Annemin devamlı bana patlaması

Ben sizi anlıyorum. Benim annem de 30 yıldır bekar. Ve şöyle söyleyim yine evlense 1 aya kalmaz yine boşanır. Çünkü ilk evliliğin getirdiği ruhsal problemleri aşamadı hala.Bazı yönlerden çocuk gibi ve ben anne olmak zorunda kalıyorum.

Burda çoğu arkadaş sizi suçlamış ,annenin hayatına müdahale etmişsin vs. die.Ama sanırım kendilerini annenizle içselleştiriyorlar.Halbuki içselleştirmeleri gereken annenizle kendi anneleri..Kendi anneleri şu an babalarından ayrılıp daha boşanmadan sevgili yapsa burda kıyametleri koparırlar.Uzaktan maval okumak kolay.Ki anladığım siz annenize asla o adamla olma falan da dememişsiniz.Ortaokul çağındaki çocuk eve geldiğinde geç saatte hala annesini bulamazsa arar,sorar.Bunda bir anormallik yok.Anormal olan sevgilisinin utanmadan sizi arayıp atarlanması..Sen kim köpek derler adama..

Ablanız en baştan kurtarmış kendini. Kardeşiniz de hep küçük olmanın avantajını kullanmış.Anneniz kafasında sizi kendine "denk" bellemiş..Hatta bazı durumlarda "eş" bellemiş. O yüzden ne deseniz batıyor.Sen kendini benden üstün mü görüyorsun da bana akıl veriyorsun kafasında yaşıyor..ayrıca böyle insanlar hep suçlayacak birini arar ki kendilerini bir nebze iyi hissetsinler,kendi suçları olduğunu düşünmesinler die (ki kendi suçları da değil) .Babanız annenizi o kadar ezmiş kii şimdi her şey kendi kabahati gibi gelio annenize.O duygudan kurtulmak için de kurban olarak sizi seçmiş.

Annenizin çok ciddi bir terapiye ihtiyacı var ama kabul etmez kanımca.Lütfen siz aile terapisi veren bir terapiste gidin.Önce kendiniz gidersiniz,sonra da beraberinizde annenizi götürürsünüz,sizinle gelir .Karşınızda sağlıklı bir insan yok.İyi de davransanız sizi suçlayacak,kötü de davransanız.Şu an savunma mekanizması çalışıyor. Ama yardım alırsanız ona karşı nasıl davranmanız gerektiğini bilirsiniz.Yönlendirmeniz kolaylaşır.Hayatınızdan çıkarıp atmak kolay olanı ama inanın bu da size kendinizi iyi hissettirmez.
 


Ay Allah razı olsun içimi okudunuz. Dediğim gibi çok zor zamanlardan geçtik, birlikte. Annem yaşadı bizde yaşadık. Ben ona hak veriyorum annesinden çekmiş kocasından çekmiş, birlikte birşeyler yapalım istiyorum bunda bile hep bir tepki. Gel anne tatile gidelim hep kavga, gel anne sahile gidelim bana bir sürü iş sayar, anne gelin bize akşama balık yapalım onu bile istemez mutlaka kavga eder, bazen susuyorum bazen bana da tak ediyor.
Ki ablam eve gelir ne selam ne sabah öyle bir yapısı var. Hep suratsız hep vurdumduymaz cocukkende bu şekildeydi i. Hep annemi tersler ona gık i çıkmaz.
Terapiyi düşünüyorum ama ona gitmez diye düşünüyorum ama yinede bir görüşeyim.
 
Yük olacak gibi hissediyordur.Yoksa muhakkak o da gelmek ister,kim tatile gitmek istemez ki..Kendi kafasında diyordur ki ya yük olursam ,damat mutsuz olursa ve kızım boşanırsa? Ya benim yüzümden boşanırlarsa,ilerde beni suçlarlarsa ?! vs die düşünüyordur. Dediğim gibi savunma mekanizmasıyla yaşıyor şu an.

