- 9 Ağustos 2021
- 14.984
- 50.984
-
- Konu Sahibi birderdimvars
- #81
ilerde anneniz gibi olmamak için bu döngüyü yıkın ve annenizden uzak durun yoksa sizin çocuklarınız da aynı sıkıntıyı çekecek
ilerde anneniz gibi olmamak için bu döngüyü yıkın ve annenizden uzak durun yoksa sizin çocuklarınız da aynı sıkıntıyı çekecekAnnemin kendi ailesi de ona pek sevgi gostermemiş doğru söylüyorsunuz. Hatta şuan bile sevdiklerini düşünmüyorum. Teyzem çok ilgisiz ananemgile karşı,birlikte yaşamalarina rağmen hastaneye bile götürmez onları. Annem götürür. Ananem de anneme düştüğü için seviyormuş gibi davranıyor bence. Çunku teyzem ve annem en ufak bir fikir ayriliğina düşsün ölümüne teyzemi savunur.
Özgüven için dediğiniz şeyler için teşekkür ederim. Gerçekten içimi ısıttı söyledikleriniz. Birilerinden bunu duymak benim için çok zor.
bu benim hayat hikayemAhhhh bu konuda o kadar doluyum ki , ananem anneme pek kıymet vermezdi aslında tüm kız çocuklarına karşı böyleydi, ogullarına tapardı, çocukken birçok konuda sizinle aynı şeyleri yaşadım, rahmetli annem ailesinecok düşkündü onlar ne hata yapsa gözü görmezdi, biz hakkımızı savunacak olsak ona bile izin vermezdi, kuzenim anneme saygısızlık etti diye mesafe koydum annem ise neden konuşmuyorum gidip gelmiyorum diye beni darladı psikolojik baskı uyguladı velhasıl asla değişmezler, annem iyi bir kadındı ama ailesine bağımlılığı psikolojimizi bozmuştu, annem o kadar bağımlılıydı ki ailesinin gözünde ne kendisinin ne de bizim bir değerimiz vardı, çocukluğum ananemin ve annemin ailesinin zorbalıklari ile geçti, suanda ananem beni aradığında ( ananem iyice yaşlanınca ve ok değerli oğulları ve onların çocukları tarafından hayal kırıklığına uğrayınca yüzünü bize döndü)genelde pek açmıyorum teli açsam da kısa hal hatır sorup kapatıyorum, ben bu sorunla şu şekilde baş ettim, kurslara kaydoldum , üni okudum asla kendimi bu insanlara maruz bırakmadım, kendi hayatıma odaklandım, annemi de öyle kabul ettim ama kendimi de yıpratmadım, şimdi mesleğim var kendi hayatımı yaşıyorum herkesten uzakta , annelerimiz o kadar değersiz büyümüşler ki , annelerinden bir parça sevgi görebilmek için kendi evlatlarından vazgeçecek duruma gelmişler, benim annem biz uzağa başka ile taşınınca ilk yıllar olmasa da sonradan düzelmisti biraz ama ne fayda çocukluğum bende bir travma kaldı, asla insan sevemez oldum hep yanlız sakin bir hayatı tercih ettim , akrabalarım ile çok mecbur olmadıkça hep uzak durdum , sana tek tavsiyem dil dökmeyi bırak ve kendini kurtar...
Anneniz acilen psikiyatr, psikoloğa gitmeli.merhaba herkese ben 25 yaşima girecek üni ogrencisi biriyim. Çok uzun olursa özür dilerim içimi de dökmek istedim bir yandan.
