Kadın psikolojik hasta. Nasılki kalbi ağrısa hastaneye gider ameliyat vs olur, bu da bir hastalık ve çok ileri seviyede olduğu için bir süre yatışlı tedavi şart, en azından belli seviyeye toparlayınca eve geçebilir. Kadın kızı harici insan görmüyor. Kızına Allah korusun birşey olsa marketten ekmek alıp yiyebilecek durumda bile değil kadın.Hasta yaniAynen canım her zor anda terk edelim birbirimizi. Anneler de engelli doğarsa çocukları bıraksınlar. Nereye gidiyoruz ya ?? Sizin gibi düşünen insanlar dört duvar arasında yalnız ölecekler biliyor musunuz
Bir insan sırf hasta diye terk edilmez ancak koskocaman kadın tedaviyi kabul etmiyorsa ne yapılabilir? Silah zoruyla psikiyatra mı götürecek kızcağız ne yapacak?Aynen canım her zor anda terk edelim birbirimizi. Anneler de engelli doğarsa çocukları bıraksınlar. Nereye gidiyoruz ya ?? Sizin gibi düşünen insanlar dört duvar arasında yalnız ölecekler biliyor musunuz
Turna okb hastalıktır, tedavi edilebilir ama okb tedavisini reddeden bir annenin çocuğuna yıllarca "baban senin yüzünden gitti, senin yüzünden bu hale geldim, senin yüzünden blabla" diye eziyet etmesi hastalık değil, dümdüz kötülüktür...Kadın psikolojik hasta. Nasılki kalbi ağrısa hastaneye gider ameliyat vs olur, bu da bir hastalık ve çok ileri seviyede olduğu için bir süre yatışlı tedavi şart, en azından belli seviyeye toparlayınca eve geçebilir. Kadın kızı harici insan görmüyor. Kızına Allah korusun birşey olsa marketten ekmek alıp yiyebilecek durumda bile değil kadın.Hasta yani
Tabiki öyle. Bence konu sahibi kendi psikoloğa gitsin farkındalık geliştirip tasındı . Bir noktada annesi mecburen tedaviye alınır zorunlu ya da isyeği ile zaten.Turna okb hastalıktır, tedavi edilebilir ama okb tedavisini reddeden bir annenin çocuğuna yıllarca "baban senin yüzünden gitti, senin yüzünden bu hale geldim, senin yüzünden blabla" diye eziyet etmesi hastalık değil, dümdüz kötülüktür...
Kötülüğün tedavisi yoktur.
Dünyadaki bütün okb vakalarına hakim değilsiniz demek bu durumda. Ben kişinin hatalı olduğu kısmını inkar etmiyorum ki. Başlangıcı elinde değil, sonrasında tedavi olmak ya da çabalamak kişinin elinde. Uç noktası da olsa okb sonuçta. Sadece hastalıkla ilgili bir şeyler söyledim, tanımadığım insan hakkında detaylı yorum yapmadım.Klasik bir okb değil. Kadın okb'nin en uç noktasında. Okb görmesem inanacağım yorumunuza.
size özgür hayatınızda mutluluklar. Benim için hayat dayanışma üzerine kurulu. Bu manyak ailelere mahkum olmak demek değil.Yalnız ölecek ama hayatını istediği gibi özgürce yaşayacak. Öldükten sonra geç bulunmak inan umrumuzda değil, önemli olan yaşarken gönlünce yaşamak. Bu boş duygu sömürüsü ile senelerce insanları manyak ailelerine mahkum ettiniz.
Sizin gibi hayata siyah beyaz bakmıyorum. Benim için hayat dayanışma üzerine kurulu. Ya sev ya terk et değil benim felsefem. Elbet bir yolu bulunur. Size de tavsiye ederim esmek olmak yardımcı olmaya çalışmak bunlar Erdemli davranışlarBir insan sırf hasta diye terk edilmez ancak koskocaman kadın tedaviyi kabul etmiyorsa ne yapılabilir? Silah zoruyla psikiyatra mı götürecek kızcağız ne yapacak?
Konu sahibi konunu okurken dehşete kapıldım. Kurallarına uyulmadığında ne yapıyor peki? Mesela ben bugün banyo yapmayacam dedin diyelim sinir krizi geçirip etrafa veya kendine zarar mı veriyor ne yapıyor? Eğer öyleyse mahkeme kararıyla zorla hastaneye yatırtabilirsin. Veya tedavi olmazsan evden gidicem dersen ne der mesela?