Terapiye siz gidin önce, tek olarak (aile terapisi veren bir yere). En başta annenize söylemeyin gidiorum die.Terapist sizi yönlendirir bu haberi nasıl annenize söylemeniz gerektiğine dair.Sonra da annenize terapistim seninle de görüşmek istiyormuş falan die çağırırsın.Direkt kendisi tedaviyi kabul etmez çünkü. Yani o sanki size destek olmak için geliomuş gibi olur en başta.Siz bir adım atın,gitmeye başlayın,devamı çorap söküğü gibi gelir Allah'ın izniyle.Bol şans.
(Şunu da diyim anneniz hiçbir şekilde gelmese bile sizin gitmeniz dahi ilişkinizi güzelleştirir.Ona doğru şekilde yaklaşmayı,bazı şeyleri takmamayı öğrenirsiniz.Psikolojisi bozuk ebeveynlerle büyüyünce insan ister istemez kendi de etkileniyor.Gitmeniz size de fayda sağlar yani, kendi çocuklarınıza karşı daha sağlıklı bir anne olursunuz.Umarım her şey gönlünüzce olur.)
 
Son düzenleme:
Çocukların yaşı kaç olursa olsun, anne-baba-çocuk arasındaki hiyerarşi bozuldu mu işler karışıyor. Siz de annenize annelik yapmışsınız, bu sizi de çok yıpratmıştır eminim. Şimdi yaşadıklarının birikimiyle böyle davranıyor ve bunu özellikle size yapıyor büründüğünüz anne rolünün gereği bu, nazı size geçiyor. Bunu bilerek de yapmıyor eminim. Ama bu anneliğiniz hem size bilenmesinw hwm de size sığınmasına neden oluyor. Artık herkes hayatını kurmuş, pek çok şey geride kalmış. Anneliği annenize bırakın. Daha rahat edeceksiniz bence.
 
Siz ailedeki fazla olgun, herkes yanlis bir tek dogru insansiniz. Annem soyle, ablam boyle, kardesim boyle. Herkes sizin istediginiz gibi olamaz. Bana da cok mudahaleci geldiniz. Sanirim bunun farkindalar onlar da. Gercekten laf sokuyor olabilir misiniz? Bir dusunun. Oyleyse, bu dogal olarak insanlarla araniza mesafe koyar.
 

Eşimle annemin ilişkisi çok güzeldir abla kardeş günler ve biz gerçekten çok makul tatil yapıyoruz. Arabayla belli rotalar çizip çok makul yerlerde kalıyoruz hatta mutfağı kullanabileceğim yerlere gidiyoruz anneme de anlatıyorum böyle yaparız rahat olacağı şekilde yoksa pahalı biryere gittiğimizde pahalı buluyor rahatsız hissetmesin kendini diye, şimdi birkaç tespitten fiyat aldım biraz araştırıp mutlaka önce ben gidicem, teşekkür ederim
 
Ama şöyle birşey var, erkek kardeşim full odasında sadece tuvalet ihtiyacında odasından çıkıyor, ve çocukla mümkün değil konusamıyorsunuz anneme bunu çok kez söyledim. Hep yine tersledi, dışarı çıksa daha mi iyi vs vs şimdi kendisi bahsedemiyor suanki durumundan fazlasıyla şikayetçi
Ablam çocukkende bu şekildeydi anneme göre ikisi de baba tarafına çekmiş . Çok pasif hani bir insan merhaba dese basını kaldırıp merhaba demez. Çok güç iş bulduk, işe gidip geliyor geldiği gibi yatıp uyuyor bu kadar yani.
Bunlar kimseye göre normal değildir, gerçekten yaşasanız sizde hak verirsiniz
 
Kendi ailenize odaklanin en iyisi annenizdeki bu huzursuz durum belki kendi hayatinda mutlu olamadigindandir bilemiyoruz sizin de huzurunuz bozulmasn
 
Ya ben sureklı müdahale etmıyorum yeri geliyor 2 3 hafta hiç gözlediğim oluyor hani öyle bahsettıgı gibi gidip gelip karışıyor durumunda değilim eşim bile şaşırdı ki 1 ay öncesine kadar oğlumu hep eşim alırdı annemden, mesela bir ihtiyacı olsa almaya çalışıyorum atıyorum vitamin vs. Örneğin.
Mesela geçen ikimize de saç bakım yağları aldık ben düzenli kullanıyorum saçlarımız baya dökuluyordu baya iyi geldi anneme sordum anne ne yaptın kullanıyormusun diye. Hemen patlıyor vay efendim benim vaktim mi var bilmem ne diye hemen azalıyor baya baya, e zoruma gidiyor benimde.
Birşey görünce ona da alayım diyorum.
Birgün balık yapacaktık mesela, anne dedim balık yapalım mı bu akşam daha lafım bitmeden işte heryer yağ oluyormuş da mutfak dolapları kırlıymışte ama nasıl kızıp bağırıyor görmeniz lazım.
 

