• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annemin yalan söylediğinden şüpheleniyorum, nasıl yaklaşabilirim?

Umay Ben

Üye
Kayıtlı Üye
3 Şubat 2025
195
560
18
30
Arkadaşlar annem 55 yaşında bekar bir kadın. Kendimi bildim bileli depresyonla mücadele eden bir insandı. Çok zor bir hayat yaşadı hem çekirdek ailesinde hemde evliliğinde. Bende çocukluğumun ve gençliğimin büyük bir çoğunluğunda onunla yaşadım tüm depresyonunu ve bir noktada rolleri değiştik farkında olmadan. Sanki ben anne, o ise çocuktu. Annem 2 sene önceye kadar alkol kullanan biriydi. Normalde özel günlerde içerdi sadece ama ne zaman morali bozuk olsa kendini kaybedene kadar içer ve karakteri tamamen değişirdi. Biz ayrı yaşıyoruz ama aynı şehirdeyiz. Ne zaman böyle kendini kaybetse, ben evine gider onu toparlamaya çalışırdım. Ben artık bu duruma daha fazla tahammül edemedim ve bir şekilde konuşmalarımla, isyanlarımla, motivelerimle ve onunda artık o halinden bıkmasıyla şükürler olsun ki artık alkol kullanmıyor. Konuyu daha iyi anlamanız için bu detayları verdim. Şimdi asıl konuya gelelim.

Annem gerçekten son 2 yıldır psikolojik olarak çok daha iyi. Fakat ne zaman biriyle görüşmeye, konuşmaya başlasa flört anlamında ve umduğu gibi gitmese yine hemen özgüvenini kaybedip alkol içmeye başlardı. Son 2 yıldırda bildiğim kadarıyla kimseyle görüşmedi, konuşmadı.

Bugün akşam üstü gibi aradığımda “uyukluyorum yatarım biraz, telefonu şarja takıyorum dedi. Normalde de gün içerisinde birkaç saat uyuyan bir insan. Aradan 3 saat geçti ve merak etmeye başladım. Çünkü normalde bu kadar uzun süre uyumuyor ve uyandığında mutlaka yazar. (Annem genel olarak gün içerisinde bana sürekli yazan bir insan zaten)

Ben başına bir iş geldi zannetim, yalnız yaşıyor çünkü. Defalarca aradım, açmadı. Artık giyindim tam evine gidecektim bakmaya ki geri aradı beni. Sesi uykulu değildi. Direk hissettim bu arada evde olmadığını, hani anneler hisseder ya çocukları yalan söylediğinde. Yıllardır tam olarak böyle bir şey yüklendi bana, annem ne zaman yalan söylese yada farklı bir durum olsa hissediyorum…

“Evde değil misin?” Diye sordum, evdeyim dedi.
“Tamam sana geleyim o zaman bi kahve içelim” dedim. “Yatacağım ben, ağrım var” dedi.
“4 saattir uyuyorsun zaten” dedim.
Lafı çevirip kapatmaya çalıştı. “Uzanırkende konuşabiliriz telefonda niye kapatıyorsun” dedim.
“Telefon şarjda demiştim ya” dedi.
“Anne bunu söyleyeli 4 saat oldu, hangi telefon 4 saatte şarj olmaz” dedim. “Neyse ya” falan dedi çat kapattı telefonu.
Defalarca geri aradım açmadı. Sonra mesaj yazdım, şu an ki davranışlarına anlam veremediğime dair. “Yeter artık beni boğma” gibi bir şey yazdı.

Aslında gerçekten endişeleniyorum sadece onun için. Yine depresyona mı girdi, yoksa şüphelendiğim gibi biriyle mi dışarıda görüşüyor şu an. Eğer öyleyse bana yalan söylemesine gerek yok kaç yaşında kadın zaten ne diyip karışabilirim? Böyle apaçık salak yerine koyar gibi yalan söylemesi gerçekten canımı çok sıktı. Mesajlarımı okuyup okuyup çıkıyor. Hatta en son mesajımda takıldım ortamı yumuşatmak için “manita yaptında benden mi gizliyorsun kız” yazdım güldüm. Yine okudu çıktı.

