Annem Üzüyor ve Bunun Farkında…

blackgray

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
Merhaba. Öncelikle annemi çok sevdiğimi,her konuda bana çok destek olduğunu belirtmem gerekir. Ancak ne yazık ki, 40 ıma dayandım nerdeyse, hala memnun etmeye ve onayını almaya çalışırım. Evime veya üstüme başıma bişey aldığımda acaba beğenir mi diye düşünürüm. Ki çoğunu beğenmez, ne kadar zevksizsin der. Oysa çevrem zevkimi beğenir, fikir alırlar çoğu zaman benden… Sürekli bir eleştiri hali. Çocukken haksız yere beni o kadar susturdu ki, şu an bu yaşımda hala hakkımı aramakta yetersizim. Donup kalırım, konuşamam çoğu zaman. Bu huyum onun eseri maalesef. Şimdi 14 yaşında kızım ve 8 yaşında oğlum var. Asla susturmuyorum. Saygı çerçevesinde olmak kaydıyla, anneniz olarak eğer size haksızlık yaptığımı düşünüyorsanız bana bile konuşun,hakkınızı arayın diyorum. Konuşmaya, içimde biriken kini kusmaya öyle hasretim ki… Neyse. Az önceki meseleye gelelim. Çalışan bir kadınım. Lgs öğrencisi bir yavrum var. Diğeri 2. Sınıf. Hem çalışıp, hem eve yetişmeye çalışmak ciddi anlamda hem mental hem bedenen yoruyor. En son ne zaman deliksiz uyku uyuduğumu hatırlamıyorum. Bölük pörçük uyuyorum. Sabah 5:30-6 gibi civarı uyanıyorum. Dışardan hazır gıda yedirmemek adına çoğu zaman evde beslenme hazırladığım için akşam yemeği, mutfağı toplama,beslenme vs derken geç saatlere kalıyorum uyumak için… Ve fazla yorulduğumdan sanırım omzum ve sırtımda kürek kemiğimin altı ağrıyor günlerdir. Annemle az önce konuşurken bu gece erken uyuyacağımı söyledim. Sabah biraz daha erken uyanır,işleri toparlarım. Çok yorgunum,uykusuzum dediğimde bıyık altından güldü bana dalga geçercesine… Çok zoruma gitti canımın acısıyla uğraşırken… Bugüne kadar yorgunluğuma hiç inandıramadım onu biliyor musunuz? Sen zaten hep yorgunsun, ne kadar uyusan da uyumadım diyorsun. Senelerdir hep bunu der ne zaman yakınsam… Sen zaten hep böylesin, azcık iş yapsan da yoruldum diyorsun. Yani insanın kendi annesinden destek görmeyi geçtim köstek yemesi, haline, üzüntüsüne,kırgınlığına çocukluğundan beri inandıramaması ve hala bunun için (aptal kafam) uğraşması ve kendini açıklamaya çalışması çok acı. Siz bari inanın bana kızlar. Çocukken de hiçbir şeyimi beğenmez,takdir etmez,sürekli eleştirirdi. Yorgunluğumla,uykusuzluktan morarmış göz altlarımla dalga geçmesi,halimden anlamaması ilk değil. Sanırım bu kez mental olarak da çok yorgunum. Çok zoruma gitti. Söyledim ona, neden böyle yapıyorsun anne dedim. Bundan sonra konuşmam senle deyip trip attı. Güya erken uyuyacaktım. Saate bak,kaç oldu. Off off…
 
Elinden geldiğince mesafe koyman gerekiyor. Yoksa onunla her konuştuğunda üzülmeye devam edersin. Bu döngüyü kırıp çocuklarına yaşadığını yaşatmamana çok sevindim. Kontrolcü ailede büyüyünce özgüven kalmıyor ve kaç yaşındasınız hala bu tavrına devam ediyor. Asla değişmeyeceklerini bilmek üzücü. İnsan ailesini seçemiyor ama mesafe koymak sizin elinizde
 
Onun da bildiği bu. Bu kadar. Nedenini bulsanız da çözemezsiniz. Kabul etmek en doğrusu. Ama hassasız işte. Bi insanın annesinden onay görmesi arkasında hissetmesi 40 yaşına da gelse önemli işte.. Kabul edip üzülmeyeceksiniz.. Yorum almaktan kaçınacaksiniz usta bi şoför gibi manevra yapa yapa sohbet etceksiniz soyletmemek için.
 
