatta cocuklarımızlada konuşmadık. ben haftalarca bir o yanda bir bu yanda agladım. aranızda bazıları bunları biliyor.
sonra annemle babam bizi çok barıştırmaya uğraştı.
ben her defasında reddettım, onlarlada tartıştık.
sizin yüzünüzde bir anne baba olarak gidip sorunları halletmediniz, bana hep sus sus sus
nereye kadar , söz konusu cocugum .
malum cocuk konusunda cok deliyim bunu anlamayan yoktur herhalde.
babam en son ben sizi 250 gr peynırle büyüttüm böylemi olacak millete karsı dedi.
bizi barıştırdı güya.
millete karsı ıyı aksamlar demek için.
10 gün sonra babam kalp krizi gecirince. hastanede , ben abim ve yengem şeklinde. hiç bişey olmamış gibi davranmaya başladık.
eylülün 13 babam kalp krizi gecirdi sanırım.
babam yogun bakımdayken sormuş yarın iş var kızım işe gidecekmi kim bakacak cocuga ?
o kadar iyi bir baba ve annemde iyi bir anne.
bizimde onlara layık gördüklerimiz bunlar.
abime gelince ona hala çok çok kırgınım ama ugrasmıyorum.
bütün bu kavgalar herkeze yansıdıgı ıcın kaynanası( onda severdım aç kadın fakir yoksul , ama artık onuda hiç sevmiyorum) anneme kendi tuğlasını çektiği evde it mualemesi yapamıyor. annem ve ben hala abimde bir tabak yemiş biri değiliz. abim hala bizim cocuklarımzıın cocuklarına ev bırakan babamdan 5 lıralık borcları arıyor.
ama aktif bilenmiyorum çünkü hiçbişey değişmeyecek.
annemle babamı üzmemek için uğraşmıyorum onlarla.
sonuc olarak 3 ay olacak babam kalp hastası.
2 kere anjıyo oldu stent takıldı.
iyi ama . ben o günden beri daha kötüyüm.
sürekli vicdan azabı çekiyorum.
evet hepsi bu kadar.
üzülme arkadaşım bundan sonrasına bak..yani öğleden beri tuvalete girip girip hüngür hüngür ağlıyorum
dün akşam yatarken açıcam konuyu demiştim. bugün tekrar vazgeçmiştim. ama içimde tutamıyorum
çünkü vicdan azabı çekiyorum
bende çok düşündüm bütün bunları .cute sen annene anladığım kadarıyla sen sus kızsın dediği için biraz da kızmış olabilirsin
abin de sende onun çocuğusun.. kadın da ne yapacağını şaşırmış o sırada
sen daha sakin yapılıysan sana yüklenmiştir..
abinin ege ye olan tutumu da yengen trip atıyor olabilir
onun çocuğu kıymetliyse bizimki de kıymetli biraz da o kızsın gibi
ben bunu hissettim.. hani sana demiş ya vur çocuğa diye
erkeklerin aklına gelmez öyle ondan öyle dedim..
Abla bende onun oğluna çok üzülüyorumCuteMom
yani sana yapılan haksızlıkları görünce elbette ki susmayacaksın.
ama abinin esas şapkasını önüne alıp düşünmesi gerekiyor.
sen evet belki annenle babanı bunlarla üzdüğün için pişmansın ama büyük suç abinde ve de bir kısmı "sus pus" dedikleri için annen babanda belki bilemedim.
gene de tüm bu yaşananlar içinde en çok oğluna üzüldüm biliyo musun?
hani demişsin ya "gözgöze geldim" diye
valla yazılan yorumları okumaya bile cesaretim yok o kadar doluyum. o kadar yani.Diğer mesajlarına da baktım.
Yaşattıklarınız sebebi ile vicdan muhasebesi içindesin.
Babanın hastalığı ile hatalarınızın farkına varmışsınız.
Ancak hiçbir şey için geç değil.
Anne babanızı mutlu etmek için geç değil.
Onların yüzlerinde birer tebessüm yaratabilmek için de geç değil.
Anne babalar yüce gönüllüdür evlatlarına karşı.
Başınızda sağlarken geri kalan ömürlerinde iyi evlat olmaya gayret edin.
Abin yapmasa da sen üzerine düşeni yap bundan sonrasında.
Bu muhasebeyi yapma noktasına gelebilmen bile güzel.
Hatalarının farkındasın,o zaman düzeltmen daha kolay canım.
Göreceksin ne küçük şeylerle mutlu olacaklar.
Sorunlarınızı daha fazla yansıtmayın onlara,yeterince yıpranmışlar.
Soruna gelince,açıkcası tıkandım kaldım.
RAhmetli annem inşallah bir evlat olarak benden razı olarak göçmüştür ebediyete.
Vicdanım rahat demeye dilim varmaz.
Yazarken ağlamamak mümkün değilmişşşşş.
Elinden geldiğince git sitemlerine alınma yaşlı onlar hoş gör kaybettiğinde keşke demeannemmmmm
70 yaşında, sadece tuvalet ve namaz için ayakta ..günün gerisini ya oturarak ya yatarak geçiriyor.
pek dışarı çıkamıyor rahatsız ama yalnızlığıdıa hiç sevmeyen biri .hergün konu komşu kendine oturmaya gelsin ister.
