devam ediyorum.
Bu olayın hemen ardından bir gün komşu bana (cidden hepsini yazsam okuymaya tahammülünüz kalmayacak) senin çocuk çok uslu annen bugün x annesinden özür diletti ağlaya ağlaya dedi. yani abimin kaynanasından( abimin kızının doğumunda barıştılar ve 3 sene beraber yaşadılar kaynanasıyla abim, annemin alt katında)
benim oğlan abimin kızına orospu demiş, dümdüz yazıyorum çünkü daha çok küçük , bu kelimenin anlamnını bilmeden söylüyor. evde küfür yok hatta forumda abi,lan , hacı diyorum ama bende normalde gayet hanım biriyim neyse.
bunun üzerine benim cocuğa bütün aile tepki koymuş. yanlış oldğunu anlasınlar diyede tek tek özür diletmeler ağlayarak.
annemle bu yüzden sayısız kavga ettim. artık annem anlamıştı bana sus sus sen kızsın diyordu ama bıçak kemğe dayandı.
bilenerek haftalarımı geçirdim.
buarada çocuklarımızı aynı okula vermiştik, ama benimki onun kızına osorpu dediği için abimin kayınvalidesi bunları aynı okula vermesinler demiş, sağda solda.(bende o hırsla cocugumun okulunu değiştirdim)
Daha sonra abimden 9 yaş küçük olmama ragmen abime sinirlenmeden onu doldurmadan bunlardan bahsettim uyardım, iyi kadın ama bak böyle böyle dedim çünkü abimde görüntüde cocugumu kendi cocugu gibi sever özellikle yaşananlardan ötürü. daha doğrusu öyle sanıyordum.
şimdi biraz abimle biz hakkındada bilgi vereyim. Abimin fabrikası var.(babamın desteği ile) eşinin çalıştırdığı dükkan benim babamın. oturduğumuz daireler babamın. daha bu aya kadar ev vergisi bile hiç ödememiştik.
kısacası, ramazanda kandilde, annemde denk geldik.
bunların kızı benim cocuga orospu cocugu dedi(bunuda sansürlemedim) bende baban nerede babanı getirde konuşayım dedim.
abim direk noldu lan noldu diye üzerime yürüdü . bak senin kzıında küfür ediyormuş abi gördünmü dedim. aslında cidden kızgınlıgım abime değil kayınvalidesineydi abimde bir erkek olarak bütün bunlara bu kadar gözyumuyor olmasına anlam veremiyorum.( abimin kaynanası anneme resmen, it muamelesi ediyordu )
çok tartıştık anlatamam çok ağır şeyler söyledik. annem babam abim eşi. ve bir kuzeniminzin eşi hepsinin gözlerinin önünde.
ne var ne yok söyledik.
bana boşandın dedi, bende ona ben boşandım ama ben anamı babamı kimseye ezdirmedim sen getirdik annemin alt katına oturttun kadını dedim. ikimizde birbirlerimizi evlerimizden kovduk , 1 sokak arayla oturuyoruz.
snra noldu biliyormusunuz bunu yazmaya bile utanıyorum bir anda abimi koltukta görmemle bir elini boğazımda hissetmem bir oldu, keşke diyorum oturup dayağımı yeseydim. o benim boğazımda ben onu var gücümle ittiriyorum .
çok üzgünüm gerçekten devamını yazmaya gerek varmı bilmiyorum.
o gece şöyle bitti bütün bu itişme yanaşırken kendi cocugumuda kapıda gördüm bakakaldım. oda bana bakıyordu. ben sana naptım ha dedim naptım senin karının ailesi sana milyarlar(abimin arabasını perte cıakrttı kaynı, ki bu arabayıda ona babam almıştı ) dilim kopsaydıda söylemeseydim diyorum ama . sana milyarlarca zarar verdiler sen onlara gıkını cıkarmadın sen soyle senin anan baban 10 senedir evinde bir tabak corba içtilermi dedim ha dedim?
bu seferde elleri yakamda olan yengemi gördüm . onu üzerimden aldılar.
kısa kesicem. sinir krizi geçirip bayıldı.
aylarca konuşmadık, yüzümüze bakmadık. hatta cocuklarımızlada konuşmadık. ben haftalarca bir o yanda bir bu yanda agladım. aranızda bazıları bunları biliyor.
sonra annemle babam bizi çok barıştırmaya uğraştı.
ben her defasında reddettım, onlarlada tartıştık.
sizin yüzünüzde bir anne baba olarak gidip sorunları halletmediniz, bana hep sus sus sus
nereye kadar , söz konusu cocugum .
malum cocuk konusunda cok deliyim bunu anlamayan yoktur herhalde.
babam en son ben sizi 250 gr peynırle büyüttüm böylemi olacak millete karsı dedi.
bizi barıştırdı güya.
millete karsı ıyı aksamlar demek için.
10 gün sonra babam kalp krizi gecirince. hastanede , ben abim ve yengem şeklinde. hiç bişey olmamış gibi davranmaya başladık.
eylülün 13 babam kalp krizi gecirdi sanırım.
babam yogun bakımdayken sormuş yarın iş var kızım işe gidecekmi kim bakacak cocuga ?
o kadar iyi bir baba ve annemde iyi bir anne.
bizimde onlara layık gördüklerimiz bunlar.
abime gelince ona hala çok çok kırgınım ama ugrasmıyorum.
bütün bu kavgalar herkeze yansıdıgı ıcın kaynanası( onda severdım aç kadın fakir yoksul , ama artık onuda hiç sevmiyorum) anneme kendi tuğlasını çektiği evde it mualemesi yapamıyor. annem ve ben hala abimde bir tabak yemiş biri değiliz. abim hala bizim cocuklarımzıın cocuklarına ev bırakan babamdan 5 lıralık borcları arıyor.
ama aktif bilenmiyorum çünkü hiçbişey değişmeyecek.
annemle babamı üzmemek için uğraşmıyorum onlarla.
sonuc olarak 3 ay olacak babam kalp hastası.
2 kere anjıyo oldu stent takıldı.
iyi ama . ben o günden beri daha kötüyüm.
sürekli vicdan azabı çekiyorum.
evet hepsi bu kadar.