Aslında bu kadar endişelenme sebebim biriyle görüşüyorsa ve bu kişi yine abuk sabuk biri çıkarsa tekrar içmeye başlar mı yada o kişi alkol kullanan biriyse teklif ettiyse “bir kereden bir şey olmaz” der içer mi ve tekrar eski alışkanlığına döner mi… Sadece canı sıkkın olup herhangi bir şeye konuşmakta istemiyor olabilir ama dışarıda olduğunu hissettim telefonda konuşurken ve görüntülü aradım açmadı. Normalde hemen açardı…

Yazarken kendimi çok kontrolcü hissediyorum ama nasıl büyüdüğümü bir ben, bir Allah biliyor. Belki benzer şeyler yaşayan biri varsa aramızda beni anlayacaktır. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin. Şimdi bana ne zaman geri döner konuşuruz bilmiyorum ama onu itmeden ne söylemeliyim, nasıl tepki vermeliyim bilmiyorum. Bana yalan söylemesini istemiyorum sadece.

Bu arada kalkıp evine gitmeyi düşündüm ama ters teper diye, sınırı aşmış olurum diye düşündüm…
 
Siz evlat olarak görevinizi zaten yapmışsınız. Biriyle görüşüyor gibi geldi bana da ama bu alkol konusuna gelirsek alkole care belki bulursunuz ama hayatına giren her erkegi takip edemezsiniz bunu deme sebebim şey yanlış anlamayın. Bu üzülme dönemlerinde ne kadar korumaya da calıssanız alkole sarar ve siz kendinizi yediginizle kalırsınız. Kendi haline bırakın kendisi yazar bence. Üstüne varmayın
 
Bekar anne biriyle gorusuyorsa ve yeniyse kızına soyleyip bu konuda yuz goz olmak istemeyebilir. Belki ciddiye binecek belki binmeyecek niye hemen size soylesin. Bana biraz fazla uzerine gidiyorsunuz geldi
 
Bekar anne biriyle gorusuyorsa ve yeniyse kızına soyleyip bu konuda yuz goz olmak istemeyebilir. Belki ciddiye binecek belki binmeyecek niye hemen size soylesin. Bana biraz fazla uzerine gidiyorsunuz geldi
Mesela bana dese ki “dışarıdayım arkadaşımlayım, eve gidince yazarım” dese “tamam” diyip kapatacağım. Kadın mı, erkek mi söylemesine gerek yok… Hani böyle şüpheli tavırlar ve mesajları okuyup görmezden gelmeler, bilerek telefonları açmamalar bana kendimi çok kötü hissettirdi. Çocukluğumdan beri gelen korumacılığım devreye giriyor direk ve tekrar başa sararsak diye korktuğum için kaygı bozukluğum tetikleniyor…
 
Ben sizi kontrolcü bulmadım aksine hak verdim. Ama birisiyle görüşüyor ve yine eski haline dönme eğiliminde olsa bile maalesef ki siz ona engel olamazsınız. Siz kendiniz olabildiğince korumaya bakın. Kendi doğurduğunuz evladınıza bile söz geçiremiyorsunuz çoğu zaman ebeveyninizin sorumsuzluğunun sizi etkilemesine izin vermeyin
 
Bu tarz durumlar benim canımı en fazla sıkan şeyler. Sizi çok iyi anlıyorum hani boşverin desen yapamıyorsun üzerine gitsen seni dinleyen yok. Umarım sadece yalnız kalmak istemiştir. Umarım anneniz bu yorucu kişiliğinin farkına varıp sizi bu kader yormaz 😞
 
Bu tarz durumlar benim canımı en fazla sıkan şeyler. Sizi çok iyi anlıyorum hani boşverin desen yapamıyorsun üzerine gitsen seni dinleyen yok. Umarım sadece yalnız kalmak istemiştir. Umarım anneniz bu yorucu kişiliğinin farkına varıp sizi bu kader yormaz 😞
“Yeter artık çok üzerime geliyorsun, ben sana böyle yapmıyorum yeter” yazdı en son. Oysa kendisi beni mesai saatleri içerisinde arayıp ulaşamayınca kaç kere iş yerimi arayan, beni soran insan… Beni en iyi anlaması gereken kişi o oysa bu merak konusunda. Umarım endişelenmem gereken bir durum yoktur… ☹️
 
