- 26 Ağustos 2023
- 1.290
- 2.436
-
- Konu Sahibi birderdimvars
- #61
Korkunç birsey hep ailesine bagli kocalardan dert yakiniriz anneniz cok toksik biri
Korkunç birsey hep ailesine bagli kocalardan dert yakiniriz anneniz cok toksik birimerhaba herkese ben 25 yaşima girecek üni ogrencisi biriyim. Çok uzun olursa özür dilerim içimi de dökmek istedim bir yandan.
Benim derdim annemle. Annem kök ailesine aşırı duskun birisi. Ben cocuklugumda da böyleydi. O yüzden onun ailesini hiç sevmiyorum. Çünkü kendi ailesini kayırmak için sürekli babamla kavga halindeydi. Evimizin huzurunu onlar bozuyor diye düşünürdüm. Keza bence onlar da bozuyorlardi. Anneannemgil çok arsız insanlar. Belli bir kötülükleri yok ama çat kapı gelirler mesela planımız programımız varken, planımız olduğunu söylersek ananem küser gider,annem günlerce ağlar bize küser. Ananeniz size hakaret mi etti neden ona böyle kötü davranıyorsunuz gibi cümleler kurar.. Teyzem bizi hiç bir yere cagirmaz mesela ama biz onu cagirmadigimiz için suçluyuz, o cagirmasin siz cagirin diyor annem mesela... Annemin kuzenleri var,dayısının kızları, o kadar tehlikeli kişiler ki, iftira bile attıkları oldu adamın birisine. Mesela diyor ki annem neden onlarla goruşmuyorsunuz, benim ailemi fakir diye mi begenmiyorsunuz(???) Ablamla anlatmaya çalışıyoruz "bize uygun insanlar değiller,tehlikeliler" diyoruz, ama yok. Sizi ilgilendirmez başkasına yaptıkları, siz insandan kaçıyorsunuz, psikolojiniz bozuk tarzı şeyler söylüyor anca.
Ve daha kötüsü benim kendime olan güvenim tamamen tükenmek üzere. Birisine iftira atan 20 yaşındaki kuzenini bile benden üst görüyor. Akıllı diyor kıza inanabiliyor musunuz, ama ben insanlardan kaçan psikolojisi bozuk, mesleğim olunca bile iletişim kuramadigim için mesleğimi devam ettiremeyecegini düşündüğü cocuguyum.
Annem yüzünden kendime olan güvenim de tamamen bitti. Hayatımın bazı noktalarından zevk alamıyorum. Kendime güvenim yok gerçekten de mesleğimi elime aldığımda acaba yapabilecek miyim?
Bugün yine tartiştik annemle. Yarın okul için başka şehire gideceğim ve eve kimseyi kabul etmemesini dün söylemiştim. Çünkü valiz hazırlıyorum,banyoya giriyorum, babamla oturup yalnız başimiza son gecemizde sohbet etmek istiyorum. Ama tutup yine ailesini cagirmis. Gelip dedi ki "gelmek istediler hayır diyemedim". Ama yalan söylüyor kendim duydum gelin diye zorluyordu telefonda. Dün söylemiştim istemediğimi, ama beni hiç onemsemeyip çağırıyor.
Tartışma çıktı dolayısıyla. Akşam yemeği bile yemedik biliyor musunuz? Gitmeden önce son akşam annemin yaptığı çok sevdiğim çorbadan istemiştim. Bu tartişma yüzünden akşam yemeği bile yemedim..
Beni ailemden ayiramazsiniz diye ağladı tüm aksam. Evi terketti. Ben aradım, eve gel babamı üzme dedim o şekilde geldi şimdi ergen gibi odasına çekildi.
Ve daha uzucu olansa kendimi suçlu hissetmem. Keşke diyorum gelselerdi seslenmeseydim. Babamla da son akşam muhabbet etmeyiverseydim. Huzurumu kaçırmaya değdi mi sanki. Öyle de edemedim böyle de. Karakterim küçüklükten beri bunlarla şekillenmiş durumda.
Ben sorun çıkartan cocugum, onlar sevgili anneanne,dede.
