kendimi şu an gerçekten yorgun bir savaşçı gibi hissediyorum. annem ve sevgilimin annesi gideli bir saat kadar oldu. ağlama krizim yeni geçti. sevgilim de ben de "ne yaşadık lan biz" diye boş boş oturuyoruz. bugün konuşmama kararı aldık, yarın sabah gecenin değerlendirmesini yapacağız.
kısaca annem beni rezil etti. hiçbir şeyden memnun olmadı ve bu memnuniyetsizliğini açıkça dile getirdi. zaten bir şey becerebildiğim yok ortaya hep atıştırmalık şeyler koydum peynir tabağı, füme et, çerez, cips, meyve gibi. kadın bayıldı yassycim harika düşünmüşsün her şey çok hafif çok güzel olmuş senin sunumlarına bayılıyorum dedi. benim annem ise yassy arkadaşlarınla takılacak gibi davranmışsın dedi. çok kırıldım sert cevap vermek istedim ama sevgilim fark edip "ben söyledim böyle olmasını, samimi olsun istedik" dedi. annem de belli dedi gıcık bir şekilde.
arada çok fazla şeyler oldu yani annemin babamı çekiştirmesi, sürekli babamı eleştirmesi, benim her konuda nasıl yetersiz olduğumu söylemesi, evimin o söylemeden önce çok kötü olduğunu evde halı bile olmadığını anlatması. her şey yani her konuda beni küçük düşürdü. sevgilimin annesi de hep "olsun, genç onlar, tabi yassynin babasını da tanıyorum ama doğrudur" gibi yuvarlak cevaplar verdi geçiştirdi.
ama son olarak annem onu da delirtti. sevgilimin babası siyasetin içinden birisi. annem ondan pek hazzetmez burda adını söylesem çoğu kişi bilir zaten. üstü kapalı şekilde adama sallamaya başladı. kadının kocası yani o da anladı tabi ki. bir sustu iki sustu üçüncüde "geç oldu ben kalkayım" dedi ve annemin sözünü kesti kalktı. annemle vedalaşmadı uzaktan iyi akşamlar dedi biz yolcu ettik sevgilimle. ben geride duruyordum kadın duymadığımı düşünüp sevgilime "allah yardım etsin sana annem ne diyeyim" dedi. duymamış gibi davrandım ben de.
sonrasında annem de gitti zaten. sevgilime laf soka soka gitti. aman annen de ne çabuk kalktı filan dedi. sevgilim de ona uymadı da defolup gitti.
çok sinirlerim bozuk, ağlamayı durduramıyorum. ben bu kadını hak edecek ne yaptım gerçekten bilmiyorum. sevgilimi sevmiyor tamam o zaman görüşmeyi kabul etmeseydi. neden yani beni rezil edince eline ne geçiyor? böyle yaparak mı bizi ayıracak ne alaka neden ayrılalım? annesine çok ciddi rezil oldum. sevgilim takma boşver dedi ama biliyorum onun annesi de böyle şeylere dikkat eden bir kadın. sevgilime "yarın kahvaltıda evde ol, konuşacağız" diye mesaj attı az önce. gerçekten çok bitik hissediyorum ben bu kadar üzülmeyi cidden hak etmemiştim. annemden nefret üstüne nefret ediyorum gerçekten artık yüzüne bakmak istemiyorum. eğer bu onu rahatlatacaksa ölmek bile istiyorum eğer babama olan hırsını bu geçirecekse. niye yazdım bunları onu da bilmiyorum sadece konuşacak birilerine ihtiyacım var sanırım. ruhum daralıyor. ilerleyen günlerde sevgilimin annesiyle bir araya geldiğimizde veya telefonla arayıp gece için özür dilemeli miyim?
ekleme: yakında bir nişan veya evlilik yok. babamla tanışıyorlar o yüzden annemle de annesi tanışmak istedi, daha nişan veya evliliğin düşüncesi bile yok kafamızda.