“Yeter artık çok üzerime geliyorsun, ben sana böyle yapmıyorum yeter” yazdı en son. Oysa kendisi beni mesai saatleri içerisinde arayıp ulaşamayınca kaç kere iş yerimi arayan, beni soran insan… Beni en iyi anlaması gereken kişi o oysa bu merak konusunda. Umarım endişelenmem gereken bir durum yoktur…


Simdi bence annenizin hayatinda yeni biri var ve muhtemelende alkol kullaniyor tekrar. Sizin durumunuzun birebir aynisini yakin bir arkadasim yasiyor, hatta acaba o musunuz diye dusundum ama annenizin yasi küçük. Arkadaşım artik en son annesinin gelirini kesti, eve alisveris yapip birakiyor, annesini alisverise cikartiyor, yani eksik birakmiyor kadini ama alkol almasina ve elaleme para yedirmesine engel oluyor (oldukca fazla zenginler, dolayisiyla kadina zengin avcisi jigolo tiplerde dolaniyor kimi zaman)

Sizin yapabileceğiniz en mantikli sey, karşınızdakinin yetiskin bir birey oldugunu hatırlamasina destek olmak, anneniz size gorev ve sorumluluklarini devredip ergen sorumsuzlugunda yasiyor anladigim kadariyla.


Psikolojik destek aliyor mu?
 
hem anne cocuk rolumuz degisti diye yakiniyorsun hem de annesi gibi didikliyorsun. belki evde sevgilisi var adamin yaninda niye yalan soylemek zorunda birakiyorsun ki kadini?
55 yasinda kocaman bir kadin. Ne kadar engel olabilirsiniz ki? ayni evde yasasaniz da ne kadar gozkulak olabilirsiniz?
bir yerde anneniz yine bildigini okuyacak.
en iyisi anne rolünden çikmaniz.
bırakın ne yaparsa yapsin. Her saniyesini takip etseniz sanki hayatina birini alacaksa almayacak mi? tam tersi gizli sakli olmasinin heyecaniyla daha heyecanla yasar iliskisini. ya da alkolüne nasil engel olacaksiniz? nice liseli cocuk var her aksam hava kararmadan evde olan - gun icinde okula gidip cikista ne yaptigi belli olan. onlarda da sigara, alkol, erkek/kiz arkadas var. aileleri bu kadar denetlerken telefonlari bile kurcalarken yine yapan yapacagini yapıyor.
en iyisi umursamamaya çalışın, çünkü elinizden bir sey gelmez. anneniz 55 yasina kadar gelmis, degismemis. daha da esaslı bir terapi almazsa degismez
 
Arkadaşlar annem 55 yaşında bekar bir kadın. Kendimi bildim bileli depresyonla mücadele eden bir insandı. Çok zor bir hayat yaşadı hem çekirdek ailesinde hemde evliliğinde. Bende çocukluğumun ve gençliğimin büyük bir çoğunluğunda onunla yaşadım tüm depresyonunu ve bir noktada rolleri değiştik farkında olmadan. Sanki ben anne, o ise çocuktu. Annem 2 sene önceye kadar alkol kullanan biriydi. Normalde özel günlerde içerdi sadece ama ne zaman morali bozuk olsa kendini kaybedene kadar içer ve karakteri tamamen değişirdi. Biz ayrı yaşıyoruz ama aynı şehirdeyiz. Ne zaman böyle kendini kaybetse, ben evine gider onu toparlamaya çalışırdım. Ben artık bu duruma daha fazla tahammül edemedim ve bir şekilde konuşmalarımla, isyanlarımla, motivelerimle ve onunda artık o halinden bıkmasıyla şükürler olsun ki artık alkol kullanmıyor. Konuyu daha iyi anlamanız için bu detayları verdim. Şimdi asıl konuya gelelim.

Annem gerçekten son 2 yıldır psikolojik olarak çok daha iyi. Fakat ne zaman biriyle görüşmeye, konuşmaya başlasa flört anlamında ve umduğu gibi gitmese yine hemen özgüvenini kaybedip alkol içmeye başlardı. Son 2 yıldırda bildiğim kadarıyla kimseyle görüşmedi, konuşmadı.