İyi biyetinizin farkındayım ve annelikten kastım yalnızca müdahale değil. Onun kendine bakacak yaşta bir yetişkin olduğunu göz ardı ederek Korumak kollamak.
Bakın anneniz zor bir anne kız ilişkisini üzeirne şiddet dolu bir evlilik yaşamış. Ve tabiri caizse kendini sizin üzerinize burakmış. O eve erkek arkadşaımı getiridi dediğiniz dönemler falan o yaşta bir kadın için ergenlik. Tamam zor dönemlerinde destek olmuşsunuz ama aanneye annelik (müdahale değil) önce sizi yorar. Bırakın kendi başına yürümeye başlasın. İhtiyaçlaeını kendi düşünsün. Sizin yediğinizi yedirmek gezdiğiniz yeri gezdirmek zorunda değilsiniz . İçinize sinmeyecek size de zor gelecek ama annenizin yetişkin olduğunu hatırlamaya ihtiyacı olduğunu düşünüyorum.
Sizi suçlamıyorum asla, o yaşta boyunuzdan büyük sorumluluk almışsınız, artık taşımayın bunu diyorum sadece. Burada ikiniz de mağdursunuz bence.
 
Ben size hak verdim ve sizin yerinizde olsam ben de aynılarını yapar müdahale ederdim. İnsanın yaşı büyük diye her şeyi doğru yapacak diye bir şey yok ya siz çocuksunuz diye doğruyu yanlışı ayırt edemeyecek değilsiniz. Annenizin hayatı diye hergün dayak yemesine kim katlanabilir ki? Çok üzücü şeyler bunlar sizin için de anneniz için de. Siz de o küçük yaşınızda annenize destek olmuşsunuz ama bir yandan da onun annesi gibi olmuşsunuz. Roller değişmiş.

Yalnız annenizin psikolojisi fena bozulmuş yani yılların birikimidir mutlaka ve bu durum üstünde çalışmanız lazım. Yukarıda bir üye yazmış terapi konusunu ki sizin durumunuzda başka bir alternatif düşünemiyorum ben.
 
Arkadaşlar size başka bakış açısı kazandırmak istemiş ama siz sadece sizi onaylayanlara olumlu dönüş yapmışsınız. Aynı yerden bakarsanız aynı şeyleri görürsünüz. Annenizin ve sizin davranışlarınız yerleşmiş artık bu sizin iletişim şekliniz olmuş. Bir de annenize yedirilip içirilecek gezdirilecek ihtiyaç sahibi muamelesi yapmanız hoş değil.
 

Ihtiyaç sahibi muamelesi değil biz baba tarafıyla hiç gprısmıtoruz zaten, anne tarafından başka bir akrabamız da yok istanbulda. Annem ben ablam, bu kadarız. Gezmek yiyip içmek zaten hergun olan seyler değil bir haftasonu olur başka birşey olur cagırdıgımda gelmek istemiyorum demesi yerine azarlamasından kastım buydu.
Beni onaylasın değil amacım kimsenin ama yazınca biryere kadar anlaşılıyor .
 
Anneniz 3 cocugu tek basina buyutmus hem de siddet gordugu aldatildigi mutsuz oldugu bi hayatta. Yani boyle bi hayattan cikinca hemen mutlu olmasi gülücükler sacmasi beklenemez. Eger tanistigi insan annenizi gercekten mutlu ediyorsa, ona siginmis oldugu icin suclayamazsiniz. Yol yordam diyorsunuz ama psikolojisinin sizin kdr sağlam olmadigini anlayamiyorsunuz gibi hissediyorum. Siz cok guclu durmussunuz yasadiklariniz sizin hayata bakisinizi degistirmemis, masallah celik gibi sinirleriniz var desem yeridir. Ama siz boylsiniz diye ablanizdan annenizden ayni metaneti bekleyemezsiniz. Ablaniz tepkisiz degil de, tepkisizligi içine kapandigi ve duygu disavurumu yasayamadigi icin olabilir mi?terapi destek vs aldirdiniz mi?
 