Halbuki anneannem ben su içiyorum da bardağı kirletiyorum diye bana demedigini bırakmayan bir kadın. Anneme bunu söylediğimde onu yaşadiginda 5 yaşindaydin diyor. Ama ben unutmuyorum. Teyzemin okul karnelerine baktım diye bana demedigini bırakmayan anneannemin hal hareketlerini unutmuyorum. Şimdi yaşlandilar susuyorlar, ama gençken ne olduklarını biliyorum. Annemin gözleri bunu görmüyor. Görse bile önemsemek istemiyor. onlar yaptılar siz büyüklük yapın saygı duyun da demiyor. onlar yaptilarsa haklılar siz onları sevmek zorundasınız diyor..
Ne kadar kotu bir şey ya ömür boyu kardeşiniz kendini suçlar haksız yere. Annem de der bize rahatsizliklarim hep sizin yüzünüzden diye ama biz ablamla onu hic uzmedik. Okul-ev gidip geldik hep. Okuduk. Teyzemin ona yaptıklarının küçücük zerresini yapmadık ama teyzemi değil bizi suçlar..Benim kardeşimde durumun farkındaydı yazları memelekere giderdik odamız yoktu zaten salonda yatardık koltukta annanem bize kalmaya gelmişti hastaydı galiba o zaman annem kardeşimin yattığı koltuğa yatırmak istedi annanemi , kardeşimde küçüğüz tabi küstü istemedi falan annem hala der ki işte ben o zaman çok üzüldüm şeker hastalığımın nedeni o kolesterolümün nedeni o anneciğimi çok üzdünüz der. Düşün şeker hastası olmasının nedenini kardeşime bağlayıp onu suçluyor :)) öyle belki de kendileri doğru düzgün sevgi görmedikleri için nasıl anne olunur bilemediler yansıtamadılar. Eminimki annen seni çok seviyordur ama nasıl gösterilir bilmiyorlar .
Dediğim gibi zamanla küslükler azalıyor uzaklaştıkça herşey düzeliyor şimdi aramız annemle çok iyi ama yanyana olsak nasıl olur bilmiyorum.
1.5 saat uzaklikta okuyorum ama haliyle gidip gelemiyorum hep maddi manevi. Annem de dün "sanki çok uzak bir yere gidiyorsun, bir daha hiç mi oturamiyicaz birlikte" vs dedi. Ama gittiğimde 2-3 ay hiç gelmiyorum yani,en az 2-3 ay goruşemeyecegiz.Allah babana sabır versin. Sizler yine okumak çalışmak veya evlendiginizde evden gideceksiniz babanız napsin.
Böyle erkekler olduğu gibi ailesine fazla düşkün kadınlarda var işte. Psikolojileri bozuk gibi geliyor bana, evladın gidecek son günü keyif içinde gecirsene yani neden mutsuz olacağı bisey yapıyorsun. Anneniz düzelmez
Evet dediğiniz şey çok doğru. Annem daha hayatın öbür yüzüyle karşilaşmadi. Kendisi hastalandığında 75 yaşındaki annesinin gelip ona bakacagini, normalde aramayan kuzenlerinin bakacağını zannediyor. Kuzenlerini geçtim kendi öz kardeşi bile ilgilenmez,bir tencere çorba pişirmez, adim kadar eminim.Anneniz tam bir anne kuzusu imiş keşke evlenmeseymiş.Hatta babanız madem memnun değil bosansaymis.Boylece anneniz mutlu mesut kendi baba evine döner babanız da tekrar hayatını kurardi.Nasil anne kuzusu erkekler evlenmesin diyorsan anne kuzusu kadınlarda evlenmesin efendim ikiyüzlüluk yapmaya gerek yok kadın diye.Size gelince siz yazdiniz ben yorumu okuduguma göre yapiyorum evladını sürekli başkalarının çocukları ile kiyaslayip dibe çeken insanlar sorunludur.Aldirmayin.Birakin o zor durumunda o kuzenlerden yardım istesin .Hayatın iki yüzü var anneniz daha onunla yüzleşmemiş.Size gelince okuyun işinize gücünüze bakın istemediğiniz akrabalarla aranıza mesafe koyun duygusal olarak kendinizi güçlendirin.Annenizi hayatı ayrı sizinki ayrı.O bu kafayla gelmiş böyle gider.Siz kendi hayatizla ne yapacaksınız ona yoğunlaşın.Korumaya çalışmayın o kendini heder etmeyi seviyor demekki.Onda eleştirdiği iz şeyleri ilerde siz çocuklarınıza yapmayın.Bu arada nasilki anne baba hakkı varsa evlat hakkıda var.Anne olmak çocuğun psikolojisini elalem için sürekli baskilamak değildir.Kendi kaderini kendi yaşar insanlar anneniz memnun durumundan bu saatden sonra gözünü açmaya cabalamayin anne baba iluskisine karışmayın.Siz hayatı paylasacaginiz eş seciminde daha iyisini yapın.Sevgiler.