Bugün akşam üstü gibi aradığımda “uyukluyorum yatarım biraz, telefonu şarja takıyorum dedi. Normalde de gün içerisinde birkaç saat uyuyan bir insan. Aradan 3 saat geçti ve merak etmeye başladım. Çünkü normalde bu kadar uzun süre uyumuyor ve uyandığında mutlaka yazar. (Annem genel olarak gün içerisinde bana sürekli yazan bir insan zaten)

Ben başına bir iş geldi zannetim, yalnız yaşıyor çünkü. Defalarca aradım, açmadı. Artık giyindim tam evine gidecektim bakmaya ki geri aradı beni. Sesi uykulu değildi. Direk hissettim bu arada evde olmadığını, hani anneler hisseder ya çocukları yalan söylediğinde. Yıllardır tam olarak böyle bir şey yüklendi bana, annem ne zaman yalan söylese yada farklı bir durum olsa hissediyorum…

“Evde değil misin?” Diye sordum, evdeyim dedi.
“Tamam sana geleyim o zaman bi kahve içelim” dedim. “Yatacağım ben, ağrım var” dedi.
“4 saattir uyuyorsun zaten” dedim.
Lafı çevirip kapatmaya çalıştı. “Uzanırkende konuşabiliriz telefonda niye kapatıyorsun” dedim.
“Telefon şarjda demiştim ya” dedi.
“Anne bunu söyleyeli 4 saat oldu, hangi telefon 4 saatte şarj olmaz” dedim. “Neyse ya” falan dedi çat kapattı telefonu.
Defalarca geri aradım açmadı. Sonra mesaj yazdım, şu an ki davranışlarına anlam veremediğime dair. “Yeter artık beni boğma” gibi bir şey yazdı.

Aslında gerçekten endişeleniyorum sadece onun için. Yine depresyona mı girdi, yoksa şüphelendiğim gibi biriyle mi dışarıda görüşüyor şu an. Eğer öyleyse bana yalan söylemesine gerek yok kaç yaşında kadın zaten ne diyip karışabilirim? Böyle apaçık salak yerine koyar gibi yalan söylemesi gerçekten canımı çok sıktı. Mesajlarımı okuyup okuyup çıkıyor. Hatta en son mesajımda takıldım ortamı yumuşatmak için “manita yaptında benden mi gizliyorsun kız” yazdım güldüm. Yine okudu çıktı.

Aslında bu kadar endişelenme sebebim biriyle görüşüyorsa ve bu kişi yine abuk sabuk biri çıkarsa tekrar içmeye başlar mı yada o kişi alkol kullanan biriyse teklif ettiyse “bir kereden bir şey olmaz” der içer mi ve tekrar eski alışkanlığına döner mi… Sadece canı sıkkın olup herhangi bir şeye konuşmakta istemiyor olabilir ama dışarıda olduğunu hissettim telefonda konuşurken ve görüntülü aradım açmadı. Normalde hemen açardı…

Yazarken kendimi çok kontrolcü hissediyorum ama nasıl büyüdüğümü bir ben, bir Allah biliyor. Belki benzer şeyler yaşayan biri varsa aramızda beni anlayacaktır. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin. Şimdi bana ne zaman geri döner konuşuruz bilmiyorum ama onu itmeden ne söylemeliyim, nasıl tepki vermeliyim bilmiyorum. Bana yalan söylemesini istemiyorum sadece.

Bu arada kalkıp evine gitmeyi düşündüm ama ters teper diye, sınırı aşmış olurum diye düşündüm…
Yani çok fazla müdahale edıosunuz. Bence eskı flortlerınden senın onaylamadıhın bırı ile görusuyor. O kadar tanıdık geldıkı. Ablam hep hıssederdı onun tasbıp etmedıgı bısey yaptıgımda aynı annen gıbı kaçak oynardım. Ama kendı yasayıp görecek. Kaç yasında kadın. Zaten sen ıstedıgın kadar elınde olanı şöyle yıne bıldını okuyacak
 