Ay aynı anneannem modu. Bu kadına iyi davranmayacaksınız ki sizi anlasın aynı şeyi ona yapın. Ayrıca ne diye en ufak detayları anlatıyorsunuz annenize ? Güldü mü? Ne oldu anne komik bisey mi var deyin. Annem iyi davrandıkça anneannem ortamin otoriteri ve küçümseyicisi olur ama annem ters davrandığı günler melek olur. Tavsiye
 
Yetişkin, evli, çocukları olan, çalışan bir kadınsınız, çocuk değilsiniz annenizden onay almak zorunda değilsiniz. Tülay Kök enine boyuna sınırlar videolarını izleyin podcast youtube’da da var. Anneniz böyleyse ona dert anlatmayın.
 
Valla ben kabul etmem insanlara güzelce sakince bir kerede olsa bendeki toksik etkilerini anlatırım benim içimde kalamaz platoner gibi bunu sürekli kabullenemem Olduğu gibi kabul edilecek yeri yok bu kadar pasivize edilmenin.Bir terapiste gidin o neleri nasıl sizi suçlu çıkarmadan soylemenizin olmadı mektupla anlatma izin yolunu gösterir.Yoksa anneniz öldükten sonra bile dert oluyor insanın içine bu toksiklik hayatın belli dönemlerini zehirliyor O söylenmeyenler vakit varken başka yerlerde eksiklik olarak ortaya çıkıyor .Bunu dışarı çıkarmak zorundasınız.Ben benim hatam olmadan beni etkileyen zararlı davranışları kimden gelirse gelsin tolere etmiyorum yüzleşiyorum yuzlestiriyorum ve rahatlıyorum.
 
