Anneme çok üzülüyorum, yıllarca merdiven sildi, temizliğe gitti para kazanmak için. Babamin hiç parası olmazdı bir de annemden isterdi para. Kaç kez o sildiği merdivenlerle birikim olsun diye aldığı altınlarını bozdurdu babama verdi. Kadının kazandığı 3 kuruşu da hep elinden aldı.
Yıllarca ev almak istedi annem en sonunda 2 kat bodrum aşağıda bir ev alabildiler. Annem çok sevindi o zaman 10 yıllık krediyle almışlardı, daha geçen yıl bitti kredisi. İlk başta çok zordu ama sonra enflasyonla kolayladı ödemek annem için. Bu sırada ablamla üniversite okurken çalıştık. Annemize çok iyi baktık Allah var, kendine hiç kıyafet almazdı çamaşır suyu oluyor diye elimizden geldiğinde bir şeyini eksik etmedik. Çünkü o da bir şey pahalıysa ucuzunu alırdı ama biz istersek hiç fiyatına bakmazdı. Tabi elimiz para tutunca durumlar daha iyi hale geldi çok şükür.
Bir gün bir telefon geldi, koştur koştur hastaneye gittik babam felç geçirmiş ve artık sol tarafı hiç tutmaz hale geldi.. Bir doblosu vardı kırk bine sattık o zamanlar, bize o paraya dokundurtmadı. Allahtan hayrını göremedi :) faize koydu kaç yıldır anca yüz kırk bin tl oldu o parası. O zamanlar o paraya yeni bir araba, evi de zorlarsan alırdık. Ah bu arada biz evi satılığa çıkarıp daha iyi bir ev almak istediğimizde hep bize mani oldu. Sattırtmadı korktu parasına dokunuruz diye.
Babam malulen emekli oldu ama o parayıda inanır mısınız eve harcamıyor. Çok korkuyor biter diye sadece kendi hesabında tutup sigara alıyor kendine. Annem 50 yaşında geldi hala temizliğe gidiyor. Bir de babama bakıyor... Artık yaşlandı çok yoruldu. Ben yeni evlendim, işe girmedim daha. Ablam çalışıyor ama o da evlilik yolunda kendi hazırlıkları peşinde. Annem o evde çok mutsuz salonda camının önünü kapatan kocaman bir istinat duvarı var eve güneş bile girmiyor. Evleri etse etse 2 milyon eder fazlasına satılmaz. Yeni ev alsak eski bir bina, giriş kat olsun yine 3-4 milyon. Ödemeye zaten güç yok. Napıcam bilemiyorum, anneme çok üzülüyorum. Bu hayata bu mutlu olmaya gelmemiş kadın bir sırtı rahata ermedi.
Yıllarca ev almak istedi annem en sonunda 2 kat bodrum aşağıda bir ev alabildiler. Annem çok sevindi o zaman 10 yıllık krediyle almışlardı, daha geçen yıl bitti kredisi. İlk başta çok zordu ama sonra enflasyonla kolayladı ödemek annem için. Bu sırada ablamla üniversite okurken çalıştık. Annemize çok iyi baktık Allah var, kendine hiç kıyafet almazdı çamaşır suyu oluyor diye elimizden geldiğinde bir şeyini eksik etmedik. Çünkü o da bir şey pahalıysa ucuzunu alırdı ama biz istersek hiç fiyatına bakmazdı. Tabi elimiz para tutunca durumlar daha iyi hale geldi çok şükür.
Bir gün bir telefon geldi, koştur koştur hastaneye gittik babam felç geçirmiş ve artık sol tarafı hiç tutmaz hale geldi.. Bir doblosu vardı kırk bine sattık o zamanlar, bize o paraya dokundurtmadı. Allahtan hayrını göremedi :) faize koydu kaç yıldır anca yüz kırk bin tl oldu o parası. O zamanlar o paraya yeni bir araba, evi de zorlarsan alırdık. Ah bu arada biz evi satılığa çıkarıp daha iyi bir ev almak istediğimizde hep bize mani oldu. Sattırtmadı korktu parasına dokunuruz diye.
Babam malulen emekli oldu ama o parayıda inanır mısınız eve harcamıyor. Çok korkuyor biter diye sadece kendi hesabında tutup sigara alıyor kendine. Annem 50 yaşında geldi hala temizliğe gidiyor. Bir de babama bakıyor... Artık yaşlandı çok yoruldu. Ben yeni evlendim, işe girmedim daha. Ablam çalışıyor ama o da evlilik yolunda kendi hazırlıkları peşinde. Annem o evde çok mutsuz salonda camının önünü kapatan kocaman bir istinat duvarı var eve güneş bile girmiyor. Evleri etse etse 2 milyon eder fazlasına satılmaz. Yeni ev alsak eski bir bina, giriş kat olsun yine 3-4 milyon. Ödemeye zaten güç yok. Napıcam bilemiyorum, anneme çok üzülüyorum. Bu hayata bu mutlu olmaya gelmemiş kadın bir sırtı rahata ermedi.