Arkadaşlar annem 55 yaşında bekar bir kadın. Kendimi bildim bileli depresyonla mücadele eden bir insandı. Çok zor bir hayat yaşadı hem çekirdek ailesinde hemde evliliğinde. Bende çocukluğumun ve gençliğimin büyük bir çoğunluğunda onunla yaşadım tüm depresyonunu ve bir noktada rolleri değiştik farkında olmadan. Sanki ben anne, o ise çocuktu. Annem 2 sene önceye kadar alkol kullanan biriydi. Normalde özel günlerde içerdi sadece ama ne zaman morali bozuk olsa kendini kaybedene kadar içer ve karakteri tamamen değişirdi. Biz ayrı yaşıyoruz ama aynı şehirdeyiz. Ne zaman böyle kendini kaybetse, ben evine gider onu toparlamaya çalışırdım. Ben artık bu duruma daha fazla tahammül edemedim ve bir şekilde konuşmalarımla, isyanlarımla, motivelerimle ve onunda artık o halinden bıkmasıyla şükürler olsun ki artık alkol kullanmıyor. Konuyu daha iyi anlamanız için bu detayları verdim. Şimdi asıl konuya gelelim.

Annem gerçekten son 2 yıldır psikolojik olarak çok daha iyi. Fakat ne zaman biriyle görüşmeye, konuşmaya başlasa flört anlamında ve umduğu gibi gitmese yine hemen özgüvenini kaybedip alkol içmeye başlardı. Son 2 yıldırda bildiğim kadarıyla kimseyle görüşmedi, konuşmadı.

Bugün akşam üstü gibi aradığımda “uyukluyorum yatarım biraz, telefonu şarja takıyorum dedi. Normalde de gün içerisinde birkaç saat uyuyan bir insan. Aradan 3 saat geçti ve merak etmeye başladım. Çünkü normalde bu kadar uzun süre uyumuyor ve uyandığında mutlaka yazar. (Annem genel olarak gün içerisinde bana sürekli yazan bir insan zaten)

Ben başına bir iş geldi zannetim, yalnız yaşıyor çünkü. Defalarca aradım, açmadı. Artık giyindim tam evine gidecektim bakmaya ki geri aradı beni. Sesi uykulu değildi. Direk hissettim bu arada evde olmadığını, hani anneler hisseder ya çocukları yalan söylediğinde. Yıllardır tam olarak böyle bir şey yüklendi bana, annem ne zaman yalan söylese yada farklı bir durum olsa hissediyorum…

“Evde değil misin?” Diye sordum, evdeyim dedi.
“Tamam sana geleyim o zaman bi kahve içelim” dedim. “Yatacağım ben, ağrım var” dedi.
“4 saattir uyuyorsun zaten” dedim.
Lafı çevirip kapatmaya çalıştı. “Uzanırkende konuşabiliriz telefonda niye kapatıyorsun” dedim.
“Telefon şarjda demiştim ya” dedi.
“Anne bunu söyleyeli 4 saat oldu, hangi telefon 4 saatte şarj olmaz” dedim. “Neyse ya” falan dedi çat kapattı telefonu.
Defalarca geri aradım açmadı. Sonra mesaj yazdım, şu an ki davranışlarına anlam veremediğime dair. “Yeter artık beni boğma” gibi bir şey yazdı.

Aslında gerçekten endişeleniyorum sadece onun için. Yine depresyona mı girdi, yoksa şüphelendiğim gibi biriyle mi dışarıda görüşüyor şu an. Eğer öyleyse bana yalan söylemesine gerek yok kaç yaşında kadın zaten ne diyip karışabilirim? Böyle apaçık salak yerine koyar gibi yalan söylemesi gerçekten canımı çok sıktı. Mesajlarımı okuyup okuyup çıkıyor. Hatta en son mesajımda takıldım ortamı yumuşatmak için “manita yaptında benden mi gizliyorsun kız” yazdım güldüm. Yine okudu çıktı.