Seni çok iyi anlıyorum çünkü bende seninle benzer şeyler yaşadım
Sanki o benim annem gibi değilde ben annemin annesi gibiydim. Annesinden ve eşinden doğru düzgün değer görmemiş diye annemi hep mutlu etmeye çalıştım yıllarca, İyi şeyleri de kötü şeyleri de hep birlikte yaşadık. Çok sinirli bir yapısı olmasına rağmen çok fedakar bir kadındı hakkını yiyemem hala öyle. Babam vurdumduymaz, hayatı bekar gibi yaşayan bir adamdı, küçüklüğüm hep kavga içinde geçti, çok aralarına girdim bende
En sonunda boşandılar ama annem hala sinirli karakteri öyle sanki mutsuzluktan besleniyor gibi o kadar alışmış ki üzgün ve mutsuz olmaya, sürekli kendi dediği olsun ister bende hiç kıramam, küs kalamıyorum annemle ona sürekli üzülüyorum
21 yaşında evlendim sırf evden uzaklaşayım diye, bende mutsuz ve sürekli düşünen bir anneyim malesef, çocuğumun önünde sürekli mutsuz oluyorum hayat enerjim yok
Ne yaparsan yap değişmez ve bizde sırtımızı dönsek yine vicdan azabından duramayız
Çok çok haklısın, bunu yaşamayan bilemez,ailemizi seçmiyoruz malesef
 
Ablayı takdir ettim akıllı kızmış vesselam.
Hem huzursuzluklara bulaşmamış hem de okumuş iş güç sahibi olmuş.
Tavsiye lazımsa ablanız gibi olun.
 
Argenta .!.:
Ablayı takdir ettim akıllı kızmış vesselam.
Hem huzursuzluklara bulaşmamış hem de okumuş iş güç sahibi olmuş.
Tavsiye lazımsa ablanız gibi olun.
Genişletmek için tıkla...

Ben açıkçası ablasının durumunun iyi bir şey olduğunu düşünmüyorum. Hem annesini hem de kardeşini tek başına bırakmış, hiç destek olmamış. Gerçi bu süreçte onun da psikolojisinin normal olup olmadığı da muamma çünkü aileden kendini bu kadar soyutlamak sağlıklı bir bağ olmadığını gösteriyor aralarında
 
İyi de bu konu sahibinin anlatımı.
Abladan dinlesek belki bambaşka bir açıdan bakacağız.
Sorunlu bir yapının içindesin gerilimlere bulaşmadan hayatını kurtarmanın nesi kötü?
 
Ben size hak verdim ilk yorumları okudum çok müdahale ettiğinizi söylemişler ama burada bunun sorumlusu da anneniz bence. 20 yaşındaki genç kızdan aşırı olgun hareketler beklenmiş ama anneniz olgun davranmış mi ki? Sizin anne getir tanışalım demeniz değil onun size biri var diye açıklayıp tanistirmasi gerekirdi. Ki henüz boşanmadan buna tepki göstermeniz de çok normal.

Anneniz hayatıyla ilgili kararlar vermekte zorlanmış. Birçok zorluk da yaşamış. Siz ona destek olurken de maalesef onun ebeveyni rolüne girmişsiniz. Anneniz de muhtemelen içten içe bunun farkında ve bu yüzden kendini eksik hissediyor olabilir bu yüzden ablanizla değil sizinle çatışıyor.

Aslında il dışına çıktığında çocukları aramadın demesinden bile belli bu. Siz de onun çocugusunuz ama o sizi ebeveyni gibi görüyor. Bu rolden çıkmanız lazım. Çünkü bu rol sizi de yipratmistir yeterince. Elinizi üzerinden çekin biraz kendi haline bırakın.
 

Yo evlat olarak gayette mutsuz ve huzursuz bir çocukluk geçirdik, ama hiç-bir zaman eksikliğini anneme göstermemeye çalıştım önceliğimiz onun mutluluguydu. Annemin hayatına birisini alması değil zaten sorun , sorun daha evimize yeni yerleşmişken daha düzen oturtamadan ve henüz boşanmamışken böyle pat diye zoraki hayatımıza sokmasıydı. Çünkü ikide bir dilinde benim hayatım beni rahat bırakın demesiydi neticede bu yaşadıklarımızı hep birlikte yaşadık.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
  • Kilitli
Toksik ailem ve cinci hoca
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
1K
sandriyon
B
Dertleşme
Yorumlar
8
Görüntüleme
513
ozzgece
T
Kayınvalidem annemi rahat bırakmıyor
4 5 6
Yorumlar
114
Görüntüleme
3K
mathildays
K
Eşim anneci mi değil mi çözemiyorum
Yorumlar
16
Görüntüleme
561
karcicegi94
K
Hissettiğim duyguyu anlamıyorum
4 5 6
Yorumlar
106
Görüntüleme
3K
Orangegreysky
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…