• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Anneme haksızlık mı ediyorum

ezgigizem_

Üye
Kayıtlı Üye
18 Haziran 2024
271
-38
11
21
Annem akciper kanseri ve ameliyat oldu 1 ay oldu şu an iyi. Eskiden tanıyanlar bilir zaten yazdıklarımı. Perşembe günü kemoya başlayacak ve benden başka bakacak kimse yok. Bende akşamları kafa dağıtmak için 3 4 saatliğine dışarı çikip geziyorum. Fakat her dışarı çıkarken kendimi kötü hissediyorum. Annen hasta sen geziyorsun annen hasta sen gülüyorsun vs diye. Ama genel olarak bakınca tekim etrafımızda arayan soran var ama yanında olan ve bakan benim sadece. Neden kendimi böyle suçlu hissediyorum anlamıyorum bu düşüncem doğru mu onu da bilmiyorum
 
Sakın böyle düşünmeyin. Bu tip süreçler hasta için ne kadar zorsa bakım veren için de o kadar zor. Sizin de kafanızı dağıtmaya, hayata karışmaya ihtiyacınız var. Siz mental olarak sağlıklı olmadığınız sürece annenize yardım edemezsiniz. Mental sağlığınız için de sosyalleşmeye ihtiyacınız var. Sorumluluklarınızı yerine getirdiğiniz sürece kendinizi suçlamanız yersiz. Annenize acil şifalar, size de kolaylıklar dilerim.
 
Annem akciper kanseri ve ameliyat oldu 1 ay oldu şu an iyi. Eskiden tanıyanlar bilir zaten yazdıklarımı. Perşembe günü kemoya başlayacak ve benden başka bakacak kimse yok. Bende akşamları kafa dağıtmak için 3 4 saatliğine dışarı çikip geziyorum. Fakat her dışarı çıkarken kendimi kötü hissediyorum. Annen hasta sen geziyorsun annen hasta sen gülüyorsun vs diye. Ama genel olarak bakınca tekim etrafımızda arayan soran var ama yanında olan ve bakan benim sadece. Neden kendimi böyle suçlu hissediyorum anlamıyorum bu düşüncem doğru mu onu da bilmiyorum
sanki dışarıp çıkıp kötülük mü yapıyorsun kafanı tabiki dağıtcaksın sürekli evde olmak insanı bunaltıyor sen iyi olcaksın ki annene bakabil, suçlu hissedicek bi şey yok ortada sen mutluysan annen de mutlu olacaktır
 
Sakın böyle düşünmeyin. Bu tip süreçler hasta için ne kadar zorsa bakım veren için de o kadar zor. Sizin de kafanızı dağıtmaya, hayata karışmaya ihtiyacınız var. Siz mental olarak sağlıklı olmadığınız sürece annenize yardım edemezsiniz. Mental sağlığınız için de sosyalleşmeye ihtiyacınız var. Sorumluluklarınızı yerine getirdiğiniz sürece kendinizi suçlamanız yersiz. Annenize acil şifalar, size de kolaylıklar dilerim.
Ne kadar mental olarak iyileşmek için sosyalleşsem de asla iyi olamıyorum. Dışarı çıkınca geride sorumluluğım olduğunu bilmek beni yıpratıyor. Yaşıtlarıma bakıyorum arkaya dönüp bakmıyorlar ben ise acaba bir şey oldu mu diyorum ve böylece mentalim daha kötü oluyor.
 
Çok zor bir süreçten geçiyorsunuz. Enerjinizi beslemek için bu tarz aktiviteleri bolca yapmanız gerekir. Bunları bir nevi antidepresan gibi düşünün. Ayakta kalmak güçlü olmak için hayatınıza devam etmelisiniz bu sizin hakkınız.
 
Annem akciper kanseri ve ameliyat oldu 1 ay oldu şu an iyi. Eskiden tanıyanlar bilir zaten yazdıklarımı. Perşembe günü kemoya başlayacak ve benden başka bakacak kimse yok. Bende akşamları kafa dağıtmak için 3 4 saatliğine dışarı çikip geziyorum. Fakat her dışarı çıkarken kendimi kötü hissediyorum. Annen hasta sen geziyorsun annen hasta sen gülüyorsun vs diye. Ama genel olarak bakınca tekim etrafımızda arayan soran var ama yanında olan ve bakan benim sadece. Neden kendimi böyle suçlu hissediyorum anlamıyorum bu düşüncem doğru mu onu da bilmiyorum
Allah yardımcınız olsun. Annenize de şifalar dilerim. Ben yanlış bir durum oldugunu düşünmüyorum. Neticede siz de insansınız. Bu şekilde 3-4 saatlik molalar size güç kuvvet verir.
 
Çok geçmiş olsun, yaşadığınız şeyler hiç kolay değil. Sizin de dışarı çıkıp kafa boşaltmaya ihtiyacınız var kendinizi suçlu hissetmeyin. Anneniz de öyle olmasını istiyordur. İnşallah iyileşir anneniz sağlığına kavuşur da birlikte gezmeye başlarsınız
 
Suçluluk duyacak bir şey yok. Arada enerji toplamak için dışarı çıkmanız gayet normal. Hem bu sayede annenizle daha iyi ilgilenebilirsiniz.
 
Annem akciper kanseri ve ameliyat oldu 1 ay oldu şu an iyi. Eskiden tanıyanlar bilir zaten yazdıklarımı. Perşembe günü kemoya başlayacak ve benden başka bakacak kimse yok. Bende akşamları kafa dağıtmak için 3 4 saatliğine dışarı çikip geziyorum. Fakat her dışarı çıkarken kendimi kötü hissediyorum. Annen hasta sen geziyorsun annen hasta sen gülüyorsun vs diye. Ama genel olarak bakınca tekim etrafımızda arayan soran var ama yanında olan ve bakan benim sadece. Neden kendimi böyle suçlu hissediyorum anlamıyorum bu düşüncem doğru mu onu da bilmiyorum
Annenize bakabilmeniz için sizinde ii olmanız lazım, iyi olmak içinde kendinize zaman ayırmanız çok normal.geçmiş olsun.
 
Ne kadar mental olarak iyileşmek için sosyalleşsem de asla iyi olamıyorum. Dışarı çıkınca geride sorumluluğım olduğunu bilmek beni yıpratıyor. Yaşıtlarıma bakıyorum arkaya dönüp bakmıyorlar ben ise acaba bir şey oldu mu diyorum ve böylece mentalim daha kötü oluyor.
Hayatta hepimiz farklı şeylerle sınanıyoruz. Kendinizi başkalarıyla karşılaştırmamaya çalışın. Bu sadece daha fazla üzülmenize neden olur. Siz sorumluluklarınızdan kaçmıyorsunuz. Sorumluluklarınızı daha iyi yerine getirebilmek için küçük molalar veriyorsunuz yalnızca. Dışarı çıktığınızda yalnızca ana odaklanıp zihninizi boşaltmaya çalışın. Mental olarak kötü olmanızın sebebi sizi ele geçiren suçluluk duygunuz. Suçlu değilsiniz. Bu duygunun sizi yönetmesine izin vermeyin.
 
Babam geçtiğimiz sene kalp krizi geçirdi ve ardından kalp yetmezliği başladı 2 3 ayda bir sürekli yoğun bakıma giriyordu sizi çok iyi anlıyorum. Şu an dönüp baktığımda diyorum ki keşke biraz kafamı dağıtsaymışım. Bu kadar endişelenmek beni hasta etti siz öyle yapmayın. Anneciğinize geçmiş olsun çabucak iyileşsin insallah.
 
Back
X