Aslında bu kadar endişelenme sebebim biriyle görüşüyorsa ve bu kişi yine abuk sabuk biri çıkarsa tekrar içmeye başlar mı yada o kişi alkol kullanan biriyse teklif ettiyse “bir kereden bir şey olmaz” der içer mi ve tekrar eski alışkanlığına döner mi… Sadece canı sıkkın olup herhangi bir şeye konuşmakta istemiyor olabilir ama dışarıda olduğunu hissettim telefonda konuşurken ve görüntülü aradım açmadı. Normalde hemen açardı…

Yazarken kendimi çok kontrolcü hissediyorum ama nasıl büyüdüğümü bir ben, bir Allah biliyor. Belki benzer şeyler yaşayan biri varsa aramızda beni anlayacaktır. Çok uzun oldu hakkınızı helal edin. Şimdi bana ne zaman geri döner konuşuruz bilmiyorum ama onu itmeden ne söylemeliyim, nasıl tepki vermeliyim bilmiyorum. Bana yalan söylemesini istemiyorum sadece.

Bu arada kalkıp evine gitmeyi düşündüm ama ters teper diye, sınırı aşmış olurum diye düşündüm…
Kontrolcü olmayı siz seçmemişsiniz ki hayat sizi buna yönlendirmiş.
Endişe etmekte çok haklısınız. Kadın programlarında görüyoruz 60 yaş civarı bekar kadınların erkekler tarafından nasıl kandırıldığını.
Bence bi akşam çaya gidin sorguluyor gibi olmadan konu açın sohbet esnasında
 
Sizi anlıyorum ama annemiz de olsa bir yere kadar müdahil olabiliriz. Koca kadın, içmek istiyorsa da içer. Zor şeyler yaşamışsınız ama darlamayın kadını.
 
Bu konu için verebileceğim bir tavsiye yok ama sanki bir noktada konuyu ben açmışım gibi hissettim. Çok şükür annem alkolden kurtuldu diyebilirim umarım sizin anneniz de kurtulur 🙏 yaşları durumları o kadar benzer ki. Ben annem için aktivite bulmaya çalışıyorum siz de o şekilde bir şeyler planlayabilirsiniz. Mesela bulabilirsem bir yürüyüş ekibine göndereceğim gerçi orada ki insanlar ile kafası uyuşur mu bilemiyorum ama bu sıralar arkadaşı da yok sosyalleşmesi lazım ki psikoloğun bir faydası olsun evde oturarak depresyondan çıkamıyorlar ☹️ ya da benim annem hiç bisiklet sürmemiş bisiklet eğitimi aldırmayı düşünüyorum siz de bu tarz şeylere yönlendirseniz belki faydası olur
 
Tabi bilemiyorum durumunuzu dışarıdan bakıyorum ama anneniz yerine ben darlandım okurken. Annenizi bir salın demek istiyorum. Tabi anlıyorum sonradan anneniz depresyona girdiğinde siz uğraşıyorsunuz ama koskoca kadın, biriyle görüşmek istiyorsa görüşür.
 
hem anne cocuk rolumuz degisti diye yakiniyorsun hem de annesi gibi didikliyorsun. belki evde sevgilisi var adamin yaninda niye yalan soylemek zorunda birakiyorsun ki kadini?
55 yasinda kocaman bir kadin. Ne kadar engel olabilirsiniz ki? ayni evde yasasaniz da ne kadar gozkulak olabilirsiniz?
bir yerde anneniz yine bildigini okuyacak.
en iyisi anne rolünden çikmaniz.
bırakın ne yaparsa yapsin. Her saniyesini takip etseniz sanki hayatina birini alacaksa almayacak mi? tam tersi gizli sakli olmasinin heyecaniyla daha heyecanla yasar iliskisini. ya da alkolüne nasil engel olacaksiniz? nice liseli cocuk var her aksam hava kararmadan evde olan - gun icinde okula gidip cikista ne yaptigi belli olan. onlarda da sigara, alkol, erkek/kiz arkadas var. aileleri bu kadar denetlerken telefonlari bile kurcalarken yine yapan yapacagini yapıyor.
en iyisi umursamamaya çalışın, çünkü elinizden bir sey gelmez. anneniz 55 yasina kadar gelmis, degismemis. daha da esaslı bir terapi almazsa degismez
Sağlık sorunları var çok fazla. Tekrar alkol almaya başlarsa mevcut sağlık sorunlarına negatif etkisi çok olacak. Yalnız yaşıyor, ben her an yanında olamıyorum. İçmeye başladığı zamanlarda tüm geçmişi düşünüp, takıntı yapıp bana düzinelerce mesaj yağdırıyor ağlama duvarıymışım gibi. Yardım etmeye çalıştığımda ise geri püskürtüyordu. Hani ben kendi haline bırakayım desem bana zararı olmadan yaşayacak düşe kalka hayatına devam edecek değil…
Ben 14 yaşındayken intahar etti, 20 gün yoğun bakımda kaldı, kurtulmaz dediler. Mucize eseri yaşadığını söylediler. Bu bende travma oldu “annem kendine zarar verecek” travması. Buna engel olamam biliyorum ama endişelenmemek elimde değil. Anneannem ve dedemi 2 şer yıl arayla kaybettik. İkiside anneme çok büyük haksızlıklar yapmış insanlardı ve görüşmüyorduk. Babam sürekli aldatan bir insandı. Boşandılar, ne benimle ne annemle hiç ilgilenmedi.