Her olaya “elbet bir yolu bulunur” demek kolay. Ben de her problemini anlatana öyle deyip geçebilirim sonuçta çok basit bir şey. Konu sahibinin elbet bir yola değil gerçek önerilere ihtiyacı var. Hasta ve hasta olduğunu kabul etmeyen, tedavi olmayı reddeden bir insanla ne yapılabilir? Önerilerinizi bekliyoruz. Terk etsin gitsin demiyorum ama o elbet bir yolu bulunurdaki “yol” nedir?Sizin gibi hayata siyah beyaz bakmıyorum. Benim için hayat dayanışma üzerine kurulu. Ya sev ya terk et değil benim felsefem. Elbet bir yolu bulunur. Size de tavsiye ederim esmek olmak yardımcı olmaya çalışmak bunlar Erdemli davranışlar
Söylemek istediğim bu. Kızı da annesini terk ederse ne olacak? Gençliğine bak hayata bir defa geliyorsun demek bencilce bir davranış. Hem ne malum kimin kime muhtaç olacağı… buradaki yorumların çoğu o şekilde. Anne hastaysa ilgilenme , kocada bir problem varsa hemennn ayrıl, koca ailesiyle asla görüşme, bebeğin engelli riski varsa aldır…. Eee ot gibi yaşamak bu. Halbuki destek olmak varlığınla yardımcı olmak bunlar gerçekten insanın ruhuna iyi gelen şeylerKadın psikolojik hasta. Nasılki kalbi ağrısa hastaneye gider ameliyat vs olur, bu da bir hastalık ve çok ileri seviyede olduğu için bir süre yatışlı tedavi şart, en azından belli seviyeye toparlayınca eve geçebilir. Kadın kızı harici insan görmüyor. Kızına Allah korusun birşey olsa marketten ekmek alıp yiyebilecek durumda bile değil kadın.Hasta yani
İlk yorumumu oku. İlk yazdığım şey öneri. O yolu bulmak kolay değil fakat insanların her zorlukta pes etmeleri doğru değil.Her olaya “elbet bir yolu bulunur” demek kolay. Ben de her problemini anlatana öyle deyip geçebilirim sonuçta çok basit bir şey. Konu sahibinin elbet bir yola değil gerçek önerilere ihtiyacı var. Hasta ve hasta olduğunu kabul etmeyen, tedavi olmayı reddeden bir insanla ne yapılabilir? Önerilerinizi bekliyoruz. Terk etsin gitsin demiyorum ama o elbet bir yolu bulunurdaki “yol” nedir?
İzin vermeyin olmuyor mu.Bana elini sürmeyeceksin bundan sonra.Şayet devam edersen ben kendime bir yol çizip bu evden ayrılacağım deseniz.Sert çıksan kararlı ve net.Merhaba ben 22 yaşında bir genç kızım. Kendimi bildim bileli aşırı boyuttaki bir titizlik takıntısı - hastalığı- olan bir anneyle yaşıyorum. Anne babam ayrı ve annemin takıntılarının boyut atlama sebebi de babam tarafından uğradığı ihanetler ve ayrılığı... Basit bir titizlik hastalığı değil en ufak örnekleri vermek gerekirse; dışarıdan eve girdiğimde; dış kapı kapandığı an da önünde tüm üstümü çıkarıp çırılçıplak bir halde duşa girerim ve yaşıma rağmen beni annem kendi elleriyle yaklaşık 40 dk yıkar. Kendimi yıkamama müsaade yok, banyom bittiğinde annemin belirlediği yerlere sadece dokunarak odama; evin içerisinde ise sadece annemin müsaade ettiği alanlarda oturup yemek yeme vakit geçirme hakkım var. Mutfağa girme iznim neredeyse hiç yok, yemeğim suyum önüme gelir. Dışarıdan gelen şeyler silinmez direkt yıkanır. Eve beyaz ekmek bile sokulmaz çünkü o yıkanamaz ya da silinemez. Telefonum elime geçmeden önce annem tarafından 20 dk silinir ve elime öyle verilir. Artık dayanamayacak boyutlardayım. Her titizlik hastalığı geçti dediğimde tekrardan daha da artarak senelerdir devam ediyor. Dışarıdan evimize misafir asla gelmez. Annem sene de max acil durumlar olmadıkça beş kere çıkar. Senelerdir gıkım bile çıkmadı bu konularda elimden geldiği kadar onu ve kurallarını destekleyip uydum ama artık 22 yaşında olup onun tarafından yıkanmak diken üstünde yaşamak zoruma gidiyor. Ayrı eve çıkmam imkansız çünkü benden başka kimsesi yok. Psikologa götürmek imkansız asla istemiyor. Zorla dışarı çıkarmam bile imkansız. Ne yapacağım hayatımı nasıl düzelteceğim onu bırakmak istemek bencillik mi bilmiyorum... Dışarıdan geldiğimde yediğim azarlar ve her şeyin suçluusu benmişim gibi "sen hayatı yaşıyorsun ben bu cehennemi" sitemleri zoruma gidiyor. Bencil miyim yoksa vicdanım sonunda bana geriye baktığımda büyük pişmanlıklar mı yaşatacak bilmiyorum.
