Merhaba Kızlar,
uzun bir aradan sonra yeni konumla, yeni derdimle aranızdayım. Biraz uzun olabilir ama daha öncede buradan aldığım fikirler sayesinde kendime yön verdiğim ve dogru karar verdiğim çok oldu, o yüzden detaylı anlatacağım. Ben yaklaşık 3 aydır nişanlıyım, nişanlımı arkadaşım aracılığıyla tanıdım ve yaklaşık 2 senedir tanışıyoruz. Arada mesafeler olduğundan daha çok telefon ve mesajla görüşebiliyoruz. Baştan beri niyet hep ciddiydi. Tanıştıktan 2 ay sonra ailesini aldı yaşadığımız şehire geldiler tanışmaya. Bizi sorun, araştırın, tanıyın sonra nişan yapalım denildi. Neyse ben emin olamadığımdan biraz uzattık, çokta sorunlar oldu. Ailem bi onay verdi, bi vermedi. Çok gelgitler oldu, nitekim 1 seneyi aşkındır ailemin onayını almak için çaba gösterdik. Sonunda ailem ikna oldu ve nişanı yaptık. Buraya kadar herşey güzel ama sorun annem. Nişanlandığım günden beri git gide artan bi öfke söz konusu. Nişanlımı ben tanımadan annem tanıyordu ve onun onayını alarak hatta o istediği için tanıştım. Annemin öfkesi gün geçtikçe büyüyor ve en son bana tamam dügününe karışmam, evine gelmem sende sakın gelme. Anne duası almıyorsun ve çok pişman olacaksın gibi birsürü laf saydı, söylemediğim çok laf daha saydı. Bende öyle körü körüne evlenmiyorum, 30 yaşındayım mesleğim var, çalışıyorum. Genelde hayatta kararlarımı hep kendim verdim ve şükür pişmanlık duyduğum bişey olmadı. Biliyorum annem üzülmemden korkuyor ama İnanın kızlar ortada olan bişey yok. Yani bana nişanlın şunu dedi dese direk ayrılırım, aile hassasiyetimi en iyi o bilir. Ama annem nişan alışverişinde çok sessizdi, bize hiç nasılsın diye sormadı, kuzenlerinle konuşmamış, amcana şöyle yapmış falan felan. Nişanlım annemi arar sorar, bu kez neden aileden başka kimse aramıyor diye sorun ediyor. Ailesi arayınca telefonlara cevap vermiyor kaç hafta oldu şimdide ben çıkmıyorum diye. Bana soruyorlar kızım aileni aradık diye çok arada kalıyorum, bu kez annem daha öfke doluyor beni sanamı şikayet ediyorlar diye. Daha önce bi nişanlılık yaşadık, bide 2 yıla yakın bi ilişkim oldu. Annem ikisinide begenmemişti, nitekim bende bana uygun olmadıkları için ayrıldım. Şimdi diyor ki buda sana uygun değil benim 6. Hissim kuvvetlidir, o şöyle yapacak böyle yapacak. Bende kimse için emin konuşmam, asla öyle yapmaz demem ama annemin söylediği şeylerle ilgili en ufak bişey sezmedim. Sonra diyor benim yaşadığım şehire gelmeye ikna edersen olur bu iş, hani kötüydü diyorum, yok uzağa vermek istemiyorum ama yanıma gelirseniz onaylarım falan diyor. Kızlar ben annemi düğüne nasıl ikna edeceğim? Hakkımı helal etmem, beni sil deyip duruyor. Birsürü hakaretler beddualar havada uçuşuyor.... bana artık evlen yoksa evde kalacaksın diyordu, şimdide daha erken güzel kızsın kimler gelir daha diyor. Benim yaşımla bi sorunum yok zaten, evlenmek icin evlenmiyorum sevdiğim icin evleniyorum diyorum, öyle birini nasıl sevebilirmişim. Zengin olsa çok yakışıklı tatlı dilli olsa buna kandı diyeceğim ama hiçbiri yok, sen yakacaksın başını deyip duruyor. Kendisi paraya değer veren bir değildir ama sürekli konu oraya geliyor, işte aldığı maaş belli, bende çalışırım diyorum ki çalışıyorum zaten, hayır o gittiğin yerde çalışma, kocanımı besleyeceksin falan.... o kadar çok şey varki, gerçekten sorguluyorum bazen ben mi göremiyorum diye. Babama gelince, başta en çok karşı çıkan oydu ama o Suan nötr. Annem doldurmasa ki ona kıyamaz babam, bana kendin karar ver, eğer aklıma takılan sorunlar okursa işinden çıkamadığın paylaşırsın ama sen akıllısın kendin ne yapacagını bilirsin diyor. Ama annemle nasıl başa çıkacağım bilmiyorum, üzülmesin diyede kimse ses etmiyor haklısın diyoruz