Düşünün ki bir kadın ne annesi ne babası ne eşi/eski eşi tarafından asla ilgilenilmiyor, manevi destek görmüyor üstüne sürekli kötülük yapılıyor. Hep ben vardım yanında ve ayakta tutmaya çalıştım. Şu günlere o kadar zor geldik ki. Sırf annem yalnız kalmasın diye üniversite tercihlerimi ona göre ayarladım. Son 4 yıldır evimi ayırdım yalnız yaşıyorum sırf kendi hayatıma odaklanabileyim diye. Çünkü bir noktada farkettim ki ben kendim için yaşamıyorum. Annem’e odaklı yaşıyorum o iyi olsun, ona dikkat etmem lazım gibi gibi… gerçekten hem kendim için hem annem için elimden geleni yapıyorum, salmaya çalışıyorum ama son 2 yıldır ilk kez böyle garip tavırlar görünce tetiklendim çok…
 
Tabi bilemiyorum durumunuzu dışarıdan bakıyorum ama anneniz yerine ben darlandım okurken. Annenizi bir salın demek istiyorum. Tabi anlıyorum sonradan anneniz depresyona girdiğinde siz uğraşıyorsunuz ama koskoca kadın, biriyle görüşmek istiyorsa görüşür.
Biriyle görüşmesinde sorun yok. Bana bunu söylese karışacağımda yok. Beni bu kadar endişe içinde bırakması, yalan söylemesi canımı sıktı. Ne zaman böyle şüpheli davransa altından kötü şeyler çıktı ve benimde bütün hayatım etkilendi.
 
Bu konu için verebileceğim bir tavsiye yok ama sanki bir noktada konuyu ben açmışım gibi hissettim. Çok şükür annem alkolden kurtuldu diyebilirim umarım sizin anneniz de kurtulur 🙏 yaşları durumları o kadar benzer ki. Ben annem için aktivite bulmaya çalışıyorum siz de o şekilde bir şeyler planlayabilirsiniz. Mesela bulabilirsem bir yürüyüş ekibine göndereceğim gerçi orada ki insanlar ile kafası uyuşur mu bilemiyorum ama bu sıralar arkadaşı da yok sosyalleşmesi lazım ki psikoloğun bir faydası olsun evde oturarak depresyondan çıkamıyorlar ☹️ ya da benim annem hiç bisiklet sürmemiş bisiklet eğitimi aldırmayı düşünüyorum siz de bu tarz şeylere yönlendirseniz belki faydası olur
Çok hobi edinmesi için uğraştım ama yapmıyor. bir ara kitap okumaya heveslendi, kitaplar aldım ona daha kapağını açmadı. Sıkılaşmak istiyorum çok hareketsizim dedi pilates dersine yazıldık beraber. 7-8 ders gidip bıraktı. İstikrar yok kadında. bir şeye başlayıp bırakınca da darlayamıyorum. Yıllarca antidepresan kullandı sersem gibiydi, uyuşturuyordu sadece uyuyordu. Şu an ilaç kullanacak bir durumda değil çok şükür daha iyi zaten ama dün ki davranışları çok garipti. Tam olarak eski zamanları hatırlattı, çok tetiklendim… Arkadaşlıkları neden bilmiyorum kalıcı olmuyor. Kendi arkadaşlarımın anneleriyle tanıştırdım ilerletmedi nedense. Küçük 10 yaşında çocuk değil ki elinden tutup götüreyim sürekli…
 