benim annem de her seyimi elestirir, laf söyler, bugun cok sever yarin evlatliktan reddeder:) güzel güzel giyinip aynaya öpücük atip evden çıkacakken "bunu mu giyiyorsun, aç g.tünü de ac bir o kalmis, sokak kadinlarina benzedin iyice" falan der (gayet günlük sehirici giyilecek, ise gidilebilecek normallikte tatli elbiselerim icin) umrumda mi?
hayir:)
sacimi kestirirm "daha kisa kestirsene o ne", kahkul kestiririm (ki benim yüz seklime kahkul cok yakisir) "beslemeye dönmüşsün", ergenken kaşimi aldirinca kötü kadinlara benzetirdi. özenip çıkarım sacma sapan konusur, imalarda bulunur, özenmeden üstüme bir sey giyinip çıkarım "dilenmeye mi gidiyorsun, genc kizsin güzel giyinsene" der. der de der yani. ehliyet ve araba almak istemedigim icin bos yasayan mal biri oldugumu iddia eder (evim heryere metro metrobus gideceğim merkezilikte bir yer), seyahat ederim (asla whatsapp storisine bile atmam 10 gidersem 1 insta storyden paylasirim onda da gizli hesap ve annem dahil hicbir akrabam yok) gosteris icin gezdiğimi iddia eder, bisiklete binerim "cocuk musun" der, bisikletimi caldirdim cok uzuldum (hesapta kaza yapmamdajn korktugu için) "insallah bulunmaz" der, iste sorun yasarim yuz sıkıntıdan birini anlatirim "ayril o zaman niye çalışıyorsun" der, cok sık tiyatroya giderim "marifet sanki" der, yüz büzer tiyatroya gidince ( telefonu acmayinca sapik gibi yuzelli kere arayıp polise gitmeye calistigi icin telefonun sesini kapattigim etkinlikleri haber veriyorum), baleye operaya giderim "sapittin iyice yoldan ciktin" der (ki 16 yasimda bile kendi bilet alir giderdim), bayatlamasin çürüyor diye taneyle meyve alirim "biktim cimriliginden meyve taneyle alinir mi" der, babam kiloyla alir kimse yemez kurtlaninca tamami cope gider ama bu onlara normal ve guzel gelir
vs vs vs
sorsan beni cok sever ama her saniye zehirli diliyle elestirir durur.
Peki ben ne yapıyorum? istedigimi giyip, bisiklet kullanıp, fazlaca tiyatro opera izleyip imkanim olan tüm vakitlerde yurtici yurtdisi fink fink geziyorum.
umrumda bile degil.
bugunlerde aramiz iyi mesela. bugun gayet guzel aradi "kizim biraz hastayım gel hadi eve" dedi. Ama saat 6 trafiginde biyerlere gitmem gerekiyordu planim vardi. eve istedigi gibi 6bucuk 7de gelmedim de 9 gibi geldim. simdi yüzüme bile bakmiyor. "nasilsin" dedim, "ne önemi var" dedi gitti.
ama sorun degil. annem olsun, kocam cocugum olsun kimsenin tribini cekmek icin, kimseyi mutlu etmek icin gelmedim dünyaya- kendimden baska
ben yine kendimi mutlu edeyim bana yeter.
ben çocukken annem ne zaman mutsuz olsa mutfakta tabagi tencereyi çat çat diye vura vura is yapar bizi de mutsuz ederdi. ne zaman mutlu olsa sen kahkahalar neseyle doldururdi evi bizi de mutlu ederdi. Ama artik umrumda degil. uzuledebilir. ben de üzülüyorum bazen. annemin mutlulugu bana bagli degil ki bensiz 30 sene yasamis. uzgunse de kendi hayati. yapacağım bi sey yok.
o yüzden bazen asık suratiyla canımı sikmaya çalıştığında ona da söylüyorum "senin psikolojik durumunun benim günümü etkilenmesine izin vereceğim dönemi gectim" diye. umrumda da degil gercekten de.
sen de takilma artik. kirk yaşındasın (ben de 33üm) sal gitsin annen mutlu mu mutsuz mu, senden memnun mu degil mi
sana ne?
o kendi anasina harika bir evlat mi olmus?
yoo
senin cocuklarin sana harika birer evlat ki olacak?
yoo
kimsenin kimseye harika evlat olma borcu yok.
umursamamya calis. arayip da yakinma huyunu biliyorsun madem. esin dostun yok mu? onlari ara onlara yakin yakinacaksan
 
Ay çok yoruldum annenizden sizi de takdir ettim. Gene de başımızdan eksik olmasınlar tabii..
 
Sizin yerinizde olsam onay istemeyi bırakırdım aldım giydim beğendim bitti. İkincisi eşiniz de çalışıyorsa evinize 15-20 günde bir bir abla cagirsaniz en azından büyük işler omuzunuzdan kalkar. Buzluk yemekleri kurtarıcı oluyor boş kaldığınız bir dönem buzlugu doldurun rahatlayın derim.
 
