- 28 Temmuz 2016
- 4.036
- 6.672
- 158
- Konu Sahibi Audreyhorne
- #1
Merhabalar,
Çocukluğumdan beri annemle çok büyük iletişim, bağlanma sorunlarımız var. Şu an 33 yaşında ben de bir anneyim. 2 yıldır anne travmalarım yüzünden terapi alıyorum. Bir çok şeyi aştım çocukluğumla ilgili fakat yeni yeni travmalar ekliyor gibiyiz.
Bekar bir anneyim boşanalı epey oldu fakat ne zaman annemlere kalmaya gitsem sürekli boşanacaktın bu çocuğu niye yaptın, dizini kırıp kocanın yanında otursaydın gibi gibi laflarından dolayı en son dayanamayıp bir daha gelmeyeceğimi söyleyip ayrıldım evden.
2 haftadır görüşmüyordum kendisiyle. Bu arada abimden küçük bir mebla borç aldım ve 2 gün sonra geri ödemememi istedi. Ben de şu an müsait olmadığımı söyleyince biraz gerildik. Bu arada bu zamana kadar borç veren taraf hep bendim ve asla peşine düşmedim. Annem hırsından arayıp borcu vermemi istedi ben de en kısa sürede göndereceğimi söyledim. Bu arada çok zor bi dönemden geçiyorum her anlamda ve ailem bunu biliyor.
Annem bu arada telefonda sen ne biçim insansın, kocan iyi dayanmış sana, (bi arkadaşımla sorun yaşamıştım onu anlatmıştım) arkadaşın bile sırt çevirdi sana oh yapayalnızsın gibi oldukça kalp kırıcı kelimeler kullandı. Üzüldüm ama alışkınım da. Ben de bundan sonra görüşmek istemediğimi söyledim sonra tamam o zaman git reddi miras yap bizden tek kuruş hak almayacaksın dedi öylece kapattık telefonu.
Düşünüyorum ben de bi anneyim çocuğum zor bi dönemden geçse bu kadar zalimce konuşur muydum? Bu kadar yaralar mıydım hiç sanmıyorum. Bi anne bunu çocuğuna yapamaz, yapmamalı.
Çok yaralıyım. Yıllardır bu sevgi açlığını kapatamadım. Neler yaşadım ama yine de affettim. Ama artık olmuyor gerçekten yapamıyorum.
Ne bileyim bir şey söylersiniz belki. Bir şeyler duymaya ihtiyacım var.
Çocukluğumdan beri annemle çok büyük iletişim, bağlanma sorunlarımız var. Şu an 33 yaşında ben de bir anneyim. 2 yıldır anne travmalarım yüzünden terapi alıyorum. Bir çok şeyi aştım çocukluğumla ilgili fakat yeni yeni travmalar ekliyor gibiyiz.
Bekar bir anneyim boşanalı epey oldu fakat ne zaman annemlere kalmaya gitsem sürekli boşanacaktın bu çocuğu niye yaptın, dizini kırıp kocanın yanında otursaydın gibi gibi laflarından dolayı en son dayanamayıp bir daha gelmeyeceğimi söyleyip ayrıldım evden.
2 haftadır görüşmüyordum kendisiyle. Bu arada abimden küçük bir mebla borç aldım ve 2 gün sonra geri ödemememi istedi. Ben de şu an müsait olmadığımı söyleyince biraz gerildik. Bu arada bu zamana kadar borç veren taraf hep bendim ve asla peşine düşmedim. Annem hırsından arayıp borcu vermemi istedi ben de en kısa sürede göndereceğimi söyledim. Bu arada çok zor bi dönemden geçiyorum her anlamda ve ailem bunu biliyor.
Annem bu arada telefonda sen ne biçim insansın, kocan iyi dayanmış sana, (bi arkadaşımla sorun yaşamıştım onu anlatmıştım) arkadaşın bile sırt çevirdi sana oh yapayalnızsın gibi oldukça kalp kırıcı kelimeler kullandı. Üzüldüm ama alışkınım da. Ben de bundan sonra görüşmek istemediğimi söyledim sonra tamam o zaman git reddi miras yap bizden tek kuruş hak almayacaksın dedi öylece kapattık telefonu.
Düşünüyorum ben de bi anneyim çocuğum zor bi dönemden geçse bu kadar zalimce konuşur muydum? Bu kadar yaralar mıydım hiç sanmıyorum. Bi anne bunu çocuğuna yapamaz, yapmamalı.
Çok yaralıyım. Yıllardır bu sevgi açlığını kapatamadım. Neler yaşadım ama yine de affettim. Ama artık olmuyor gerçekten yapamıyorum.
Ne bileyim bir şey söylersiniz belki. Bir şeyler duymaya ihtiyacım var.