Benim derdim annemle. Annem kök ailesine aşırı duskun birisi. Ben cocuklugumda da böyleydi. O yüzden onun ailesini hiç sevmiyorum. Çünkü kendi ailesini kayırmak için sürekli babamla kavga halindeydi. Evimizin huzurunu onlar bozuyor diye düşünürdüm. Keza bence onlar da bozuyorlardi. Anneannemgil çok arsız insanlar. Belli bir kötülükleri yok ama çat kapı gelirler mesela planımız programımız varken, planımız olduğunu söylersek ananem küser gider,annem günlerce ağlar bize küser. Ananeniz size hakaret mi etti neden ona böyle kötü davranıyorsunuz gibi cümleler kurar.. Teyzem bizi hiç bir yere cagirmaz mesela ama biz onu cagirmadigimiz için suçluyuz, o cagirmasin siz cagirin diyor annem mesela... Annemin kuzenleri var,dayısının kızları, o kadar tehlikeli kişiler ki, iftira bile attıkları oldu adamın birisine. Mesela diyor ki annem neden onlarla goruşmuyorsunuz, benim ailemi fakir diye mi begenmiyorsunuz(???) Ablamla anlatmaya çalışıyoruz "bize uygun insanlar değiller,tehlikeliler" diyoruz, ama yok. Sizi ilgilendirmez başkasına yaptıkları, siz insandan kaçıyorsunuz, psikolojiniz bozuk tarzı şeyler söylüyor anca.
Ve daha kötüsü benim kendime olan güvenim tamamen tükenmek üzere. Birisine iftira atan 20 yaşındaki kuzenini bile benden üst görüyor. Akıllı diyor kıza inanabiliyor musunuz, ama ben insanlardan kaçan psikolojisi bozuk, mesleğim olunca bile iletişim kuramadigim için mesleğimi devam ettiremeyecegini düşündüğü cocuguyum.
Annem yüzünden kendime olan güvenim de tamamen bitti. Hayatımın bazı noktalarından zevk alamıyorum. Kendime güvenim yok gerçekten de mesleğimi elime aldığımda acaba yapabilecek miyim?
Bugün yine tartiştik annemle. Yarın okul için başka şehire gideceğim ve eve kimseyi kabul etmemesini dün söylemiştim. Çünkü valiz hazırlıyorum,banyoya giriyorum, babamla oturup yalnız başimiza son gecemizde sohbet etmek istiyorum. Ama tutup yine ailesini cagirmis. Gelip dedi ki "gelmek istediler hayır diyemedim". Ama yalan söylüyor kendim duydum gelin diye zorluyordu telefonda. Dün söylemiştim istemediğimi, ama beni hiç onemsemeyip çağırıyor.
Tartışma çıktı dolayısıyla. Akşam yemeği bile yemedik biliyor musunuz? Gitmeden önce son akşam annemin yaptığı çok sevdiğim çorbadan istemiştim. Bu tartişma yüzünden akşam yemeği bile yemedim..
Beni ailemden ayiramazsiniz diye ağladı tüm aksam. Evi terketti. Ben aradım, eve gel babamı üzme dedim o şekilde geldi şimdi ergen gibi odasına çekildi.
Ve daha uzucu olansa kendimi suçlu hissetmem. Keşke diyorum gelselerdi seslenmeseydim. Babamla da son akşam muhabbet etmeyiverseydim. Huzurumu kaçırmaya değdi mi sanki. Öyle de edemedim böyle de. Karakterim küçüklükten beri bunlarla şekillenmiş durumda.
Ben sorun çıkartan cocugum, onlar sevgili anneanne,dede.
Halbuki anneannem ben su içiyorum da bardağı kirletiyorum diye bana demedigini bırakmayan bir kadın. Anneme bunu söylediğimde onu yaşadiginda 5 yaşindaydin diyor. Ama ben unutmuyorum. Teyzemin okul karnelerine baktım diye bana demedigini bırakmayan anneannemin hal hareketlerini unutmuyorum. Şimdi yaşlandilar susuyorlar, ama gençken ne olduklarını biliyorum. Annemin gözleri bunu görmüyor. Görse bile önemsemek istemiyor. onlar yaptılar siz büyüklük yapın saygı duyun da demiyor. onlar yaptilarsa haklılar siz onları sevmek zorundasınız diyor..