Bu doğru bir yorum.Mesela bazı bu konuda uzman psikologlar bazı tedavi ile bu tür takıntıları yok ediyor diye duymuştum.Eğer maddi durumunuz iyise önceden gidip bir pskiyatristle gorusmenizi öneririm Onlar nasıl yaklasacaklarini çok daha iyi bilirler.bu bir hastaljk ve ilaçsız terapisiz geçmez ne yazikki
Benim eğitimli arkadaşım var.Aynen böyle inanın.Aynısını erkek eşe yapıyor.Anlatsam inanmazsınız.Bir gün erkek ark anlattı bana ..Çok dr götürdüm ama yarım bırakıyor onunla yaşayacaksam uyacağım artık dedim diyor.Yalnız banyosunu tek yapıyor. Tek farkı bu. İnanılcak gibi değil ama neler var.Konu pek geçmedi bana. 22 yaşındasınız anneniz sizi her gün 40 dk yıkıyor aynen. Mutfağa hiç girmediniz aynen. Keşke az biraz ufak atsaydınız
22 yaşındaki kadını her gün 40 dakka çitilemek, sen hayatı yaşıyorsun ben cehennem demek müthiş etik di mi. Ahlakla konunun ne ilgisi var bu kız psikolog değil psikiyatr değil çok yüksek ihtimalle onun psikolojisi de bozuk.Ahlaken doğru bir davranış da değil.
Kaynanam ve görümcemde anneniz gibi, hatta görümcem bir tık üstü öyle diyeyim.Merhaba ben 22 yaşında bir genç kızım. Kendimi bildim bileli aşırı boyuttaki bir titizlik takıntısı - hastalığı- olan bir anneyle yaşıyorum. Anne babam ayrı ve annemin takıntılarının boyut atlama sebebi de babam tarafından uğradığı ihanetler ve ayrılığı... Basit bir titizlik hastalığı değil en ufak örnekleri vermek gerekirse; dışarıdan eve girdiğimde; dış kapı kapandığı an da önünde tüm üstümü çıkarıp çırılçıplak bir halde duşa girerim ve yaşıma rağmen beni annem kendi elleriyle yaklaşık 40 dk yıkar. Kendimi yıkamama müsaade yok, banyom bittiğinde annemin belirlediği yerlere sadece dokunarak odama; evin içerisinde ise sadece annemin müsaade ettiği alanlarda oturup yemek yeme vakit geçirme hakkım var. Mutfağa girme iznim neredeyse hiç yok, yemeğim suyum önüme gelir. Dışarıdan gelen şeyler silinmez direkt yıkanır. Eve beyaz ekmek bile sokulmaz çünkü o yıkanamaz ya da silinemez. Telefonum elime geçmeden önce annem tarafından 20 dk silinir ve elime öyle verilir. Artık dayanamayacak boyutlardayım. Her titizlik hastalığı geçti dediğimde tekrardan daha da artarak senelerdir devam ediyor. Dışarıdan evimize misafir asla gelmez. Annem sene de max acil durumlar olmadıkça beş kere çıkar. Senelerdir gıkım bile çıkmadı bu konularda elimden geldiği kadar onu ve kurallarını destekleyip uydum ama artık 22 yaşında olup onun tarafından yıkanmak diken üstünde yaşamak zoruma gidiyor. Ayrı eve çıkmam imkansız çünkü benden başka kimsesi yok. Psikologa götürmek imkansız asla istemiyor. Zorla dışarı çıkarmam bile imkansız. Ne yapacağım hayatımı nasıl düzelteceğim onu bırakmak istemek bencillik mi bilmiyorum... Dışarıdan geldiğimde yediğim azarlar ve her şeyin suçluusu benmişim gibi "sen hayatı yaşıyorsun ben bu cehennemi" sitemleri zoruma gidiyor. Bencil miyim yoksa vicdanım sonunda bana geriye baktığımda büyük pişmanlıklar mı yaşatacak bilmiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?