Sizi anlıyorum ama annemiz de olsa bir yere kadar müdahil olabiliriz. Koca kadın, içmek istiyorsa da içer. Zor şeyler yaşamışsınız ama darlamayın kadını.
Ağzıyla içse sorun yok zaten. Ne zaman içse geçmişte yaşadıklarını düşünüp kafaya takıyor, kendini kaybedene kadar içiyor. En son gün, saat kavramını unutacak kadar içmişti. 2 gün ulaşamayıp evine gittiğimde günlerden çarşambaysa, pazartesi olduğunu zannediyordu. Çok fazla sağlık sorunu var zaten alkol kullanmaması lazım. Bir torba ilaç kullanıyor, o ilaçlarla alkol içemez. Darlamak zorunda hissediyorum çünkü benden başka kimsesi yok. Bende ona sahip çıkmazsam, ilgilenmezsem kendi kaderine bırakırsam vicdan azabından mahvolurum… ama bu durum benide yıpratıyor sürekli tetik halinde yaşamak…
 
Sağlık sorunları var çok fazla. Tekrar alkol almaya başlarsa mevcut sağlık sorunlarına negatif etkisi çok olacak. Yalnız yaşıyor, ben her an yanında olamıyorum. İçmeye başladığı zamanlarda tüm geçmişi düşünüp, takıntı yapıp bana düzinelerce mesaj yağdırıyor ağlama duvarıymışım gibi. Yardım etmeye çalıştığımda ise geri püskürtüyordu. Hani ben kendi haline bırakayım desem bana zararı olmadan yaşayacak düşe kalka hayatına devam edecek değil…
Ben 14 yaşındayken intahar etti, 20 gün yoğun bakımda kaldı, kurtulmaz dediler. Mucize eseri yaşadığını söylediler. Bu bende travma oldu “annem kendine zarar verecek” travması. Buna engel olamam biliyorum ama endişelenmemek elimde değil. Anneannem ve dedemi 2 şer yıl arayla kaybettik. İkiside anneme çok büyük haksızlıklar yapmış insanlardı ve görüşmüyorduk. Babam sürekli aldatan bir insandı. Boşandılar, ne benimle ne annemle hiç ilgilenmedi.

Düşünün ki bir kadın ne annesi ne babası ne eşi/eski eşi tarafından asla ilgilenilmiyor, manevi destek görmüyor üstüne sürekli kötülük yapılıyor. Hep ben vardım yanında ve ayakta tutmaya çalıştım. Şu günlere o kadar zor geldik ki. Sırf annem yalnız kalmasın diye üniversite tercihlerimi ona göre ayarladım. Son 4 yıldır evimi ayırdım yalnız yaşıyorum sırf kendi hayatıma odaklanabileyim diye. Çünkü bir noktada farkettim ki ben kendim için yaşamıyorum. Annem’e odaklı yaşıyorum o iyi olsun, ona dikkat etmem lazım gibi gibi… gerçekten hem kendim için hem annem için elimden geleni yapıyorum, salmaya çalışıyorum ama son 2 yıldır ilk kez böyle garip tavırlar görünce tetiklendim çok…
hissettigin duygular cok normal. ama sen onun annesi olmussun, onun da duzelmeye niyeti yok.
evini ayirmak bence su surecte yaptigin ennn dogru sey olmus, zor bir karar vermissin ama en doğrusunu yapmışsın.
annen yanlisa meyilli - sorunlu bir insan. bunu engelleyemezsin - bu senin sorumlulugunda da degil. keske bunu farketsen.
ne yaparsan yap, ne kadar bebek gibi baksan da onun niyeti varsa o yanlisi yine yapacak. hem de seve seve yapacak.
bence bu surecte kendi sagligin icin terapi al. annenle bagini kendi icinde degistirmeye calis.
ne kadar daha annene annelik yapacaksin ki? elbet sen de kendi hayatini kuracaksin, kendi çocuğunu doguracaksin. ergen bir anneye bir yere kadar bu kadar ilgi gosterebilirsin. devami senin de hayatini calmak olur.
:(
 
Back
X