Ahhh o kadar zor ki , şimdiki anneler ne kadar bilinçli ve özverili, kızımı büyütürken kırılmış benliğimi de yeniden büyütüyorum sankibu benim hayat hikayem
Yorumu şimdi gördüm . Evet bende kızımı buyutuyorum ve bazen o kadar kavgaliyim ki geçmişimle . Çok korkuyorum kızım aynı şeyleri yaşar diye. Gerçeklerle yüzleşmek , neden öyle olduğunu sorgulamak ve kendi içinde bir savaş.Ahhh o kadar zor ki , şimdiki anneler ne kadar bilinçli ve özverili, kızımı büyütürken kırılmış benliğimi de yeniden büyütüyorum sankiOnu o kadar sevmek istiyorum ki anlatamam , aslında kendi sevilmemişliklerime inat sever gibi ...
Beni iyi anladığını biliyorum ❤
Annemi affetmemem mümkün değil ömrünü bize adadı , babasız 3 çocuk büyüttü ve okuttu , ama hala annemin annesine kızgınım, içimde volkanlar patlıyor bazen aklıma gelince , kızım hayatıma girdi gireli çok korkuyorum herseyden ve herkestenYorumu şimdi gördüm . Evet bende kızımı buyutuyorum ve bazen o kadar kavgaliyim ki geçmişimle . Çok korkuyorum kızım aynı şeyleri yaşar diye. Gerçeklerle yüzleşmek , neden öyle olduğunu sorgulamak ve kendi içinde bir savaş.
Ben en sonunda affettim . Benim annem annesiyle büyüse de anneniz büyümüş bir kadın . Sevgi dili bu kadarmış diyorum artık . Yoksa en çok ben yara alıyorum .
Aynen öyle yapmak . Geçmişle savaşıp kazanmak mümkün değil. Umarım sağlıkla büyütürsünAnnemi affetmemem mümkün değil ömrünü bize adadı , babasız 3 çocuk büyüttü ve okuttu , ama hala annemin annesine kızgınım, içimde volkanlar patlıyor bazen aklıma gelince , kızım hayatıma girdi gireli çok korkuyorum herseyden ve herkestenEn güzeli annelerimizi olduğu gibi kabul etmek ❤
Teşekkür ederimAynen öyle yapmak . Geçmişle savaşıp kazanmak mümkün değil. Umarım sağlıkla büyütürsün
Aslinda öyle güzel adam edilir de. Kusura bakmayın ben hiç aciyamayacagim. Anasına yaranacak diye kendi minicik evladını ezdiriyorsa hiç acımam. Kendi kul köle olmuş. Siz de oyle olun istiyor. Üçünüz dirayetli ve kararlı olursanız bu iş çözülür.
Üzülme. Senin yazılarını okudum. Ben elli yasindayim buna benzer şeyler bizde yaşadık mesela. Hayat okadar kisaki. Bizde aynı mahallede yaşıyoruz annem ve babamla. Önce. Üç günde bir babam gelir kahve yap kızım derdi. İçime her duygu gelirdi beş senedir babam felç niye öyle düşündüm ben az deilim diye ilk felce tutulduğunda mutfağın ortasına oturup bağıra bağıra bir agladimki yüreğime buyudusen yirmi beş yaşında yetişkin bir kız olmuşsun bu duygular her insana geliyor. Çok zor aynı mahallede yaşamak. Ben kendi açımdan diyorum iyi günlerini goruyon kötü gunlerini goruyon Güzel kızım. Senin annen anasigile çok duskunmus ben okadardegilim ama. BirAslinda öyle güzel adam edilir de. Kusura bakmayın ben hiç aciyamayacagim. Anasına yaranacak diye kendi minicik evladını ezdiriyorsa hiç acımam. Kendi kul köle olmuş. Siz de oyle olun istiyor. Üçünüz dirayetli ve kararlı olursanız bu iş çözülür.