Bence bu konular kapanmıyor insanın icinde bugün birlikte temizlik yaptık mahcup mahçup sen gelinim degilsin kızımsın sana istediğimi söylerim yine unuturuz diyorVallahi canım benimki de 65 yaşında . Degismeselerde eskisi kadar dişli olamıyorlar.
Bak yine anılar depreşti anlatayım , eşim ailemin yanına geldi , ben önceden gelmiştim . Beraber dışarı çıkacağı eşimle , teyzemi aradı cedricler dışarı çıkıyor sende gez onlarla diye
Annem kız evlendirdi bir gün bile yardıma gelmediler teyzem evlendi , herseyi annem yaptı
Konu sahibinin babası iyiymis , benim babam sorumsuz , her şeyin en iyisi kendisinin bildiği sanan , kendi hayatını , zevklerini çok önemseyen bir adam .
Pazar pazar niye bu konuya daldim ya.
Maalesef kendi hayatınıza odaklanmaktan baska çareniz yok, biraz uzaklaşın derim ...Gerçekten bizim ailemizi yazmışsınız. Tek ben çekiyorum bu derdi saniyordum ama ne kadar çok yaşayan varmış.
Yazdıklarınizdan en çok üzen kısım kuzeninizin annenize saygısızlık yapmasına rağmen annenizin hala onunla konuşmaya devam et diye sizi darlaması. Siz onu koruyorsunuz, ama o anlamıyor.
Ablam diyor zaten bir gün anneme bir şey olursa yüzlerine bile bakmam diyor. Çünkü biz de onları suçluyoruz. Gençken teyzemden kaynaklı o kadar problem yaşadık ki. Annem strese bağlı sedef hastası oldu. Şimdi bana diyor ki "teyzeni sev". Annemi sedef hastası yapan birini nasıl sevicem ben?
Ben de aradıkları çoğu zaman açmıyorum. Arkasına sığındıkları şey de şu. "Biz sana hiç bir şey yapmıyoruz" evet yapmıyorlar. Çünkü 75 yaşına geldiler. Onlara bakan tek evlatları biziz. Yapmaya artık cesaretleri mi yeter. Ki şuan bile çat kapı geliyorlar mesela,evde miyiz değil miyiz sormadan. Anne-kız plan yapiyoruz,çıkıp geliyor. "sürpriiz" diyor bir de.. valla tramva gibi. Sonra annem "susun,söylemeyin planımız var diye,üzmeyin kadını.." Sonuç gidemeyip evde oturma. Yüzümüzü asarsakta, ananem gittiğinde ufak bir "siz benim ailemi sevmiyorsunuz" krizi ağlama. Bitiş..
Siz mesafenizi, tavrınızı hiç bozmayın. Anneniz de onlardan iyi bir darbe yedikten sonra kendine gelir.. Anneniz ağlıyor diye her dediğini yapmak zorunda değilsiniz.merhaba herkese ben 25 yaşima girecek üni ogrencisi biriyim. Çok uzun olursa özür dilerim içimi de dökmek istedim bir yandan.