Ay çok yoruldum annenizden sizi de takdir ettim. Gene de başımızdan eksik olmasınlar tabii..
sen bir de yasarken gör yorulmayı
cok uzun zamandir umursamamaya calisiyorum. bazen zor oluyor - ruh halimi etkiliyor ama genelde canım sıkılsa da yapacağımi yapmaktan geri kalmiyorum.
istisnasiz her tatile gidisimde kapidan ugurlamaz, hoscakal bile demez sessiz protesto eder beni. bazen "kizim icimde kötü bir his var / rüya gördüm / simdi gitme sonra gidersin" falan der ama ben yine de her firsatta kacar giderim.
gerci orada da rahat birakmaz. mesela insan biri uzaktayken kötü bir sey olsa soylemez gelince söylerim diye, ben sadece 4 günlüğüne yurtdisina cikmisken babamin atesi cikmis, acile gitmis.ilac yazmislar eve dönmüş. olan sadece bu. ama annem bana "babani gece gece hastanelere götürdük sen neredesin!!! cabuk gel" falan diye bol unlemli mesajlar atmisti
o da öyle bir insan. ne yapayim, annelikten mi reddedeyim, kendimi mi kısayım. benim payima da bu düşmüş:) kendi gönlümü eylemeye çalışıyorum elimden geldigince
 
O değişmez o yüzden he he deyip geçmen en mantıklısı görünüyor. Yanından, dibinden ayrılma istiyor ama huzur da vermiyor.. onları da kendi geçmişleri etkiliyordur, birçok insan döngüyü kıramıyor..
 
Rahmetli annemi anlatmişsın sanki.O nesil de öyleydi maalesef.Benim anneannem de öyleymiş.çok baskı ile yetiştirmis annemi ve teyzemleri.Nesilden nesile maalesef.Bizim bu zinciri kırmamız lazım.
 
Ben seni anlıyorum. Benim annemde anlattığım gibi. Demezki bu kadın üzülür demez
 
Rahmetli annemi anlatmişsın sanki.O nesil de öyleydi maalesef.Benim anneannem de öyleymiş.çok baskı ile yetiştirmis annemi ve teyzemleri.Nesilden nesile maalesef.Bizim bu zinciri kırmamız lazım.
Anlatacak çok şey var gercekden hanım efendi yetisdirilme tarzı. Belki otuz otuz beş sene önce gercekden ut haya büyüklerinmizden cekinirdik bilmiyom ozaman mi iyiydi. Simdik mı iyi. Bilmiyorum. Ama. Şeytan dürtüyor halbuki benim annem üç doert sene babam felç olmuştu annem nakdi daralirdi beni azarlardi. Hepsi gecdi şükür sonra yazarım iyi günler şimdi Esra erola bakıyor
 
Sabırlı ol cenneti kazanırsın sabret. Anneni kırma yüreğine büyür hadi iyi gunler
 
Neden mesafe koymuyorsun degişmeyecek bunu biliyorsun neden inatla yasadıklarını paylaşıyorsun ?
Sana bu konuda katılıyorum. Gercekden gerçekçi davran sen ilk basdan kendini düşün bende. Sağım bir bir anlatırdım. Benim aklım başımda. Dedim anne ben nerde ne yapacağımı bilirim dedim. İlla azarlamadan. Allah'ım hiç birimizin anasını ele avuca koymasın. Hanımla çiti pıtı annenize söylemeyin. Siz zaten aklı başında insanlarsiniz
 
Ay annelerimizi yarıştırmak gibi bi şansımız olsa kimin annesi kazanırdı acaba merak ettim.
Yaş farkı var sizinle aramızda, sizin kadar yaşanmışlığım yok ama eminim sizin yaşınıza geldiğimde bende aynı şeylerden şikayet etmeye devam edicem.

Annelerimizin bu kadar merhametsiz, duygusuz, düşüncesiz olmasının sebebi ise has narsist olmaları.

Bizi incitirler, saygısızca davranırlar ve sonra özür dilemeden hiçbirşey olmamış gibi davranmamızı beklerler.Onlara en ufak bi tepki verince de bizi manipüle ederek haksız duruma düşürmeye çalışırlar.
Bu hep böyledir, değişmez
 
Ne kadar gerçekçi yazmışsın gercekden kendileri analarını hicmi terslememis. Yüreğim tükendi kaç senedur yirmiyedi senedir aynı mahalledeyim. Beni de darladi annem bir haftadır iyiyim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…