çocuklarınıda sürekli etrafında ister .babamda ona benzedi artık oda hergün bizi ister.
haftada iki kere yanlarına gitmeye çalışıyorum .pek yalnız kalmaz aslında illa birileri olur.
alt katta gelinimz oturuyor sürekli yanlarındadır bereber yemek yerler.
ama bizim vicdanımızı rahat ettirmiyorlar sürekli sitem neden daha fazla yanlarına gitmediğimiz için
oysaki dışardan bakanlar çok ilgili evlat olduğumuzu söylerler ama onları mennun edemiyoruz
işte bizimkilerde böyle s
sen konuu açınca benimde paylaşacağım geldi
biz napsak ki sizce
valla yazılan yorumları okumaya bile cesaretim yok o kadar doluyum. o kadar yani.
hani diyorsunuz ya mutlu edin onları diye. bir aradayız bize geliriz anahtarı verdik yemek yapar aksama beraber yeriz. ama ne bilim sanki bir evlat olarak üzerime düşenleri yapamıyorum.
kendi evimi bile zor temizliyorum. sonra anneme gidiyorum yaglanmış dolapları görüyorum.
silicem diyorum. silemiyorum.
bende fazla inceliyorum ama bende onlara yaptıklarının karşılığını verebilmek istiyorum
İmkanın varsa yağlı dolaplara kadın tut canım soruna gelince bilmiyorum benim ailem çok farklı konumu hatırlarsın belki ama ben isterim evladım beni benim annemi sevdiğim kadar sevsin ben onu kırmamak için çok fedakarlıl yaptım hep kendimden verdimvalla yazılan yorumları okumaya bile cesaretim yok o kadar doluyum. o kadar yani.
hani diyorsunuz ya mutlu edin onları diye. bir aradayız bize geliriz anahtarı verdik yemek yapar aksama beraber yeriz. ama ne bilim sanki bir evlat olarak üzerime düşenleri yapamıyorum.
kendi evimi bile zor temizliyorum. sonra anneme gidiyorum yaglanmış dolapları görüyorum.
silicem diyorum. silemiyorum.
bende fazla inceliyorum ama bende onlara yaptıklarının karşılığını verebilmek istiyorum
Yani bende katılıyorum senin mutluluğunu gorseler bile yeter onlarayapamıyorsan maddi durumun yeterliyse kadın tut yaptır, ne bileyim giderken oğlunu almaya, sevdiği bir tatlıdan al götür.
yaşlandılar artık yani 50.nin üzerindedir annen baban, küçük şeylerle mutlu oluyorlar.
yani iyi aslında, evimiz var arabamız var. hep diyorum en azından ben temizlikçi cagırayım.ama hep bişey cıkıyor mani oluyor.yapamıyorsan maddi durumun yeterliyse kadın tut yaptır, ne bileyim giderken oğlunu almaya, sevdiği bir tatlıdan al götür.
yaşlandılar artık yani 50.nin üzerindedir annen baban, küçük şeylerle mutlu oluyorlar.
Sevgili cute,valla yazılan yorumları okumaya bile cesaretim yok o kadar doluyum. o kadar yani.
hani diyorsunuz ya mutlu edin onları diye. bir aradayız bize geliriz anahtarı verdik yemek yapar aksama beraber yeriz. ama ne bilim sanki bir evlat olarak üzerime düşenleri yapamıyorum.
kendi evimi bile zor temizliyorum. sonra anneme gidiyorum yaglanmış dolapları görüyorum.
silicem diyorum. silemiyorum.
bende fazla inceliyorum ama bende onlara yaptıklarının karşılığını verebilmek istiyorum
Teşekkür ederim gerçekten.Sevgili cute,
Senden yaşca baya büyüğüm sanırım.
yaşım 38 e geldiğinde ancak idrak ettiğim bir gerçek var.
Hayatta yapabileceğinden fazlasını yüklenme ve elinden geleni yaptıktan sonra da yapamadıkların için kendini yiyip bitirme.
Önemli olan, kendi iraden ve kendi koşullarınla ailene neler verebildiğin.
İmkanın izin verdiği ölçüde ancak ailene destek olabilirsin.
Yeri gelir evinde bir işinin ucundan tutarsın,yeri gelir bir hastalığında koluna girer dr.una götürürsün.
Yeri gelir manevi desteğinle onlara moral olursun.
O an şartlar neyi gerektiriyorsa onu yapabiliyor isen ve bir evlat olarak anne babanın o müşkül anında imdadına yetişebiliyorsan işte en büyük mutluluk budur.
tabiki saçma sapan muhabbetlerbende çok düşündüm bütün bunları .
yengem iyi biri . ama bize ne bana görümce diye ne anneme kaynana diye değer vermez. evlerine herkezler gelir davet edilir biz hariç.
yengem değil abim yaramaz. abim bunları kendi aklı fikriyle yaptı.
senin cocugun neden kıymetli sen vurmazsan ben vururum
ne bunlar o kadar saçma muhabbetlerki.
abime göre ben daha sakinim, ama her ikimizde pabuc bırakacak cinsten değiliz.
şimdi abimlerle konuşuyoruz yengemlede . ama olanlar oldu. hiçbirşey eskisi gibi bile olamayacak