Benim derdim annemle. Annem kök ailesine aşırı duskun birisi. Ben cocuklugumda da böyleydi. O yüzden onun ailesini hiç sevmiyorum. Çünkü kendi ailesini kayırmak için sürekli babamla kavga halindeydi. Evimizin huzurunu onlar bozuyor diye düşünürdüm. Keza bence onlar da bozuyorlardi. Anneannemgil çok arsız insanlar. Belli bir kötülükleri yok ama çat kapı gelirler mesela planımız programımız varken, planımız olduğunu söylersek ananem küser gider,annem günlerce ağlar bize küser. Ananeniz size hakaret mi etti neden ona böyle kötü davranıyorsunuz gibi cümleler kurar.. Teyzem bizi hiç bir yere cagirmaz mesela ama biz onu cagirmadigimiz için suçluyuz, o cagirmasin siz cagirin diyor annem mesela... Annemin kuzenleri var,dayısının kızları, o kadar tehlikeli kişiler ki, iftira bile attıkları oldu adamın birisine. Mesela diyor ki annem neden onlarla goruşmuyorsunuz, benim ailemi fakir diye mi begenmiyorsunuz(???) Ablamla anlatmaya çalışıyoruz "bize uygun insanlar değiller,tehlikeliler" diyoruz, ama yok. Sizi ilgilendirmez başkasına yaptıkları, siz insandan kaçıyorsunuz, psikolojiniz bozuk tarzı şeyler söylüyor anca.
Ve daha kötüsü benim kendime olan güvenim tamamen tükenmek üzere. Birisine iftira atan 20 yaşındaki kuzenini bile benden üst görüyor. Akıllı diyor kıza inanabiliyor musunuz, ama ben insanlardan kaçan psikolojisi bozuk, mesleğim olunca bile iletişim kuramadigim için mesleğimi devam ettiremeyecegini düşündüğü cocuguyum.
Annem yüzünden kendime olan güvenim de tamamen bitti. Hayatımın bazı noktalarından zevk alamıyorum. Kendime güvenim yok gerçekten de mesleğimi elime aldığımda acaba yapabilecek miyim?
Bugün yine tartiştik annemle. Yarın okul için başka şehire gideceğim ve eve kimseyi kabul etmemesini dün söylemiştim. Çünkü valiz hazırlıyorum,banyoya giriyorum, babamla oturup yalnız başimiza son gecemizde sohbet etmek istiyorum. Ama tutup yine ailesini cagirmis. Gelip dedi ki "gelmek istediler hayır diyemedim". Ama yalan söylüyor kendim duydum gelin diye zorluyordu telefonda. Dün söylemiştim istemediğimi, ama beni hiç onemsemeyip çağırıyor.
Tartışma çıktı dolayısıyla. Akşam yemeği bile yemedik biliyor musunuz? Gitmeden önce son akşam annemin yaptığı çok sevdiğim çorbadan istemiştim. Bu tartişma yüzünden akşam yemeği bile yemedim..
Beni ailemden ayiramazsiniz diye ağladı tüm aksam. Evi terketti. Ben aradım, eve gel babamı üzme dedim o şekilde geldi şimdi ergen gibi odasına çekildi.
Ve daha uzucu olansa kendimi suçlu hissetmem. Keşke diyorum gelselerdi seslenmeseydim. Babamla da son akşam muhabbet etmeyiverseydim. Huzurumu kaçırmaya değdi mi sanki. Öyle de edemedim böyle de. Karakterim küçüklükten beri bunlarla şekillenmiş durumda.
Ben sorun çıkartan cocugum, onlar sevgili anneanne,dede.
Halbuki anneannem ben su içiyorum da bardağı kirletiyorum diye bana demedigini bırakmayan bir kadın. Anneme bunu söylediğimde onu yaşadiginda 5 yaşindaydin diyor. Ama ben unutmuyorum. Teyzemin okul karnelerine baktım diye bana demedigini bırakmayan anneannemin hal hareketlerini unutmuyorum. Şimdi yaşlandilar susuyorlar, ama gençken ne olduklarını biliyorum. Annemin gözleri bunu görmüyor. Görse bile önemsemek istemiyor. onlar yaptılar siz büyüklük yapın saygı duyun da demiyor. onlar yaptilarsa haklılar siz onları sevmek zorundasınız diyor..
Annenin psikolojik olarak sıkıntıları var belli ki. Anneni hasta kabul edeceksin ve ne yaparsa yapsın seninle ilgili olmadığını bilmelisin. Zaten şehir dışına çıkıyormuşsun. Kendini bulursun inşallah :)merhaba herkese ben 25 yaşima girecek üni ogrencisi biriyim. Çok uzun olursa özür dilerim içimi de dökmek istedim bir yandan.
Benim derdim annemle. Annem kök ailesine aşırı duskun birisi. Ben cocuklugumda da böyleydi. O yüzden onun ailesini hiç sevmiyorum. Çünkü kendi ailesini kayırmak için sürekli babamla kavga halindeydi. Evimizin huzurunu onlar bozuyor diye düşünürdüm. Keza bence onlar da bozuyorlardi. Anneannemgil çok arsız insanlar. Belli bir kötülükleri yok ama çat kapı gelirler mesela planımız programımız varken, planımız olduğunu söylersek ananem küser gider,annem günlerce ağlar bize küser. Ananeniz size hakaret mi etti neden ona böyle kötü davranıyorsunuz gibi cümleler kurar.. Teyzem bizi hiç bir yere cagirmaz mesela ama biz onu cagirmadigimiz için suçluyuz, o cagirmasin siz cagirin diyor annem mesela... Annemin kuzenleri var,dayısının kızları, o kadar tehlikeli kişiler ki, iftira bile attıkları oldu adamın birisine. Mesela diyor ki annem neden onlarla goruşmuyorsunuz, benim ailemi fakir diye mi begenmiyorsunuz(???) Ablamla anlatmaya çalışıyoruz "bize uygun insanlar değiller,tehlikeliler" diyoruz, ama yok. Sizi ilgilendirmez başkasına yaptıkları, siz insandan kaçıyorsunuz, psikolojiniz bozuk tarzı şeyler söylüyor anca.
Ve daha kötüsü benim kendime olan güvenim tamamen tükenmek üzere. Birisine iftira atan 20 yaşındaki kuzenini bile benden üst görüyor. Akıllı diyor kıza inanabiliyor musunuz, ama ben insanlardan kaçan psikolojisi bozuk, mesleğim olunca bile iletişim kuramadigim için mesleğimi devam ettiremeyecegini düşündüğü cocuguyum.
Annem yüzünden kendime olan güvenim de tamamen bitti. Hayatımın bazı noktalarından zevk alamıyorum. Kendime güvenim yok gerçekten de mesleğimi elime aldığımda acaba yapabilecek miyim?
Bugün yine tartiştik annemle. Yarın okul için başka şehire gideceğim ve eve kimseyi kabul etmemesini dün söylemiştim. Çünkü valiz hazırlıyorum,banyoya giriyorum, babamla oturup yalnız başimiza son gecemizde sohbet etmek istiyorum. Ama tutup yine ailesini cagirmis. Gelip dedi ki "gelmek istediler hayır diyemedim". Ama yalan söylüyor kendim duydum gelin diye zorluyordu telefonda. Dün söylemiştim istemediğimi, ama beni hiç onemsemeyip çağırıyor.
Tartışma çıktı dolayısıyla. Akşam yemeği bile yemedik biliyor musunuz? Gitmeden önce son akşam annemin yaptığı çok sevdiğim çorbadan istemiştim. Bu tartişma yüzünden akşam yemeği bile yemedim..
Beni ailemden ayiramazsiniz diye ağladı tüm aksam. Evi terketti. Ben aradım, eve gel babamı üzme dedim o şekilde geldi şimdi ergen gibi odasına çekildi.
Ve daha uzucu olansa kendimi suçlu hissetmem. Keşke diyorum gelselerdi seslenmeseydim. Babamla da son akşam muhabbet etmeyiverseydim. Huzurumu kaçırmaya değdi mi sanki. Öyle de edemedim böyle de. Karakterim küçüklükten beri bunlarla şekillenmiş durumda.
Ben sorun çıkartan cocugum, onlar sevgili anneanne,dede.
Halbuki anneannem ben su içiyorum da bardağı kirletiyorum diye bana demedigini bırakmayan bir kadın. Anneme bunu söylediğimde onu yaşadiginda 5 yaşindaydin diyor. Ama ben unutmuyorum. Teyzemin okul karnelerine baktım diye bana demedigini bırakmayan anneannemin hal hareketlerini unutmuyorum. Şimdi yaşlandilar susuyorlar, ama gençken ne olduklarını biliyorum. Annemin gözleri bunu görmüyor. Görse bile önemsemek istemiyor. onlar yaptılar siz büyüklük yapın saygı duyun da demiyor. onlar yaptilarsa haklılar siz onları sevmek zorundasınız diyor..
Burada durumu aslında o kadar iyi ifade etmişsiniz ki. Mesele şu, anneniz kendi kök ailesinin içindeki rolden çıkamıyor, bağımsızlaşamıyor. Kendi çekirdek ailesini de buna dahil etmeye çalışıyor. Siz de bu durumdan rahatsız olduğunuz için ancak “kurtarıcı” rolü ile dahil olabiliyorsunuz. Anneniz “kurtarılmak” da istemiyor. Bu nedenle sınırlarınızı iyi çizin. Bir çizginiz olmazsa çok zarar görürsünüz. Babanız ile anneniz arasındaki iletişimi de onlara bırakın. Hazır olduğunuz bir zamanda psikoterapi desteği alabileceğinizi unutmayın.Bizi de içine çekmeye çalışıyor.
Bugün dedim ki mesela "ananem bize bir kere sarildi mi" dedim." İzin vermiyorsunuz ki " diyor..
Valla ben olsam anneme de üzülmem bu saatten sonra.Ben aslında annemi yorduklari için annemi korumaya çalışıyorum. Teyzem 35 yaşında. Akrabalarına gideceklerdi bir gün, kek yapacağım diye söz vermiş. Sonra yorgun olduğu için yapamamiş ama yalan olduğunu biliyorum, keyfi yetmemiş yapmamiştir.
Ananem anneme "keki sen yap, şimdi söz verdi yapmadı derler arkasından konuşurlar" dedi. Annem çok yorgun olmasına rağmen yaptı ve bazı rahatsızlıkları da var. Sonra yorgunluktan biraz yüzü düşünce ananemin sordugu ilk soru "Ne oldu, kızlarin bir şey mi yaptı, yüzün düşük gibi".. Bunu duyunca annemi korumak için yeltendim mesela ama annem bana kızdı, "seni ilgilendirmez" diyerek.. çok üzülüyorum gerçekten, ona bir şey olsa en çok ablam ben üzülürüm ama görmüyor gözü.
Annemin üzüldüğü yok zatwn haklısınız o boyle yaşamayı kabul ediyor.Valla ben olsam anneme de üzülmem bu saatten sonra.
Nasıl bir muhabbet bu ne oldu kızların birşey mi yaptı ne demek?
Anneanneniz bu lafı ediyor,anneniz de susuyorsa buyursunlar birbirlerini eglesinler der cekilirdim kenara.
Akşam da babamla vakit geçirmek istiyorsam baba dişarda bir kahve içelim mi der takar koluma babamı giderdim,annemde ne hali varsa görsün.
Bakın annenizin üzüldüğü, rahatsız olduğu yok bu sebeple bence hic müdahil olmayın.
Kendiniz ile ilgili konularda sınırlarınızı çizin,ben görüşmek istemiyorum deyip kapatın üzerini,tehlikeliler va demeyin bile, anneniz anlamayacak zira.
Ne anneniz ne diğer akrabalarınız değişir bundan sonra bu sebeple siz karismayın ilişkilerine.
O zaman kendi sınırlarınızı çizip kendi doğrularınızla yaşayacaksınız. Anneniz de kiminle nasıl olmak istiyorsa olsun. Size birşey diyecek olursa biz sana karışmıyoruz sen de bize karışma deyip geçin.Annemin üzüldüğü yok zatwn haklısınız o boyle yaşamayı kabul ediyor.
Ekstra istediği şey biz de onun gibi olalım yaniHer dk ananemgille olalım, her yere çağıralım,davet edelim. Bunu istiyor